›Γνωριστήκαμε τον Οκτώβριο του 1999 μέσω ενός κοινού μας φίλου. Λίγους μήνες αργότερα ξεκινήσαμε την έκδοση ενός project-magazine με το όνομα «The Breeder», το οποίο βασίστηκε στις προσωπικές μας σχέσεις με τους καλλιτέχνες που παρουσιάζαμε. Η βάση μας ήταν η Αθήνα, αλλά μπορούσες να βρεις το περιοδικό στα πιο ενδιαφέροντα και ενημερωμένα βιβλιοπωλεία του κόσμου. Κάποια στιγμή χρησιμοποιήσαμε το υπόγειο των γραφείων του περιοδικού για να κάνουμε εκθέσεις νέων καλλιτεχνών. Αυτές οι εκθέσεις είχαν απρόσμενη επιτυχία και έτσι οργανικά το περιοδικό «The Breeder» μετατράπηκε στην γκαλερί The Breeder.
›Όταν αποφασίσαμε να αναζητήσουμε μεγαλύτερο χώρο για την γκαλερί, εγκαταλείψαμε τη γειτονιά στου Ψυρρή, γιατί έτσι όπως είχε στο μεταξύ εξελιχθεί δεν μας ενδιέφερε.
›Το Μεταξουργείο είναι μια γειτονιά στο κέντρο της Αθήνας, με πολύ καλή ρυμοτομία και ιδιαίτερη ατμόσφαιρα, με τους οίκους ανοχής να δίνουν τον τόνο και να κρατάνε τους μικροαστούς σε απόσταση ασφαλείας, αλλά και με αρκετά άδεια οικόπεδα και εγκαταλειμμένα κτίρια. Μοιάζει μια περιοχή με άπειρες δυνατότητες. Από την πρώτη μας επίσκεψη καταλάβαμε ότι εδώ πρέπει να στεγάσουμε τη νέα μας γκαλερί.
›Από την αρχή δεν βασιστήκαμε αποκλειστικά στην τοπική αγορά, στόχος μας ήταν η διεθνής αγορά τέχνης, η οποία μας έδωσε τη δυνατότητα να εξελιχθούμε στο επίπεδο που βρισκόμαστε σήμερα, παίζοντας πάντα με τους δικούς μας κανόνες και χωρίς να κάνουμε κανέναν συμβιβασμό.
›Οι γκαλερί στην Αθήνα καλούνται να παίξουν πολλούς διαφορετικούς ρόλους, κυρίως λόγω της έλλειψης μουσείων και ιδρυμάτων για τη σύγχρονη τέχνη.
›Τα τελευταία χρόνια η αγορά σύγχρονης τέχνης γνώρισε τρομακτική άνοδο· έργα νέων καλλιτεχνών έφταναν σε αστρονομικά ποσά στις δημοπρασίες και στην αγορά κυριαρχούσαν τα hedge funds και οι κερδοσκόποι. Αυτή είναι μια εποχή που έχει περάσει. Τώρα η τέχνη απευθύνεται πάλι σε αυτούς που την αγαπάνε.
›Η Αθήνα όμως είναι πάντα στην περιφέρεια της καλλιτεχνικής παραγωγής και υποφέρει από εσωστρέφεια. Για να αλλάξει αυτό ίσως θα πρέπει και οι Έλληνες καλλιτέχνες να ενεργοποιηθούν και να ανοίξουν τα στούντιο, υπάρχει μεγάλη ανάγκη για νέους χώρους που να διευθύνονται από καλλιτέχνες, fanzine, δράσεις κ.λπ. Υπάρχουν καταπληκτικοί καλλιτέχνες και θα θέλαμε να τους δούμε να κάνουν πράγματα.
›Η επιτυχία μας οφείλεται στη μεγάλη μας τύχη. Δεν κάνουμε ποτέ κάτι με στόχο την επιτυχία, μάλλον το αντίθετο. Παίρνουμε μεγάλα ρίσκα και ό,τι κάνουμε είναι στο όριο. Και τώρα ετοιμάζουμε κάτι που είναι το πιο ριψοκίνδυνο από όλα.
