Ronin Family: Ένα πραγματικό Fight Club στην Μόσχα

Ronin Family: Ένα πραγματικό Fight Club στην Μόσχα Facebook Twitter
9

 [ Από την Άλκηστη Γεωργίου ]

Η Λέσχη "Πυγμαχίας και Αυτοάμυνας" Ronin Family αποδυκνείει χαρακτηριστικά πως στη Ρωσία φαίνεται πως μερικοί είχανε πάρει πολύ στα σοβαρά το Fight Club του David Fincher...

Δυστυχώς, αυτό δεν εκπλήσσει ιδιαίτερα, αν αναλογιστούμε την πρωτοφανή έξαρση βίας που έχει ξεσπάσει τα τελευταία χρόνια στην χώρα, με ομάδες ακροδεξιών να βασανίζουν επανειλημμένα ομοφυλόφιλους, και με έναν συντηριτικό πρόεδρο να προωθεί το πρότυπο ενός macho τσαμπουκαλεμένου ηγέτη.


Τέλος πάντων.

Πίσω στο 2008, δύο μέλη μιας underground πυγμαχικής λέσχης, όπου οι συμμετέχοντες πάλευαν με γυμνά χέρια ( bare-knuckle), αποφάσισαν να ανοίξουν το δικό τους γυμναστήριο - boot camp στο οποίο με μία συνδρομή  900 δολαρίων κάθε 'μαλθακός' άντρας θα μπορούσε να λάβει μαθήματα πάλης και σκληραγώγησης για μία ολόκληρη εβδομάδα...

Η Λέσχη Ronin Family μόλις είχε γεννηθεί, και σκοπός της ήταν να 'κάνει άντρες' όσους τολμούσαν να εγγραφούν στο σκληρό πρόγραμμα του Gary—Igor Lunyakov— και του Razor—Anton Rudakov.

Η φωτογράφος και κινηματογραφίστρια Maria Turchenkova πέρασε μία εβδομάδα στη αλλόκοτη αυτη, βίαιη, λέσχη καταγράφοντας τα πάντα..

Ronin Family: Ένα πραγματικό Fight Club στην Μόσχα Facebook Twitter

Ronin Family: Ένα πραγματικό Fight Club στην Μόσχα Facebook Twitter


To κύριο διαφημιστικό σλόγκαν του Ronin Family ήταν ένα τσιτάτο που ακροβατούσε ανάμεσα σε ατάκες από το Trainspotting και το Fight Club:

"Δεν είστε αυτό που έχετε. Δεν είστε η δουλειά σας, το αυτοκίνητό σας, ή ο τραπεζικός σας λογαριασμός. Εάν θέλετε να αλλάξετε τη ζωή σας, να βρείτε τον πολεμιστή μέσα σας και να νικήσετε τον εσωτερικό σας εχθρό, γραφτείτε στο επόμενο μάθημα!"

 

Ronin Family: Ένα πραγματικό Fight Club στην Μόσχα Facebook Twitter

 

Ronin Family: Ένα πραγματικό Fight Club στην Μόσχα Facebook Twitter

 


Για να γραφτεί κάποιος στα μαθήματα του Anton και του Razor θα έπρεπε πρώτα να παρουσιάσει ένα πιστοποιητικό υγείας, και να περάσει από μία ειδική συνέντευξη όπου οι υπεύθυνοι της λέσχης ήλεγχαν αν κάποιος ήταν στα.. καλά του, και δεν επρόκειτο για κάποιον βίαιο ψυχοπαθή..

Ronin Family: Ένα πραγματικό Fight Club στην Μόσχα Facebook Twitter

Ronin Family: Ένα πραγματικό Fight Club στην Μόσχα Facebook Twitter

Τα μαχαίρια που φαίνονται στις εικόνες ήταν ξύλινα.

Οι συμμετέχοντες δέχονταν, αρχικά, ψυχολογικό εξευτελισμό, ώστε να πεισμώσουν και να 'νικήσουν τους εσωτερικούς τους φόβους'.

 

Έτσι μόνο θα μπορούσαν να πιστέψουν πραγματικά στον εαυτό τους.

H συντριπτική  πλειοψηφία ήταν πετυχημένοι άντρες (business men κι επιχειρηματίες ) στα 30 τους..

Ronin Family: Ένα πραγματικό Fight Club στην Μόσχα Facebook Twitter

Ronin Family: Ένα πραγματικό Fight Club στην Μόσχα Facebook Twitter

Μετά από κάποια χρόνια λειτουργίας, και αφού γνώρισαν μεγάλη επιτυχία, οι δύο συνεργάτες διαφώνησαν πάνω στην πρακτική που θα έπρεπε να εφαρμόζεται στην Λέσχη τους, και τελικά έκλεισαν - πριν λίγο καιρό- οριστικά το Ronin Family.

