Η εταιρική υπευθυνότητα ακρογωνιαίος λίθος στην οικοδόμηση του νέου Εθνικού Συστήματος Υγείας

H πανδημία πέτυχε την πατρίδα μας σε μια πολύ ιδιαίτερη και δύσκολη συγκυρία, καθώς το Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ) ήδη είχε πληγεί από μια πολυετή οικονομική κρίση που οδήγησε στην πλήρη αποδυνάμωσή του.

Οι προσλήψεις έχουν σταματήσει, οι παλιοί γιατροί συνταξιοδοτούνται και οι θέσεις μένουν κενές, ειδικά όσον αφορά το νοσηλευτικό προσωπικό, όπου είμαστε από τους ουραγούς στην Ευρώπη, με τρεις νοσηλευτές να αντιστοιχούν σήμερα σε χίλιους κατοίκους, την ώρα που ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ είναι εννέα νοσηλευτές ανά χίλιους κατοίκους. Μεγάλη είναι και η έλλειψη στον ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό, κυρίως σε μηχανήματα αιχμής, όπως ο γραμμικός επιταχυντής που χρειάζονται για την ακτινοθεραπεία οι ογκολογικοί ασθενείς.

Σήμερα, στη μάχη κατά του κορωνοϊού έχουμε ένα σύστημα υγείας που, παρά τις αδυναμίες του, στέκεται όρθιο, έχοντας πλέον 1.300 κλίνες εντατικής θεραπείας, αποτέλεσμα της βοήθειας της ΕΚΕ.

Τα νοσοκομεία είναι αποδυναμωμένα και, δυστυχώς, στην Ελλάδα η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας είναι εξίσου σχεδόν ανύπαρκτη. Φανταστείτε πόσο ανοχύρωτοι θα ήμασταν αν δεν υπήρχε η εταιρική κοινωνική ευθύνη που επιδεικνύουν ιδιωτικοί φορείς, οι μεγάλοι οργανισμοί, οι κοινωφελείς οργανισμοί, τα ιδρύματα και τα ινστιτούτα που όλοι μαζί, με γενναίες δωρεές για αναλώσιμα, εξοπλισμό μονάδων εντατικής θεραπείας, δημιουργία νέων υποδομών, αναπνευστήρες, συσκευές υψηλής ροής οξυγόνου και άλλα μηχανήματα, στήριξαν το ΕΣΥ. Προ πανδημίας, χάρη στις μεγάλες δωρεές αντικαταστάθηκε ο στόλος των γραμμικών επιταχυντών, ώστε να μην περιμένουν πολύ οι καρκινοπαθείς για την ακτινοθεραπεία τους, διακινδυνεύοντας τη ζωή τους, αλλά και ο στόλος των ασθενοφόρων του ΕΚΑΒ. Για να μην αναφέρουμε ότι χωρίς την ΕΚΕ θα είχαμε ακόμα μόνο 557 κλίνες εντατικής θεραπείας σε όλη τη χώρα, ούτε θα είχαν γίνει δωρεές, δράσεις ενημέρωσης και δωρεάν εξετάσεων, καταδρομικές αποστολές κοινωνικής ιατρικής με φουσκωτά ή κινητές μονάδες.

Σήμερα, στη μάχη κατά του κορωνοϊού έχουμε ένα σύστημα υγείας που, παρά τις αδυναμίες του, στέκεται όρθιο, έχοντας πλέον 1.300 κλίνες εντατικής θεραπείας, αποτέλεσμα της βοήθειας της ΕΚΕ.

Για να αντιληφθούμε πάρα πολύ απλά και χωρίς να είμαστε ειδικοί πόσο σημαντικό ήταν αυτό το χέρι βοήθειας, ας αναλογιστούμε το εξής: ο ασθενής που προσβάλλεται από κορωνοϊό και έχει κακή εξέλιξη παθαίνει μια διάχυτη πνευμονία, που του δημιουργεί αναπνευστική ανεπάρκεια, δηλαδή πέφτει πολύ χαμηλά το οξυγόνο στο αίμα του και δεν μπορεί να αναπνεύσει μόνος του. Επομένως, για να επιβιώσει χρειάζεται οξυγόνο. Στη δεδομένη συγκυρία, η σωτηρία του εναπόκειται στις συσκευές υψηλής ροής οξυγόνου, που πετυχαίνουν έναν εξαιρετικά καλό αερισμό, δηλαδή τον βοηθούν να ανεβάσει τα επίπεδα οξυγόνου του, ώστε να μπορέσει να αναπνεύσει μόνος του, και να αποφύγει τη διασωλήνωση στην εντατική, που, όπως εξηγούν οι γιατροί που δουλεύουν σε ΜΕΘ, εγκυμονεί κινδύνους εξαιτίας της ενδονοσοκομειακής λοίμωξης. Οι συσκευές αυτές, οι οποίες σήμερα είναι ό,τι καλύτερο στη μάχη εναντίον του κορωνοϊού, είναι όλες σχεδόν προσφορά των δράσεων ΕΚΕ μεγάλων εταιρειών με αποδέκτες τα νοσοκομεία. 

Επίσης ιδιωτική πρωτοβουλία, μέσω της ΕΚΕ, ανανέωσε και τον στόλο των ασθενοφόρων του ΕΚΑΒ, ενώ στις απομονωμένες γεωγραφικά περιοχές, όπως είναι τα ορεινά χωριά και τα μικρά νησιά, βοηθά να δημιουργηθούν εξοπλισμένα κέντρα υγείας και περιφερειακά ιατρεία, παρέχοντας ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό και φάρμακα και στέλνοντας και κινητές μονάδες όπου δεν υπάρχουν υποδομές. 

Αυτή η νέα σχέση κοινωνίας - εταιρειών δίνει ένα μοντέλο σύμπραξης αντίστοιχο της Σύμπραξης Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), το οποίο, όπως απέδωσε στην υγεία, μπορεί να αποδώσει και οπουδήποτε αλλού, στην εκπαίδευση, όπου είναι μεγάλη η ψαλίδα μεταξύ δημόσιας και ιδιωτικής εκπαίδευσης, στον πολιτισμό, στον αθλητισμό. Αν καταφέρουμε να φτιάξουμε ΣΔΙΤ που να αφορούν όλους τους τομείς της κοινωνίας, ακολουθώντας τον τρόπο που ο ιδιωτικός τομέας στήριξε την υγεία μέσω της ΕΚΕ, τότε ο κόσμος μας θα γίνει καλύτερος, όχι ευκολότερος όμως. Η πανδημία έχει έρθει για να μείνει και, όπως πολύ εύστοχα λέει ο καθηγητής Παθολογικής Φυσιολογίας Λοιμώξεων του ΕΚΠΑ Νίκος Σύψας, ακόμα και όταν φύγει ο κορωνοϊός, η πανδημία των ανθεκτικών μικροβίων στα νοσοκομεία θα μείνει, όπως και η πανδημία του καρκίνου. Τα ανοιχτά μέτωπα είναι πολλά, χρειαζόμαστε λοιπόν ένα νέο μοντέλο αντιμετώπισής τους στον τομέα της υγείας τουλάχιστον…