- Μένω στο Κουκάκι εδώ κι έξι χρόνια, πάνω στη Βεΐκου, άρα στην καρδιά της περιοχής. Αν και δεν έχω πάντα την ησυχία που θα μου άρεσε –γιατί το τρόλεϊ και τα αυτοκίνητα με βασανίζουν κάποιες ώρες πρωινές–, είναι και πολύ ωραία γιατί ζω σε μια γειτονιά με απόλυτη αυτάρκεια.
- Ακριβώς απέναντι από το σπίτι μου είναι και το σούπερ-μάρκετ και το φαρμακείο και η μοδίστρα και ο κομμωτής και η τράπεζα και το ταχυδρομείο – και θα μπορούσα να συνεχίσω, αλλά θα έχανε το ενδιαφέρον του. Αυτό μου έχει λύσει, πάντως, τα χέρια. Απλουστεύει την καθημερινότητά μου και το εκτιμώ βαθιά.
Έπαθα πλάκα όταν είδα το εξής σύνθημα στη γειτονιά: «Nα έχετε σε όλα ένα κράτημα, μια απαλότητα». Είναι στίχος από τον Άμλετ, που το λέει όταν απευθύνεται στους ηθοποιούς του, αλλά είναι και μια υπέροχη προτροπή γενικά, να την έχουμε υπ' όψιν.
- Ήρθα εδώ γιατί έπρεπε, λόγω δουλειάς, να είμαι κοντά στο κέντρο, αλλά και να μη φύγω και πολύ μακριά από την αγαπημένη μου Νέα Σμύρνη, όπου μεγάλωσα και είμαι συναισθηματικά δεμένη. Η μετακίνηση, πάντως, από το Κουκάκι προς οπουδήποτε είναι τόσο εύκολη, που με πιάνει πανικός όταν σκέφτομαι πόσες ώρες θα ζούσα στο αυτοκίνητο, αν έμενα αλλού. Έχω κακομάθει.
- Αγαπημένη μου βόλτα είναι το βράδυ, όταν ξεμένω στα Πετράλωνα, να γυρίζω από τον περιφερειακό με τα πόδια, ή τη μέρα, όταν έχω χρόνο, να ανεβαίνω στο κέντρο, περνώντας από την Πλάκα. Στον λόφο δεν ανεβαίνω όσο συχνά θα ήθελα κι ας είναι 3 λεπτά από την πόρτα του σπιτιού μου.
- Οι δύο πεζόδρομοι που έχει το Κουκάκι, αυτός του μετρό, αλλά βασικά η Γ. Ολυμπίου είναι πραγματικά παντός καιρού και όλων των προτιμήσεων. Ιδιαίτερα στην Ολυμπίου, κανένα Σάββατο με λιακάδα μπορείς να δεις όλες τις φυλές του Ισραήλ ταυτόχρονα και μέσα σε λίγα μέτρα: φοιτητές, συνταξιούχους, φίλαθλους με αθλητικές εφημερίδες, καλλιτέχνες σε διαδικασία αργού ξυπνήματος, μοναχικούς θαμώνες σε μαγειρεία, τρανς με κατάμαυρα γυαλιά (καθισμένες με την πλάτη στους περαστικούς), αγνώστων λοιπών στοιχείων χίπστερ με ή χωρίς σκυλάκια, απλούς πολίτες και πάει λέγοντας.
- Το Κουκάκι είναι μια γειτονιά όπου νιώθει κανείς πολύ μεγάλη ασφάλεια. Κυκλοφορείς και χαίρεσαι. Μου αρέσει πολύ να πηγαίνω στη λαϊκή και να ψωνίζω – μου αρέσει πολύ που είναι έτσι πληθωρικοί οι άνθρωποι εκεί κι επίσης μου φτιάχνει τη διάθεση ο ψαράς, ο οποίος μάλλον με αγαπάει στ' αλήθεια. Μου αρέσει πολύ επίσης που ποτέ η γειτονιά μου δεν ησυχάζει απόλυτα. Καμία ώρα της μέρας δεν υπάρχει απόλυτη εκκένωση, έχει πάντα κάτι ζωντανό και φιλικό.
Έπαθα πλάκα όταν είδα το εξής σύνθημα στη γειτονιά: «Nα έχετε σε όλα ένα κράτημα, μια απαλότητα». Είναι στίχος από τον Άμλετ, που το λέει όταν απευθύνεται στους ηθοποιούς του, αλλά είναι και μια υπέροχη προτροπή γενικά, να την έχουμε υπ' όψιν.
- Υπάρχει στη γειτονιά ένας τύπος περίεργος, μια πολύ επιθετική φυσιογνωμία, σαν περίπολος της Χ.Α., που βγαίνει ξαφνικά, σαν το ποντίκι, από το πουθενά, κοιτάει δεξιά-αριστερά και κάπου εξαφανίζεται. Μπορεί, βέβαια, απλώς να είναι κάποιος τύπος ιδιαίτερος κι εγώ να βάζω με το μυαλό μου το κακό. Πάντως, όποτε τον πετυχαίνω, μου κόβει λίγο το αίμα.
- Πολύ διάσημο είναι το Τζάντε, ένας φούρνος-τυροπιτάδικο που λειτουργεί το βράδυ. Έρχονται, για κάποιον λόγο που δεν καταλαβαίνω, και από μακριά για να φάνε εδώ τις νύχτες, τις πολύ ξενυχτισμένες. Η αλήθεια είναι ότι έχει πολύ καλό καλτσόνε, αλλά μετά τα πρώτα χρόνια, που το τιμούσα συχνά, δεν πάω πια, παρά μόνο σε κατάσταση SOS, όταν δεν γίνεται αλλιώς. Πάω, όμως, στο Μαμά Ψωμί, όπου έχουν πολύ ωραία προϊόντα. Για καφέ ή ελαφρύ φαΐ ή ποτό θα πάω στο Κουκί ή στο Ποτάμι, και τα δύο στην Ολυμπίου. Για φαγητό, στον Δήμο, στη Ζαν Μωρεάς. Υπέροχο. Και καλοί άνθρωποι.
Info: Η Βασιλική παίζει στη σειρά «Κάτω Παρτάλι» του Mega, στην Έντα Γκάμπλερ στο θέατρο Σημείο και κάνει πρόβες για τους Αδερφούς Καραμάζωφ που θα ανέβουν στο Υπόγειο του θεάτρου Τέχνης.
σχόλια