Ξεράδια!

Ξεράδια! Facebook Twitter
Πίντσμπεκ
0

Συναντάς γνωστούςτον τελευταίο καιρό και διστάζουν νααπαντήσουν το τυπικό «καλά» στην τυπικήερώτηση «τι κάνεις;» - ακόμα και αυτοίπου έχουν υπάρξει κατά καιρούς ενθουσιώδειςμαζορέτες θετικής ενέργειας. Σαν νακουράστηκαν κι αυτοί ακόμα από τηνπαρατεταμένη περίοδο αβεβαιότητας καιανασφάλειας και το παρατεταμένο καθεστώςμεταβατικότητας, αμηχανίας και σύγχυσης.Και δεν είναι μόνο το διστακτικό καικλονισμένο μειδίαμα, είναι κι αυτό τοβλέμμα απορίας: σαν να μην καταλαβαίνουντι γίνεται, τι παίζεται, τι μέλλειγενέσθαι. Είναι τα ακραία φαινόμενακοινωνικής αναταραχής και ψυχοπαθολογίαςπου έχουμε βιώσει, είναι και η περιβόητηοικονομική κρίση...

Η κρίση που έχειγίνει καραμέλα στο στόμα κάθε μικρού,μεσαίου και μεγάλου εργοδότη, που σηκώνειτα χέρια ψηλά, αναφωνεί «η κρίση, η κρίση»(thehorror,thehorror)και προχωρά σε περικοπές και απολύσειςκι όποιον πάρει ο χάρος. Η «κρίση» έχειγίνει κάτι αφηρημένο σαν τον καιρό ήτην οικολογία - έννοια χωρίς νόημα καιχωρίς ιδεολογία, που μπορεί να τηνεπικαλείται ο καθένας, ασχέτως πραγματικώνδιαστάσεων και επί παντός επιστητού. Ηαβεβαιότητα όμως είναι πραγματική, όχιμόνο στην Ελλάδα φυσικά, αλλά παντού,και πριν λίγες μέρες έπεσα πάνω σ' ένακείμενο που συμπυκνώνει αυτό το κλίμαγενικευμένης αοριστίας και ανασφάλειας.Πρόκειται για ένα postστο «realitysandwich»,ένα siteσύγχρονων θεωρητικών προσεγγίσεων πουφιλοξενεί απόψεις νέων Αμερικανώνσυγγραφέων με νεο-σαμανιστικές τάσεις.Το κείμενο έχει τίτλο «Η εποχή τηςαβεβαιότητας» και γράφτηκε από τοδημιουργό του siteΝτάνιελ Πίντσμπεκ, τον 43χρονο συγγραφέα,προβοκάτορα, αστέρα της «ψαγμένης»σκηνής του downtownΜανχάταν, αυτο- διορισμένου διαδόχουτου Τίμοθι Λίρι και του Τέρενς ΜακΚένακαι απολογητή της χρήσης ψυχεδελικώνουσιών (LSD,μανιταριών και πεγιότε) ως ιδανικούμέσου εμπλουτισμού της συνείδησης.Αντίθετα από άλλα πάντως κείμενα τουΠίντσμπεκ, το συγκεκριμένο είναι σεμνόκαι ταπεινό:

«... Εσχάτως έχωυιοθετήσει ως προσωπικό mantraτην όχι και τόσο υπερβατική φράση "Δενξέρω". Η λίστα των πραγμάτων για ταοποία δεν είμαι σίγουρος μοιάζει νααυξάνεται σταθερά. Για παράδειγμα, δενξέρω αν το είδος μας θα επιβιώσει γιαπολύ ακόμα, και μερικές φορές δεν είμαικαν σίγουρος ότι με νοιάζει. Δεν ξέρωαν ο Μπαράκ Ομπάμα είναι ένας φωτισμένοςηγέτης που θα ενώσει τους ανθρώπους σεκαιρούς χαλεπούς ή αν είναι η ιδανικήμαριονέτα στα χέρια των συνωμοτών τηςΝέας Παγκόσμιας Τάξης. Δεν ξέρω αν τοφαινόμενο του θερμοκηπίου είναιαποτέλεσμα ανθρώπινης εγκληματικήςαμέλειας ή μέρος της αλλαγής φάσηςολόκληρου του ηλιακού συστήματος, όπωςυποστηρίζει ο Ρώσος επιστήμοναςΝτμίτριεφ... Δεν ξέρω αν οι άντρες καιοι γυναίκες πρέπει να είναι μονογαμικοίή να τα κάνουν όλοι όλα με όλους, αδιακρίτωςφύλου, όπως οι bonoboχιμπατζήδες... Δεν ξέρω αν θα δημιουργήσουμεμια νέα ενεργειακή τεχνολογία που θαμας απαλλάξει από την τυραννία τουπετρελαίου ή αν είμαστε καταδικασμένοινα δούμε το βιομηχανικό πολιτισμό ναδιαλύεται μπροστά στα μάτια μας... Δενξέρω αν υπάρχει ελεύθερη βούληση ή ανείμαστε όλοι ρομπότ προγραμματισμένααπό μυστηριώδεις αρχαίες θεότητες. Δενξέρω αν πρέπει να ξεφορτωθούμε όλες τιςθρησκείες ή απλά να δημιουργήσουμε μιανέα πραγματικά coolθρησκεία. Δεν ξέρω αν προσεγγίζουμε μιανέα εποχή διαφωτισμού ή υποχωρούμε στηβαρβαρότητα. Δεν ξέρω αν πρέπει ναξεκινήσω μια εξέγερση ή να κάνω έναμεγάλο πάρτι. Δεν ξέρω αν πρέπει ναπανικοβληθώ ή να χαλαρώσω.

