Φέτος τον Απρίλιο οι ταξιδιώτες του Pin Project κλείνουν 6 χρόνια στον δρόμο. Από τον Ιούλιο του 2013 που μιλήσαμε πρώτη φορά και βρίσκονταν σε ένα κάμπινγκ στην Μποτσουάνα της Αφρικής έχουν καρφώσει πολλές πινέζες στον χάρτη τους.
Με αφορμή την κυκλοφορία του πρώτου τους βιβλίου και τα νέα τους σχέδια μιλούν στο LIFO.gr από το Περού.
— Σε λίγους μήνες κλείνετε έξι χρόνια στον δρόμο. Θα ήθελα να μου πείτε τα μεγαλύτερα μαθήματα που πήρατε αυτά τα χρόνια.
Το μεγαλύτερο μάθημα ήταν ότι όλα είναι δυνατά, εφικτά και όλα περνούν από το χέρι μας. Κοινώς αποκτήσαμε την αυτοπεποίθηση που πρέπει να έχει ο κάθε άνθρωπος ανεξάρτητα από τον τόπο και τον χρόνο, και που ο σύγχρονος τρόπος ζωής μας την περιορίζει ή μας κάνει να πιστεύουμε ότι «δεν μπορούμε» ή «δεν το 'χουμε».
Ένα επίσης μεγάλο μάθημα ήταν ότι –με ελάχιστες εξαιρέσεις– όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι. Ίδιες προκλήσεις, έννοιες, φιλοδοξίες, γκρίνια, παράπονα, όνειρα!
Οι κοινωνίες είναι πάνω κάτω δομημένες με τον ίδιο τρόπο –κυρίως στις ανεπτυγμένες χώρες– και πλέον αυτό που διαχωρίζει τους ανθρώπους, δεν είναι το πού είναι αλλά το με ποιους είναι και πώς τα περνάνε.
Η Ελλάδα, για παράδειγμα, είναι μία πανέμορφη χώρα με αξιόλογο τρόπο ζωής –και φυσικά πολλές παθογένειες– αλλά για να το δεις, μάλλον πρέπει να ταξιδέψεις αρκετά και να μιλήσεις με πολύ κόσμο.
Οι κοινωνίες είναι πάνω κάτω δομημένες με τον ίδιο τρόπο –κυρίως στις ανεπτυγμένες χώρες– και πλέον αυτό που διαχωρίζει τους ανθρώπους, δεν είναι το πού είναι αλλά το με ποιους είναι και πώς τα περνάνε. Η Ελλάδα, για παράδειγμα, είναι μία πανέμορφη χώρα με αξιόλογο τρόπο ζωής –και φυσικά πολλές παθογένειες– αλλά για να το δεις, μάλλον πρέπει να ταξιδέψεις αρκετά και να μιλήσεις με πολύ κόσμο.
Ένα επίσης μεγάλο μάθημα, το οποίο πήραμε νωρίς, ήταν ότι το μεγαλύτερο τίμημα του να κάνεις το όνειρό σου πραγματικότητα είναι η απομυθοποίησή του. Και όσο περισσότερο το ζεις, τόσο περισσότερο σε ανεβάζει και ταυτόχρονα σε προσγειώνει.
Τέλος, ένα μάθημα που έχουμε ξεκινήσει να παίρνουμε σε μικρές δόσεις τον τελευταίο καιρό είναι ότι μπορεί ο δρόμος να τρέφει τα όνειρά μας, αλλά τα όνειρα και οι στόχοι πρέπει να αλλάζουν από καιρού εις καιρόν γιατί αλλιώς παραμένεις στάσιμος. Κοινώς, δεν μπορείς μια ζωή να είσαι στον δρόμο και να ταξιδεύεις, πρέπει να κάνεις και πράγματα πέρα από αυτό.
Κάπως έτσι προέκυψαν τα δύο βιβλία μας, το ένα που ήδη κυκλοφορεί και το άλλο που ετοιμάζουμε αυτή την περίοδο.
