Ήταν τέτοιες μέρες, τον Δεκέμβριο του 2012, όταν ετοιμάζοντας ένα τεύχος με θέμα «περιεχόμενο», σκεφτήκαμε ότι το ιδανικό γιορτινό –και απρόβλεπτο- εξώφυλλο θα ήταν η κυρία Βέφα να κρατάει μια γεμιστή γαλοπούλα. Της τηλεφωνήσαμε, στείλαμε την πρόταση στο μέιλ της λεπτομερώς, όπως ακριβώς μας ζήτησε, το σκέφτηκε και τελικά δέχτηκε να μας υποδεχτεί στο σπίτι της στη Χαλκιδική και να μας μαγειρέψει την χριστουγεννιάτικη συνταγή της. Η αλήθεια είναι ότι παρόλο που κανείς από τους τέσσερις που πήγαμε δεν ήταν φαν της (προσωπικά, πάντα έβρισκα εκνευριστική την παρουσία της στην τηλεόραση), η εγκάρδια υποδοχή και η φιλοξενία στο σπίτι της μια ολόκληρη σχεδόν μέρα μας ξάφνιασε, μας έκανε να τη συμπαθήσουμε και, φεύγοντας, αισθανόμασταν και τύψεις για όσα είχαμε σκεφτεί και πει κατά καιρούς για αυτή κάθε φορά που εμφανιζόταν με το ψεύτικο χαμόγελο καρφωμένο στο στόμα. Είναι η ευλογία και η κατάρα της τηλεόρασης, μπορεί να σε κάνει συμπαθή, αλλά να στρέψει και τον κόσμο εναντίον σου, χωρίς συγκεκριμένο λόγο και αιτία. Απλά από την εντύπωση που σχηματίζει κάποιος για σένα (και OK, είσαι κι εσύ σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνος για αυτή την εντύπωση).
Της είχαμε στείλει από πριν δύο γαλοπούλες όπως ζήτησε (ως έμπειρη τηλεοπτική μαγείρισσα), μία για να έχει έτοιμη, να ψήνεται, για να τη φάμε μαζί, και μία για να την ετοιμάσει για τις ανάγκες της φωτογράφησης. Η κυρία Βέφα ζει σε ένα σπίτι δίπλα στη θάλασσα, με βουκαμβίλιες και τριανταφυλλιές, που Δεκέμβρη μήνα ήταν ακόμα ανθισμένες, και δέχτηκε καρτερικά να κάνει ό,τι της έλεγε ο φωτογράφος, σηκώνοντας με κόπο το βαρύ πορσελάνινο σκεύος κάθε φορά που έπρεπε να ποζάρει. Δεν διαμαρτυρήθηκε ούτε στιγμή, παρόλο που ζύγιζε πέντε κιλά το σκεύος και άλλα τόσα η γαλοπούλα. Μόνο μερικές φορές που το βάρος την έκανε να λυγίζει τα χέρια της, την βοηθάγαμε να τα συγκρατήσει.
Ήταν αστείο αλλά και συγκινητικό να βλέπεις πόσο σοβαρά και επαγγελματικά μας αντιμετώπιζε. Και μετά, που έστρωσε το τραπέζι, αισθανόσουν ότι το έκανε με όλη την καρδιά, με χαρά, μια ειλικρινής φιλοξενία που μας έκανε να σταματήσουμε και τα μειδιάματα και να μην βγάλουμε ξανά άχνα όση ώρα τρώγαμε την καλύτερη γαλοπούλα που είχαμε φάει ποτέ. Και την ώρα του φαγητού μας διηγήθηκε τη ζωή της «σαν τη συνταγή για τα muffins του Παραδείσου» όπως πολύ όμορφα το είχε πει τότε ο Διονύσης. Βέβαια, όταν βγήκε το τεύχος φρίκαρε, δεν της άρεσαν καθόλου οι φλουταρισμένες φωτογραφίες, αλλά μετά από τέσσερα χρόνια και με τόσα που έχουν συμβεί στο μεταξύ, ελπίζω να μην μας κρατάει ακόμη κακία για αυτή τη φωτογράφιση. Τότε που τη συναντήσαμε είχαν περάσει τρία χρόνια από την έκδοση που της είχε κάνει η Phaidon Press, ένας από τους μεγαλύτερους εκδοτικούς οίκους του κόσμου, έναν τόμο 704 σελίδων με 700 συνταγές της ελληνικής κουζίνας. — M.Hulot
Το πιο άσχημο κομμάτι της τηλεόρασης είναι η ζήλια του ενός προς τον άλλον, ο ανταγωνισμός. Κυκλοφορούν μ' ένα μαχαίρι στο χέρι να σου το μπήξουν στην πλάτη. Αυτό είναι χαρακτηριστικό των Ελλήνων γενικότερα: αντί να κοιτάξουμε πώς θα ανεβάσουμε τον εαυτό μας, κοιτάμε πως θα κατεβάσουμε τον διπλανό μας για να πάρουμε τη θέση του.
