Η Εύη Καπέλη μεγάλωσε στο Αγρίνιο και σπούδασε στο Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπαίδευσης Πάτρας, ενώ τα τελευταία χρόνια κατοικεί και εργάζεται στην Αθήνα ως εκπαιδευτικός στην ιδιωτική εκπαίδευση. Θέλοντας συνεχώς να διευρύνει τους πνευματικούς και ακαδημαϊκούς της ορίζοντες, είναι ήδη κάτοχος δύο τίτλων Master: MA σε HR και Τεχνολογία και MA στις Νευροεπιστήμες.
Παράλληλα με την ιδιότητά της ως εκπαιδευτικού, έχει αναλάβει τον Στρατηγικό Σχεδιασμό και την Επικοινωνία του Κολεγίου Βακαλό, ενώ δραστηριοποιείται και ως General Manager στο label Bercana Music. Έχει γράψει και εκδώσει ένα μουσικοπαιδαγωγικό βιβλίο, ασχολείται ενεργά με την οικογενειακή επιχείρηση πιστοποιημένης βιολογικής εκτροφής Farma Kapeli, ενώ λατρεύει τη φωτογραφία, με την οποία καταπιάνεται στον λίγο ελεύθερο χρόνο που της απομένει. Ετοιμάζει μάλιστα και το πρώτο της σχετικό βιβλίο.
Η Εύη έχει ερωτηθεί αναρίθμητες φορές από φίλους και γνωστούς την ίδια ερώτηση: «Μα, πώς τα προλαβαίνεις όλα;». Ούσα ο ορισμός του Fuzer και πρεσβεύοντας ακριβώς το μήνυμα της νέας καμπάνιας του FuzeTea, Refuze to Choose, καταφέρνει όχι μόνο να αντεπεξέρχεται με επιτυχία σε όσα αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας, αλλά να είναι καθημερινά ένας άνθρωπος γεμάτος ενέργεια και αγάπη για τη ζωή.
Όταν με ρωτούσαν «τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις» πάντα νευρίαζα γιατί δεν καταλάβαινα γιατί πρέπει να υπάρχει ανάγκη να δώσω μια συγκεκριμένη απάντηση.
− Πώς καταφέρνεις να συνδυάζεις με επιτυχία τόσο διαφορετικές δραστηριότητες στην καθημερινότητά σου;
Δεν ξέρω αν καταφέρνω τα πάντα με επιτυχία και δεν υπάρχει καμία αίσθηση ταπεινότητας σε αυτό. Ίσως να τα κάνω όλα και πολύ μέτρια πολλές φορές αλλά έμαθα να το αγαπάω κι αυτό. Γεννηθήκαμε κυνηγώντας το τέλειο παντού. Τα τέλεια γράμματα στο σχολικό μας τετράδιο, τους τέλειους βαθμούς, την τέλεια δουλειά για όλη μας τη ζωή. Ορίσαμε το τέλειο μόνοι μας, χτίζοντας ένα προσωπικό κάστρο με κλειδιά ξεχωριστά για κάθε δωμάτιο. Όταν αποφάσισα να αλλάξω κλειδαριές, λοιπόν, και να ανοίγει για αρχή το ίδιο κλειδί κάθε πόρτα, άρχισα να είμαι πιο ευτυχισμένη μέσα μου και να ζω πιο έντονα το «τώρα».
− Θεωρείς τον εαυτό σου fuzer, δηλαδή άνθρωπο της νέας εποχής που καταφέρνει να συνδυάσει όσα φαινομενικά είναι αδύνατο να συνδυαστούν;
Μεγαλώνοντας σε μια μικρή επαρχιακή πόλη, ήρθα σε επαφή με πολύ σκληρές κοινωνικές αντιλήψεις. Οπότε φεύγοντας –ως άλλο αγρίμι–, είχα τεράστια δίψα να δοκιμαστώ σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς ταυτόχρονα! Αγαπώ την πολυμάθεια και το πάθος να τα ζήσουμε όλα, αγαπώ τον φόβο που δημιουργεί όλο αυτό και τώρα τελευταία κάνω αγώνα να αγαπώ λίγο και την αποτυχία. Αν καταφέρω να αγαπήσω κι αυτό, ίσως μια μέρα να γίνω fuzer.
− Πόσο σημαντικό είναι για σένα να πετυχαίνεις τους στόχους σου;
Με τα χρόνια «ηρεμώ» αρκετά από τα δαιμόνια μέσα μου, δίνοντας έμφαση στην πορεία επίτευξης κάθε στόχου και στο τι παίρνω από αυτή και όχι στο αποτέλεσμα. Παλιότερα με ένοιαζε μόνο το αποτέλεσμα και πόσο γρήγορα θα γίνει πραγματικότητα. Τώρα με νοιάζει να προλαβαίνω να ΜΕ ζω μέσα σε αυτό, γιατί ίσως μόνο έτσι θα γίνομαι και πιο έμπειρη και θα απολαμβάνω όσα κάνω.
− Έχεις σκεφτεί ποτέ να παρατήσεις κάποια από τις δραστηριότητες με τις οποίες ασχολείσαι για να αφοσιωθείς εξολοκλήρου στις άλλες;
Όταν με ρωτούσαν «τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις» πάντα νευρίαζα γιατί δεν καταλάβαινα γιατί πρέπει να υπάρχει ανάγκη να δώσω μια συγκεκριμένη απάντηση. Δεν έχω βρει τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω και δεν θέλησα και ποτέ. Δεν θα μπορούσα ποτέ λοιπόν να αφιερώσω τον χρόνο μου σε 1-2 δραστηριότητες με την ίδια καθημερινή ρουτίνα για μια ζωή. Συνεπώς, η φιλοσοφία του FuzeTea με εκφράζει.
− Αν σου δινόταν η ευκαιρία στο μέλλον, ποια άλλη δραστηριότητα/ενασχόληση θα ήθελες να ενσωματώσεις στην καθημερινότητά σου;
Θα ήθελα να δημιουργήσω, όπως χρόνια τώρα δηλώνω, ένα μικρό χωριό, με ένα σχολείο κάπου εκεί μέσα, που θα εστιάζει στην πολυμάθεια και θα ενδιαφέρεται για τη συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών. Με θετικούς ανθρώπους που θα κάνουμε τα όνειρα και τις ζωγραφιές μας πράξη. Τέλος, λόγω πίεσης χρόνου και ταξιδιών, θα ήθελα να μελετήσω περισσότερο στο μέλλον τον κινηματογράφο.
σχόλια