Στη δική μας περίπτωση -και γενικότερα των ταξιδιωτών- δε φτάνει μόνο να δημιουργείς υλικό αλλά πρέπει να βρεις και έναν δημιουργικό και ώριμο τρόπο να το διοχετεύσεις, να το βγάλεις προς τα έξω, πρώτα για σένα και μετά για τον όποιο κόσμο σε ακολουθεί και του αρέσει αυτό που κάνεις!
— Μιλήστε μου για τις ραδιοφωνικές σας εκπομπές, πώς σας ήρθε η ιδέα και πώς στήνονται.
Η Αφρική αποτυπώθηκε όλη σε γραπτές ιστορίες ανά χώρα που ανεβάζαμε στο blog με μία –ομολογουμένως– μικρή καθυστέρηση. Κάπου κουραστήκαμε να γράφουμε ενώ και για αρκετούς φίλους που δεν ήταν εξομοιωμένοι με τα κομπιούτερ, δεν τους ήταν καθόλου εύκολο να ακολουθούν το ταξίδι μας ενώ το ήθελαν πολύ.
Αναζητήσαμε τρόπους πιο φιλικούς και απλούς και καταλήξαμε στις ηχογραφημένες-ζωντανές ραδιοφωνικές εκπομπές-κονσέρβες (ή podcasts αγγλιστί) οι οποίες βέβαια κι αυτές ανεβαίνουν λίγο αργοπορημένες.
Θεωρήσαμε ότι είναι πιο απλό να μπαίνει κάποιος στο κανάλι μας στο YouTube ενώ παράλληλα σιδερώνει, μαγειρεύει, οδηγάει, κάνει κάποια χειροτεχνία κ.λπ.
Είναι στημένο σαν ραδιοφωνική εκπομπή με μουσικούλα, λογοδιάρροια, απρόοπτα που τυχαίνουν στο βαν-στούντιο κ.λπ., όποτε πιστεύουμε ότι είναι πιο εύκολο για τον οποιοδήποτε που έχει μία ταμπλέτα, ένα smartphone ή και ένα pc, απλά να πατάει το play και να μας ακούει αντί να βγάζει τα μάτια του σκρολάροντας για να μας διαβάσει.
Στο πρακτικό σκέλος, αναζητούμε συνήθως μία σχετικά ήσυχη τοποθεσία και από εκεί και πέρα με ένα απλό software που έχουμε στο λάπτοπ, κάνουμε την ηχογράφηση μονομιάς χωρίς edit και λογοκρισία. Δεν κάνουμε πρόβες. Πατάμε το rec και ό,τι βγει.
Έχει γίνει προηγουμένως μία μικρή ιστορική έρευνα για τη χώρα που αναφερόμαστε, έχουμε βρει και τα τραγούδια που θα «πέσουν» ενδιάμεσα και από κει και πέρα η Γεωργία έχει μπροστά της το προσωπικό της ημερολόγιο το οποίο σχολιάζουμε, λέμε την άποψή μας για κάτι που είδαμε και τελικά προσπαθούμε να ταξιδέψουμε τους ακροατές με τον δικό μας τρόπο και να τους κάνουμε να δουν μία χώρα μέσα από το δικό μας πρίσμα.
— Ποια πράγματα σας εντυπωσίασαν ευχάριστα στην Αμερική και τι σας δυσαρέστησε περισσότερο;
Η Αμερική είναι μία ήπειρος με τεράστιες αντιθέσεις σε αντίθεση με την Αφρική που έχει μία σχετική γεωγραφική, πολιτιστική και φυλετική ομοιομορφία. Είναι ένα πανέμορφο χαρμάνι πολιτισμών, εικόνων και ανθρώπων και ταυτόχρονα μία μηχανή πολλών ταχυτήτων.
Μας εντυπωσίασαν φυσικά οι άνθρωποι. Καναδοί, Μεξικάνοι και Κολομβιάνοι έχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας και παράλληλα έχουμε πολλά σπίτια και οικογένειες να επιστρέψουμε κάποια μέρα.
Απίστευτη κουλτούρα στους συγκεκριμένους λαούς και ακόμα πιο απίστευτη φιλοξενία και αγκάλιασμα τόσο του Νίκου και της Γεωργίας όσο και της διαφορετικότητας εν γένει.
