Η Clara Riba είναι μια μητέρα από το Κουίνσλαντ, της οποίας η αμφιλεγόμενη κίνηση να μην κόψει τον ομφάλιο λώρο του νεογέννητου παιδιού της για 5 ολόκληρες ημέρες, έχει προκαλέσει πολλές και εκ διαμέτρου αντίθετες μεταξύ τους αντιδράσεις.
Παρόλο που πολλοί γονείς περιμένουν με αγωνία την στιγμή που θα κόψουν τον ομφάλιο λώρο και δεν θέλουν καν να δουν τον πλακούντα, η Clara με τον σύζυγό της όχι μόνο αποφάσισαν να μην το κάνουν, αλλά επέλεξαν και να κοιμούνται μαζί με τον νεογέννητο Luke και την τετράχρονη κόρη τους κάθε βράδυ για πέντε ημέρες στο ίδιο κρεβάτι, μέχρι να αποκοπεί μόνο του από τον πλακούντα.
«Γέννησα στο σπίτι επειδή ήθελα να συνεχιστεί ανενόχλητη η φύση του τοκετού. Πάντα ένιωθα πως έπρεπε να το κάνω όσο πιο ήπια μπορούσα και να το αφήσω να συμβεί φυσικά, χωρίς να παρέμβω με οποιονδήποτε τρόπο», εξηγεί η Clara, σχετικά με την απόφασή της. «Ήθελα να τιμήσω τον πλακούντα επειδή κάνει τόσα πολλά για το μωρό», προσθέτει αφηγούμενη την ιστορία της στη Daily Mail.
Η «γέννα- λωτός» (lotus birth) [σ.σ. Είδος τοκετού, που πρεσβεύει την μη αποκοπή του ομφαλίου λώρου. Σύμφωνα με την τεχνική αυτή ο πλακούντας παραμένει συνδεδεμένος με το νεογνό μέσω του ομφαλίου λώρου μετά τον τοκετό, μέχρι η αποσύνδεση να γίνει με «φυσικό τρόπο»] λέγεται πως έχει πολλά πλεονεκτήματα, εκ των οποίων ορισμένα αφορούν άμεσα στο βρέφος και άλλα την σχέση του με τη μητέρα καθώς υποτίθεται πως βοηθά το βρέφος να έρθει πιο ομαλά στον κόσμο. Συχνά οι συγγενείς καλούνται να κρατηθούν μακριά μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία, που διαρκεί περίπου 5 με 9 ημέρες. Η Clara αποφάσισε να μην ανακοινώσει προκαταβολικά στους συγγενείς και τους φίλους της την απόφασή της κι απλώς ζήτησε σε όλους να μην επισκεφθούν για δύο εβδομάδες. «Το είπα μόνο στη μητέρα μου που είναι γιατρός και την ενδιέφερε», λέει η νεαρή μητέρα.
Όπως εξηγεί, όταν το συζήτησε για πρώτη φορά με τον σύζυγό της, εκείνος αγχώθηκε πολύ, αλλά μετά από έρευνα που έκανε συμφώνησε μαζί της. Για κακή τους τύχη όμως, ο Luke γεννήθηκε εν μέσω καύσωνα, με αποτέλεσμα ο πλακούντας να αρχίσει να μυρίζει άσχημα από τις πρώτες κιόλας ώρες.
«Ήταν Ιανουάριος, είχε ζέστη και δεν είχαμε επαρκή ενημέρωση επί του θέματος σχετικά με το τι να κάνουμε. Βάλαμε πάνω δεντρολίβανο, αλλά όχι αρκετό και αυτό μύριζε πολύ. Ο Evan είπε να το σταματήσουμε αμέσως. Οπότε αποφάσισα να βάλω τον πλακούντα σε μια πάνινη τσάντα», εξηγεί η Clara. Πέντε ημέρες μετά, ο σύζυγός της αποφάσισε να πάει μια βόλτα με την κόρη τους και τότε, όπως λέει, η ίδια είπε στο μωρό: «Εντάξει, ο μπαμπάς σου δεν αντέχει άλλο, όποτε νιώσεις έτοιμος μπορείς να τον πετάξεις και μετά να κάνουμε όλοι ένα μπάνιο».
Όπως λέει, μόλις επέστρεψε ο Evan, το μωρό κλώτσησε τελικά τον πλακούντα. «Ήξερα πως ήταν απλώς η επιβεβαίωση πως είχα κάνει ό,τι έπρεπε», λέει.
Η Clara λέει πως «γέννα- λωτός» κουβαλά όλα τα πλεονεκτήματα της καθυστερημένης αποκοπής του ομφαλίου λώρου, επιτρέποντας στο αίμα και τα βλαστοκύτταρα να μεταφερθούν εντελώς στο βρέφος. «Το πιο πνευματικό κομμάτι ξεκινά μόλις σταματήσει η ροή του αίματος. Πλακούντας, ομφάλιος λώρος και βρέφος γίνονται ένα. Κόβοντάς το τεχνητά είναι σαν να σπας την ένωση», συμπληρώνει.
Ο πλακούντας, μετά τον τοκετό, μπορεί να διατηρηθεί για μερικές ημέρες αν τυλιχθεί με ύφασμα και πασπαλιστεί με αλάτι ή αρωματικά βότανα. Στη συνέχεια μπορεί να μεταφέρεται μαζί με το βρέφος, αλλά πολλές μητέρες επιλέγουν να μην κουνηθούν καθόλου από το κρεβάτι όσο είναι ακόμη συνδεδεμένος με το παιδί. «Δεν κουβαλάς το μωρό τόσο πολύ όπως σε άλλη περίπτωση οπότε αυτό έχει χρόνο να περάσει πιο ομαλά από μια υγρή κατάσταση μέσα στη μήτρα σε μια πιο στερεή», εξηγεί η Clara.
«Πολύ συχνά είναι δύσκολο. Υπάρχουν στιγμές που το μόνο που θέλεις είναι να κρατήσεις το μωρό σου και να ζήσεις την ζωή σου κανονικά. Αλλά πρέπει να εμπιστευτείς το ένστικτό σου. Στο τέλος καταλαβαίνεις ότι άξιζε τον κόπο. Όταν τελικά φεύγει ο πλακούντας και το μωρό χαμογελά», καταλήγει.
Όταν ο μικρός Luke πέταξε τον πλακούντα, η μητέρα του τον φύλαξε στο ψυγείο μέχρι που μετακόμισαν σε άλλο σπίτι, όπου τον έθαψαν τελικά στον κήπο.
