«Στην Αθήνα δεν τρως πια με λιγότερο από 35-40 ευρώ», αυτή είναι η νέα γενική αλήθεια για το φαγητό σε αυτή την πόλη. Από τη μια βιώνουμε μια γαστρονομική έκρηξη, τα μεσαίας κατηγορίας εστιατόρια, αυτά που βρίσκονται ανάμεσα στις ταβέρνες και τις fine dining κουζίνες έχουν αυξηθεί, και έχουν πολλά να δώσουν – κάθε μήνα υπάρχει τουλάχιστον μία νέα hot άφιξη που σπεύδουμε να δοκιμάσουμε. Όμως υπάρχουν και όλες εκείνες οι μέρες που θέλουμε να ικανοποιηθούμε από κάτι πιο προσιτό, να βγούμε έξω για φαγητό, να δούμε τον λογαριασμό, να κοιταχτούμε μεταξύ μας και να πούμε «μόνο;».
Προτείνουμε εστιατόρια που έχουν δει γενιές ολόκληρες να αλλάζουν στα τραπέζια τους και να έρχονται οι επόμενες αλλά και τα πιο φρέσκα που παραμένουν προσιτά – σε αυτές τις διευθύνσεις μπορείτε σίγουρα να παραγγείλετε από δύο κυρίως πιάτα, να μοιραστείτε μια σαλάτα, να πιείτε ένα ποτήρι κρασί. Θυμόμαστε τα μαγειρεία που έχουν χορτάσει όλες τις κάστες, σημειώνουμε τις πιο ωραίες σούπες, γεύματα του ενός μπολ που θα σας κάνουν να μη θέλετε τίποτε άλλο στο τραπέζι.
Από τη λίστα μας δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα καφενεία που μας κρατάνε με τις ώρες στα τραπέζια τους με τους προσεγμένους και προσιτούς μεζέδες και τις οικονομικές μπίρες τους, τα στριτφουντάδικα που όχι μόνο ξέρουν πώς να κάνουν γρήγορο φαγητό που να αξίζει να κάνουμε απόσταση για να το βρούμε αλλά έχουν και τραπέζια για να φάμε με την ησυχία μας.
Θυμόμαστε τα μαγειρεία που έχουν χορτάσει όλες τις κάστες, σημειώνουμε τις πιο ωραίες σούπες, γεύματα του ενός μπολ που θα σας κάνουν να μη θέλετε τίποτε άλλο στο τραπέζι.
Σε ιστορικά εστιατόρια, αιωνόβιες ταβέρνες, θρυλικά και νέας κοπής μαγειρεία
Σε έναν ημιυπόγειο χώρο στο Παγκράτι, από αυτούς που δεν τους πιάνει το μάτι, το Χατίρι (Ριζάρη 28, 210 7232333) παντρεύει στον κατάλογό του πράγματα φαινομενικά ασυνδύαστα και έχει το δικό του πιστό κοινό. Ο γενικός κανόνας λέει πως ένα μαγαζί που κάνει και πίτσα και μαγειρευτά και entrecôte μάλλον δεν θα είναι φοβερό σε τίποτα από τα τρία, κι όμως, αυτό το καλαίσθητο μπιστρό είναι η εξαίρεση. Έχει πιάτα ημέρας – αν βρείτε παστίτσιο να το πάρετε οπωσδήποτε, ίσως είναι το καλύτερο που παίζει έξω. Μαζί με μια μακαρονάδα (μια καρμπονάρα, ας πούμε, την κάνει κλασική) και μια πίτσα με σπαράγγια - γκοργκοντζόλα για τη μέση και θα ευχαριστηθείτε και δεν θα δώσετε πολλά.
Μακαρονάδες πλούσιες και περιποιημένες κάνει και το Alex the fresh pasta στα Κολωνάρχεια (Μασσαλίας 16, 210 3644142). Με τα χειροποίητα ζυμαρικά της, επικεντρωμένη μόνο σε ένα προϊόν, χωρίς ορεκτικά και σαλάτες, με συνταγές σαν την «Κλεοπάτρα» με τις παπαρδέλες και τη δική της πικάντικη κόκκινη σάλτσα ή σαν τη μακαρονάδα «Ο κλασικός» με (φρέσκα πάντα) λιγκουίνι και μοσχαρίσιο κιμά, με κεφαλογραβιέρα Αμφιλοχίας, παρμεζάνα και στραγγιστό ελληνικό γιαούρτι, η Άλεξ Βασιλάτου έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα πολύ επιτυχημένο και comfort μικρό εστιατόριο.
