"Οι πιο κομψοί Νεκροί"

Ο γύρος του κόσμου σε ένα φέρετρο...Ο ιστορικός τέχνης Paul Koudounaris έφτασε μέχρι το 'Αγιο 'Ορος για να καταγράψει τα αριστουργήματα της λατρευτικής (και μακάβριας) "αρχιτεκτονικής" από ανθρώπινα οστά. Δεν του επέτρεψαν όμως να φωτογραφίσει τα ζωγραφισμένα κρανία των Ρώσων μοναχών ("the Rembrandts of skull-painting"). "Τίποτα το προσωπικό μαζί σας", του είπε ένας καλόγερος που έμοιαζε με τον Ρασπούτιν, "άλλωστε ούτε και στον Πούτιν το επιτρέψαμε". Το βιβλίο του Paul Koudounaris κυκλοφόρησε τον Οκτώβρη του 2011 από τις εκδόσεις Thames & Hudson. "I had completed a PhD in Art History at UCLA in 2004 but had not done much with that training, other than teach some classes at local universities and generally convince my colleagues that my professional interests veered towards the bizarre and suspicious. In 2006 I found a research topic which would occupy me for the next four years. The idea for the book was born in the reception area of a Czech hostel. I had spent a day in Melnik , where I visited an extraordinary charnel house in the crypt under the Church of Sts. Peter and Paul. It was gritty and dirty—decidedly not sanitized for tourists—but the arrangements of the bones showed genius, not just in formal artistic principles, but also in their understanding of philosophy and theology. To this day, the charnel in Melnik remains one of my favorites.That evening, at the hostel in Prague, the receptionist asked about my day. I told him I had been to an extraordinary ossuary, or kostnice in Czech, in the town of Melnik. No, he told me, it’s in Sedlec, near Kutna Hora. He was referring to the famous one, the one they call the “Bone Church,” the one everyone seems to know about and appears in all the tourist guides. The one I myself had visited a few days previously—but not on this day, because, I explained, I had been in Melnik. No, you were in Sedlec, that is where it is, he told me. How can he not know about this, I wondered as he handed me my key. How can he not know about this remarkable place, even closer than the one in Sedlec? Had not other tourists been there? I determined to find out how many more of these places there might be.The answer was about seventy on four continents, for me to visit, photograph, and research, plus countless others I found in historic documents, grande dames which had fallen by the wayside of the passing centuries. They are presented in the book The Empire of Death, containing hundreds of those photographs and a text which not only recovers their history, but the history of the religious movement which gave birth to them. This is not a book about the macabre or death. It is a book about beauty and salvation. If you understand that when looking at these photos, then I hope you will choose to read the book."Paul KoudounarisApril, 2011

Οι καλύτερες φωτογραφίες της Άγριας ζωής από τον διαγωνισμό Nikon Comedy Wildlife Photographer of the Year.

Ο βραβευμένος φωτογράφος εστιάζει στα ανθρώπινα δικαιώματα, τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, τη μετανάστευση και το προσφυγικό, δίνοντας φωνή σε ανθρώπους και ιστορίες που θα έμεναν στο σκοτάδι.

Η φωτογράφος Λίλη Τσίγκου μας αποκαλύπτει, μέσα από ένα φωτογραφικό λεύκωμα, τα ενδότερα 11 ζωγράφων.

Στο ανακαινισμένο Grand Palais, με επίκεντρο τον σουρεαλισμό, την τέχνη και καλεσμένο τον Τζιμ Τζάρμους, η Paris Photo 2024 καθρεφτίζει μια πόλη που επαναπροσδιορίζεται πολιτιστικά μετά τους Ολυμπιακούς.

Με αφορμή τα 35 χρόνια από την Πτώση του Τείχους (09.11.89) μια φωτογραφική έκθεση με τίτλο «Dream on- Βερολίνο, δεκαετία του 90» αποτυπώνει την κρίσιμη αυτή δεκαετία μετάβασης ανάμεσα στο παρελθόν και το αβέβαιο μέλλον, την αισιοδοξία και το φόβο για το νέο Βερολίνο

Ο βραβευμένος Γάλλος φωτογράφος που έχει καταγράψει μοναδικά τις φτωχογειτονιές του Καΐρου, τους γονείς των Μαρτύρων της Επανάστασης, νεαρούς γυμνασμένους άντρες δίπλα σε μαυροφορεμένες μανάδες αλλά και λαμπερούς σταρ του κινηματογράφου, εξηγεί πώς ξεκίνησε η ιδιότυπη και πολύχρονη αυτή διαδρομή του.