— Κυρία Βέφα, τι θέλατε να κάνετε, όταν ήσασταν μικρή;
Όταν ήμουν μικρή, επειδή μου άρεσε η χειροτεχνία, -να ράβω, να κεντάω, να πλέκω- και αγαπούσα τα παιδιά, ήθελα να κάνω έναν οίκο μόδας για παιδιά. Σήμερα, όπου και αν κοιτάξεις, θα δεις σειρές με παιδικά ρούχα. Τότε όμως δεν υπήρχε τίποτα τέτοιο. Τελικά, σπούδασα χημικός και ως χημικός δούλεψα για 13 χρόνια σε μια εταιρεία στη Θεσσαλονίκη που έφτιαχνε τα ζελέ “Άσπα”. Ασπασία έλεγαν την κόρη του ιδιοκτήτη. Από κει και πέρα, όταν είδα ότι δεν έβγαινα οικονομικά, μιας και ήμουν παντρεμένη με δυο παιδιά, ανέλαβα επιστημονικός συνεργάτης στην αντιπροσωπεία επιστημονικών οργάνων του ομίλου Κράλη. Πήγαινα στο Πανεπιστήμιο, έπαιρνα παραγγελία για πολύ ακριβά όργανα που έρχονταν από το εξωτερικό και έβγαζα προμήθεια.
— Πότε αποφασίσατε την στροφή σας στην μαγειρική;
Εκείνα τα χρόνια έρχονταν πολλές φίλες μου στο σπίτι και τούς έκανα το τραπέζι. Κάναμε ωραία παρέα, μεγαλώναμε τα παιδάκια μας μαζί, κάναμε και πάρτι. Στα πάρτι πήγαινα πάντα ωραία πράγματα γιατί ήξερα και να μαγειρεύω καλά, αλλά προ παντός ήξερα να στολίζω καλά, να δείχνω το φαγητό ακόμα πιο όμορφο απ’ ό,τι ήταν. Όλες έμεναν με το στόμα ανοιχτό. «Πότε θα πάμε στη Βέφα», έλεγαν όλοι στη Θεσσαλονίκη. Κι όταν έρχονταν μου έλεγαν «Αυτά είναι έργα τέχνης, δεν είναι για να τα φάμε». Την άλλη μέρα, έσπαγε το τηλέφωνο. «Πώς έκανες εκείνο», «τι έβαλες στο άλλο και ήταν τόσο νόστιμο», «πώς το στόλισες και πού τα βρήκες τα πράγματα»; Τελικά, άρχισαν να με παρακαλάνε να βγάλω βιβλίο ώστε να βρίσκουν από εκεί τις συνταγές. Άρχισα και εγώ να το σκέφτομαι. Πώς αρχίζεις όμως ένα βιβλίο; Εγώ δεν είχα ιδέα ούτε πώς γίνεται ένα βιβλίο ούτε πώς να βγάζω φωτογραφίες, απολύτως τίποτα. Άρχισα να ψάχνω εκδότη, όμως δεν το ήθελε κανείς! Όλοι μου έλεγαν: «Και ποια είναι η Βέφα Αλεξιάδου; Εμείς ξέρουμε μόνο τη Χρύσα Παραδείση και τον Τσελεμεντέ!». Απογοητευμένη και εγώ τα παράτησα. Το ότι κατάφερα τελικά να εκδώσω εκείνο το βιβλίο και να ξεκινήσει η καριέρα μου, το χρωστάω σε κάτι ψεύτικες βλεφαρίδες!
Κατά τη διάρκεια των ταξιδιών μου στην Αμερική γνώρισα τυχαία μια Ελληνίδα στο Macy’s. Με προσέγγισε για να την συμβουλέψω τι κρέμα να έπαιρνε. Πιάσαμε κουβέντα, γίναμε φίλες. Εκείνη, λοιπόν, έκανε εμπόριο με ψεύτικες βλεφαρίδες από την Αμερική στην Ελλάδα. Αποχαιρετιστήκαμε και είχα να ακούσω από εκείνη ένα χρόνο. Κάποια στιγμή έλαβα ένα τηλεφώνημα από έναν εκδότη, τον Δημήτρη Τσιριμώκο, ο οποίος ετοιμαζόταν να κυκλοφορήσει το περιοδικό “Υγεία και Ομορφιά”, το οποίο θα κυκλοφορούσε δωρεάν στα Κομμωτήρια και στα Ινστιτούτα Καλλονής. Καθώς μου εξηγούσε όλα αυτά, μού είπε ότι στην άλλη γραμμή είχε την φίλη με τις βλεφαρίδες, η οποία τού είχε πει τα καλύτερα για εμένα. Στο Τσιριμώκο έγραφα άρθρα υγειινής διατροφής και η συνεργασία πήγαινε καλά, όμως δεν πληρωνόμουν. Εκείνος για να με βοηθήσει έμπρακτα, μπήκε εγγυητής σε ένα τυπογραφείο για να τυπώσω το βιβλίο μου. Έτσι τα κατάφερα. Την 1η Νοεμβρίου του 1980 κυκλοφόρησε το πρώτο μου βιβλίο και μέχρι τα Χριστούγεννα είχε ξεπουλήσει και τα 5000 αντίτυπα. Σίγουρα με βοήθησαν οι γνωριμίες μου στη Θεσσαλονίκη, αλλά κυρίως το δαιμόνιο του marketing που είχα μέσα μου. Έκανα όλες μου τις φίλες dealers. Τούς έδινα δώρο το βιβλίο μου, με αντάλλαγμα να πουλήσουν βιβλία σε δικές τους φίλες, αν και υπήρχαν και κάποιες που έκρυβαν το βιβλίο, για να μαγειρεύουν τις συνταγές και να κάνουνε τις έξυπνες. Εγώ πάλι, γέμιζα ένα καρότσι με βιβλία και έβγαινα σεργιάνι στη Θεσσαλονίκη, πήγαινα στις τράπεζες, στους γουναράδες και σε όποιον ήξερα και τους έλεγα να δείξουν το βιβλίο στην γυναίκα τους. Την άλλη μέρα μού ζητούσαν άλλα δέκα ο καθένας για τις φίλες των συζύγων τους.
