Στη θέση των βλεφαρίδων, ειλικρίνειες
Το queer πολυπόστ της ημέρας από τον Πάνο Μιχαήλ
TON OΔΥΣΣΕΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ τον παρακολουθώ εδω και καιρό, πριν το queer του σήμα πάρει την μορφή της καλλιτεχνικής του περσόνας ody icons την οποία αν την συνόψιζα αποτελείται από εντελώς relevant και συντονισμένα με την διεθνή λοατκι καλλιτεχνική σκηνή συστατικά.
Ηθοποιός (θυμάμαι ακόμη πόση εντύπωση μου είχε κάνει η εντελώς ξεχωριστή φιγούρα του στο ξανανεβασμα των καρβελοβισσικών Δαιμόνων το 2013, με την τότε μακριά μπουκλωτή χαίτη του και το εντελώς ξεχωριστό του στήσιμο σε αυτόν τον άνισο θιάσο) ποιητής (όχι με την κλασσική ελληνική boring έννοια όπου η πολλή πνευματικότητα και η σοβαροφάνεια συναντιούνται με τα χασμουρητά, την ακόμη ισχυρή closeted mentality πομπού και δέκτη και κυρίως με την queer άρνηση) περφόρμερ, τραγουδιστής.
Ως γνήσιο κουήρι της γενιάς του, την πρώτη δεκαετία της κρίσης πήρε πρέφα γρήγορα πως ο ίσιος δρόμος δεν οδηγεί πουθενά και η συμφορά από το πολύ μυαλό πολλών ομότεχνών του ήταν τόσο αδιέξοδη που καλύτερα party animal με λιωμένη μάσκαρα, ορφανή libido και συνείδηση της συνθήκης πως εκεί που τα banana boys (υπήρξε και συνδιοργανωτης αυτών των αξέχαστων κουήρ dance events της πόλης) συναντούν την καύλα και τα δάκρυά της δεν μπορεί παρά ως αληθινός καλλιτέχνης να τα μαζέψει και να τα αποκαταστήσει μέσω της τέχνης του.
Για λίγο καιρό μετανάστευσε στο Παρίσι και όταν επέστρεψε η ody icons περσόνα του είχε ενώσει όλα τα διάσπαρτα κομμάτια του σε κάτι αστραφτερά συμπαγές από την μια και αλανιάρικα κούηρ απ’ την άλλη. Πρωταγωνίστησε στο ανεβασμα της Lulu την περασμένη σεζόν, συνεργάστηκε με την Μαρίνα Σάττι (με την οποία πρόσφατα αποφάσισε χωρίς πολλά πολλά να πάρει χωριστούς δρόμους λόγω δημιουργικών διαφωνιών) και το καλοκαίρι ως queer περφόρμερ και τραγουδιστής μας παρουσίασε αυτό που θεωρώ εντελώς unique πάνω του.
Το Drama ep του και η οπτικοποίηση του Drama και ύστερα του queer dance anthem We cry at night είναι ο Οδυσσέας-Ody σε αυτό που θεωρώ την πιο ολοκληρωμένη -μέχρι τώρα -περιοδό του όπου χωρίς περιττό hype, μελετημένη and rooted to his qualities αποτύπωση του queerness ΤΩΡΑ, ΕΔΩ, περιέχει τη μελαγχολία μας, την σωματικοτητά μας, την κουήρ πολιτική άποψη εκφρασμένη στέρεα κι αγνα, τα anxieties μας, το προγονικό και το τωρινό fluidity, our sacred and handmade irony.
Την συνειδητοποίηση που ο Ody και πολλοί ακόμη κουήρ καλλιτεχνες μοιράζονται ο καθένας υπό το δικό του πρίσμα: και κλαίμε και καυλώνουμε, και πενθούμε και γιορτάζουμε τη ζωή, ξεχνιόμαστε με το ανούσιο αλλά γνωρίζουμε τον τρόπο να πάρουμε τα ράκη του και να τα μετατρέψουμε σε λαθραίο εθνικό ύμνο, περιπλανιόμαστε τη νύχτα για λίγο φώς στο σκοτάδι γνωρίζοντας πως ο πιο καυλερός μυς είναι η καρδιά και πως καθεν@ δεν είναι μόνο του όσο κι αν όλα μας λένε το αντίθετο.
{Elias, shove it up your bum!}
Ο εικαστικός Ηλιάς Καρνιάρης έχει σε μια πρώτη ανάγνωση του έργου του μια εντελώς user friendly γλώσσα.
Βέβαια αυτό είναι αναμενόμενο γιατί τα υλικά του είναι η ποπ μιλένιαλ αντιστροφή των, για την μάζα και το αμοιβαδικό φαντασιακό της, εμβληματικών και εξαμβλωματικών πια στο χώροχρόνο που ζούμε τηλεοπτικών σειρών των 90ς.
