Απολύσεις όπως σε μια πολυεθνική

Απολύσεις όπως σε μια πολυεθνική Facebook Twitter
Πριν από λίγες ημέρες ο Γιώργος Τσίπρας ένιωσε πραγματικά προδομένος. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0


ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ «ΚΛΙΚ» ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι ικανός να απολύσει οποιονδήποτε πιστεύει ότι δεν είναι απόλυτα πιστός τις προσωπικές του επιλογές, γιατί αυτό είναι που συμβαίνει με τις περίφημες αδιαμεσολάβητες σχέσεις

Υπάρχει μια αριθμητικά μεγάλη ομάδα στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ τα οποία παραπέμπουν σε απογοητευμένους εραστές. Έχουν περισσή θλίψη, μεγάλη οργή, νιώθουν σχεδόν απατημένα και προσπαθούν να κατανοήσουν γιατί τον περασμένο Σεπτέμβριο οδηγήθηκαν σε μια τέτοια επιλογή, η οποία γύρισε σαν μπούμερανγκ εναντίον τους και ιδιαίτερα σε όσα πίστευαν τότε.

Ένα από αυτά τα στελέχη, εκείνες τις ημέρες που στον ΣΥΡΙΖΑ επρόκειτο να ψηφίσουν για τον νέο αρχηγό, έκανε δηλώσεις και έγραφε οργισμένα άρθρα κατά των υποψήφιων αντιπάλων του Κασσελάκη και ιδιαίτερα της ομάδας που εκπροσωπούσε η Έφη Αχτσιόγλου . Υποστήριζε με μεγάλο φανατισμό τον Στέφανο Κασσελάκη. Το όνομά του «Γιώργος Τσίπρας», εξάδελφος του πρώην πρωθυπουργού, που διετέλεσε στο παρελθόν και βουλευτής.

Ο ηγέτης δεν δίνει λόγο στα κομματικά όργανα ή στην κοινοβουλευτική ομάδα, γενικά δεν δίνει λόγο σε κανέναν. Και αν δεν πρόκειται για απολύσεις, θα πρόκειται για διαγραφές, απομακρύνσεις ή απαξίωση των στελεχών.

Σε ένα από αυτά τα άρθρα ο κ. Τσίπρας αναρωτιόταν αν μπορεί ένας επιτυχημένος μετανάστης στις ΗΠΑ, όπως ο Κασσελάκης, να ηγηθεί του ΣΥΡΙΖΑ. Την απάντηση την έδινε, φυσικά, ο ίδιος – και ήταν θετική: φυσικά ο Κασσελάκης μπορούσε. «Μπορούσε να συμβεί το παράδοξο» ένας «ναυτιλιακός μπρόκερ (όπως είχε αποκαλέσει ο Νίκος Φίλης τον Κασσελάκη) να δώσει δυνατότητα επαναβάπτισης του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνική πλειοψηφία».

Πριν από λίγες ημέρες ο Γιώργος Τσίπρας ένιωσε πραγματικά προδομένος – μόλις τον είχε απολύσει ο Κασσελάκης από μια θέση ευθύνης που είχε στον κομματικό οργανισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Απόλυση κανονική, σαν κι αυτές που πραγματοποιούν χιλιάδες εργοδότες όταν εκτιμούν πως κάποιοι εργαζόμενοι δεν τους είναι χρήσιμοι πια, σαν κι αυτές που προφανώς έκανε ο Κασσελάκης όταν (απ’ όσα ο ίδιος λέει) είχε μεγάλες εταιρείες στις ΗΠΑ. Έτσι απλά συνέβη αυτή η ιστορία.

Είχαν προηγηθεί κι άλλες απολύσεις με τον ίδιο τρόπο από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, στελεχών με θέσεις ευθύνης (Θεοχαρόπουλος κ.ά.). Σε όλες κοινή συνισταμένη ήταν ότι έπαιρναν αποστάσεις από τις επιλογές και θέσεις Κασσελάκη όπως αυτές αποκαλύφθηκαν μετά την εκλογή του. Φυσικά, όταν ο νυν πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κανέναν πολιτικό ενδοιασμό να «αδειάσει» τον προκάτοχό του, τον οποίο υπάρχουν ακόμα άνθρωποι μέσα στο κόμμα που θεωρούν πολιτικό κεφάλαιο και ο οποίος του άνοιξε τότε διάπλατα την πόρτα για να μπει στο κόμμα, είναι φυσικό να συμπεριφέρεται σαν ιδιοκτήτης μιας πολυεθνικής που κάνει απολύσεις.

Στο επόμενο πολιτικό «κλικ» ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι ικανός να απολύσει οποιονδήποτε πιστεύει ότι δεν είναι απόλυτα πιστός τις προσωπικές του επιλογές, γιατί αυτό είναι που συμβαίνει με τις περίφημες αδιαμεσολάβητες σχέσεις τις οποίες ενστερνίζεται, υποστηρίζοντας ότι πρόκειται για δημοκρατικές διαδικασίες, παρότι παραπέμπουν σε λογικές Μουσολίνι. Ο ηγέτης δεν δίνει λόγο στα κομματικά όργανα ή στην κοινοβουλευτική ομάδα, γενικά δεν δίνει λόγο σε κανέναν.

Και αν δεν πρόκειται για απολύσεις, επειδή πολλά στελέχη δεν έχουν οργανικές, έμμισθες σχέσεις με το κόμμα, θα πρόκειται για διαγραφές, απομακρύνσεις ή απαξίωσή τους. Εικάζω ότι το επόμενο «θύμα» του Κασσελάκη θα είναι στελέχη σαν τον βουλευτή Νίκο Παππά, ο οποίος στο τελευταίο συνέδριο του κόμματος αρχικά στήριξε την κ. Γεροβασίλη, δίνοντας σχετική υπόσχεση ότι θα την ψηφίσει, και λίγο μετά την άδειασε. Ο κ. Κασσελάκης, που δεν φαίνεται να ξεχνά, θα προλάβει να τον αδειάσει πρώτος.