— Με την τηλεόραση πώς προέκυψε η συνεργασία;
Για κάποια περίοδο ταξίδευα πολύ συχνά στην Αμερική με τον άντρα μου. Εκεί είχα δει τις εκπομπές της Julia Child και της Martha Stewart και ήθελα να κάνω κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα. Έλεγα στις φίλες μου ότι θέλω να κάνω εκπομπή στην τηλεόραση και εκείνες ταράζονταν, «μη χειρότερα, τι να σε κάνουν εσένα;». Εγώ όμως το ’χα βάλει σκοπό. Πήγα στην ΕΡΤ με τα τέσσερα πρώτα μου βιβλία. Το γράμμα που μου έστειλαν το έχω ακόμα κρατημένο, έλεγε ότι δεν τους ενδιαφέρει η εκπομπή μου. Περίμενα υπομονετικά και μόλις άνοιξαν τα ιδιωτικά κανάλια το ’90 πήγα μόνη μου στον ΑΝΤ1. Εκεί συνάντησα την Μαργαρίτα τη Σακελλαρίου, η οποία είχε την επιστασία του Πρωινού Καφέ. Τότε ήταν ένα προγραμματάκι μισής ώρας με έναν ανίδεο σεφ που μιλούσε και εμένα μου σηκωνότανε η τρίχα. Η Μαργαρίτα δέχτηκε να με δοκιμάσει. Στα στούντιο ενθουσιάστηκαν και ξεκινήσαμε κατευθείαν εκπομπές, μέχρι που πήρε η Ρούλα το πρόγραμμα. Το πρόγραμμα έγινε τρίωρο και εγώ είχα σημαντική θέση.
— Πώς ήταν η συνεργασία με την Κορομηλά και την Μενεγάκη;
Δούλεψα με όλες τους, την Πόπη Χατζηδημητρίου, τη Ρούλα και την Μενεγάκη. Ήταν καλές κοπέλες. Μόνο που κι οι τρεις ήταν αχάριστες. Ίσως έφταιγε ο φόρτος εργασίας και το γεγονός ότι η γνωριμία μας ήταν κυρίως επαγγελματική, αλλά δεν με πήραν ούτε ένα τηλέφωνο ποτέ, ποτέ, ποτέ. Η Ελένη σ’ αυτό το εξοχικό έφαγε και ήπιε. Ήρθε Πάσχα εδώ με τον Λάτσιο και είχαμε στο τραπέζι κοκορέτσια. Θυμάμαι με ρωτούσε για εκείνον και με συμβουλευόταν γιατί μ’ είχε σαν μάνα της.
— Τελικά την μάθατε να μαγειρεύει;
Ποια; Η Ελένη; Μόνο να τρώει έμαθε!
— Είναι αλήθεια ότι δεν σας πλήρωναν στην τηλεόραση;
Δούλεψα δεκαεφτά χρόνια στην τηλεόραση δίχως να πάρω μία. Η δικαιολογία των σταθμών είναι ότι μού έκαναν διαφήμιση στα βιβλία και τα μαγαζιά μου. Αλλά για πόσο; Και γιατί η Λίτσα Πατέρα πληρωνόταν από την πρώτη μέρα και της έβγαλαν και περιοδικό; Είναι πικρή αλήθεια ότι κανένας μάγειρας που εμφανίζεται στην τηλεόραση δεν πληρώνεται.
— Ποια είναι τα πιο άσχημα κομμάτια της τηλεόρασης;
Η ζήλια του ενός προς τον άλλον, ο ανταγωνισμός. Κυκλοφορούν μ’ ένα μαχαίρι στο χέρι να σου το μπήξουν στην πλάτη. Αυτό είναι χαρακτηριστικό των Ελλήνων γενικότερα: αντί να κοιτάξουμε πώς θα ανεβάσουμε τον εαυτό μας, κοιτάμε πώς θα κατεβάσουμε τον διπλανό μας για να πάρουμε τη θέση του. Έζησα στο εξωτερικό και έμαθα ότι μόνο αν είσαι άξιος θα πας μπροστά. Εδώ δεν έχει σημασία κάτι τέτοιο.
