Μένω στη Σκόπελο και συγκεκριμένα στη Χώρα, τον έναν από τους τρεις οικισμούς στους οποίους χωρίζεται το νησί. Οι άλλοι δύο είναι το Έλιος και η Γλώσσα.
Μετακόμισα στη Σκόπελο το 2014 από τη Θεσσαλονίκη. Φέτος κλείσαμε δέκα χρόνια στο νησί με τη γυναίκα μου! Πάντα μου φαινόταν ωραία η ιδέα της πιθανής μετακόμισης στην «επαρχία», χωρίς φυσικά να ξέρω τι σημαίνει αυτό γιατί τα καλοκαίρια πήγαινα στο χωριό μου, στον Δραβίσκο Σερρών, και μου άρεσε ιδιαίτερα η επαφή με τη φύση.
Το 2014, λοιπόν, ολοκληρώνοντας τις στρατιωτικές μου υποχρεώσεις και έχοντας δουλέψει ήδη δύο χρόνια στη Θεσσαλονίκη ως κτηνίατρος, βρέθηκα σε ένα σταυροδρόμι. Η σύντροφός μου τελείωσε κι εκείνη τη μετεκπαίδευσή της και αποφάσισε να γυρίσει στον τόπο καταγωγή της, τη Σκόπελο. Εγώ παράλληλα είχα μια πολύ καλή πρόταση από μεγάλη κλινική των Αθηνών, με εξαιρετική αμοιβή για την εποχή.
Θεωρώ πως πήρα τη σωστή απόφαση, όπως φαίνεται. Ακολούθησα την καρδιά μου και όσον αφορά τη σύντροφο και όσον αφορά τη ζωή εκτός μεγάλου αστικού κέντρου: επέλεξα τη ζωή σε νησί, κάτι εντελώς πρωτόγνωρο για έναν στεριανό ή βουνίσιο, αν θες, όπως εγώ!
Το μεγαλύτερο μυστικό της Σκοπέλου είναι αυτό που ανακαλύπτει κάθε επισκέπτης μόνος του όταν έρχεται στο νησί! Στον καθένα αποκαλύπτεται και μία διαφορετική πτυχή του νησιού.
Πλέον έχουμε μια όμορφη οικογένεια με τα δυο παιδάκια μας, την Αλίκη, έξι ετών, και τον Οδυσσέα, τεσσάρων, και δύο κτηνιατρεία. Ένα στη Σκόπελο, το Vetcare Skopelos, και ένα στην Αλόννησο, το οποίο λειτουργεί τρεις φορές την εβδομάδα.
Η Σκόπελος φημίζεται ως ένα από τα πιο πράσινα νησιά. Η αναλογία πρασίνου στο νησί δεν συναντιέται εύκολα αλλού, όμως και οι θάλασσες είναι μοναδικές. Πραγματικά είναι ένα μέρος που θα μπορούσε να πει κανείς ότι συνδυάζει βουνό και θάλασσα και, φυσικά, πολύ πλούσια πολιτισμική παράδοση.
Το τεράστιο γραφικό λιμάνι της Σκοπέλου είναι ένας κλασικός περίπατος που πρόσφατα ανακαινίστηκε και πεζοδρομήθηκε. Το περπατάμε όλο από τον φάρο ως τις παλιές Καρυάτιδες που είναι οι πρόποδες του βουνού του λιμανιού, το γνωστό Παλούκι.
Άλλη αγαπημένη διαδρομή είναι από το Μετόχι, μια φυσική πηγή (άλλο ένα κομμάτι στο οποίο το νησί είναι ευλογημένο είναι τα πολλά νερά του), ως το τελευταίο μοναστήρι στο βουνό με την υπέροχη θέα.
Ο νέος δρόμος που ξεκινάει από τη Χώρα και καταλήγει στο Έλιος είναι ενδεικτικός του τι μπορείς να περιμένεις από το νησί. Ξεκινάς από τη θάλασσα, ανεβαίνεις πάρα πολλή ώρα μέσα σε ένα κατάφυτο δάσος και ξαναβρίσκεσαι στη θάλασσα!
