«Τους έλεγα “ανοίγω μαγαζί στην Ομόνοια” και μου απαντούσαν “είσαι καλά, μα στην Ομόνοια;”», έτσι μου περιέγραφε η Γωγώ Δελογιάννη πριν από ακριβώς δύο χρόνια τις αντιδράσεις όσων μάθαιναν ότι στήνει το πρώτο της προσωπικό εγχείρημα στο κέντρο της πόλης μεν, εντελώς έξω από πιάτσες εξόδου δε. Η ιδέα της να αναζωογονήσει μια υπόγεια στοά ανάμεσα στην Πανεπιστημίου και τη Σταδίου, στην άκρη της Αιόλου, έμοιαζε σε πολλούς παράτολμη.
«Δεν έψαχνα ποιο είναι το “κενό στην αγορά” για να ανοίξω δικό μου μαγαζί. Όμως υπάρχει κενό στην περιοχή, η Ομόνοια, που κάποτε ήταν ο καλλιτεχνικός και γαστρονομικός πυρήνας, ξέφτισε και πλέον είναι τόσο υποβαθμισμένη από εμάς τους ίδιους. Αλλά είμαι ένα παιδί που αγαπάει την πόλη, κι ας μην είναι αυτή η γενέτειρά μου. Γι’ αυτό αγαπώ και την αναβίωση των γειτονιών της», μου εξηγούσε τότε η σεφ, ενώ στο τραπέζι μας στρώνονταν σουπλά που απεικόνιζαν τα γνωστά έργα του Μόραλη και του Βαρώτσου στην περιοχή του Χίλτον, τον περιφερειακό του Λυκαβηττού και την Τεχνόπολη, την Ακρόπολη και την Αγορά, σε μια μονοκοντυλιά που έχει χτυπήσει και στο δεξί χέρι της η Γωγώ.
Η Στοά Κεραμεικός παντρεύει την παράδοση με το σήμερα, στα πιάτα της βρίσκουμε δημιουργικές πινελιές χωρίς η περιγραφή τους να είναι γεμάτη άγνωστες και δύσκολες λέξεις.
Πριν βρεθεί εκεί, η δικηγόρος που αποφάσισε να αφοσιωθεί στη μεγάλη της αγάπη, η οποία δεν είναι άλλη από τη μαγειρική, έψαχνε μαγαζί στον Κεραμεικό, στη γειτονιά της δηλαδή. Είχε βάλει ένα στο μάτι, αλλά δεν κατάφερε να το κλείσει τελικά.
Από όταν άνοιξε τη Στοά Φιξ μέχρι τώρα έκανε μια ακόμα επιτυχημένη κίνηση, ανοίγοντας μαζί με τη Νέλλη Μποφίλιου του Μπλε Παπαγάλου και τον Μιχάλη Δημάκο τη Γαλιάντρα στην πλατεία Αυδή, μια καντίνα κρυμμένη πίσω από μια διατηρητέα πρόσοψη του Μεταξουργείου, η οποία προσφέρει αναβαθμισμένο φαγητό του δρόμου, σερβίρει ποιοτικά σάντουιτς και τα διάσημα κεφτεδάκια της σεφ σε έναν χώρο θα θέλει να θυμίζει κάθε μέρα φεστιβάλ.
Το καλοκαίρι που μας πέρασε φρόντισε να σερβίρει τις comfort και ελληνικές with a twist συνταγές της Στοάς Φιξ στην ταράτσα του Mosaikon Hostel επί της οδού Κολοκοτρώνη, σε ένα περιβάλλον δηλαδή πιο ταιριαστό στις ζεστές μέρες του αθηναϊκού καλοκαιριού απ’ ό,τι είναι ένα υπόγειο εστιατόριο. Εδώ και λίγες μέρες, η Στοά Φιξ έχει μετακομίσει κανονικά και επίσημα, έχει μετονομαστεί σε Στοά Κεραμεικός, και θα γιορτάσει σε νέο σπίτι τα δεύτερα γενέθλιά της.
Γωγώ, γιατί άλλαξες μαγαζί; «Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, επίκειται ένας χειμώνας ο οποίος δεν ξέρουμε πώς θα εξελιχθεί για την εστίαση. Η αγοραστική δύναμη του κοινού έχει μειωθεί, η ενεργειακή κρίση μάς έχει ταλαιπωρήσει και εμάς και τον φιλοξενούμενό μας, οπότε σκέφτηκα ότι με το να μεταφέρω το μαγαζί σε ένα σημείο με εξωτερικό χώρο και φυσικό φως θα του δώσω μια καλύτερη ευκαιρία. Το συζητήσαμε με τα παιδιά που εργάζονται στο μαγαζί, τους εξήγησα ότι πλέον θα έχουμε ανοιχτή κουζίνα, που η διαχείρισή της είναι λίγο πιο δύσκολη και μου είπαν “ναι, πάμε”».
