ΤΟ ΚΑΛΙΝΙΝΓΚΡΑΝΤ ΠΗΓΗ ΕΝΤΑΣΗΣ
Οι λιθουανικές αρχές απαγόρευσαν τη διαμετακόμιση (transit) αγαθών μέσω της επικράτειάς της, στα οποία έχουν επιβληθεί κυρώσεις από την ΕΕ, από τη Ρωσία στο Καλίνινγκραντ, που είναι ρωσικό έδαφος.
Το υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας απαίτησε από τη Λιθουανία να ανακαλέσει αμέσως την κίνηση που χαρακτήρισε «ανοιχτά εχθρική», δηλώνοντας: «Εάν η διαμετακόμιση εμπορευμάτων μεταξύ της περιοχής του Καλίνινγκραντ και της υπόλοιπης Ρωσικής Ομοσπονδίας μέσω της Λιθουανίας δεν αποκατασταθεί πλήρως στο εγγύς μέλλον, τότε η Ρωσία διατηρεί το δικαίωμα να λάβει μέτρα για την προστασία των εθνικών της συμφερόντων».
Η Λιθουανία αποσαφήνισε ότι απλώς εφαρμόζει τις αποφάσεις της ΕΕ, απαγορεύοντας μόνο τη διαμετακόμιση απαγορευμένων προϊόντων από τις κυρώσεις (άνθρακας, μέταλλα, υλικά οικοδομών και προϊόντα προηγμένης τεχνολογίας).
Ο επικεφαλής της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ, Ζοζέπ Μπορέλ, κάλυψε καταρχάς το Βίλνιους, λέγοντας ότι η Λιθουανία απλώς εφαρμόζει το καθεστώς κυρώσεων.
Ωστόσο, πρόσθεσε, ανησυχεί «πάντα για τα ρωσικά αντίποινα», και ότι «θα ελέγξουμε εκ νέου τις νομικές πτυχές προκειμένου να εξακριβώσουμε ότι είμαστε πλήρως ευθυγραμμισμένοι με κάθε είδους κανόνα».
Η φόβος της κλιμάκωσης είναι υπαρκτός. Ωστόσο, από τη μια, τα ρωσικά αντίποινα δεν μπορούν να αγνοήσουν το γεγονός ότι η Λιθουανία είναι χώρα μέλος του ΝΑΤΟ. Από την άλλη, η διαμετακόμιση αφορά τη μεταφορά αγαθών ενδοκρατικά και υπάρχουν διεθνείς συμβάσεις που τη διασφαλίζουν.
Το Καλίνινγκραντ (πρώην Κένιξμπεργκ), όπου έχει την έδρα του ο ρωσικός στόλος της Βαλτικής Θάλασσας, έχει πληθυσμό περίπου 500.000 κατοίκους, και παραχωρήθηκε στη Σοβιετική Ένωση στο τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Πηγή: The Guardian, Le Monde
• • •
ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΑ ΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΠΟΥ ΗΞΕΡΕΣ
Να αποχαιρετήσουμε το Παρίσι που ξέραμε. Όχι, ο Πύργος του Άιφελ θα παραμείνει στη θέση του, όπως το Λούβρο και η Παναγία των Παρισίων.
Το Παρίσι, όμως, του Ζακ Σιράκ και του Ζαν Τιμπερί της παραδοσιακής δεξιάς, και το Παρίσι των σοσιαλιστών, Μπερτράν Ντελανοέ και Αν Ινταλγκό, που μοιράστηκαν τη δημαρχία του επί μισό αιώνα, δεν εξέλεξε ούτε έναν δεξιό ή σοσιαλιστή βουλευτή.
Το 2017, ο θρίαμβος του Εμ. Μακρόν στις προεδρικές εκλογές προκάλεσε σαρωτικό κατακλυσμό και στις βουλευτικές εκλογές στο Παρίσι. Στις 18 εκλογικές περιφέρειες, το κόμμα του, La République en Marche (LRM), είχε εκλέξει 13 βουλευτές. Η αριστερά είχε κερδίσει δύο εκλογικές περιφέρειες, και η κλασική δεξιά τρεις. Ο 18ος βουλευτής ανήκε στο «Δημοκρατικό Κίνημα», ενώ αργότερα ένας δεξιός μετακινήθηκε στο LRM.
Στις εκλογές της Κυριακής, εκλέχτηκαν 9 βουλευτές από την προεδρική παράταξη «Μαζί» και 9 από τον αριστερό συνασπισμό, Nupes, υπό τον Ζαν-Λικ Μελανσόν, αλλά κανένας από το Σοσιαλιστικό κόμμα δεν υπάρχει στους εκλεγέντες της αριστεράς.
Δεν μπορεί κανείς να γενικεύσει. Η προέλαση της Λεπέν, η σχετική συγκράτηση των δυνάμεων της δεξιάς παρά τη συντριβή της στις προεδρικές εκλογές, και η δυνατότητα αυτόνομης κοινοβουλευτικής ομάδας από τους σοσιαλιστές πρέπει να μας κάνουν επιφυλακτικούς σε γενικά συμπεράσματα.
Ούτε, όμως, να αγνοήσει το γεγονός ότι στην πόλη που κτυπά η καρδιά της Γαλλίας κυριαρχεί πλέον ένα δίπολο, το οποίο ελάχιστη σχέση έχει με τους δύο μεγάλους πολιτικούς σχηματισμούς που κυριάρχησαν επί εξήντα χρόνια.
