» Είδα πριν απόμερικές ημέρες το πολύ ενδιαφέρον Rendition του ΓκάβινΧουντ. Ο τίτλος έχει να κάνει με μια όχι και πολύ γνωστή πρακτική της CIA να στέλνει υπόπτους για τρομοκρατία εκτός των συνόρωντων ΗΠΑ για ανάκριση και βασανιστήρια, εξαφανίζοντάς τους από προσώπου γης μεσυνοπτικές και εξαιρετικά αδιαφανείς διαδικασίες. Αντισυνταγματικό μεν, αλλάόταν απειλείται η εθνική ασφάλεια μετά την 11η Σεπτεμβρίου ποιοςέχει δίκιο;
» Βγήκε στιςαίθουσες και η Κοιλάδα του Ηλά, και σειρά έχουν πολλές ταινίες πουαντιμετωπίζουν τις διαφορετικές πτυχές της πολιτικής Μπους και όλων τωνσυμπτωμάτων της, προτού καν αποχωρήσει η προεδράρα. Αφγανιστάν, Ιράκ, εξωτερικήκαι εσωτερική πολιτική (θα έχουμε και το Sicko του Μουρ τηνάλλη εβδομάδα). Ηθοποιοί με λαϊκό έρεισμα έχουν αναμειχθεί, ο Ρέντφορντ, οΚρουζ, η Ρόμπερτς, ακόμη και η μακαρίως μεσοδυτική Ρις Γουίδερσπουν, οΤζίλενχαλ, ο Χανκς, η Θερόν. Το πιάνουν από την ανθρώπινη πλευρά το ζήτημα κάθεφορά: είναι αλήθεια πως οι Αμερικανοί έχουν μια αγιάτρευτη αλλεργία στην καθαράπολιτική ταινία, ακόμη και σε χαλεπούς καιρούς, και καθίζουν προσεκτικά τηνταμπακιέρα στο σημείο που ένας ανίδεος, γι' αυτό και εμβρόντητος οπλίτηςφωτίζεται για την κατάσταση, μέσω της προσωπικής του περιπέτειας. Μα, εδώ ακόμηκαι ο Γαβράς φρόντισε να κάνει πιο οικουμενικά αφηγηματικές τις αμερικανικέςταινίες του (και όχι τόσο μετωπικές), γιατί να κάνουν οι γηγενείς τη Μάχη τουΑλγερίου;
» Αυτό που θα ήθελανα δω είναι ένα φιλμ με θέμα την πηγή του σύγχρονου κακού, τη θρησκεία και τονεθνικιστικό φανατισμό που σπέρνει. Οι επικείμενες ταινίες γυροφέρνουν το αγκάθιαλλά εμμένουν στο αποτέλεσμα. Το καλύτερο βιβλίο που κυκλοφορεί αυτό τον καιρόείναι το God is not Great του αρθρογράφου καισυγγραφέα Κρίστοφερ Χίτσενς, ενός ανθρώπου για τον οποίο το πνεύμα δεν είναιαυτοσκοπός αλλά στρατευμένη επίθεση της κοινής λογικής εναντίον τηςδεισιδαιμονίας. Η αντίθεσή του επικεντρώνεται στα προφανή, πως η οργανωμένηπίστη ερμηνεύει τελείως λάθος την προέλευση του ανθρώπου και του σύμπαντος, μαςκρατάει σε μια διαρκή σκλαβιά, προέρχεται από σεξουαλική στέρηση και τελικάβασίζεται σε ευσεβή πόθο. Το point του είναιπως η άρνηση της θρησκείας δεν συνιστά οργανωμένη πίστη ή προγραμματικέςδηλώσεις άθεων. Ποιο είναι το θέμα; Πως η θρησκεία ελέγχει, κατευθύνει καιδηλητηριάζει τα παιδιά με τις δογματικές θέσεις και τα αδιόρθωτα λάθη στααυθαίρετα κηρύγματά της. Ο Χίτσενς χρησιμοποιεί όλα τα όπλα του, το χιούμορ,την κατάρτιση, την κοσμοπολίτικη παρατήρησή του, τη διαύγεια ενός διανοούμενουπου δεν ανέχεται ακρωτηριάσεις γεννητικών οργάνων και θρησκευτικά δικαστήρια.Το ίδιο κάνει ο Σαλόμ Αουσλάντερ, πολύ πιο κωμικά, στο Foreskin's Lament, θυμωμένος και φοβισμένος, έχοντας διαγράψει τοχειρόγραφο κείμενό του αρκετές φορές πριν τελικά το παραδώσει προς δημοσίευση,πιστεύοντας πως ο θεός θα σκοτώσει την έγκυο γυναίκα του.
» Όπως είχε γράψειο Χάινριχ Χάινε στο Gedanken und Einfalle:«Στο Μεσαίωνα, οι άνθρωποι οδηγούνται καλύτερα από τη θρησκεία, όπως στοαπόλυτο σκοτάδι ένας τυφλός είναι ο ιδανικός οδηγός. Γνωρίζει τους δρόμους καιτα μονοπάτια καλύτερα από κάποιον που βλέπει. Όταν χαράζει, ωστόσο, είναιανοησία να χρησιμοποιούνται τυφλοί γέροι ως οδηγοί».
σχόλια