Στην ίδια λογική, με μακαρονάδες και λίγα πρώτα πιάτα, κινείται και η Trattoria Italia d’Onofrio (Βαρνούντος 6, 210 7252003), στα όρια μεταξύ Κουκακίου και Πετραλώνων. Τα ζυμαρικά που χρησιμοποιεί στις συνταγές του είναι φρέσκα και φτιάχνονται στην κουζίνα του. Στις μακαρονάδες του έχει μια pasta με αχλάδι, γκοργκοντζόλα και γκουαντσιάλε, αυτή με το πέστο από φιστίκι Αιγίνης που είναι στα must-try όπως και την al limone του με τον δυόσμο, το πεκορίνο και την αντζούγια. Μετά θα βρείτε κλασική αματριτσιάνα, μια πολύ λιτή, αλλά πολύ νόστιμη Αglio olio e peperoncino με σκόρδο, ελαιόλαδο και καυτερή πιπεριά, τη μακαρονάδα που «στρώνει» τους Ιταλούς μετά από ένα ξενύχτι.
Επιστρέφω στο Παγκράτι για ένα μαγαζί-χρονοκάψουλα, το Fatsio με τις ανθισμένες τοιχογραφίες, τα λευκά τραπεζομάντιλα και τις χαρτοπετσέτες διπλωμένες σαν στέμμα (Ευφρονίου 5, 210 7217421), που παραμένει ίδιο και απαράλλαχτο στον χρόνο – έτσι λένε οι παλαιότεροι κι έτσι δείχνει να είναι. Το πρώτο μαγαζί με αυτό το όνομα άνοιξε το 1948 στην Πρίγκηπο της Θάλασσας του Μαρμαρά, το 1969 ξεκίνησε να σερβίρει τους Αθηναίους και μέχρι σήμερα δεν έχει παρεκκλίνει από τους λαχανοντολμάδες αυγολέμονο και τις κρέπες με το σπανάκι, τη σαρδέλα λαδορίγανη και τον ξιφία αλά σπετσιώτα, το μοσχαράκι τυλιγμένο σε μελιτζάνες και τη μικρασιάτικη ρεβιθάδα. Επιλέξτε το εκείνη τη μέρα που θα έχετε ρεπό καθημερινή (κλείνει στις έξι το απόγευμα), ή ως μια out of the box πρόταση για επαγγελματικό ραντεβού, ή μια Κυριακή.
Πολίτικο και οικονομικό, με ένα πέτρινο ζεστό εσωτερικό και μια αυλή με χαλίκι για τις καλές μέρες είναι το Sisli της Αγίας Παρασκευής (λεωφ. Μεσογείων 376, 210 6008885). Τυρόπιτα κανταΐφι, κεμπάπ γιαουρτλού, λαχματζούν, πεϊνιρλί με καβουρμά και μαντί γεμιστά με μοσχαρίσιο κιμά με σάλτσα γλυκιάς πιπεριάς, λίγο γιαούρτι και λίγο σκόρδο φτιάχνουν ένα τραπέζι-όνειρο.
Στο Μετς, στον δρόμο που οδηγεί στο Α’ Νεκροταφείο και πια έχει ζωή από το πρωί μέχρι το βράδυ, υπάρχει το πιο αγαπημένο μου μαγειρείο, το Ολύμπιον (Αναπαύσεως 9, 210 9244388). Λειτουργεί και ως πολύβουο καφενείο, συγκεντρώνοντας τους παλιούς κατοίκους για μπίρα - μεζέ - εφημερίδα - ματς, αλλά και τους νεο-μποέμ που το επιλέγουν για γεύματα νόστιμα, σαν σπιτικά, και προσιτά. Το μενού αλλάζει από μέρα σε μέρα, αλλά σταθερές αξίες παραμένουν τα λαζάνια με σπανάκι, το σκορδάτο κερκυραϊκό σοφρίτο και τα ρεβίθια με μελιτζάνες απ' τα οποία δύσκολα μένει μερίδα. Κάνει και φανταστικά κεφτεδάκια, ο ορισμός του «τραγανά απ’ έξω - μαλακά από μέσα», και ένα κοτόπουλο γεμιστό με σπανάκι και τυρί που και μόνο που το σκέφτομαι το λαχταράω.
