Η πλατεία ήτανε άδεια

Η πλατεία ήτανε άδεια Facebook Twitter
Οι αντιδράσεις του τύπου «γιατί να γίνει σώνει και καλά εκεί αφού υπάρχει άλλος σταθμός ενάμιση χιλιόμετρο πιο πέρα» μου φαίνονται λίγο ακατανόητες. Φωτ.: Eurokinissi
0

ΣTHN EΠΟΧΗ ΠΡΙΝ από την ανακάλυψη του «αθηναϊκού downtown», ζωή στο κέντρο σήμαινε κυρίως, για μένα τουλάχιστον, τα μέρη, τα ορόσημα, οι καταστάσεις και ο κόσμος μεταξύ πλατείας Κολωνακίου και πλατείας Εξαρχείων, παρά τους «εμφυλιακούς» διαχωρισμούς που συνέδεαν πάντα αυτούς τους δύο πόλους.

Εδώ και μερικούς μήνες συνδέονται πλέον και μέσω της κοινής τους μοίρας. Πρώτα η μία και μετά η άλλη αποσύρθηκαν από την κυκλοφορία και από την κοινή θέα για να μετατραπούν σε εργοτάξια του μετρό, σε κρατήρες, σε μαύρες τρύπες περιφραγμένες με λαμαρίνες. 

Και οι δύο ιστορικές πλατείες επίσης, έμοιαζαν εδώ και χρόνια, και για διαφορετικούς λόγους η καθεμία, μάλλον αμήχανες και ακυρωμένες, σα να λειτουργούσαν μόνο σε ένα συμβολικό πεδίο. Υποτίθεται ότι κάποια στιγμή στο κοντινό μέλλον, μετά την αποπεράτωση των έργων και την περιβόητη «ανάπλασή» τους, θα επιστρέψουν στο κοινό, αλλά μόνο κατ’ όνομα επί της ουσίας, και με τη γραμματοσειρά των σταθμών της Αττικό Μετρό Α.Ε. 

Γίνεται πολύς λόγος περί δόλιας και εξ άνωθεν διάβρωσης της φυσιογνωμίας των Εξαρχείων με μοχλό της επέλασης του gentrification τον σταθμό του μετρό. Μα το gentrification της περιοχής συμβαίνει έτσι κι αλλιώς και σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα συντελείται από αυτούς που το καταγγέλλουν.

Πέρα από ρομαντισμούς και νοσταλγίες όμως, το μετρό είναι ίσως το πιο χρήσιμο και το πιο σύγχρονο (και το πιο «ευρωπαϊκό») πράγμα που συνέβη σ’ αυτή την πόλη και η συγκοινωνιακή λογική που το διέπει είναι να δημιουργηθούν όσο πιο πολλοί και πυκνοί σταθμοί είναι εφικτό, ειδικά στο κέντρο μιας πόλης, όπως συμβαίνει σε όλον τον κόσμο.

Συνεπώς, οι αντιδράσεις του τύπου «γιατί να γίνει σώνει και καλά εκεί αφού υπάρχει άλλος σταθμός ενάμισι χιλιόμετρο πιο πέρα» μου φαίνονται λίγο ακατανόητες. Όσον αφορά επιμέρους αντιρρήσεις πολεοδομικού, πολιτισμικού, οικολογικού ή ιδεολογικού τύπου, μπορώ να τις κατανοήσω, τουλάχιστον εν μέρει, αν όχι να τις συμμεριστώ. 

Θέλω να πω, γίνεται πολύς λόγος περί δόλιας και εξ άνωθεν διάβρωσης της φυσιογνωμίας των Εξαρχείων με μοχλό της επέλασης του gentrification τον σταθμό του μετρό. Μα το gentrification της περιοχής συμβαίνει έτσι κι αλλιώς και σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα συντελείται από αυτούς που το καταγγέλλουν, και ειδικά τους διάφορους εναλλακτικούς entrepreneurs που ξεπουλάνε τον vintage ελευθεριακό χαρακτήρα της περιοχής με όποιον τρόπο μπορούν, κυρίως ως «ψαγμένο» τουριστικό προϊόν ή ως ασφαλή προσομοίωση επαναστατικής δράσης. 