— Από την τηλεόραση γιατί απομακρυνθήκατε;
Οι φίλες μου, γνωστές και άγνωστες από το facebook, κόσμος στο δρόμο, μού λέει συνέχεια ότι σαν εμένα δεν πέρασε άλλη από την τηλεόραση. Διάβαζα τις προάλλες μια φίλη να μου γράφει στο profile «γιατί μας το κάνεις αυτό και δεν είσαι στην τηλεόραση;», όμως τι να της απαντήσω; Τα συμφέροντα δεν τα ενδιαφέρει η καλή μαγειρική. Θέλουν το σόου, τα ριάλιτι. Εγώ είχα τσακωθεί και με τους διαφημιστές, οπότε δεν είχα ελπίδες.
— Με τους διαφημιστές γιατί τσακωθήκατε;
Στην Ελλάδα έχουμε το συνήθειο να βάζουμε τη διαφήμιση των προϊόντων μέσα στις συνταγές μας, λέμε ότι το βούτυρο είναι της τάδε εταιρίας και ότι οπωσδήποτε χρησιμοποιούμε κύβους τάδε –που είναι και χάλια- κλπ. Κάποια στιγμή, λοιπόν, που είχα πάει σε έναν εκδοτικό οίκο στην Αμερική τα βιβλία μου και είδαν πόσους σπόνσορες είχα, μου αποκρίθηκαν ότι αυτά δεν ήταν βιβλία μαγειρικής αλλά διαφημιστικά φυλλάδια. Εγώ προσβλήθηκα πολύ και αποφάσισα να μην ξαναβάλλω διαφήμιση στις συνταγές μου. Από τότε κρατά αυτή κόντρα με τους διαφημιστές και δεν λέει να σταματήσει.
— Η τηλεόραση σας λείπει καθόλου, θα επιστρέφατε αν σας γινόταν πρόταση;
Η τηλεόραση δε μου λείπει. Αν όμως μου έκαναν πρόταση να επιστρέψω, θα το έκανα αύριο το πρωί.
— Τι σας αρέσει να βλέπετε στην τιβί;
Ειδήσεις βλέπω πάντα, γιατί μ’ αρέσει πολύ η πολιτική. Αν ήμουν στην πολιτική θα έκανα σωστά πράγματα.
— Δεν σας έχουν κάνει προτάσεις για συμμετοχή σε ψηφοδέλτιο;
Μού είχε κάνει μια κρούση ο Κούβελας, αλλά του εξήγησα ότι δεν μπορούσα να κάνω τα πάντα, οπότε αρνήθηκα. Ο Κούβελας τότε μου απάντησε ότι όλοι οι καλοί άνθρωποι σκέφτονται σαν και μένα και γι’ αυτό δεν έχουμε σωστούς συμβούλους στο δήμο. Ποτέ δεν δοκίμασα. Το μόνο που έχω να σημειώσω είναι ότι ποτέ δεν ζήτησα βοήθεια από κανένα. Ούτε βουλευτή, ούτε υπουργό. Όλα μόνη μου τα έκανα. Από πολιτικούς μου αρέσει ο Τσίπρας, λέει την αλήθεια. Δεν ξέρω όμως πόσο. Όταν θα γίνει και αυτός κυβέρνηση, είναι γλυκό το μέλι, δεν θα φάει λιγάκι;
— Κριτής σε ριάλιτι μαγειρικής θα πηγαίνατε;
Σε ριάλιτι δεν θα πήγαινα ποτέ. Δεν μπορείς να βάζεις στα παιδάκια τα μικρά, που δεν ξέρουν πού παν τα τέσσερα, να φτιάξουν γκουρμέ πιάτα. Έτσι νομίζουν ότι είναι η μαγειρική; Από το πρώτο σκαλί στο τελευταίο; Μην πιστέψουμε κιόλας ότι το παιδάκι που βγήκε από το ριάλιτι του Master Chef έγινε μάστερ σεφ της Ελλάδας. Σώθηκε η Ελλάδα, που βγάλαμε τον Άκη!
— Τι είναι γκουρμέ για εσάς;
Γκουρμέ είναι το νόστιμο και καλομαγειρεμένο φαγητό. Όχι εκείνο που είναι στολισμένο γεωμετρικά και το σερβίρουν με τις σάλτσα βατόμουρο.
— Τον Jamie Oliver τον ξέρετε;
Μη μου μιλάς για Jamie Oliver! Ψεύτης είναι κι απατεώνας! Αν προσέξεις, όλο ανακατεύει. Βάλε από αυτό, βάλε από κείνο, βάλε από το άλλο και στο τέλος όλα έχουν ίδια γεύση. Εγώ φρίττω, δεν μπορώ να καταλάβω. Εγώ ξέρω ότι στο σπανακόρυζο θα βάλω άνιθο, γιατί ταιριάζει, παντρεύεται σωστά. Δεν θα βάλω και φασκόμηλο και άνιθο και δυόσμο. Ο Jamie Oliver κάνει μια σαλάτα, και μόνο τα δάχτυλά του δεν κόβει να βάλει μέσα.