Μαγειρείο θρυλικό και διάσημο πια και εκτός συνόρων είναι το Δίπορτο (Σωκράτους 9 & Θεάτρου). Λειτουργεί στο υπόγειο ενός νεοκλασικού της πλατείας Θεάτρου από το 1887 δίχως ταμπέλα. Υπάρχει και ένας αστικός μύθος, σύμφωνα με τον οποίο η «υπόγεια η ταβέρνα» στην οποία αναφέρεται ο Βάρναλης στο ποίημα «Οι Μοιραίοι» είναι αυτή. Ετοιμάζει έξι-εφτά πιάτα την ημέρα, μεταξύ αυτών τα κολοκυθάκια με πατάτες γιαχνί και η έντονα πιπεράτη ρεβιθάδα. Πάρτε και μια φάβα και θα έχετε κάνει ένα πολύ ωραίο τραπέζι δίχως ίχνος κρέατος σε ένα από τα τελευταία αυθεντικά φολκλόρ μέρη του κέντρου. Αν, πάλι, τρώτε κρέας, το γιουβετσάκι του είναι σουπάτο και λουκούμι. Άλλο ένα μαγαζί που λειτουργεί κοντά έναν αιώνα στην ίδια περιοχή είναι η Κληματαριά (Θεάτρου 2, 210 3216629), η οποία φημίζεται για το κότσι της, που είναι για δύο άτομα.
Ενώ ετοιμάζαμε το θέμα, ο M. Hulot αναρωτήθηκε «σούπες πού τρώμε;». Σίγουρα στην Ήπειρο (Φιλοποίμενος 4) στη Βαρβάκειο. Στο εμβληματικό και τελευταίο πατσατζίδικο της αγοράς, που έχει απαλύνει με τα πιάτα του τα ξενύχτια των Αθηναίων, φτιάχνουν μαγειρίτσα όλο τον χρόνο, κοτόσουπα-βάλσαμο, γίδα φρικασέ και, φυσικά, πατσά ψιλοκομμένο και ανάμεικτο. Από κει έχουν περάσει ο Άντονι Μπουρντέν, η κάμερα του Νίκου Παναγιωτόπουλου, όταν γύριζε το Aυτή η νύχτα μένει, και πολλοί ακόμα. Πρόκειται για ένα μαγαζί που έχει ιστορίες πολλές να πει και, όπως και να το κάνουμε, το να τρως μέσα στην αγορά ήταν, και παραμένει, μια άλλου είδους εμπειρία.
Στο Βραστό στο Χαλάνδρι (Ρόδων 3, Χαλάνδρι, 210 6813776) τρώμε την ομώνυμη σούπα-σπεσιαλιτέ με τη μοσχαρίσια ελιά και το κότσι, με καροτάκι, πατάτες και σέλινο που σιγομαγειρεύονται για να λιώνουν στο στόμα. Fun fact: Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 είχε βαφτιστεί «Η ωραία Εύβοια», αλλά άλλαξε όνομα από τους ίδιους τους πελάτες που έλεγαν «πάμε στο βραστό».
Φασολάδα άψογη με βιολογικά βότανα και έξτρα παρθένο ελαιόλαδο μαγειρεύουν στα Εξάρχεια, στη Λόντζα της Γειτονιάς (Χαρ. Τρικούπη 76, 210 3612334). Σε αυτό το νέας γενιάς ταχυφαγείο που δουλεύει σωστά την καλή πρώτη του ύλη βρίσκουμε καθημερινά λίγα και πολύ ωραία πιάτα, βασισμένα σε προϊόντα μικρών παραγωγών, συνταγές που ξυπνούν μνήμες, που μας θυμίζουν μυρωδιές διακοπών ή όσα σπιτικά φαγητά μπορεί να έφτιαχνε επί τόπου ένας δικός μας άνθρωπος για να μας χορτάσει. H φασολάδα τους είναι στα πιάτα ημέρας, όμως, αν πάτε μέχρι εκεί, δεν θα απογοητευτείτε· κάνουν και κεφτεδάκια με κιμά από μοσχάρι Τρικάλων και βιολογική ρίγανη, που συνοδεύονται από φρεσκοκομμένες τηγανητές πατάτες και φρέσκια σάλτσα ντομάτας, χυλοπίτες Κομοτηνής με φέτα Μεσσηνίας, φρέσκο βούτυρο Ρούμελης και βιολογικό μπούκοβο να καίει, σάντουιτς με φρέσκο φιλέτο λαβράκι και χειροποίητη μαγιονέζα σε φρυγανισμένο με φρέσκο βούτυρο ψωμί – πρόκειται για μια δική τους παραλλαγή του κωνσταντινουπολίτικου street food balik ekmek, πρέπει να τη δοκιμάσετε.
