Όμορφα Πράγματα (μέρος 50)
Μου αρέσει: το σημερινό απόγευμα / η μόδα, ξανά μετά από χρόνια. Ρομαντική, σκληρή, εκθαμβωτική με έναν καινούργιο τρόπο, πιο απαιτητική από ποτέ, ονειρική / Οι δρόμοι της Αθήνας. Ξαφνικά συνειδητοποιώ πως δεν τους έχω περπατήσει όσο θα έπρεπε / τα καυτερά φαγητά / οι καταιγίδες με νοτιά / τα χρώματα / τα gin & tonic / τα φώτα νέον / παγωτό βανίλια / λευκή σοκολάτα / η Θεσσαλονίκη για δύο βράδια μόνο. Ή για ένα τρίμηνο / Le Labo, Rose 31 / ψητά χτένια στον Δουράμπεη / σωτήρια βόλτα στο Πέραμα / Νίκος Καραθάνος. Και οι δύο! / που σε λίγες ημέρες αρχίζουν τα «Κύματα» της Βιρτζίνια Γουλφ στη Σφενδόνη / τα έργα του Ellsworth Kelly / το Instagram της Lotta Volkova / η οργή της Hanya Yanagihara / τα κινέζικα ποιήματα του περασμένου αιώνα. Διάβασε: Χώμα ασημένιο, δίχως σκόνη κι ανθισμένο το χρυσό χρυσάνθεμο, αχλάδια πορφυρένια και χουρμάδες κόκκινοι πέφτουν στα βρύα με τις λειχήνες. Μια δέσμη φθινοπωρινό νερό κι ένα φεγγάρι στρογγυλό – τέτοια νύχτα και δεν έρχεσαι εσύ, παλιέ μου φίλε; / το ολάνθιστο design του Josef Frank / ο M. Hulot / η Λουκία / μπάνια μες στον χειμώνα / η ιταλική ποπ / τα Παραμύθια του Χόφμαν / η Άννα Νετρέμπκο / η πιθανότητα της Αμοργού το καλοκαίρι / οι καρό πιτζάμες / σαντουιτσάκια από την Πνύκα / η Αγλαΐα Παππά όταν διαβάζει Σαίξπηρ / ένα συγκεκριμένο καθημερινό ομαδικό chat στο fb / τα γλυκά της Christina Tossi. Η μοναδική περίπτωση που το να θυμάσαι τις «παιδικές σου γεύσεις» είναι hip / οι νέοι πίνακες του Δημήτρη Ταξή / η Μαργαρίτα / το Warehouse στα Εξάρχεια / οι πίτσες στο Odori Vermuteria di Atene / ο Χρήστος Χουσέας / ο Γιάννης Καΰμενάκης / τραπεζάκια έξω στο Ετερόκλητο με τις βερμούδες / τα σεμιφρέντο / τα απολύτως κλασικά κοκτέιλ / τα Bao Buns / τα μικρά τατουάζ / οι εκδόσεις Folio / η κλασική φτέρη / τα μαθηματικά / τα scones, ακόμα και τα έτοιμα / το boeuf bourguignon, ως φαγητό, ως πρόκληση / το Whispering Angels που είναι τόσο παραμυθένιο όσο λένε / άγρια χόρτα στα εστιατόρια / που είδα χωράφι με ανθισμένες μαργαρίτες στον δρόμο για το σπίτι μου / η αφράλα / η στιγμή όπου η πιο αντιπαθής ηρωίδα στο έργο «H παράλειψη της οικογένειας Κόλεμαν» διαολοστέλνει όσους δεν σέβονται τα όριά της και τον τρόπο της με ένα υπέροχο και απόλυτα δίκαιο (σόρι, Μάριε) «Δεν πάτε όλοι να γαμηθείτε» / ο Αλέκος κι ο Βασίλης / η Τέσλα της Ειρήνης / οι εκρήξεις αγάπης των φίλων μου. Και που μπορώ να τις ανταποδίδω, με τον τρόπο που ξέρω / που μπορώ να κάνω δώρα / η Κλαρίσε Λισπέκτορ / η ησυχία, όταν τη βρίσκω / που διαβάζω τις συνταγές της Gabrielle Hamilton και ξέρω ακριβώς σε ποιον θα μαγειρέψω τι / που ξαναδιαβάζω τα κείμενα του Nigel Slater και καταλαβαίνω γιατί τον αγαπώ τόσο / η νέα μου αγάπη για τις κατσαρόλες και τα μαχαίρια / όσοι γελούν ασταμάτητα.
Σας φιλώ