— Εσείς μαγειρεύεται μόνο ελληνική κουζίνα;
Μόνο ελληνική κουζίνα, γιατί αυτή μ’ αρέσει. Λίγα και καλά μπαχαρικά, όπου ταιριάζουν, γεύσεις σπιτικές, παραδοσιακές που όλοι ξέρουμε και αγαπάμε. Εμένα έπρεπε να με είχε σημαία του ο τουρισμός, να λένε Βέφα και να κολλάει το στόμα τους. Παντού έπρεπε να μιλάνε για την ελληνική κουζίνα.
— Δεν σας αρέσει δηλαδή καμία ξένη κουζίνα;
Καμία. Α, μου αρέσει το κινέζικο.
Οι συνταγές μου είναι καλές γιατί αν τις ακολουθήσεις κατά γράμμα θα γίνουν ακριβώς όπως τις μαγειρεύω και εγώ. Οι νοικοκυρές, όμως, τις περισσότερες φορές κάνουν τα δικά τους και δεν μ' ακούνε. Πώς να τους πετύχει τότε η συνταγή;
— Φαγητό έχετε κάψει ποτέ;
Ε, βέβαια! Έχω κάψει και κουζίνα εγώ! Έβαλα το λάδι στη φωτιά κι έπιασα το τηλέφωνο, άρπαξε φωτιά η κουζίνα και ευτυχώς που ήταν ο άντρας μου στο σπίτι και κάποιοι φίλοι και το σώσαμε. Αλλά έχω κάψει φαγητό και την ώρα εκπομπής στην τηλεόραση. Στην τηλεόραση, άμα σου καεί, γελάς. Έφτιαχνα lemon pie και την έβαλα με τη μαρέγκα για 7-8 λεπτά στο φούρνο, ώστε να πάρουν χρώμα οι μύτες και να φαίνεται ψημένο. Μού είχαν φέρει στην κουζίνα και μια καλεσμένη να μιλάμε, μια από αυτές τις ανόητες που δεν ξέρουν πού παν τα τέσσερα. Πιάσαμε, λοιπόν, την κουβέντα, ανοίγω το φούρνο και τι να δω, μαύρη η μαρέγκα. Το έβγαλα κι είπα «είδατε τι παθαίνει κανείς άμα πιάσει κουβέντα;». Το έριχνα πάντοτε στο καλαμπούρι και το έφερνα χαριτωμένα. Άρεσε πολύ στον κόσμο που δεν πανικοβαλλόμουν.
— Πώς σας ήρθε η ιδέα για τα Vefa’s House;
Την εποχή που έκανα αρκετά ταξίδια στην Αμερική λάτρευα να πηγαίνω σε μαγαζιά με κουζινικά. Από κει κουβαλούσα, βαλίτσες ολόκληρες με σκεύη, περίεργες φόρμες, κουπάκια για να κόψεις αστεράκια, να κόψεις καρδούλες, χρώματα ζαχαροπλαστικής, γλάσο χρωματιστό για να στολίσεις και τόσα άλλα. Ο δε άντρας μου είχε βαρεθεί, και όταν βγαίναμε στην αγορά με τραβούσε από το χέρι να με βγάλει από αυτά τα μαγαζιά. Από εκεί πήρα την ιδέα για τα Vefa’s House. Τελικά κατάφερα να ανοίξω το πρώτο Vefa’s House το 1996 και πήγε πάρα πολύ καλά. Μέχρι σήμερα, που κλείνουν το ένα πίσω απ’ το άλλο. Λογικό είναι όμως. Ο κόσμος δεν έχει να φάει, ποιον ενδιαφέρει να αγοράσει φόρμα αγγελάκι για το κέικ του;
— Η σπουδαιότερη δουλειά σας είναι ο τόμος ελληνικής μαγειρικής που έχετε εκδώσει με τον Phaidon. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Όταν μιλώ για το βιβλίο αυτό δεν μιλώ για έργο ζωής, αλλά για κυνήγι ζωής. Εικοσιπέντε χρόνια πήγαινα σε εκδοτικούς οίκους με βιβλία που έχω γράψει η ίδια στα αγγλικά και έλεγα: «αυτή είναι η ελληνική κουζίνα, δείτε τα βιβλία μου, να κάνουμε μαζί ένα, που θα είναι μεγάλο, θα είναι ωραίο, καλό για όλο τον κόσμο». Κανείς όμως δεν ήθελε. Στην έκθεση της Φρανκφούρτης πηγαίνω 25 χρόνια. Μέσα σε αυτά τα χρόνια ανέπτυξα σχέση