Προφανώς η ζωή στο νησί δεν είναι εύκολη, αλλά θεωρώ ότι σε αποζημιώνει. Για παράδειγμα, θυμάμαι ακόμα το πρώτο απαγορευτικό ή το 2015 που σε έναν τεράστιο χιονιά είχαμε διακοπή ρεύματος και νερού για τρεις ημέρες! Είχαμε μαζευτεί στο σπίτι ενός φίλου με σόμπα και μαγειρεύαμε, τρώγαμε, κοιμόμασταν όλοι μαζί στρωματσάδα και λιώναμε χιόνι για νερό. Ποιος χρειάζεται το «Survivor» όταν έχει ζήσει αυτά;
Για μένα οι πιο ωραίες παραλίες είναι οι εξής, με σειρά οδικού δικτύου: Στάφυλος, Αμάραντος, Λιμνονάρι, Πάνορμος, Μηλιά, Καστάνι, Φτελιά, Χόβολο, Σπηλιά.
Άλλα σημεία ενδιαφέροντος: το εκκλησάκι του Άι-Γιάννη όπου γυρίστηκε και η ταινία Mamma Mia, o φάρος Γουρούνι, τα μοναστήρια στο βουνό Παλούκι, τα κεραμικά της οικογένειας Ροδιού που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία. Αξίζει, επίσης, να περιπλανηθεί κανείς και να χαθεί στα μαγικά στενά του οικισμού της Χώρας αλλά και της υπέροχης Γλώσσας.
Οι επιλογές για φαγητό και διασκέδαση είναι πολλές, δεν μπορώ να ξεχωρίσω εύκολα κάποιο μαγαζί. Κάθε περίσταση έχει τη δική της απάντηση! Σίγουρα όποιος περάσει από το νησί θα βρεθεί στην «Ανατολή» του Ξηντάρη για να ακούσει τις υπέροχες μουσικές τους, θα πιει ένα κοκτέιλ σε ένα μπαράκι που έχει υπέροχη θέα στο λιμάνι της Σκοπέλου και θα φάει σκοπελίτικη τυρόπιτα στον Μιχάλη. Στη Γλώσσα ξεχωρίζει η Ρούγα, ένα εκπληκτικό νέο μεζεδοπωλείο όπου θα βρεις τέλειους μεζέδες αλλά και υπέροχα γλυκά. Τα παιδιά αγαπάνε αυτό που κάνουν.
Το μεγαλύτερο μυστικό της Σκοπέλου είναι αυτό που ανακαλύπτει κάθε επισκέπτης μόνος του όταν έρχεται στο νησί! Στον καθένα αποκαλύπτεται και μια διαφορετική πτυχή του νησιού…
Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι, θα ήταν η οργάνωση στο θέμα των ημι-αδέσποτων, όπου έχουμε πολύ δρόμο να κάνουμε ακόμα, αν και τα τελευταία δέκα χρόνια έχει σημειωθεί πολύ μεγάλη εξέλιξη! Στείρωση, στείρωση, στείρωση, αυτό έχω να πω. Και να μην ξεχνάμε ότι τα ζώα δεν είναι αντικείμενα ή αξεσουάρ. Όταν έχουμε έναν σκύλο ή μια γάτα ή ακόμα-ακόμα ένα παραγωγικό ζώο, πάντα πρέπει να έχουμε ως βασική προτεραιότητα αυτό να μην υποφέρει εξαιτίας μας και να καλύπτει τις βασικές του ανάγκες για άσκηση, σίτιση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Η υποστελέχωση του κέντρου υγείας είναι τρομακτική. Πρέπει να χρησιμοποιηθεί στο έπακρο η τεχνολογία και η τηλεϊατρική και το μόνιμο προσωπικό του. Επίσης, θα πρέπει να βελτιωθούν οι σχολικές υποδομές και να καλυφθούν οι ελλείψεις σε διδακτικό προσωπικό. Τέλος, πρέπει να γίνει κάτι με τη διασύνδεση με το κύριο λιμάνι του Βόλου. Δεν είναι λογικό να πρέπει να κάνεις δύο διανυκτερεύσεις στον Βόλο για μια απλή συνδιαλλαγή με μια δημόσια υπηρεσία ή για οποιοδήποτε άλλο θέμα.
Αν κάποιος αποφασίσει να φύγει από την πόλη και να έρθει στη Σκόπελο, θεωρώ ότι δεν θα το μετανιώσει, αρκεί να το κάνει με όλη του την καρδιά. Αν θες πραγματικά να πετύχει κάτι, βρίσκεις τον τρόπο. Αρκεί να το παλεύεις! Αν είσαι μίζερος και το κάνεις με μισή καρδιά, όπου και να είσαι, θα είσαι δυστυχισμένος.