Στα Άνω Πατήσια, στο Σπύρος και Αντώνης (Γαβριηλίδου 24, 210 2022358), στην ταβέρνα που σήμερα μοιάζει με χαμηλό σπίτι που κάποιος ζωγράφισε σε έναν δρόμο γεμάτο ψηλές πολυκατοικίες, τα σαλιγκάρια στιφάδο και το κοκκινιστό μοσχαράκι, το μπιφτέκι και το συκώτι είναι τα σουξέ, πιάτα που έχουν αγαπηθεί από παίκτες της ΑΕΚ και πολιτικούς μέχρι τους «Ιταλούς φοιτητές και τους τζιβάτους», όπως μου είχαν πει.
Στα Κάτω Πατήσια μπορεί να έχετε ακούσει για τα λεπτοκομμένα παϊδάκια στον Σπανό (Αριστείδου Οικονόμου 12, 210 8327381) που σερβίρονται σε έναν χώρο με ραμποτέ και κρασοβάρελα. Αν όμως είστε δυο άτομα και θέλετε να φάτε πιο μαζεμένα, φημίζεται και για τα σαλιγκάρια σε γλυκιά κόκκινη σάλτσα, για τη μερίδα κοντοσούβλι τυλιγμένο σε αρνίσια μπόλια και το αγρινιώτικο κοκορέτσι που σερβίρει τα Σαββατοκύριακα. Μπορεί να πετύχετε σεφ των fine dining να τρώνε εκεί. Άσος στο παϊδάκι, το μπιφτέκι, το κοντοσούβλι είναι και ο Ζήσης στην Καστέλλα ( Ίδης 8, 2104132168). Μια καθημερινή για νόστιμα χόρτα, ψωμί στη φωτιά με λίγο λαδάκι, μία κοντοσούβλι για τη μέση και τα τέλεια μπιφτέκια του πρέπει να την κάνετε.
Μπιφτέκι από τα πιο ωραία και άλλα πέντε πράγματα κάνει ο Νικήτας του Ψυρρή (Αγ. Αναργύρων 19, 210 3252591). Αν είστε προκατειλημμένοι με το σημείο όπου λειτουργεί, το μαγαζί δεν είναι τουριστικό σε τίποτα, ίσα-ίσα είναι δεινοί ψήστες, το φαγητό του είναι κάτι παραπάνω από τίμιο, και οι τιμές του επίσης.
Στην ίδια γειτονιά γεύμα καλτ και του εικοσάευρου κάνουμε στα Μπριζολάκια του Τέλη (Ευριπίδου 86 & Επίκουρου 20, 210 3249582): παίρνουμε από μια μερίδα ο καθένας και ένα καυτερό, δηλαδή πράσινες πιπεριές, ντομάτα και φέτα που ρίχνονται μαζί στα κάρβουνα και αριβάρουν στο τραπέζι σε έναν οβάλ μεταλλικό δίσκο που προορίζεται έτσι κι αλλιώς για τη μέση.
Για καλό κρέας είχα βρεθεί πριν από λίγο καιρό στη Δάφνη, στα Φιλετάκια, που από τα ’70s ειδικεύονται σε ό,τι λέει το όνομά τους, στα μικρά κομμάτια χοιρινού και κοτόπουλου χωρίς κόκαλο στα κάρβουνα – να πάτε κι εσείς. Στην τοποθεσία «πιο κέντρο, πεθαίνεις», για μπιφτέκια, ομελέτα και τηγανητές πατάτες ανεβαίνουμε στον 9ο όροφο του πρώτου κτιρίου που συναντάμε στην Καραγιώργη Σερβίας, στον αριθμό 2, εκεί όπου βρίσκουμε μια καντίνα με θέα Σύνταγμα και Ακρόπολη.