Οι φωτογραφίες του Ντι Πάολο από τη δεκαετία του '50 και του ‘60 αποκαλύπτουν τις μεγάλες αντιφάσεις της μεταπολεμικής Ιταλίας, τόσο μεταξύ πλούσιων και φτωχών, όσο και μεταξύ παλιού και νέου.

Περισσότερες από 300 εικόνες στην Tate υπενθυμίζουν ότι η δεκαετία του '80 ήταν μια εποχή πρωτοποριακών αφηγήσεων που διαμόρφωσαν τη φωτογραφική τέχνη.

Πορτρέτα διάσημων και σκηνές δρόμου περιλαμβάνονται στην έκθεση «Irving Penn: Centennial» που διοργανώνεται από το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης και παρουσιάζεται στην Ισπανία

Ο Ιταλός καλλιτέχνης Luigi Campi βλέπει στην Αθήνα υφές, λάθη και αυτοκόλλητα, και δημιούργησε ένα βιβλίο με όλα αυτά τα στοιχεία.

Το λεύκωμα «Portraits in Life and Death» εξελίχθηκε σε θρύλο τις δεκαετίες μετά τον θάνατο του φωτογράφου το 1987 και έγινε το σύμβολο ενός χαμένου κόσμου που ζούσε και δημιουργούσε στο νεοϋρκέζικο downtown.

Μια νέα έκθεση στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης επικεντρώνεται στο έργο που δημιούργησε ο σπουδαίος φωτογράφος μετά το «The Americans».

Με έργα εμπνευσμένα από το σύνδρομο Stendhal και την έκλειψη ηλίου, εξερευνά και πάλι καθολικές εμπειρίες αγάπης και απώλειας αλλά και τις αλήθειες που μας συνδέουν όλους.

Σαν σήμερα, το 2004, πεθαίνει ο φωτογράφος που φωτογράφισε τα χαρακτηριστικότερα πορτρέτα μερικών από τους σημαντικότερους ανθρώπους της γενιάς του.

Ο φωτογράφος των ασπρόμαυρων κάδρων, που κατέγραψε την Ελλάδα της κρίσης και το μεταναστευτικό ζήτημα της Ευρώπης, μιλά για τη δική του πορεία μετανάστευσης, για το πώς ο ερχομός του από τα Τίρανα στην Αθήνα ήταν μια «έκρηξη» μέσα στο κεφάλι του. Και είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας

Γνωστή ως μούσα του Πικάσο, η πρωτοπόρος φωτογράφος μέσα από τη δουλειά της άφησε ένα ανεξίτηλο σημάδι που ανακαλύπτεται τα τελευταία χρόνια.

Το φωτογραφικό πρότζεκτ «Summer Renaissance» όπου το θαλασσινό νερό αγκαλιάζει τα σώματα γυμνών κολυμβητών κάνει τον γύρο του κόσμου. Ο δημιουργός του περιγράφει στη LiFO πώς το εμπνεύστηκε.

Οι αδημοσίευτες φωτογραφίες του Σωκράτη Σωκράτους από τα παρασκήνια της προετοιμασίας της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας.

Εκτροφή προβάτων, βρικόλακες στο σαλόνι, Αβορίγινες στη γη τους και στα σπίτια τους: Μια περιήγηση στην Αυστραλία μέσα από τις εικόνες των φιναλίστ του διαγωνισμού φωτογραφίας Australian Life 2024.

Στη χώρα της Άνδρου, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, 150 φωτογραφίες και αρχειακό υλικό αναδεικνύουν τη δημιουργική πορεία μιας καλλιτέχνιδας που παραμένει ελάχιστα γνωστή σήμερα στη διεθνή κοινότητα ενώ το έργο της συχνά ταυτίζεται με αυτό του Καρτιέ-Μπρεσόν.