Συχνά, όποτε της το επιτρέπει το φορτωμένο της πρόγραμμα, βάζει ένα χεράκι στα μαγειρέματα που κάνει η κοινωνική κουζίνα «Ο Άλλος Άνθρωπος» για να προσφέρει δωρεάν φαγητό σε όσους το έχουν ανάγκη. Καθώς η έδρα της πρωτοβουλίας κοινωνικής αλληλεγγύης που ξεκίνησε ο Κωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος στην Αθήνα το 2011 έχει μεταφερθεί στη Μεγάλου Αλεξάνδρου, η σεφ είδε να είναι διαθέσιμο το μαγαζί στο απέναντι πεζοδρόμιο.
«Ξεκινήσαμε την προηγούμενη Παρασκευή, είχαμε ένα Σαββατοκύριακο με καλό καιρό, και αυτό έγραψε απευθείας στο μαγαζί. Μια Κυριακή με 22 βαθμούς στη στοά της Ομόνοιας μπορεί από τις είκοσι κρατήσεις να μας ακύρωναν οι έξι, οι άνθρωποι ήθελαν να βγουν στον ήλιο και είναι λογικό. Στην Ελλάδα ζούμε και σε τέτοιες καλές μέρες ήταν πολύ δύσκολο να περάσει κάποιος από πάνω και να αποφασίσει να κατέβει τα σκαλιά. Εδώ την πρώτη μας Κυριακή έγινε χαμός, δεν είχαμε πού να βάλουμε τον κόσμο».
Στη νέα της λοιπόν κουζίνα, στη γειτονιά που ξέρει πολύ καλά, με την καντίνα της λίγο πιο πέρα, στον Κεραμεικό όπου πλέον συνυπάρχουν τα καφενεία που προσφέρουν προσιτές μπίρες και απλούς μεζέδες μαζί με εστιατόρια υψηλών γαστρονομικών ταχυτήτων που κατέβηκαν προς τα εκεί, ανάμεσα σε όλα αυτά η Γωγώ Δελογιάννη μετέφερε τις σανσιβέριες που είχε μαζέψει στην Ομόνοια, κράτησε και τους περουβιανούς κάκτους με τους οποίους είχαν στολίσει το μαγαζί οι προηγούμενοι ένοικοί του και έντυσε τη γωνιά της με το χαρακτηριστικό πράσινο χρώμα που της πρώτης Στοάς, αυτό το χρώμα που παραπέμπει σε παλιά καφενεία αλλά και σε εκείνες τις παλιές τέντες που έχουν πλέον ξεθωριάσει. Μερικές τέτοιες είναι ανοιγμένες στα μπαλκόνια των γύρω πολυκατοικιών.
Μπορεί λοιπόν πια η Στοά της να μη βρίσκεται όντως σε στοά, παρ' όλα αυτά το πεζοδρόμιο που λειτουργεί σαν εξωτερικός της χώρος είναι στεγασμένο, και είναι ακόμα ένας λόγος να συνεχίσει με έναν τρόπο το όνομα που αγάπησε και με το οποίο συστήθηκε. Η Στοά Κεραμεικός παντρεύει την παράδοση με το σήμερα, στα πιάτα της βρίσκουμε δημιουργικές πινελιές χωρίς η περιγραφή τους να είναι γεμάτη άγνωστες και δύσκολες λέξεις, όλα τους προορίζονται για να μπουν στη σέντρα του τραπεζιού, ενώ ένα από τα μεγαλύτερα ατού του μενού της είναι ότι τους καλύπτει όλους, και κρέας έχει και vegetarian και vegan προτάσεις.
Το φαγητό της Γωγώς είναι επίκαιρο αλλά ξυπνάει και μνήμες, είναι comfort, είναι και budget. Και όσοι παραπονιέστε ότι οι μερίδες έξω έχουν συρρικνωθεί, από εκείνη δεν μπορείτε να έχετε παράπονο, νομίζω.
Τα μακαρόνια που χρησιμοποιεί έρχονται από το Ναύπλιο, όπως και ο ξινός τραχανάς που είναι φτιαγμένος στο χέρι από τη «μαστόρισσα Διαμάντω». Από τη Μεσσηνία προμηθεύεται ένα κεφαλοτύρι που ωριμάζει σαν παρμεζάνα, μαλακό και βουτυράτο. Το λάδι είναι κορωνέικο και το παράγει η οικογένεια της σεφ, ασχολείται και η ίδια πολύ με αυτό. Ακολουθεί την εποχικότητα για να αλλάζει το μενού της, της αρέσει πολύ η λαϊκή και με βάση τις βόλτες της σε αυτή βγάζει τα πιάτα ημέρας, από έναν πάγκο στον Άγιο Παύλο προμηθεύεται μανιτάρια από την Εύβοια, στο Κουκάκι έχει βρει τον άνθρωπό της για τα άγρια χόρτα, για τις παπαρούνες, τα καβουράκια, τις οβρίες.