Ronin Family: Ένα πραγματικό Fight Club στην Μόσχα Facebook Twitter

Ronin Family: Ένα πραγματικό Fight Club στην Μόσχα Facebook Twitter

Παρά το ακραίο της υπόθεσης, η Turchenkova υποστηρίζει πως ο Anton και ο Igor θέλανε πραγματικά να βοηθήσουν όλους αυτούς τους φοβισμένους άντρες που ερχόταν στο γυμναστήριο τους, ενώ μαθαίνουμε ακόμα πως κανένας από τους δυο τους δεν είχε σχέση με τον στρατό...

Ronin Family: Ένα πραγματικό Fight Club στην Μόσχα Facebook Twitter

Ronin Family: Ένα πραγματικό Fight Club στην Μόσχα Facebook Twitter

"Η κύρια γραμμή τους ήταν πως όλοι σήμερα παραπονιούνται για την ζωή τους πολύ περισσότερο απ' όσο δικαιούνται.

Μία ματιά στον πραγματικό βίαιο κόσμο, όπου πρέπει να παλέψεις για την επιβίωση σου, θα τους έπειθε για το πόσο προνομιούχοι είναι τελικά..."

Ronin Family: Ένα πραγματικό Fight Club στην Μόσχα Facebook Twitter

Ronin Family: Ένα πραγματικό Fight Club στην Μόσχα Facebook Twitter

Ronin Family: Ένα πραγματικό Fight Club στην Μόσχα Facebook Twitter

Ronin Family: Ένα πραγματικό Fight Club στην Μόσχα Facebook Twitter

[ via ]

Φωτογραφία
9

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Άγγελος Μπαράι: «Βλέπω τη φωτογραφία ως μέσο επούλωσης τραυμάτων»

Φωτογραφία / Άγγελος Μπαράι: «Βλέπω τη φωτογραφία ως μέσο επούλωσης τραυμάτων»

Ο βραβευμένος φωτογράφος εστιάζει στα ανθρώπινα δικαιώματα, τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, τη μετανάστευση και το προσφυγικό, δίνοντας φωνή σε ανθρώπους και ιστορίες που θα έμεναν στο σκοτάδι.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στο Παρίσι μετά τους Ολυμπιακούς, ο Σουρεαλισμός ήρθε να κατακτήσει την πόλη

Φωτογραφία / Μια επίσκεψη σε ένα Παρίσι που αναζητά την επόμενη μέρα

Στο ανακαινισμένο Grand Palais, με επίκεντρο τον σουρεαλισμό, την τέχνη και καλεσμένο τον Τζιμ Τζάρμους, η Paris Photo 2024 καθρεφτίζει μια πόλη που επαναπροσδιορίζεται πολιτιστικά μετά τους Ολυμπιακούς.
ΟΡΕΣΤΗΣ ΣΕΦΕΡΟΓΛΟΥ
Φωτογραφική έκθεση για την επανένωση της Γερμανίας 35 χρονια μετά από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου

Πολιτισμός / Φωτογραφική έκθεση για την επανένωση της Γερμανίας 35 χρονια μετά από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου

Με αφορμή τα 35 χρόνια από την Πτώση του Τείχους (09.11.89) μια φωτογραφική έκθεση με τίτλο «Dream on- Βερολίνο, δεκαετία του 90» αποτυπώνει την κρίσιμη αυτή δεκαετία μετάβασης ανάμεσα στο παρελθόν και το αβέβαιο μέλλον, την αισιοδοξία και το φόβο για το νέο Βερολίνο
ΕΙΡΗΝΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ, ΒΕΡΟΛΙΝΟ
Η αθέατη Αίγυπτος του Denis Dailleux

Φωτογραφία / Η αθέατη Αίγυπτος του Denis Dailleux

Ο βραβευμένος Γάλλος φωτογράφος που έχει καταγράψει μοναδικά τις φτωχογειτονιές του Καΐρου, τους γονείς των Μαρτύρων της Επανάστασης, νεαρούς γυμνασμένους άντρες δίπλα σε μαυροφορεμένες μανάδες αλλά και λαμπερούς σταρ του κινηματογράφου, εξηγεί πώς ξεκίνησε η ιδιότυπη και πολύχρονη αυτή διαδρομή του.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ισπανία: Έκθεση αφιερωμένη στο έργο του Ίρβινγκ Πεν στο Ίδρυμα MOP στη Λα Κορούνια