φιλίας με τον Κουαντρώ από την γνωστή οικογένεια με ποτά. Με ήξερε και με εμπιστευόταν. Όταν λοιπόν συνάντησε κάποια στιγμή τους υπεύθυνους των εκδόσεων Phaidon τούς είπε τα καλύτερα για εμένα και δέχτηκαν να βγάλουμε βιβλίο. Ένα χρόνο κλείστηκα στο σπίτι και δεν πήγαινα πουθενά, για να μπορέσω να φτιάξω αυτό το βιβλίο, να συγκεντρώσω 1000 συνταγές. Έστειλε φωτογράφους στην Ελλάδα για να το εικονογραφήσουν και έβαλε έναν Κινέζο σεφ να φτιάξει τα πιάτα. Επειδή, λοιπόν, αν ακολουθείς τις συνταγές κατά γράμμα βγαίνει το σωστό αποτέλεσμα, τα πιάτα του ήταν καταπληκτικά και δεν χρειάστηκε να επέμβω. Τελικά εκδόθηκε με το όνομα Vefa’s Kitchen και μεταφράστηκε στα αγγλικά, στα ισπανικά, στα ιταλικά και στα γαλλικά. Έγινε ανάρπαστο γιατί με ξέρει όλη η Αμερική. Έχει κάνει τέσσερεις εκδόσεις και πουλάει πολύ, αλλά με κοροϊδεύουν και λεφτά δεν μου δίνουν. Πώς μπορώ να ελέγξω τώρα εγώ από εδώ πόσα αντίτυπα τυπώνουν και πόσα πουλήθηκαν;
— Γράφετε κάτι τώρα;
Αυτή τη στιγμή γράφω ένα βιβλίο για τα παιδιά στην κουζίνα, αλλά σωστό βιβλίο. Να μάθουν τα παιδιά τα πρώτα βήματα, αυτό θα είναι το αλφαβητάρι της μαγειρικής για ένα παιδί. Γράφω όμως και ένα δεύτερο βιβλίο για τους εργένηδες. Το ζήτημα είναι ότι μάλλον δεν θα τα τυπώσω, γιατί δεν θα πουλήσουν. Από εκεί και πέρα, 22, 23, 24 Φεβρουαρίου θα πάω παραδοσιακά στην έκθεση βιβλίων στο Παρίσι με δικό μου περίπτερο. Μέχρι πέρσι ήμουν η τελευταία που πλήρωνε δικό της περίπτερο και δεν πήγαινα με τους υπόλοιπους στο ελληνικό. Φέτος, λόγω κρίσης, μού πλήρωσε η ίδια η διοργάνωση το περίπτερό μου. Θα πάω και θα μαγειρέψω ζωντανά. Το λατρεύουν αυτό.
— Πώς σας φαίνεται που μένετε μόνιμα στην Χαλκιδική, στο εξοχικό σας;
Πάντα την αγαπούσα τη Χαλκιδική. Θυμάμαι όταν ήμουν στη Μενεγάκη, κανόνιζα και έφευγα κάθε Παρασκευή μεσημέρι με αεροπλάνο για να έρθω εδώ. Από το στούντιο πήγαινα κατευθείαν στο αεροδρόμιο. Δευτέρα χαράματα, έπαιρνα πάλι το αεροπλάνο και πήγαινα στο κανάλι. Είναι όμορφα εδώ. Από το σπίτι φαίνεται το Πήλιο, ο Αϊ Γιάννης και οι Σποράδες. Είναι μαγεία. Έχω και τον κήπο μου με τα πιο όμορφα λουλούδια. Άσπρο γιασεμί χιώτικο, κινέζικο, μπλε γιασεμί και κίτρινο, βουκαμβίλιες, νάρκισσους, φρέζες και μαργαρίτες. Φροντίζω να έχω λουλούδια σε κάθε εποχή.
— Μαγειρεύετε καθημερινά;
Μαγειρεύω κάθε μέρα, δεν μπορώ να μη φάω ωραίο φαί. Η μητέρα μου έλεγε «η κατσαρόλα μπαίνει πρωί-πρωί στη φωτιά, πριν πάρει η μέρα». Θα κάνω κοτόπουλο λεμονάτο με πατάτες, πρασόρυζο (να σου τρέχουνε τα σάλια), σπανακόρυζο, μελιτζάνες με πιπεριές σε στρώση και τις βάζω στο πυρέξ σε φούρνο με πατάτα, ολοκυθάκια γεμιστά. Κάθε μέρα κάτι άλλο. Και καμιά φορά, άμα τύχει, τρώμε junk food, μακαρόνια με λουκάνικα. Delivery δεν έφαγα ποτέ.
— Έχετε δική σας πατέντα;
Ναι, τα παπουτσάκια αλά Βέφα. Πολύ νόστιμο.
