Η πλατεία ήτανε άδεια

Η πλατεία ήτανε άδεια Facebook Twitter
Οι αντιδράσεις του τύπου «γιατί να γίνει σώνει και καλά εκεί αφού υπάρχει άλλος σταθμός ενάμιση χιλιόμετρο πιο πέρα» μου φαίνονται λίγο ακατανόητες. Φωτ.: Eurokinissi
0

ΣTHN EΠΟΧΗ ΠΡΙΝ από την ανακάλυψη του «αθηναϊκού downtown», ζωή στο κέντρο σήμαινε κυρίως, για μένα τουλάχιστον, τα μέρη, τα ορόσημα, οι καταστάσεις και ο κόσμος μεταξύ πλατείας Κολωνακίου και πλατείας Εξαρχείων, παρά τους «εμφυλιακούς» διαχωρισμούς που συνέδεαν πάντα αυτούς τους δύο πόλους.

Εδώ και μερικούς μήνες συνδέονται πλέον και μέσω της κοινής τους μοίρας. Πρώτα η μία και μετά η άλλη αποσύρθηκαν από την κυκλοφορία και από την κοινή θέα για να μετατραπούν σε εργοτάξια του μετρό, σε κρατήρες, σε μαύρες τρύπες περιφραγμένες με λαμαρίνες. 

Και οι δύο ιστορικές πλατείες επίσης, έμοιαζαν εδώ και χρόνια, και για διαφορετικούς λόγους η καθεμία, μάλλον αμήχανες και ακυρωμένες, σα να λειτουργούσαν μόνο σε ένα συμβολικό πεδίο. Υποτίθεται ότι κάποια στιγμή στο κοντινό μέλλον, μετά την αποπεράτωση των έργων και την περιβόητη «ανάπλασή» τους, θα επιστρέψουν στο κοινό, αλλά μόνο κατ’ όνομα επί της ουσίας, και με τη γραμματοσειρά των σταθμών της Αττικό Μετρό Α.Ε. 

Γίνεται πολύς λόγος περί δόλιας και εξ άνωθεν διάβρωσης της φυσιογνωμίας των Εξαρχείων με μοχλό της επέλασης του gentrification τον σταθμό του μετρό. Μα το gentrification της περιοχής συμβαίνει έτσι κι αλλιώς και σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα συντελείται από αυτούς που το καταγγέλλουν.

Πέρα από ρομαντισμούς και νοσταλγίες όμως, το μετρό είναι ίσως το πιο χρήσιμο και το πιο σύγχρονο (και το πιο «ευρωπαϊκό») πράγμα που συνέβη σ’ αυτή την πόλη και η συγκοινωνιακή λογική που το διέπει είναι να δημιουργηθούν όσο πιο πολλοί και πυκνοί σταθμοί είναι εφικτό, ειδικά στο κέντρο μιας πόλης, όπως συμβαίνει σε όλον τον κόσμο.

Συνεπώς, οι αντιδράσεις του τύπου «γιατί να γίνει σώνει και καλά εκεί αφού υπάρχει άλλος σταθμός ενάμισι χιλιόμετρο πιο πέρα» μου φαίνονται λίγο ακατανόητες. Όσον αφορά επιμέρους αντιρρήσεις πολεοδομικού, πολιτισμικού, οικολογικού ή ιδεολογικού τύπου, μπορώ να τις κατανοήσω, τουλάχιστον εν μέρει, αν όχι να τις συμμεριστώ. 

Θέλω να πω, γίνεται πολύς λόγος περί δόλιας και εξ άνωθεν διάβρωσης της φυσιογνωμίας των Εξαρχείων με μοχλό της επέλασης του gentrification τον σταθμό του μετρό. Μα το gentrification της περιοχής συμβαίνει έτσι κι αλλιώς και σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα συντελείται από αυτούς που το καταγγέλλουν, και ειδικά τους διάφορους εναλλακτικούς entrepreneurs που ξεπουλάνε τον vintage ελευθεριακό χαρακτήρα της περιοχής με όποιον τρόπο μπορούν, κυρίως ως «ψαγμένο» τουριστικό προϊόν ή ως ασφαλή προσομοίωση επαναστατικής δράσης. 

Οι αντιδράσεις στο εργοτάξιο της πλατείας Φιλικής Εταιρείας που ξεκίνησε πρώτο υπήρξαν λιγότερο έντονες και σαφώς λιγότερο «ιδεολογικοποιημένες». Έτσι κι αλλιώς το Κολωνάκι μοιάζει να τελεί υπό παραίτηση εδώ και χρόνια, σα να απόκαμε από τις απανωτές κρίσεις που επέφεραν τη σταδιακή απώλεια της όποιας ταυτότητας φαινόταν να έχει κάποτε. 

Εκείνους που κατανοώ απολύτως είναι τους κατοίκους και τους καταστηματάρχες (ειδικά τους δεύτερους) γύρω από τις δύο πλατείες, που για την υπόλοιπη δεκαετία θα πρέπει να ζουν μ’ αυτή την παρακμή και μ’ αυτή την ακύρωση και μ’ αυτή την ταλαιπωρία. Είναι πολύς ο καιρός και δεν περισσεύει, ειδικά μάλιστα όταν το φως στο τέλος του τούνελ, πέρα από έναν νέο σταθμό του μετρό, είναι μια ιδέα περί αλλαγής, ανάπλασης και εξευγενισμού που μοιάζει να μη σε περιλαμβάνει. 