Τα φυσικά τοπία από τον Καναδά μέχρι και το Περού που είμαστε αυτή τη στιγμή είναι κάτι το εντυπωσιακό και χάρη στην ευελιξία που μας παρέχει το βαν, καταφέρνουμε να ξημερωθούμε σχεδόν όπου θελήσουμε.
Άλλωστε χρονικός περιορισμός δεν υπάρχει, οπότε και αυτό λειτουργεί υπέρ μας στο να επισκεφτούμε και κυρίως να ευχαριστηθούμε ένα όμορφο μέρος όπως τα φαράγγια της Γιούτα, τα ηφαίστεια της Κεντρικής Αμερικής, τις Περουβιανές Άνδεις κ.λπ.
Αυτό που μας έχει κάνει τη χειρότερη εντύπωση και ισχύει από τις ΗΠΑ μέχρι και το Περού είναι ο ρατσισμός που κυριαρχεί σε όλες τις κοινωνικές τάξεις, σε όλες τις χώρες, άλλοτε φανερός και άλλοτε συγκαλυμμένος. Στις ΗΠΑ οι λευκοί Αμερικανοί δεν τα πάνε καλά με τους Ινδιάνους και τους Αφροαμερικάνους-απογόνους των Αφρικανών σκλάβων, στο Μεξικό οι Μεστίζος (η ανάμιξη ιθαγενών με Ισπανούς κατακτητές) δεν τα πάει καλά με τους απόγονους των Μάγια, στο Περού οι Criollos (ό,τι και οι Μεστίζος στο Μεξικό) δεν τα πάνε καλά με τους απόγονους των Ίνκας από τις Άνδεις και ούτω καθεξής.
Οι κοινωνικοί και φυλετικοί διαχωρισμοί είναι ένα καθημερινό σιωπηλό φαινόμενο σε όλη την ήπειρο ως απόρροια των ισπανικών, εγγλέζικων, γαλλικών και πορτογαλικών κατακτήσεων και των ανακατατάξεων που προέκυψαν ειδικά μετά την ανεξαρτητοποίηση των Λατίνων καθώς και την Αμερικάνικη Επανάσταση.
Οι gringos ή απλά extranjeros (οι ξένοι/ τουρίστες/ ταξιδιώτες που δεν είναι Λατίνοι) δε θα το βιώσουν άμεσα αν δεν έρθουν σε μεγάλη επαφή με τους ντόπιους και το χειρότερο που μπορεί να τους τύχει είναι να ακριβοπληρώσουν μία υπηρεσία ή ένα προϊόν σε σχέση με τον ντόπιο.
Από κοινωνικής πλευράς λοιπόν, οι αθόρυβες (αν και μερικές φορές ειδικά στις ΗΠΑ η κατάσταση ξεφεύγει) σιωπηλές διακρίσεις είναι κάτι που δεν μας κολλάει αν και δεν μας επηρεάζει. Αν όμως προσπαθήσει κάποιος να δει το δάσος και όχι το δέντρο, χωρίς ομοψυχία και ομόνοια, καμία ομάδα, χώρα, σύνολο δεν πάει μπροστά.
Επίσης, αυτό που ακόμα δυσκολευόμαστε να δεχθούμε είναι η εξαιρετικά κακή οδηγική παιδεία. Αν νομίζετε ότι στην Ελλάδα είμαστε κακοί οδηγοί, σας προσκαλούμε να δοκιμάσετε το Περού και την Κολομβία!
— Ποιες είναι οι πρώτες σας εντυπώσεις από το Περού, πόσο σκοπεύετε να μείνετε στην χώρα και ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας;
Το Περού είναι μία από τις λίγες χώρες στο ταξίδι μας με τόση «φωτογένεια». Θεωρείται ένας από τους παράδεισους των landscape photographers κυρίως γιατί έχει τα πάντα. Έρημο, glacier lakes, παγετώνες, βουνά, λίμνες, καταρράκτες, Αμαζόνιο και ωκεανό.
Είναι ένας σχετικά φτηνός προορισμός για εμάς αν και οι τουριστικές δραστηριότητες δεν είναι φτηνές. Π.χ. η επίσκεψη στο περίφημο Μάτσου Πίτσου για έναν backpacker ξεκινάει από τα 150 δολάρια μόνο για την είσοδο στο μνημείο και το απαραίτητο τρένο που πρέπει να πάρει για να ανεβεί μέχρι εκεί χωρίς διαμονή και διατροφή!