— Γιατί είναι καλές οι συνταγές της Βέφας;
Γιατί αν τις ακολουθήσεις κατά γράμμα θα γίνουν ακριβώς όπως τις μαγειρεύω και εγώ. Οι νοικοκυρές, όμως, τις περισσότερες φορές κάνουν τα δικά τους και δεν μ’ ακούνε. Πώς να τους πετύχει τότε η συνταγή; Να σου πω και ένα αστείο, μου λένε πολλές φορές οι νοικοκυρές στο facebook «κυρία Βέφα θα μου στείλετε τον Τσελεμεντέ σας για την τάδε συνταγή;». Έχει γίνει και αυτό φίρμα, νομίζουν ότι ‘Τσελεμεντές’ είναι η λέξη για βιβλίο της μαγειρικής.
— Τελειώνουν ποτέ οι συνταγές;
Οι συνταγές δεν τελειώνουν ποτέ γιατί είναι τόσα πολλά τα υλικά, οι γεύσεις και τα αρώματα που όποτε κάθεσαι και πειραματίζεσαι, βγάζεις και μια καινούρια. Βέβαια, είναι απαραίτητο να έχεις πρώτα κάποιες βασικές γνώσεις.
— Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας κυρία Βέφα;
Τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Και όταν η τύχη σου ανοίγει μια πόρτα πρέπει να δουλέψεις πολύ σκληρά για να καταφέρεις κάτι. Συνολικά έχω πουλήσει σε Ελλάδα και εξωτερικό πάνω από 10 εκατομμύρια βιβλία. Θα με βρεις στην Amazon -άμα ξέρεις- ως ‘Vefa Alexiadou’ με 5 αστέρια!
Ο ορίζοντας είχε σκοτεινιάσει στην Χαλκιδική και από τις γυάλινες τζαμαρίες του εξοχικού της κυρίας Βέφας έμπαινε ψύχος. Είχε έρθει η ώρα να την αποχωριστούμε. Εκείνη προσφέρθηκε να μας φιλοξενήσει, όμως αρνηθήκαμε ευγενικά. Η κυρία Βέφα, αποδείχτηκε μαγείρισσα τρανή αντάξια του τίτλου της, γυναίκα που ποτέ δεν έκανε υποχωρήσεις στην μαγειρική και την τιμή της. Της δώσαμε ένα φιλί στο μάγουλο και φύγαμε. «Να προσέχετε στον δρόμο!».
Γαλοπούλα γεμιστή
Μερίδες 10
Χρόνος προετοιμασίας 1 ώρα και 30’
Χρόνος ψησίματος ανάλογα με το βάρος του πουλιού
1 γαλοπούλα 4-5 κιλά, αλάτι, πιπέρι
1/4 κούπας χυμό λεμονιού, 1/2 κούπας χυμό πορτοκαλιού
1/2 κούπας βούτυρο καθαρισμένο και λιωμένο
για τη γέμιση
6 κουταλιές βούτυρο, τα εντόσθια της γαλοπούλας
1/4 κιλού κιμά μοσχαρίσιο, 1/4 κιλού κιμά χοιρινό
1/4 κούπας ρύζι Καρολίνα, 2 κουταλιές κονιάκ (προαιρετικά)
200 γρ. κάστανα βρασμένα ή ψημένα, σε κομματάκια
1/4 κούπας κουκουνάρια, 1/4 κούπας σταφίδες (προαιρετικά)
1 κούπα ζωμό κότας (βράστε σε 1 κούπα νερό το λαιμό της γαλοπούλας)
Αφαιρέστε τα εντόσθια της γαλοπούλας και ψιλοκόψτε τα. Πλύντε την καλά μέσα κι έξω, στραγγίστε την και τρίψτε την με αλάτι και πιπέρι. Ανακατέψτε το βουτυρο με το χυμό λεμονιού και πορτοκαλιού. Αλείψτε τη γαλοπούλα με λίγο από το μίγμα. Ετοιμάστε τη γέμιση. Ζεστάνετε το βούτυρο σε κατσαρόλα, σε δυνατή φωτιά και σοτάρετε τα εντόσθια, τον κιμά και το κρεμμύδι 8’-10’. Ρίξτε το ρύζι, τα κάστανα, τα κουκουνάρια, το κονιάκ, αλάτι και πιπέρι. Τέλος, ρίξτε κι ανακατέψτε το ζωμό. Κατεβάστε το μίγμα από τη φωτιά και αφήστε το, να κρυώσει λίγο. Πάρτε όσο χρειάζεται και γεμίστε το στήθος της γαλοπούλας. Γυρίστε την πέτσα του λαιμού προς την πλάτη και ράψτε τη με την πέτσα της ράχης. Διπλώστε τις φτερούγες προς τη ράχη, και δέστε τες. Έτσι σχηματίζουν βάση, για να σταθεί καλύτερα η γαλοπούλα. Γεμίστε με την υπόλοιπη γέμιση το άνοιγμα της κοιλιάς και ράψτε το. Μην παραγεμίσετε τη γαλοπούλα, γιατί η γέμιση στο ψήσιμο θα φουσκώσει. Δέστε και στερεώστε τα μπούτια με την ουρά. Βάλτε τη γαλοπούλα σε ταψί, επάνω σε σχάρα, με το στήθος προς τα επάνω. Ρίξτε στο ταψί 1 κούπα νερό και συμπληρώνετέ το όταν εξατμίζεται. Σκεπάστε τη γαλοπούλα με αλουμινόχαρτο έτσι, ώστε να καλύπτονται το στήθος και τα μπούτια και να μένουν ακάλυπτα τα πλευρά. Ψήστε τη στους 160°C τόσες ώρες όσα είναι τα κιλά της, αλείφοντάς την κατά διαστήματα με το υπόλοιπο μίγμα των χυμών. ΄Ετσι η πέτσα της δεν θα σκάσει και θα πάρει λείο, γυαλιστερό, ροδοκόκκινο χρώμα Την τελευταία ώρα ανεβάστε τη θερμοκρασία στους 2000C. Πριν τη βγάλετε από το φούρνο, εάν το χρώμα της δεν σας ικανοποιεί, βγάλτε το αλουμινόχαρτο και ψήστε τη 15’ ακάλυπτη. Βγάλτε τη γαλοπούλα σε πιατέλα και περάστε από σουρωτήρι το ζουμί που έμεινε στο ταψί. Δέστε το με λίγο κορν-φλάουρ και έχετε υπέροχη σάλτσα για να περιχύσετε τα κομμάτια της γαλοπούλας.