Η αντιστροφή που κάνει ως σύλληψη είναι τόσο προφανής που απορώ πως δεν έχει γίνει νόρμα. Με πολύ απλά tweaks and twists ο Ηλίας παίρνει το φαινομενικά μέηνστριμ υλικο των τηλεοπτικών σειρών και χαρακτήρων της ιδιωτικής ελληνικής τηλεόρασης, το κάνει κούηρ κιμά και το ξανασυνθέτει σε αυτό που αν το καλοσκεφτείς ήταν, είναι και θα είναι.
Ένα drag show που πάνω του χτίστηκε η φούσκα που ευτυχώς έσκασε τη προηγούμενη δεκαετία και που τώρα μέσω όχι βέβαια της ρετρονοσταλγίας της πλειοψηφίας αλλά μέσω της ευλογημένης κουήρ ασέβειας ο Καρνιάρης σου λέει: μωρή φιλενάδα μήπως ό,τι μας περιφέρει η πλειοψηφία ως οριστική άποψη για τις δικές μας αναμνήσεις από τότε, να τους το επιστρέψουμε μέσω της τέχνης ως αυτό που πάντα ήταν;
Ένα κουήρ ανεμολόγιο. Και όπως είχε ονομάσει ο Ηλίας μια περφορμανς του, Queering Vietnam/ Elias, shove it up your bum. (Ηλία, Βάλ’το στον Κώλο σου).
Κα-θό-λου κακή ιδέα.
{Love is the drag}
Αγαπώ πολύ το drag σε κάθε μορφή και έκφανσή του και χαίρομαι που κοντά στο εμβληματικό και πρωτοπόρο trans drag show από τις υπέροχες Κούκλες τα τελευταία χρόνια έχει παράλληλα αναπτυχθεί μια drag show scene με εξαιρετικά δυνατό στίγμα, ποικιλομορφία, η οποία δίνει τον τόνο από το μέηνστρημ μεχρι το underground και συνδυαζει παράλληλα όπως στην περίπτωση του Ιώκο και της Mary Sunshine θέατρο, τραγούδι, ποίηση σταντ απ, έντεχνο και αγαπημένο άτεχνο λολ σε αναπάντεχες δοσολογίες.
Θα ασχολούμαι συχνα στο Queertopia με τη drag σκηνή γιατί περιέχει στο diy κελυφός της τα κούηρ σωματίδια απ όλ@ μας, απαλλαγμένα από το shaming και τα στίγματα κάθε είδους, αποθεώνει το περιφρονημένο ευτελές δίνοντάς του άλλη διάσταση, την διάσταση του ανελέητου σαρκασμού σε ό, τι μας σερβίρεται ως τζούφια αστεράκια και μας μαθαίνει πως σημασία δεν έχει να γίνεις αρεστό με manual αλλά κάνοντας το κλάμ(α) σου glam.
{Στη θέση των βλεφαρίδων, ειλικρίνειες}
Αγαπώ πολύ και το transness, το οποίο μέσα στην λόατκι έκρηξη των τελευταιών ετών είναι το κομμάτι το οποίο in real life στην αληθινή ζωή και στην Ελλάδα τραβάει τα μεγαλύτερα ζόρια απ’ όλ@ μας, ας είμαστε ειλικρινείς και οι συστημικοί αποκλεισμοί του -ασχετως της θεωρίας- από την εργασία μέχρι τη τέχνη είναι ακόμη ισχυροί.
Το γράφω αυτό γιατί εχτές διάβασα το ποστ παραίτησης της τρανς σύμβουλου παραγωγής Κάθρην Ράιλυ για το ανέβασμα της περίφημης Στρέλλας (και τρανς εγχώριο ορόσημο για το σινεμα μας) ως όπερα από την εναλλακτική σκηνή της Λυρικής.
Δεν θα πω περισσότερα -προς το παρόν- περιμένοντας να δω και την απάντηση της Λυρικης. Απλά ως σκεφτούμε ολ@ ως κούηρια πόσο υποεκπροσωπούμενα και αποκλεισμένα είναι τα τρανς άτομα από την εκπαιδευση, την εργασια μέχρι την τεχνη. Χωρις αυτά το εγχώριο (μη πάμε στο διεθνές) queerness δεν θα ήταν αυτό που είναι τώρα γιατί συμπύκνωσαν την Ορατοτητα και το δικαιωμα στο τι κανουν με το σώμα τους όταν προγονοι και επίγονοι ακόμη ήταν μέσα στη ντουλαπα (food for thought για ολ@ μας)
Κλείνω το σημερινό Queertopia με την εξαιρετική τρανς μουσικό Ανδρομέδα Ψαρού να παίζει στο πιάνο το Caelum In A major. Τα λέμε αύριο. (YΓ: Στο [email protected] μπορείτε να στέλνετε φωτογραφίες, κείμενα, παρατηρήσεις, δελτία τύπου)