Aν διαβάσατε ότι στη σχεδόν αιωνόβια Ταβέρνα του Οικονόμου (Κυδαντιδών 32, 210 3467555) έχουν πλέον και λίστα με ετικέτες κρασιών ήπιας παρέμβασης και φοβηθήκατε πως οι τιμές του εκτινάχθηκαν, άδικα ανησυχήσατε. Aκόμα μπορείτε να φάτε τα ξακουστά του λαδερά, τον κρασάτο του κόκορα και το αρνί στον φούρνο με πατάτες, να μοιραστείτε μια φάβα, ένα τυρί και να μην ξεφύγει ο λογαριασμός. Μαγειρευτά κορυφαία σερβίρει και ο Κίτσουλας του Χαλανδρίου (Φιλικής Εταιρείας 25Γ, 210 6814798). Τα γεμιστά του με την μπόλικη σάλτσα ντομάτας να λούζει τις πατάτες φούρνου έχουν φανατικούς θαυμαστές, μην τα παραλείψετε από την παραγγελία.
Στην Kυψέλη, για κλασική ελληνική κουζίνα, σταθερή επιλογή είναι εδώ και χρόνια οι Νοστιμιές της Μαίρης (Ύδρας 2-4, 210 8213136), το στέκι των ηθοποιών που έχει για σήμα κατατεθέν τους λαχανοντολμάδες. Έχει αρχίσει όμως να ανεβαίνει και να γίνεται hip, από τότε που το ανέλαβε η νέα γενιά, και ένα άλλο μαγειρείο της περιοχής, η Γειτονιά (Κυψέλης 77, 210 8251051), με τη στριφτή σπανακόπιτα, το σπανακόρυζο και το πρασόρυζο, με τις αγκινάρες που όταν είναι στην εποχή τους τις κάνουν αλά πολίτα και γίνονται ανάρπαστες.
Μεσημεριανό διάλειμμα με φαγητό αξιώσεων μπορούμε να κάνουμε πλέον και σε δύο από τα νέα εστιατόρια της πόλης. Με μοσχαράκι με φασολάκια, ζυγούρι λεμονάτο στη λαδόκολλα, παπουτσάκια με ξινόχοντρο και κρέμα από γιαούρτι και ξινότυρο Νάξου, με γίγαντες Πρεσπών πιάζ με ταχίνι και διάφορα άλλα που εναλλάσσονται στο μενού του, το Γκαστόνε (Πραξιτέλους 43, 210 3211455) του Κλεομένη Ζουρνατζή στο εμπορικό τρίγωνο μετατρέπεται τα μεσημέρια σε μαγειρείο, ενώ στα πολυσυζητημένα Άκρα του Παγκρατίου (Αμύντα 12, 210 7251116) μπορείτε να γευτείτε μισές μερίδες απ’ όσα γράφει καθημερινά στον κατάλογο ο Γιάννης Λουκάκης προτού ξεκινήσει το βραδινό σέρβις.
Για προσιτό ψάρι
Για ιωδιούχες και προσιτές γεύσεις κατευθυνόμαστε στον Ζαρκαδούλα (Βιθυνίας 32, 210 4252770) που έχει στήσει ένα σκηνικό σαν κυκλαδονήσι στα προσφυγικά της Νίκαιας και σερβίρει καβουράκια, γαρίδες και πατάτες τηγανητές κομμένες σε μεγάλες ροδέλες – δεν θα θέλετε τίποτε άλλο. Για να βάλουμε λίγους έξτρα μεζέδες στο τραπέζι, επιλέγουμε τον γειτονικό Ιωνικό (Προύσης 1, 210 4920202), την καντίνα του Βασίλη στην ιχθυόσκαλα Κερατσινίου (210 4327213), ενώ downtown καθόμαστε σε μια στοά, στο Τριαντάφυλλο της Νοστιμιάς (Λέκκα 22, 210 3227298).
Χαλαρώνουμε στα καφενεία
Τρώμε διαχρονικά οικονομικά σε αυτά και πίνουμε με άνεση, χωρίς να μετράμε τις γουλιές μας. Κάποια από αυτά δεν είναι άβατα που απευθύνονται μόνο στους θαμώνες τους αλλά δέχονται τους πάντες. Θα αναφέρω αυτά στα οποία έχω περάσει αμέτρητες ώρες, τα μέρη εκείνα όπου γίνεται κάθε φορά η ίδια ιστορία, λέμε «θα πάρουμε αυτά προς το παρόν» και μετά όλο και κάτι προστίθεται στην παραγγελία.