Δεν ξέρω αν θαζήσουμε για να δούμε τη γέννηση μιαςνέας παγκόσμιας αντίληψης ή μόνο τηνπαρακμή και το τέλος του δεινοσαυρικούμας κόσμου. Όλο και περισσότεροι άνθρωποιδηλώνουν "τελειωμένοι" με την παλιάτους ζωή, τις παλιές τους δουλειές, τοπαλιό σύστημα αξιών και έτοιμοι ναπροχωρήσουν, αλλά να πάνε πού; Δεν ξέρω...».

Αυτό που ξέρεισίγουρα ο Πίντσμπεκ είναι ότι μοιάζειπλέον πιο ειλικρινές και πιο coolνα δηλώνεις άγνοια από το να παριστάνειςτον ξερόλα (την έχει πατήσει, άλλωστε,στο παρελθόν με διάφορες απόλυτες καιμεταφυσικού τύπου απόψεις). Ή μπορεί νααποφάσισε να υιοθετήσει αυτό το πολύωραίο κομμάτι του Ρίλκε: «Έχε υπομονήμε όλα αυτά που παραμένουν άλυτα στηνκαρδιά σου και προσπάθησε να αγαπήσειςτις ίδιες τις ερωτήσεις - σαν να είναικλειδωμένες πόρτες ή βιβλία γραμμένασε μια άγνωστη γλώσσα. Μην ψάχνειςαπαντήσεις... ζήσε τις ερωτήσεις».

Shortcut
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αναζητώντας το μυστικό του Γιάννη Πετρίδη

Δ. Πολιτάκης / Αναζητώντας το μυστικό του Γιάννη Πετρίδη

Στις 29 Μαρτίου συμπληρώθηκαν σαράντα έξι χρόνια από την πρώτη εκπομπή του ανθρώπου που μας έμαθε να ακούμε μουσική, όμως, παρά την οικειότητα, το κύρος και τη γνώση που εκπέμπει ακόμα η φωνή του από τα ερτζιανά, ο ίδιος παραμένει σε μεγάλο βαθμό ένα μυστήριο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
200 χρόνια «κρυφό σχολειό»

Δ. Πολιτάκης / 200 χρόνια «κρυφό σχολειό»

Πέρα από τις εθιμοτυπικές τελετουργίες της αρμόδιας επιτροπής, ο εορτασμός των 200 χρόνων από το ’21 θα μπορούσε να γίνει αφορμή για μια βαθύτερη αντίληψη των συναρπαστικών γεγονότων εκείνης της εποχής από αυτή που μας χάρισε το σχολείο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Αποχαιρετισμός στην κυρία Μιράντα

Δημήτρης Πολιτάκης / Αποχαιρετισμός στην κυρία Μιράντα

Πηγαίνοντας μετά από καιρό σε σπίτι φίλων, είδα στην εξώπορτα το αγγελτήριο θανάτου της ηθοποιού Μιράντας Κουνελάκη που έμενε στην ίδια πολυκατοικία και για χρόνια «επέβλεπε» στοργικά και διακριτικά τις νεανικές μας τρέλες.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
H περίπτωση του Άκη Πάνου, που ακόμα μας στοιχειώνει

Δημήτρης Πολιτάκης / H περίπτωση του Άκη Πάνου, που ακόμα μας στοιχειώνει

Ούτε το έργο ενός δημιουργού μπορεί εύκολα να διαγραφεί ούτε όμως και η σύνδεσή του με τις όποιες αποτρόπαιες πράξεις. Μένει εκεί, σαν ανεξίτηλη κηλίδα που διαβρώνει και συρρικνώνει το σέβας, το δέος, την εκτίμηση, την απόλαυση. Αυτό είναι το τίμημα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Βρίσκοντας καταφύγιο στη μοιρολατρία και στα εποχικά μαγαζιά

Δημήτρης Πολιτάκης / Βρίσκοντας καταφύγιο στη μοιρολατρία και στα εποχικά μαγαζιά

Έχει ανάγκη ο κόσμος να περιβληθεί στην απομόνωσή του από ένα γιορτινό σκηνικό, από μια λαμπερή ψευδαίσθηση, ξορκίζοντας μια χρονιά που έγινε η προσωποποίηση όλων των δεινών που έχουν πέσει στο κεφάλι μας, όχι μόνο της πανδημίας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η πανδημία και η λαχτάρα μας να «σώσουμε τα Χριστούγεννα»

Δημήτρης Πολιτάκης / Η πανδημία και η λαχτάρα μας να «σώσουμε τα Χριστούγεννα»

Ας είμαστε προετοιμασμένοι για σεμνές, ταπεινές, υπερβατικές γιορτές, όπως θα έπρεπε δηλαδή πάντα να είναι, αν πιστέψουμε όλες αυτές τις χριστουγεννιάτικες ταινίες που βλέπουμε μια ζωή.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Απόδραση από την Αθήνα

Δημήτρης Πολιτάκης / Απόδραση από την Αθήνα

Παίζει ξανά δυνατά ως σενάριο ή ως όραμα μέσα στην πανδημία η οριστική φυγή από τη μητρόπολη και η μετεγκατάσταση σε κάποια ιδανική γωνιά της επαρχίας με άμεση πρόσβαση σε φύση, βουνά, ακρογιαλιές, δειλινά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