Είμαστε ήδη δύο μήνες στη χώρα και σκοπεύουμε να αναχωρήσουμε τον Μάρτιο με κατεύθυνση την Βολιβία ενώ στο Περού θα επιστρέψουμε τον Απρίλιο και θα κάτσουμε μέχρι και τον Αύγουστο πριν επιχειρήσουμε το πέρασμα στη Βραζιλία και τη διάσχιση του Αμαζονίου (μισό οδικώς και μισό με πλωτό μέσο).
Προς το παρόν βρισκόμαστε στο νότιο Περού, στην Αρεκίπα, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, νοικιάζουμε μία κουζίνα σε ένα πανέμορφο ξενοδοχείο αποικιακού ρυθμού και ετοιμάζουμε το δεύτερο μας βιβλίο, ένα βιβλίο μαγειρικής στα ελληνικά και στα αγγλικά με συνταγές απ’ όλο τον κόσμο!
Γενικότερα το 2018, έχουμε αποφασίσει πως θέλουμε να είναι το έτος της υπέρβασης. Όπερ σημαίνει ότι πρέπει και θέλουμε να κάνουμε πράγματα που θα είναι πέραν του ταξιδιού. To βιβλίο μαγειρικής είναι ένα από αυτά ενώ παράλληλα τα αυτιά και τα μάτια μας είναι ορθάνοιχτα για ευκαιρίες και προοπτικές.
— Μιλήστε μου λίγο για το πρώτο σας βιβλίο και ιδιαίτερα για την φωτογραφία που επιλέξατε για εξώφυλλο.
Το TRAVELIVING δεν είναι μία εκδοτική προσπάθεια να καταγράψουμε το ταξίδι. Επίσης, δεν δημιουργήθηκε για να υποστηρίξουμε οικονομικά το Pin Project. Τέλος, το TRAVELIVING δεν είναι ένα ταξιδιωτικό βιβλίο.
Όπως βλέπετε, σας λέμε τι δεν είναι και όχι τι είναι και κάπως έτσι είναι και ο πρόλογος του βιβλίου, ο οποίος προτρέπει τον επίδοξο αναγνώστη να μην διαβάσει το βιβλίο! Αντιφατικό, σωστά;
Πολλοί ταξιδιώτες, ειδικά μόλις τελειώσουν το ταξίδι τους, βγάζουν βιβλία κυρίως αφηγηματικά, και περιγράφουν τα ταξίδια τους, λένε πως τα πέρασαν, τι συνάντησαν κ.λπ, ο οποίος είναι και ένας τρόπος να εξαργυρώσουν μία τέτοια εμπειρία και φυσικά να τη μοιραστούν με το κοινό που τους ακολουθούσε στο ταξίδι τους.
Στη δική μας περίπτωση λειτουργήσαμε εντελώς διαφορετικά. Το βιβλίο δημιουργήθηκε κυριολεκτικά στον δρόμο μεταξύ Μεξικού και Κολομβίας.
Στο Μεξικό τελείωσε η συγγραφή, στη Νικαράγουα λάβαμε τα τελευταία διορθωμένα πρόχειρα από φίλους ταξιδιώτες και στην Κολομβία το εκδώσαμε αρχικά ως eBook ενώ τον Δεκέμβριο στην Ελλάδα εκτυπώθηκε και εκδόθηκε ως χαρτόδετο.
Αρχικά, το βιβλίο ξεκίνησε ως μέσο ψυχανάλυσης και εσωτερικής αναζήτησης σε μία σελίδα του word!
Ποιοι είμαστε, τι κάνουμε, γιατί το κάνουμε, τι επιζητούμε, πόσο θα κρατήσει, γιατί να κρατήσει, τι αφήνουμε πίσω, τι κρατάμε, πώς ξεκινήσαμε, γιατί φύγαμε κ.λπ. Αυτές τις απορίες είχε ο Νίκος λίγο μετά την είσοδο στο Μεξικό έχοντας περάσει έναν καταπληκτικό χρόνο σε Καναδά και ΗΠΑ και 3 στο σύνολο του Pin Project.