Στους Θεσσαλούς του Βοτανικού (Μελενίκου 2, 21 30222335), στο πρώτο μαγαζί του είδους που μας οδήγησε να βγαίνουμε «κάτω από τις γραμμές», μοιραζόμαστε σίγουρα σοτέ πατάτες με σκόρδο και δεντρολίβανο, βιολογικά αυγά με σουτζούκι και ντομάτα.
Στην ίδια γειτονιά, το Ραφίκι (Πέλλης 22, 210 3464717) είναι ένα new age καφενείο που όμως δεν έχει τίποτε απολύτως το στημένο. Σερβίρει σαλάτα με αμπελοφάσουλα, κολοκύθι, ντοματίνι, ελιές, πέστο βασιλικού και φέτα, χειροποίητα παστουρμαδοπιτάκια, νιόκι με κρέμα τυριών και καπνιστή πανσέτα, μεταξύ άλλων, και δικαίως είναι πολύ δημοφιλές. Ακόμα πιο καινούργιο είναι το Αλλιώς, που όμως τιμά τα πιο παλιά και αυθεντικά του είδους. Εκεί τρώμε φλογέρες χειροποίητες, κεφτέδες κοκκινιστούς και μαμαδίσιους, φάβα με λουκάνικο Τήνου, το κρασί είναι μεν από ασκό, από καλά οινοποιεία δε.
Στα σύνορα Άνω Κυψέλης - Γαλατσίου το Λέσβιον (Βαρδουσίων 3, 210 2923689) είναι ένα καφενείο-διαμάντι. Δουλεύει με χταπόδι από το νησί, προσφέρει μύδια αχνιστά και ψιλό ψαράκι, όπως λίγα ξέρουν να κάνουν στην Αθήνα. Το τηγάνι του είναι ανάλαφρο κι έχει μαστοριά, λαδοτύρι ψητό να πάρετε και μία κεφτεδάκια οπωσδήποτε – πάντα κάνω τραπέζι surf & turf εκεί.
Στην πλατεία Κουμουνδούρου το Καστέλλο (Ευριπίδου 88, 210 3212789) είναι στέκι Καρπαθιωτών, φέρνει από το νησί ψιλοελιές και ψιλοκούλουρα, χειροποίητες μακαρούνες που τις σερβίρει με αρμυροτύρι και τα ξακουστά και μικροσκοπικά κασιώτικα ντολμαδάκια με μοσχαρίσιο κιμά. Κάνει και επικά γλέντια. Στον Πειραιά, με ιστορία από το 1912, ο Σκυλοδήμος (Δεληγιώργη 16, 211 4080630) λειτουργεί ακόμα ως μπακάλικο από αυτά που πια έχουν εκλείψει και ετοιμάζει λίγα πράγματα για μεζέ. Θα σας βάλει τα αυγά μάτια πάνω σε τηγανητές πατάτες, θα σας φτιάξει τραπέζι με ό,τι έχει, θα νομίζετε πως έχετε μεταφερθεί σε κάποια άλλη εποχή που μόνο σε παλιές ελληνικές ταινίες έχετε δει. Κασιώτικα ντολμαδάκια, μακαρούνες και θαλασσινά θα βρείτε και στο Ακρί της Πειραϊκής (Ακτή Θεμιστοκλέους 298, Πειραιάς).
Στα Πετράλωνα, στο Ραντεβού (Αρκάδων 8), κάνουν πατάτα ψητή με γιαούρτι, αρμένικη ομελέτα, γαύρο μαρινάτο αλλά και πολύ ωραίο φαλάφελ. Όσο για τα κρητικά της πόλης, τα πιο αγαπημένα μου είναι ο Μίτος της Καλλιθέας (Αριστείδου 62, 210 9510134) και το Λαΐνι του Κεραμεικού (Αρτεμισίου 40, 211 4021485), η Κρήτη της πλατείας Κάνιγγος (Βερανζέρου 5, 210 3826998), το Ρακουμέλ των Εξαρχείων (Εμμανουήλ Μπενάκη 7, 210 38.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