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Say Nothing: Μια καθηλωτική σειρά με φόντο το βίαιο δράμα της Βόρειας Ιρλανδίας

Daily / Say Nothing: Μια καθηλωτική σειρά με φόντο το βίαιο δράμα της Βόρειας Ιρλανδίας

Η αυτοτελής σειρά κατορθώνει να λειτουργεί συγχρόνως ως ιστορική αναπαράσταση, ως συνταρακτικό δράμα, ως καθηλωτικό θρίλερ, ακόμα και ως δραματοποιημένο true crime, ειδικά για τους θεατές που δεν είναι εξοικειωμένοι με τις πολυσύνθετες πτυχές του ένοπλου αγώνα στη Βόρεια Ιρλανδία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Από πού έρχεται και πού πάει η κριτική κινηματογράφου;

Daily / Από πού έρχεται και πού πάει η κριτική κινηματογράφου;

Με μεγάλο ενδιαφέρον αναμένεται το πρώτο μεγάλο συνέδριο για την κινηματογραφική κριτική στην Ελλάδα, που θα διεξαχθεί από την Πέμπτη ως και το Σάββατο στο Πάντειο Πανεπιστήμιο με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Παραπονεμένα λόγια: Είναι σκληρό να ζεις καθημερινά στο πετσί σου την «τυραννία της μειοψηφίας» 

Daily / Παραπονεμένα λόγια: Είναι σκληρό να ζεις καθημερινά στο πετσί σου την «τυραννία της μειοψηφίας» 

Η επανεκλογή του Τραμπ έχει αλλάξει ξαφνικά τον τόνο της δημόσιας συζήτησης, κάνοντάς την πολύ πιο φιλική ως προς τις θέσεις της «λαϊκίστικης δεξιάς».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Έκανε τελικά κακό στην Κάμαλα Χάρις η κουστωδία των διάσημων που την στήριξαν;

Daily / Έκανε τελικά κακό στην Κάμαλα Χάρις η κουστωδία των διάσημων που τη στήριξαν;

Στην Ελλάδα, πάντως, οι διασημότητες συχνά δεν κάνουν τον κόπο καν να δηλώσουν επίσημα την εκλογική στήριξή τους. Απλά, βάζουν υποψηφιότητα οι ίδιοι και οι ίδιες και εκλέγουν απευθείας τους εαυτούς τους σε θέσεις βουλευτών και ευρωβουλευτών.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Το «πογκρόμ» στο Άμστερνταμ και οι λέξεις που χάνουν το νόημά τους

Daily / Το «πογκρόμ» στο Άμστερνταμ και οι λέξεις που χάνουν το νόημά τους

Μια συντονισμένη απόπειρα να παρουσιαστούν οι φανατικοί οπαδοί της Μακάμπι ως αθώα θύματα ή και ήρωες ακόμα, παρά τις επιθέσεις και τις προκλήσεις στις οποίες προέβησαν πριν και κατά τη διάρκεια του αγώνα της ομάδας τους εναντίον του Άγιαξ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντος μας

Daily / Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντός μας

«Μετά από 50 χρόνια στον δρόμο, είναι πολύ αργά για να σταματήσουμε τώρα», δηλώνει μ’ ένα διακριτικό μειδίαμα ο 75χρονος ροκ σταρ σ’ ένα νέο ντοκιμαντέρ που παρακολουθεί από απόσταση αναπνοής την πρόσφατη περιοδεία του Μπρους Σπρίνγκστιν και της θρυλικής μπάντας του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ελληνικές σειρές των 90s: comfort zone ή ζώνη του λυκόφωτος;

Daily / Ελληνικές σειρές των '90s: Comfort zone ή ζώνη του λυκόφωτος;

Οι τηλεοπτικές σειρές της πρώτης δεκαετίας των ιδιωτικών καναλιών φαίνονται να έχουν υποκαταστήσει σ’ ένα μεγάλο κοινό τον ρόλο που έπαιζαν για μισό αιώνα σχεδόν οι ελληνικές ταινίες της ακμής του βιομηχανικού σινεμά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Στο μεταξύ, η Γάζα πεθαίνει 

Daily / Στο μεταξύ, η Γάζα πεθαίνει 

«Το Ισραήλ πάνω απ' όλα», έγραψε με εθνικοσοσιαλιστικό ρίγος, αν και ιστορικός του Ολοκαυτώματος, ο Αριέλ Λεκαδίτης αμέσως μετά (και παρά) την ανακοίνωση του εκδοτικού του οίκου ότι διακόπτει τη συνεργασία τους εξαιτίας «των χυδαίων αναρτήσεών του».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η παλιά παραλιακή και η σύγχρονη «Αθηναϊκή Ριβιέρα»

Daily / Η παλιά παραλιακή και η σύγχρονη «Αθηναϊκή Ριβιέρα»

Μια ονομασία που μοιάζει συγχρόνως νεοπλουτίστικη και φτωχομπινέδικη, ειδικά σε όσους από εμάς μεγαλώσαμε στα Νότια και δεν νιώσαμε ποτέ ότι υπήρχε ανάγκη ούτε για τόσο ισοπεδωτική «ανάπλαση» ούτε και για τέτοιους τουριστικούς ευφημισμούς.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