Δίνω πολλές πιθανότητες στο να ακούτε «Γωγώ Δελογιάννη» και να σκέφτεστε κεφτεδάκια, είναι το πιο signature πιάτο της. Φτιάχνονται με μοσχίδα Κερκίνης, φρέσκα κρεμμυδάκια και φρέσκα αυγά, ενώ αντί για ψωμί ή φρυγανιά τους βάζει πάνκο.
Η ιστορία τους ξεκινάει από ένα Street Food Festival: «Όταν τους είπα ότι θα κατέβω με έναν κωδικό με κοίταζαν σαν εξωγήινη». Στη Στοά Φιξ τα σέρβιρε με μια κρέμα καλαμποκιού ενώ στη Στοά Κεραμεικού αποφάσισε να τα προσεγγίσει με μια back to basics λογική, βάζοντας σάλτσα ντομάτας στη βάση του πιάτου, γιαούρτι και τσιπς πατάτας από πάνω. Αν τρώτε κρέας, να τα βάλετε χωρίς σκέψη στην παραγγελία σας.
Εκτός λοιπόν από τα –τραγάνα απ’ έξω, ζουμερά από μέσα– κεφτεδάκια της, κράτησε και τα άλλα πιάτα που έκανε χαρακτηριστικά της: την τσουχτή μακαρονάδα της, «που πήγαμε κάποια στιγμή να τη βγάλουμε από το μενού και έπεσαν να μας φάνε», όπως λέει, την κάνει με ψημένο σκόρδο, μυζήθρα, αυγό τηγανητό και μπούκοβο, σερβίρει και φρέσκες τηγανητές πατάτες στις οποίες μπορούμε να προσθέσουμε αυγά μάτια και έξτρα σπασμένο λουκάνικο, τον τηγανητό της τραχανά με το γάλα και το κρεμμύδι.
Κάνει και ταραμοσαλάτα με αυγοτάραχο, κόκορα κρασάτο με χειροποίητα ζυμαρικά και κρέμα κεφαλογραβιέρας Αμφιλοχίας, ένα ριζότο με κρόκο Κοζάνης και πρόβειο προσούτο, ρεβύθια με τσίλι, σκόρδο, λευκό κρασί και σουτζούκι πέταλο, μεταξύ άλλων.
Νέες προσθήκες στο μενού της είναι ένα μπρόκολο με καρύδια, τσίλι και μπλε τυρί που μπορεί να πείσει και τους πιο δύσπιστους απέναντι σε αυτό το λαχανικό, τα μανιτάρια με το ημίξηρο ανθότυρο και τα αμύγδαλα που τους πάνε τέλεια, το παστίτσιο με τον κιμά σόγιας, τα μπουγκατίνι και την μπεσαμέλ αμυγδάλου, που θα πρότεινα να το ζητήσετε ακόμα και αν δεν είστε vegan. Ετοιμάζεται να βγάλει σύντομα και ένα καπνιστό μπούτι προβατίνας, χοιρινά μπριζολάκια που επίσης θα καπνίζονται, καθώς και μια premium κοπή από τη μοσχίδα Κερκίνης που τη δουλεύει χρόνια στον κιμά.
Τα κρασιά της είναι ελληνικά μονοποικιλιακά και δεν ξεφεύγουν πολύ σε τιμή, ενώ η σύντομη κοκτέιλ λίστα της έχει την υπογραφή της Πόπης Σεβαστού (bar manager του Nolanverse) και εκεί θα βρείτε ένα spritz με εγχώριο βερμούτ που μαγειρεύεται με καφέ, ένα νεγκρόνι μαγειρεμένο με μαύρες ελιές και τη μαργαρίτα με το θυμάρι και το τσίλι που έγινε μεγάλο χιτ στην ταράτσα του Mosaikon το καλοκαίρι.
Θα φάτε νόστιμα, θα πιείτε χωρίς να δώσετε πολλά, θα βρίσκεστε σε έναν χώρο χαλαρό τον οποίο μπορείτε να τον κάνετε στέκι, είτε οι μέρες είναι μουντές και χειμωνιάτικες είτε ηλιόλουστες και καλοκαιρινές.
Στοά Kεραμεικός, Μεγ. Αλεξάνδρου 114, 216 2020065