Πηγή: Le Monde, Le Point
• • •
ΚΟΥΡΑΖΕΙ Η ΟΥΚΡΑΝΙΑ
Μειώνεται συνεχώς το ενδιαφέρον στη Δύση για τον πόλεμο στην Ουκρανία, όπως δείχνουν δημοσκοπήσεις της κοινής γνώμης.
Εξίσου εύγλωττα είναι τα δεδομένα που δημοσίευσε ο ιστότοπος Axios.
Από την έναρξη του πολέμου μέχρι το τέλος Μαΐου, οι αλληλεπιδράσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (λάικς, σχόλια, κοινοποιήσεις) σε ειδησεογραφικά άρθρα με αντικείμενο την Ουκρανία μειώθηκαν από 109 εκατ. σε 4,8 εκατ., ήτοι κατά 22 φορές.
Η τάση αυτή αντικατοπτρίζεται στον όγκο της κάλυψης από τα διαδικτυακά μέσα ενημέρωσης, ο οποίος μειώθηκε σταθερά από 520.000 άρθρα την πρώτη εβδομάδα του πολέμου σε 70.000 την τελευταία του Μαΐου.
Το ενδιαφέρον για τη διένεξη του Τζόνι Ντεπ και της Άμπερ Χερντ υπήρξε περίπου 6 φορές μεγαλύτερο από την Ουκρανία, σε διάστημα 6 εβδομάδων τον Απρίλιο και τον Μάιο.
Αν δεν συμβεί κάτι εντυπωσιακό στον πόλεμο της Ουκρανίας, η πτωτική τάση τού ενδιαφέροντος διεθνώς θα συνεχιστεί, βοηθούντων των καλοκαιρινών διακοπών και των οικονομικών προβλημάτων που βαραίνουν στα νοικοκυριά. Αυτό είναι ένα από τα χειρότερα που μπορούν να συμβούν στον αγώνα που δίνουν οι Ουκρανοί για την πατρίδα τους.
Πηγή: Axios
• • •
ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΛΑΤΙΝΙΚΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ
Η νίκη του Γκουστάβο Πέτρο στις προεδρικές εκλογές της Κολομβίας αποτελεί ασφαλώς μείζον πολιτικό γεγονός για τη χώρα, δεδομένου ότι είναι ο πρώτος αριστερός πρόεδρος στην ιστορία της.
Παράλληλα, επιβεβαιώνει την πρόσφατη μετακίνηση προς τα αριστερά της Λατινικής Αμερικής.
Ο πρόεδρος της Αργεντινής Αλμπέρτο Φερνάντεζ (2019), του Περού Πέδρο Καστίγιο (2021), της Χιλής Γκαμπριέλ Μπορίκ (2021), της Βολιβίας Λουίς Άρτσε (2021) εκλέχτηκαν τα τρία τελευταία εν μέσω μεγάλων εντάσεων. Όλοι αυτοί, καθώς και οι πρόεδροι του Μεξικού και της Βεζενουέλας χαιρέτησαν τη νίκη του Πέτρο.
Αν ο πρώην πρόεδρος της Βραζιλίας, Λούλα ντα Σίλβα, κερδίσει τον εν ενεργεία ακροδεξιό πρόεδρο, Ζαΐρ Μπολσονάρο, στις εκλογές του Οκτωβρίου, από τον οποίο προηγείται με διψήφιο ποσοστό, η πλειονότητα των Λατινοαμερικανών θα έχει στραφεί προς τα αριστερά.
Το αν στα προγράμματα όλων αυτών υπερισχύει η ιδεολογία και όχι ο λαϊκισμός είναι ζητούμενο, αλλά η καταψήψιση των δεξιών αντιπάλων είναι γεγονός.
• • •
ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΓΗ
Πριν από πενήντα χρόνια, έχοντας ξεκινήσει στις 5 Ιουνίου 1972, στις 16 Ιουνίου 1972 ολοκληρώθηκε στη Στοκχόλμη η πρώτη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Ανθρώπινο Περιβάλλον (UNCHE).
Για πρώτη φορά, το περιβάλλον και η πιθανότητα τα δεσπόζοντα αναπτυξιακά πρότυπα να αλλοιώσουν τη βιωσιμότητα του πλανήτη αναδείχθηκαν σε παγκόσμιο ζήτημα.
Ως οικοδεσπότης, ο Σουηδός πρωθυπουργός, Ούλοφ Πάλμε, στην ομιλία του επέκρινε ανοιχτά τον βιομηχανικό κόσμο για την οικολογική και οικονομική του εκμετάλλευση, η οποία προκαλεί τα μεγαλύτερα περιβαλλοντικά προβλήματα στον κόσμο εις βάρος των αναπτυσσόμενων χωρών. Παρότι η κριτική του αποτύπωνε τις εντάσεις μεταξύ των αναπτυγμένων και των αναπτυσσόμενων χωρών, οι 114 κυβερνήσεις που εκπροσωπήθηκαν στη Στοκχόλμη κατέληξαν σε μια αξιόλογη Διακήρυξη Αρχών, καθώς και σε θεσμικές ρυθμίσεις για τη διεθνή συνεργασία στην προστασία του περιβάλλοντος, η κυριότερη από τις οποίες υπήρξε η δημιουργία του Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών για το Περιβάλλον (UNEP).
Πηγή: Environment & Society Portal