Φωτογραφία / Ισπανία: Έκθεση αφιερωμένη στο έργο του Ίρβινγκ Πεν στο Ίδρυμα MOP στη Λα Κορούνια

Πορτρέτα διάσημων και σκηνές δρόμου περιλαμβάνονται στην έκθεση «Irving Penn: Centennial» που διοργανώνεται από το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης και παρουσιάζεται στην Ισπανία
LIFO NEWSROOM
Ζήτημα ζωής και θανάτου: Το θρυλικό φωτογραφικό βιβλίο του Peter Hujar επανεκδίδεται μετά από σχεδόν μισό αιώνα

Φωτογραφία / Ζήτημα ζωής και θανάτου: Το θρυλικό φωτογραφικό βιβλίο του Peter Hujar επανεκδίδεται μετά από σχεδόν μισό αιώνα

Το λεύκωμα «Portraits in Life and Death» εξελίχθηκε σε θρύλο τις δεκαετίες μετά τον θάνατο του φωτογράφου το 1987 και έγινε το σύμβολο ενός χαμένου κόσμου που ζούσε και δημιουργούσε στο νεοϋρκέζικο downtown.
THE LIFO TEAM
Enri Canaj, φωτογράφος

Φωτογραφία / Enri Canaj: «Δεν έχω εξοικειωθεί με τον πόνο»

Ο φωτογράφος των ασπρόμαυρων κάδρων, που κατέγραψε την Ελλάδα της κρίσης και το μεταναστευτικό ζήτημα της Ευρώπης, μιλά για τη δική του πορεία μετανάστευσης, για το πώς ο ερχομός του από τα Τίρανα στην Αθήνα ήταν μια «έκρηξη» μέσα στο κεφάλι του. Και είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας
M. HULOT
Οι φιναλίστ του διαγωνισμού φωτογραφίας Australian Life 2024 - σε εικόνες

Φωτογραφία / Η ζωή στην Αυστραλία μέσα από τον διαγωνισμό φωτογραφίας Australian Life 2024

Εκτροφή προβάτων, βρικόλακες στο σαλόνι, Αβορίγινες στη γη τους και στα σπίτια τους: Μια περιήγηση στην Αυστραλία μέσα από τις εικόνες των φιναλίστ του διαγωνισμού φωτογραφίας Australian Life 2024.
THE LIFO TEAM
Κοιτάζοντας τους άλλους: Η Μαρτίν Φρανκ στην Άνδρο 

Φωτογραφία / «Κοιτάζοντας τους άλλους»: Οι ανθρωποκεντρικές εικόνες της Μαρτίν Φρανκ σε μια έκθεση στην Άνδρο

Στη χώρα της Άνδρου, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, 150 φωτογραφίες και αρχειακό υλικό αναδεικνύουν τη δημιουργική πορεία μιας καλλιτέχνιδας που παραμένει ελάχιστα γνωστή σήμερα στη διεθνή κοινότητα ενώ το έργο της συχνά ταυτίζεται με αυτό του Καρτιέ-Μπρεσόν.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ

σχόλια

6 σχόλια
Υπάρχει κάτι το πολύ απελευθερωτικό στην πάλη για την πάλη. Στην βία για την βία. Μερικά χρόνια πριν δεν θα έγραφα αυτές τις γραμμές, αλλά μετά από προσωπική συμμετοχή σε ομάδα σπαθασκίας (όπου το πλέον συναρπαστικό event ήταν μετά την προπόνηση, που χτυπιόμασταν όλοι με όλους), μπορώ να πω ότι ναι, ισχύει. Φυσικά ενώ δεν σου δίνει το ίδιο ποσοστό υπέρβασης που θα πετύχαινες με το αν ζούσες στις ζούγκλες του Αμαζονίου (υποθέτω), είναι ένας υγιής, θα έλεγα, τρόπος να εκτονώνεις την πίεση που δέχεται το σώμα σου από τον σύγχρονο τρόπο ζωής. Βέβαια αυτό δεν είναι δικαιολογία για τον πάσης φύσης χουλιγκανισμό ή κωλοπαιδισμό. Ας μην τα συγχέουμε. Όταν πλακώνεσαι με κάποιον καλό είναι να είστε και οι δύο συνειδητοί ως προς το τι κάνετε και για ποιόν λόγο. Τουτέστιν δεν είστε εκεί για να βλάψετε ο ένας το άλλο, μα για να ξεπεράσετε τα όρια του εαυτιού σας, να αισθανθείτε τον κίνδυνο, να τεστάρετε την προσωπική σας αντοχή στον πόνο, να έρθετε πιο κοντά στο άγριο ζώο που κρύβεται μέσα σας. Και τέλος, οργή που εκφράζεται είναι προτιμότερη από οργή που μας τρώει από μέσα, και βρίσκει τρόπο να ξεγλιστρίσει με κάποια "δικαιολογία" "υγιούς θυμού" και να βλάψει στ'αλήθεια κάποιον.
Παπαριτσες για ψυχανωμαλους που τους αρεσει να ξεφτυλιζονται,αν ηθελαν πραγματικη υπερβαση του εαυτου τους ας πηγαιναν να ζησουν μερικους μηνες σε φυλη στον Αμαζονιο η στην Νεα Γουινεα.
Δυστυχώς, αυτό δεν εκπλήσσει και κανέναν ιδιαίτερα, αν αναλογιστούμε την έξαρση βίας που έχει ξεσπάσει τα τελευταία χρόνια στην χώρα, με ομάδες ακροδεξιών να βασανίζουν επανειλημμένα ομοφυλόφιλους, και με έναν συντηριτικό πρόεδρο να προωθεί το πρότυπο ενός macho τσαμπουκαλεμένου ηγέτη. Πηγή: www.lifo.grΕχετε ταξιδεψει ποτε στη Ρωσια; Εχετε γνωρισει Ρωσους η εχετε μηπως ποτε μελετησει την ιστορια της χωρας;
Από τη στιγμή που έχουν εκλέξει για πρόεδρο έναν όπου πουλά το προφίλ του "έχω αρχίδια" και του 'βαράω", πάει να πει κάτι γι αυτόν το λαό. Έπειτα, η βία και η χοντροπετσιά, είναι το ιδεώδες κυρίως στους νέους που δε θέλουν να είναι "μαλθακοί", αλλά κι όχι μόνο. Από προσωπική μου εμπειρία από διαμονή μου σε χώρα όπου το 30% είναι Ρώσοι, είδα τον τυπικό αλκολικό Ρώσο άνδρα, όπου είναι άξεστος και τραμπούκος. Πες ένα μέσο Ρώσο "γκέι", και κόψε αν δεν τις φας, αντιδράσεις. Όσοι είναι καλλιεργημένοι και με παιδεία, είναι στο μέτρο που έχουν απομακρυνθεί από την παράδοση, που στις μάζες κυριαρχεί και τις κρατά πίσω από τον ήλιο.
Απο την προσωπική μου εμπειρία, ζώντας ήδη κάποια χρόνια σε αυτήν τη χώρα βρίσκω το άρθρο επιφανειακό και την παράγραφο που παρεθεσα τη θεωρώ απόδειξη ελλιπούς γνώσης για τη συγκεκριμένη κοινωνία και την ιστορία της.Δε θεωρώ σκόπιμο να κάνω αγορευσεις επι του θέματος αλλά απλά να πω ότι η βία είναι συνυφασμένη με τη ρωσική κοινωνία. Είναι άστοχο να μιλάς για πρόσφατη έξαρση στη χώρα στην οποία εκκαθαρίσε 23εκ ο Στάλιν η στη χώρα που βίωσε την ανατροπή του υπαρκτού σοσιαλισμού με τον πιο έντονο τροπο.
"Είναι άστοχο να μιλάς για πρόσφατη έξαρση στη χώρα στην οποία εκκαθάρισε 23εκ ο Στάλιν..."Συμφωνώ. Δεν είναι καθόλου πρόσφατο γεγονός, αλλά η βία είναι συνυφασμένη με την παραδοσιακή "σλαβική" ψυχή. Ατίμασες κάποιον, ξύλο. Είσαι μαλθακός, είσαι "πέντεραστ". Σε μια καθαρά πατριαρχική κοινωνία, έντονα θρησκευτική, με μεγάλα ποσοστά αναλφαβητισμού, δεν αποτελεί είδηση η βία. θυμάμαι σε ένα αστικό μέσα, (όχι Ελλάδα) ένας Ρώσος γύρω στα 35, έσπρωξε ένα γέρο έξω από το σταματημένο λεωφορείο, επειδή του είπε να περιμένει να κατέβει πρώτα, και μετά να ανέβει αυτός. Και δε το θεωρώ καθόλου μεμονωμένη περίπτωση. Όσοι Ρώσοι δεν είναι τραμπούκοι, είναι επειδή έχουν ξεφύγει από τα παραδοσιακά ήθη. Έχουνε μια καθαρά ευρωπαϊκή παιδεία.