Με την παρότρυνση φίλων που μας αγαπάνε και μας εκτιμούν αλλά και κάποιων επαγγελματιών που το σύμπαν έφερε κυριολεκτικά στο δρόμο μας, το TRAVELIVING έγινε κανονικό βιβλίο με εξώφυλλο, πρόλογο, κυρίως θέμα και επίλογο. «Το γράφεις που το γράφεις, γιατί δεν το εκδίδεις;» μας έλεγαν οι περισσότεροι.
Περιττό να αναφέρουμε ότι η αρχική ιδέα ήταν το βιβλίο (σαν eBook βέβαια) να διανέμεται δωρεάν στους απανταχού ονειροπόλους.
«Δεν θα έχει καμία αξία» μας είπαν οι εμπειρότεροι και κάπως έτσι στο βιβλίο μπήκε τιμή αγοράς, πήρε ISBN, καταχωρήθηκε στην Εθνική Βιβλιοθήκη, εκτυπώθηκε και τελικά κυκλοφορεί ακόμα και στο TravelBook Store, το μεγαλύτερο ταξιδιωτικό βιβλιοπωλείο στην Αθήνα.
Στο πρώτο μέρος δίνεται βάση και γίνεται μία απόπειρα να αναλύσουμε το γιατί ξεκίνησαν όλα, το οποίο σαν ύφος θυμώνει, προκαλεί και τελικά βάζει σε σκέψεις τον αναγνώστη.
Το δεύτερο μέρος είναι πολύ τεχνικό-πρακτικό και αναλύει το πώς να το κάνει κάποιος που θα ήθελε (θέλοντας παράλληλα ο Νίκος να τιμήσει και το παρελθόν του στα logistics).
Τέλος στο τρίτο μέρος, εξηγούμε τι μένει απ΄όλο αυτό και γιατί τελικά δεν είναι τόσο «ουάου» όσο φαίνεται θέλοντας να εξηγήσουμε στον θυμωμένο αναγνώστη ότι δεν είμαστε «γαμάτοι» αλλά κοινοί θνητοί που κάποτε πήραν μία απόφαση διαφορετική με βάση αυτά που είχαμε μάθει και τον τρόπο που μας είχαν μεγαλώσει. Τίποτα περισσότερο, τίποτε λιγότερο.
Το παν είναι να μπορέσουμε να δούμε τους αντικατοπτρισμούς, οι οποίοι είναι αμέτρητοι εντός βιβλίου αλλά κυρίως εκτός αυτού.
Το TRAVELIVING είναι ένας ρομαντικός και πρακτικός οδηγός –άλλο ένα οξύμωρο από τα πολλά που περιέχει το βιβλίο- που ναι μεν λειτούργησε σαν μέσο ψυχανάλυσης αλλά τελικά καλύπτει και την καλά κρυμμένη ματαιοδοξία και ψώνιο που έχουν όλοι όσοι δημιουργούν. Και αυτό το λέμε με όση ειλικρίνεια διαθέτουμε.
Δεν μπορούμε όμως να μην αναγνωρίσουμε ότι είναι κάτι που δημιουργήθηκε από μία εσωτερική ανάγκη ορισμού και επαναπροσδιορισμού, η οποία γεννήθηκε, μεγάλωσε, αναλύθηκε και προσπάθησε να βρει τον χώρο που της αναλογούσε στο δρόμο!
Το βιβλίο είναι στα αγγλικά και ο βασικός λόγος που έγινε αυτό είναι γιατί στο ταξίδι μας έχουμε πολύ περισσότερες ευκαιρίες να το διανείμουμε και τελικά να κάνουμε γνωστό το τι σημαίνει TRAVELIVING για εμάς.
Κουβαλάμε μαζί μας 100 περίπου κόπιες και ο πάγκος στις πλατείες είναι η αγαπημένη μας ασχολία τις Κυριακές με λιακάδα! Παρ’ όλα αυτά, η ανταπόκριση του ελληνικού κοινού είναι ξεχωριστή και χαιρόμαστε ιδιαίτερα γιαυτό.