›Είναι πολύ σημαντικό για μας που το Breeder αποτελεί σημείο αναφοράς και αναγνώρισης από τους συναδέλφους μας σε όλο τον κόσμο και πολύ τιμητικό που ποτέ κάποιος καλλιτέχνης δεν αρνήθηκε μια πρόταση συνεργασίας μαζί μας. Είναι σημαντικό, επίσης, για έναν συλλέκτη να χτίσει στενές σχέσεις με τις γκαλερί που τον ενδιαφέρουν, ώστε να έχει πρόσβαση πρώτος στα σημαντικότερα έργα των καλλιτεχνών τους οποίους συλλέγει. Το να συλλέγει σε βάθος και να ακολουθεί την πορεία των καλλιτεχνών μέσα στον χρόνο είναι αυτό που μπορεί δώσει στη συλλογή του ιστορική σημασία.
›Τεράστια σημασία έχει το αν μια συλλογή αντικατοπτρίζει την εποχή της, αλλά και τους τρόπους που έχει επιλέξει ο συλλέκτης για να μοιραστεί τη συλλογή του με το κοινό. Η τέχνη είναι ζωντανή μόνο όταν τη βλέπουμε, άρα το να κρατάς μια συλλογή ορατή μέσω δωρεών σε μουσεία, μέσω δανεισμού έργων σε εκθέσεις, ή, ακόμα καλύτερα, δημιουργώντας ένα ιδιωτικό μουσείο είναι ο καλύτερος τρόπος να την κρατήσεις επίκαιρη και ουσιαστική.
›Οι βασικές αξίες που θα πρέπει να έχει ένας συλλέκτης είναι επιμονή, αφοσίωση και συνέπεια.
›Υπάρχει ένα κομμάτι του εαυτού μας που θα μπορούσε να ζήσει μόνο με έναν μικρό Mondrian. Στην πραγματικότητα, όμως, ζούμε σε έναν κυκεώνα από εκατοντάδες έργα τέχνης και αντικείμενα design που έχουν την τάση να αλλάζουν θέσεις συνεχώς. Έχουμε χτίσει μια συλλογή από έργα που είναι σχετικά με το πρόγραμμα της γκαλερί και αντανακλούν την πορεία της και την προσωπικότητά μας.
›Αυτή την περίοδο στην γκαλερί παρουσιάζουμε την Ιρανή φωτογράφο Shirana Shahbazi. Εμπνευσμένη από τους μεγάλους ζωγράφους του 13-18ου αιώνα, η Shirana Shahbazi σκηνοθετεί και συνθέτει νεκρές φύσεις, τις οποίες φωτογραφίζει. Μοτίβα όπως κρανία, κοχύλια, πεταλούδες και φρούτα απεικονίζονται συχνά στη δουλειά της. Η καλλιτέχνις αποξενώνει τα στοιχεία αυτά από το συνηθισμένο τους πλαίσιο και τους επιτρέπει να έρθουν στο προσκήνιο και να αναδείξουν τη δύναμή τους ως εικόνες. Η έκθεση της Shirana Shahbazi είναι η δεύτερη έκθεση φωτογραφίας μετά του Ryan McGinley στα 8 χρόνια λειτουργίας της γκαλερί.
›Το βράδυ στην Αθήνα είναι πολύ όμορφα να περπατάς στο κέντρο, στα Εξάρχεια, το Κολωνάκι, το Σύνταγμα. Το πρωί είναι καλύτερα να αποφεύγεις τις μετακινήσεις.
›Είναι πολύ ιδιαίτερη πόλη η Αθήνα, για πολύ τολμηρούς παίχτες. Είναι μια πόλη που η πλειονότητα των κατοίκων της δεν την αγαπά - φαίνεται από τους βρόμικους δρόμους, από τα γκράφιτι, από τα κτίρια που είναι αφημένα στη φθορά του χρόνου, αντίθετα με τη Νέα Υόρκη, ας πούμε, που λατρεύεται από τους κατοίκους της. Μια βόλτα στην Πανεπιστημίου είναι ικανή να σε ρίξει σε κατάθλιψη: ανά πενήντα μέτρα νοικιασμένα στέκια ακρωτηριασμένων ζητιάνων σε κάνουν να αναρωτιέσαι πότε είχαμε πόλεμο. Πιο χαμηλά στην Ομόνοια, junkies σε απόγνωση, εγκληματικότητα, εξαθλίωση... Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να διατηρήσεις την ανθρωπιά σου σε μια πόλη σαν και αυτή.
›Δεν έχουμε μετανιώσει για τίποτα, κι αν μπορούσαμε να αλλάξουμε κάτι, θα αλλάζαμε τα πάντα.
σχόλια