Ο Γιώργος Τσίπρας, όπως και όλα εκείνα τα στελέχη του ΣYΡIZA τα οποία τώρα βράζουν στο ζουμί τους γιατί βλέπουν ότι το άλογο στο οποίο πόνταραν τρέχει προς διαφορετική κατεύθυνση, απλώς πληρώνει τις προσωπικές πολιτικές επιλογές του. Προτίμησαν για αρχηγό έναν άνθρωπο από το πουθενά με άγνωστο παρελθόν, καμία πολιτική και ιδιαίτερα αριστερή κουλτούρα, ο οποίος απλώς ικανοποιούσε τις εχθρικές διαθέσεις τους προς τους συνυποψηφίους του. Έδειξαν ακριβώς την ίδια συμπεριφορά με τους περίπου 75.000 ψηφοφόρους οι οποίοι οδηγήθηκαν σε μια τυφλή πολιτική επιλογή, ψηφίζοντας έναν άγνωστο. Η διαφορά τους με τους ψηφοφόρους είναι πως τα στελέχη περίμεναν ανταπόδοση.

Ο Στέφανος Κασσελάκης έχει δείξει πως δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τα στελέχη αυτά αλλά και για οποιονδήποτε άλλο δεν συμφωνεί με τον απόλυτα αρχηγικό, σχεδόν ηγεμονικό τρόπο με τον οποίο πολιτεύεται, τα αγνοεί επιδεικτικά, δεν παίρνει καν υπόψη του τις απόψεις τους, αδιαφορεί παντελώς. Αν χρειαστεί, μπορεί να πορευτεί μόνο με την κ. Τζάκρη. Ο ίδιος απευθύνεται σε έναν κόσμο που εξακολουθεί να τον πιστεύει αρκούμενος σε καλογυρισμένα βιντεάκια. Θεωρεί ότι δεν χρειάζονται στελέχη, εσωτερικές διαδικασίες και όλα αυτά που συγκροτούν ένα δημοκρατικό κόμμα. Αυτά όλα αποτελούν λεπτομέρειες.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ..

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι λύκοι της Γκράβας, το Χάρβαρντ και το λαγούμι

Οπτική Γωνία / Οι λύκοι της Γκράβας, το Χάρβαρντ και το λαγούμι

Η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και βλέπει την πλάτη της Ζωής Κωνσταντοπούλου, επαναφέρει τα σενάρια συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα. Πόσο ρεαλιστικά όμως είναι όλα αυτά; 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
ΕΠΕΞ Πορνό

Οπτική Γωνία / «Δεν μου αρέσει να νιώθω ότι παίζω τον ρόλο που είδαν σε μια ταινία πορνό»

Τρεις γυναίκες μιλούν για το πώς αντιμετώπισαν το θέμα της συστηματικής παρακολούθησης πορνογραφίας από τον ή την σύντροφό τους και για τις επιπτώσεις που είχε στη σχέση τους.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Αντιμόνιο στη Χίο: Τοξική πληγή ή πηγή πλούτου;

Ρεπορτάζ / Αντιμόνιο στη Χίο: Τοξική πληγή ή πηγή πλούτου;

Η προκήρυξη διαγωνισμού για την εξόρυξη αντιμονίου στη Βόρεια Χίο έχει φέρει σε αντιπαράθεση την τοπική κοινωνία με την κυβέρνηση. Τι υποστηρίζει κάθε πλευρά και πόσο πιθανός είναι ο περιβαλλοντικός κίνδυνος;
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Τις επόμενες μέρες Θα δούμε περισσότερη βία, συλλήψεις και οργή»

Ανταπόκριση από την Κωνσταντινούπολη / «Τις επόμενες μέρες θα δούμε περισσότερη βία, συλλήψεις και οργή»

Ερντογάν εναντίον Ιμάμογλου: Η αρχή ή το τέλος μιας σκληρής σύγκρουσης; O διευθυντής της Milliyet, ο ανταποκριτής της «Süddeutsche Zeitung» και πολίτες περιγράφουν την κατάσταση που επικρατεί στην πόλη και το χάος που απειλεί τη χώρα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Eνηλικίωση, αυτή η αναπόφευκτη

Οπτική Γωνία / «Όταν, μεγάλος πια, χάνεις έναν γονιό, είσαι πολύ μεγάλος για να μεγαλώσεις»

Βγάζεις ταυτότητα στα 12, παίρνεις δίπλωμα οδήγησης μετά το λύκειο, έχεις δικαίωμα ψήφου στα 17. Όμως η αληθινή ενηλικίωση έρχεται όταν δεν είσαι πια το παιδί κάποιου.
ΛΙΝΑ ΙΝΤΖΕΓΙΑΝΝΗ
Μιχάλης Τσιντσίνης: «Σοβαρή ενημέρωση δεν σημαίνει και ξενέρωτη» Ή «Δεν λείπει η άποψη αλλά η έρευνα και η νηφάλια σκέψη»

Συνέντευξη / Μιχάλης Τσιντσίνης: «Σοβαρή ενημέρωση δεν σημαίνει και ξενέρωτη»

Ο διευθυντής σύνταξης της κυριακάτικης έκδοσης της «Καθημερινής» δίνει την πρώτη του συνέντευξη και μιλά για το μέλλον των εντύπων, την ποιοτική δημοσιογραφία, τα social media αλλά και την κριτική που έχει δεχθεί κατά καιρούς το μέσο στο οποίο εργάζεται. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