Μένω στη Βουλιαγμένη σχεδόν όλη μου τη ζωή. Η οικογένειά μου είχε πρωτοέρθει όταν ακόμα δεν υπήρχαν πάνω από 3 σπίτια σε όλη την περιοχή.
- Πολλοί λένε ότι το ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης είναι το καλύτερο στην Ελλάδα, αλλά εγώ υποστηρίζω ότι τόσο χρωματιστό και αφηρημένο σαν της Βουλιαγμένης δεν υπάρχει ούτε σε έργο του Μονέ η του Νταλί.
- Η πλατεία Μουσών, ακριβώς κάτω από το σπίτι στο οποίο μεγά- λωσα, είναι ένα από τα αγαπημένα μου μέρη. Έχω τόσες αναμνήσεις από αυτό το μέρος... Όταν ήμουν πιτσιρίκος, σε αυτό το πάρκο μα- ζευόμασταν πάνω από 50 παιδιά καθημερινά και παίζαμε, κάναμε σκανταλιές και πάντα γυρνάγαμε σπίτι μετά τη φωνή της μαμάς από το μπαλκόνι, γεμάτοι χώματα, με τρύπες στις φόρμες. Όμως, όπως περνάει ο καιρός, αλλάζουν οι εποχές και μαζί τους οι συνήθειες. Τώρα πια το χώμα, οι μεταλλικές κούνιες που εμείς τότε είχαμε κάνει τέρματα ποδοσφαίρου, οι φωνές από πολλά παιδικά στόματα που αντιλαλούσαν στα στενά γύρω από την πλατεία, έχουν δώσει τη θέση τους σε ένα βουβό, ξύλινο τοπίο, που κυρίως εξυπηρε- τεί τις ανάγκες των σκύλων και των αφεντικών τους και σπανίως τους μικρούς διαβολάκους.
- Αγαπώ να περπατώ στον παραθαλάσσιο δρόμο από το Καβούρι μέχρι το τέρμα του Λαιμού, όπου υπήρχε η ξακουστή καντίνα. Εκεί ο ουρανός συναντάει τη θάλασσα και τα κύματα μονίμως έχουν την τάση να ορμάνε στα βράχια. Παρότι σχετικά βραχώδης αυτή η διαδρομή, το πράσινο δεν της λείπει καθόλου. Ειδικά την άνοιξη, λουλούδια με χρώματα της ίριδας ξεφυτρώνουν από παντού και σε κάνουν να νομίζεις ότι είσαι σε ένα μέρος που βγήκε από ταινία του σινεμά. Το «κρυφό» παγκάκι έχει εδώ και χρόνια την τιμητική του, προσφέροντας μια καταπληκτική θέα.
- Αυτό που απολαμβάνω στα καφέ της Βουλιαγμένης είναι ότι σχεδόν όλα βλέπουν θάλασσα και είναι το ένα δίπλα στο άλλο. Υπάρχουν φορές που θα τα γυρίσεις όλα, κρατώντας το ίδιο φλιτζάνι καφέ από τη στιγμή που ξεκίνησες. Το βράδυ, στα ίδια μέρη θα βρεθείς πάλι για το ποτό σου, σε μια πιο lounge έκδοση από τα μπαρ του κέντρου. Συνήθως καθιστός φλυαρείς με την παρέα σου, καθώς οι μπίρες διαδέχονται η μία την άλλη (το σπίτι είναι κοντά, αμάξι σπάνια θα πάρεις το βράδυ). Αν είσαι γλυκατζής, θα πας στο Waffle House, στο οποίο σπάνια θα βρεις θέση αμέσως, ακόμα και τον χειμώνα.
- Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες αρχι- τεκτονικές πινελιές στην περιοχή είναι το μνημείο ΛΟΚ, ένα σύμβολο της αντίστασης στους Γερμανούς κατά τον Δεύτερο Παγκό- σμιο Πόλεμο. Είναι σαν καστράκι, που μέσα του έχει όλα τα ονόματα αυτών που πολέμη- σαν. Η τοποθεσία του είναι μαγευτική, στο ψηλότερο σημείο της Βουλιαγμένης, βλέπο- ντας μέχρι την Αίγινα και το Σούνιο. Αμάξι δεν πηγαίνει εκεί και αυτό ίσως το κάνει ακόμα πιο ιδιαίτερο.
- Το πιο ωραίο σύνθημα το είχα δει κάποτε πίσω από το περίπτερο. Έγραφε: «Σταύρο, πήρα ένα νερό από το ψυγείο, θύμισέ το μου αύριο γιατί θα το ξεχάσω». Δύσκολα θα βρεις έναν επαναστάτη στην περιοχή και δύσκολα θα παραμείνει κάτι σε έναν τοίχο πάνω από μία εβδομάδα...
σχόλια