Μεγάλη τιμή μας έκανε και ένας θρύλος του long term travel, ο Mr The Wolrd Off-Road, ή κατά κόσμον Άκης Τεμπερίδης, να προλογίσει το TRAVELIVING με έναν ιδιαίτερο τρόπο και να εξηγήσει στο κοινό τι «είδε» σε μας το 2012 που πρωτοσυναντηθήκαμε και τι διάβασε μετά από 6 χρόνια στο βιβλίο μας.
Τέλος, η φωτογραφία είναι τραβηγμένη στη Γουινέα όπου κάναμε για μέρες αρκετές χωμάτινες διαδρομές σε rainforests και για εμάς συμβολίζει αυτό που τελικά μας έμαθε το ταξίδι ότι «όλα είναι δρόμος». Ένας δρόμος που για τον καθένα έχει τους δικούς του συμβολισμούς, προκλήσεις, όνειρα, εμπόδια, λακούβες και τελικά τον δικό του προορισμό.
Ο παραλληλισμός του «όλα είναι δρόμος» με την Ιθάκη του Καβάφη ίσως να ακουστεί ύβρις, αλλά επειδή το βιώνουμε καθημερινά, για εμάς είναι σχεδόν το ίδιο.
— Ποιος είναι ο στόχος σας με τον λογαριασμό σας στο Instagram;
Ο νέος μας λογαριασμός στο Instagram αναφέρεται αποκλειστικά στο φαγητό που είτε μαγειρεύουμε εμείς στο δρόμο είτε δοκιμάζουμε στις χώρες που επισκεπτόμαστε και είναι ένα από τα πολλά εργαλεία προώθησης και αλληλεπίδρασης με το κοινό που καλούμαστε να χρησιμοποιήσουμε για το TRAVELEATING, το νέο βιβλίο μαγειρικής της Γεωργίας.
Παράλληλα, τρέχουμε και μία καμπάνια crowdfunding μέσα στον Φλεβάρη και μέσω του Instagram προσδοκούμε να την κάνουμε γνωστή στο κοινό που λατρεύει τα ταξίδια και φυσικά το φαγητό.
Είτε μας αρέσει είτε όχι, τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης μονοπωλούν τον τρόπο που αλληλεπιδρά, επικοινωνεί, ενημερώνεται και εκπαιδεύεται ο σημερινός άνθρωπος, οπότε και μεις –κάνοντας ώριμη και συνειδητοποιημένη χρήση– είμαστε σχεδόν υποχρεωμένοι να τα εντάξουμε στον τρόπο που μοιραζόμαστε το υλικό που δημιουργούμε, όσο ρομαντικοί κι αν είμαστε!
— Ποιο είναι το πιο εξωφρενικό πράγμα που έχετε ακούσει όλα αυτά τα χρόνια που είστε στον δρόμο;
Το πιο εξωφρενικό που ακούμε από Έλληνες και ξένους είναι ότι είμαστε σε μόνιμες διακοπές και φυσικά ότι είμαστε πλούσιοι.
Α! Και ένας απίθανος Αυστροελβετός που γνωρίσαμε στη Γουατεμάλα, περίπου στην ηλικία μας, μας είπε κάποια στιγμή ότι στην Ελλάδα δεν πληρώνουμε φόρους!
Κατά τ’άλλα, ειλικρινά δεν μπορούμε να ανασύρουμε κάτι εξωφρενικό από τις κάρτες μνήμης.
— Μπορείτε να μου στείλετε μια φωτογραφία με την θεά που έχετε από το παράθυρο σας αυτή την στιγμή;
Info:
Crowdfunding για την έκδοση του TRAVELEATING by Georgia:
https://www.indiegogo.com/projects/traveleating-by-georgia-food-travel#/
Instagram: @traveleatingbygeorgia
Σημεία πώλησης του TRAVELIVING:
Website: http://thepinproject.eu &
Blog: http://thepinproject.blogspot.gr
Βιβλιοπωλεία: Στην Αθήνα στα Travel Bookstore, ΕΠΙΚΑΙΡΑ και στη Χαλκίδα στο ΙΑΜΒΟΣ