Παραλλαγές: Εάν σας αρέσουν οι σταφίδες, προσθέστε στη γέμιση ¼ κούπας σταφίδες ξανθές. Μπορείτε επίσης να προσθέσετε δαμάσκηνα, αφού τα μουσκέψετε, αφαιρέσετε τα κουκούτσια και τα κόψετε σε κομματάκια. Επίσης μπορείτε να προσθέσετε ένα μικρό μήλο κομμένο σε κομματάκια. Αν θέλετε, αντικαταστήστε τα κουκουνάρια με καρύδια ή αμύγδαλα και βάλτε μανιτάρια κομμένα σε τέταρτα αντί για κάστανα. Αντικαταστήστε επίσης το ρύζι με κρουτόν, ψωμάκια σε μικρούς κύβους τηγανισμένα σε βούτυρο. Βάλτε 1 κούπα κρουτόν αντί ½ κούπας ρύζι. Διαλέξτε τη γέμιση που ταιριάζει στο γούστο σας και αποφασίστε. Μπορείτε με την ίδια γέμιση να γεμίσετε αντί γαλοπούλα μια ή και δυο μεγάλες κότες ή πάπιες.
Για το γαρνίρισμα της γαλοπούλας
1/2 κιλού κάστανα, 1/2 κιλού βερίκοκα ξερά
1/2 κιλού δαμάσκηνα ξερά, χωρίς κουκούτσι
2 μεγάλα κυδώνια ή 4 μεγάλα ξινόμηλα
4 κούπες ζωμό κότας
9 κουταλιές βούτυρο, 9 κουταλιές λάδι
3 κουταλιές ζάχαρη, 1/8 κουταλάκι μοσχοκάρυδο
1. Χαράξτε και βράστε τα κάστανα σε νερό που να τα σκεπάζει, 15’. Βγάλτε τα λίγα-λίγα από το καυτό νερό και καθαρίστε τα. Βάλτε τα σε κατσαρόλα με 1 κούπα ζωμό κρέατος, 2 κουταλιές βούτυρο και 2 κουταλιές λάδι. Σιγοβράστε τα, ώσπου να μείνουν με το λίπος. Αλατίστε τα ελαφρά.
2. Βάλτε τα δαμάσκηνα και τα βερίκοκα σε χωριστές κατσαρόλες, προσθέστε 1 κούπα ζωμό κρέατος, 2 κουταλιές βούτυρο και 2 κουταλιές λάδι στην καθεμιά και σιγοβράστε τα, ώσπου να μείνουν με το λίπος και να γυαλίσουν.
3. Πλύντε και τρίψτε τα κυδώνια, να φύγει το χνούδι και να γυαλίσει η φλούδα. Κόψτε τα σε όγδοα κι αφαιρέστε τα κουκούτσια. Βάλτε τα σε κατσαρόλα με 1 κούπα ζωμό κρέατος, 3 κουταλιές βούτυρο, 3 κουταλιές λάδι κι ελάχιστο αλάτι. Αφήστε τα να σιγοβράσουν, ώσπου να μείνουν με το λίπος. Προς το τέλος πασπαλίστε τα με τη ζάχαρη κι ανακατέψτε τα, να καραμελωθούν. Πασπαλίστε τα με το μοσχοκάρυδο. Βάλτε τη γαλοπούλα σε μεγάλη πιατέλα, και γαρνίρετέ τη με τα κάστανα, τα δαμάσκηνα, τα βερίκοκα και τα κυδώνια.
Για να φτιάξετε ζωμό κότας βράστε 1 ώρα σε αρκετό νερό πλάτες, λαιμούς και φτερούγες από κοτόπουλα προσθέτοντας διάφορα μυρωδικά (σέλινο, μαϊντανό, κρεμμύδι και καρότο). Στραγγίξτε και πάρτε το ζωμό.
ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΙΣ 17.12.2016
σχόλια