Οι αντιδράσεις στο εργοτάξιο της πλατείας Φιλικής Εταιρείας που ξεκίνησε πρώτο υπήρξαν λιγότερο έντονες και σαφώς λιγότερο «ιδεολογικοποιημένες». Έτσι κι αλλιώς το Κολωνάκι μοιάζει να τελεί υπό παραίτηση εδώ και χρόνια, σα να απόκαμε από τις απανωτές κρίσεις που επέφεραν τη σταδιακή απώλεια της όποιας ταυτότητας φαινόταν να έχει κάποτε. 

Εκείνους που κατανοώ απολύτως είναι τους κατοίκους και τους καταστηματάρχες (ειδικά τους δεύτερους) γύρω από τις δύο πλατείες, που για την υπόλοιπη δεκαετία θα πρέπει να ζουν μ’ αυτή την παρακμή και μ’ αυτή την ακύρωση και μ’ αυτή την ταλαιπωρία. Είναι πολύς ο καιρός και δεν περισσεύει, ειδικά μάλιστα όταν το φως στο τέλος του τούνελ, πέρα από έναν νέο σταθμό του μετρό, είναι μια ιδέα περί αλλαγής, ανάπλασης και εξευγενισμού που μοιάζει να μη σε περιλαμβάνει. 

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

American Psycho: Τα 25 κλείνει η παρεξηγημένη μεταφορά ενός παρεξηγημένου βιβλίου

Daily / American Psycho: Τα 25 κλείνει η παρεξηγημένη μεταφορά ενός παρεξηγημένου βιβλίου

Η ταινία του 2000 που βασίστηκε στο ομώνυμο, αγρίως αμφιλεγόμενο, μυθιστόρημα του Μπρετ Ίστον Έλις, με τον Κρίστιαν Μπέιλ στον ρόλο ενός σαλεμένου γιάπη, μοιάζει από πολλές απόψεις εξαιρετικά προφητική και ανησυχητικά επίκαιρη.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Daily / Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Ο Τζον Χαμ υποδύεται τον επιτυχημένο επενδυτή που χάνει ξαφνικά το έδαφος κάτω από τα πόδια του σ΄αυτή την εκλεκτικά διασκεδαστική, κατά τόπους δραματική και συχνά διεισδυτική σάτιρα ηθών της πλουτοκρατικής ελίτ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Είμαστε όλοι αθώα και χαριτωμένα καρτούν κατά βάθος

Daily / Είμαστε όλοι αθώα και χαριτωμένα καρτούν κατά βάθος

Αν υπήρξε ένα ναδίρ στην μαζική χρήση του Chat GTP για τη δημιουργία εικόνων που μιμούνται την αισθητική του γιαπωνέζικου Studio Ghibli, αυτό ήταν μάλλον η «παιγνιώδης» οικειοποίηση του εργαλείου από τις ένοπλες δυνάμεις του Ισραήλ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Tο πρόβλημα με την «Εφηβεία»

Daily / Tο πρόβλημα με την «Εφηβεία»

Συμπονά κανείς όχι μόνο τους γονείς που μετά την παρακολούθηση της δραματικής μίνι σειράς του Netflix θα ψάχνουν μάταια απαντήσεις στα «ιερογλυφικά» μηνύματα που κρύβονται στα κινητά των παιδιών τους, αλλά και τα ίδια τα παιδιά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η αλεπού στο παζάρι κι ο «Γατόπαρδος» στο Netflix  

Daily / Η αλεπού στο παζάρι κι ο «Γατόπαρδος» στο Netflix  

Έξι δεκαετίες μετά από την κλασική ταινία του Βισκόντι, το ιταλικό έπος του Τζουζέπε Τομάζι ντι Λαμπεντούζα αναβιώνει στο Netflix, σε μια άρτια και πολυτελή σειρά έξι επεισοδίων, λουσμένη στο σικελικό φως 
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Πένθος και ανάνηψη: Ο δικός μας Σαββόπουλος

Daily / Πένθος και ανάνηψη: Ο δικός μας Σαββόπουλος

Μια εικοσαετία μετά την πρώτη έκδοση του βιβλίου, κυκλοφορεί ξανά σε αναθεωρημένη μορφή, η ενθουσιώδης, στοχαστική, λυρική μελέτη του έργου του σπουδαίου όσο και «πολωτικού» Έλληνα τραγουδοποιού από τον Δημήτρη Καράμπελα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