ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
Φωτογραφία /

Ωδή στους χαμένους κινηματογράφους της Ρωσίας

Οι ανεξάρτητοι κινηματογράφοι - φαντάσματα

Ωδή στους χαμένους κινηματογράφους της Ρωσίας Facebook Twitter
ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ
ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ
2

Όλο και περισσότεροι ανεξάρτητοι κινηματογράφοι στη Ρωσία βάζουν λουκέτο.

Αρχιτεκτονική του σοσιαλιστικού ρεαλισμού, την οποία χαρακτηρίζει όχι μόνο ο όγκος αλλά και το μέγεθος και τα ονόματα. Μαρξ, Βόλγα, Προμηθέας, Οντέσσα, Μινσκ. Η μεγάλη Ρωσία.

Πολλοί από αυτούς εγκαταλείφθηκαν, έγιναν κλάμπς ή εκθεσιακοί χώροι.

Η ατμόσφαιρα του παλιού κινηματογράφου έδωσε τη θέση της στα μούλτιπλεξ και ο φωτογράφος Σεργκέι Νοβικόφ τα αποτυπώνει σαν ένα άλλο «Σινεμά ο Παράδεισος».

*****

Φωτογραφία

Tags

2

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τάκης Τλούπας: Ο φωτογράφος που αποτύπωσε μοναδικά την «ασπρόμαυρη» Ελλάδα

Φωτογραφία / Η απλότητα και η δύναμη των προγόνων μας στις φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα

Η ιστορία του φωτογράφου που απαθανάτισε το δριμύ μεγαλείο της ελληνικής φύσης και τους φτωχούς ανθρώπους που έφτιαξαν κόσμο απ' τα χρειώδη: Μιλούν στη LIFO η κόρη του, Βάνια Τλούπα, και η εκδότρια Ραχήλ Μισδραχή–Καπόν.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Άγγελος Μπαράι: «Βλέπω τη φωτογραφία ως μέσο επούλωσης τραυμάτων»

Φωτογραφία / Άγγελος Μπαράι: «Βλέπω τη φωτογραφία ως μέσο επούλωσης τραυμάτων»

Ο βραβευμένος φωτογράφος εστιάζει στα ανθρώπινα δικαιώματα, τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, τη μετανάστευση και το προσφυγικό, δίνοντας φωνή σε ανθρώπους και ιστορίες που θα έμεναν στο σκοτάδι.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στο Παρίσι μετά τους Ολυμπιακούς, ο Σουρεαλισμός ήρθε να κατακτήσει την πόλη

Φωτογραφία / Μια επίσκεψη σε ένα Παρίσι που αναζητά την επόμενη μέρα

Στο ανακαινισμένο Grand Palais, με επίκεντρο τον σουρεαλισμό, την τέχνη και καλεσμένο τον Τζιμ Τζάρμους, η Paris Photo 2024 καθρεφτίζει μια πόλη που επαναπροσδιορίζεται πολιτιστικά μετά τους Ολυμπιακούς.
ΟΡΕΣΤΗΣ ΣΕΦΕΡΟΓΛΟΥ
Φωτογραφική έκθεση για την επανένωση της Γερμανίας 35 χρονια μετά από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου

Πολιτισμός / Φωτογραφική έκθεση για την επανένωση της Γερμανίας 35 χρονια μετά από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου

Με αφορμή τα 35 χρόνια από την Πτώση του Τείχους (09.11.89) μια φωτογραφική έκθεση με τίτλο «Dream on- Βερολίνο, δεκαετία του 90» αποτυπώνει την κρίσιμη αυτή δεκαετία μετάβασης ανάμεσα στο παρελθόν και το αβέβαιο μέλλον, την αισιοδοξία και το φόβο για το νέο Βερολίνο
ΕΙΡΗΝΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ, ΒΕΡΟΛΙΝΟ
Η αθέατη Αίγυπτος του Denis Dailleux

Φωτογραφία / Η αθέατη Αίγυπτος του Denis Dailleux

Ο βραβευμένος Γάλλος φωτογράφος που έχει καταγράψει μοναδικά τις φτωχογειτονιές του Καΐρου, τους γονείς των Μαρτύρων της Επανάστασης, νεαρούς γυμνασμένους άντρες δίπλα σε μαυροφορεμένες μανάδες αλλά και λαμπερούς σταρ του κινηματογράφου, εξηγεί πώς ξεκίνησε η ιδιότυπη και πολύχρονη αυτή διαδρομή του.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ισπανία: Έκθεση αφιερωμένη στο έργο του Ίρβινγκ Πεν στο Ίδρυμα MOP στη Λα Κορούνια

Φωτογραφία / Ισπανία: Έκθεση αφιερωμένη στο έργο του Ίρβινγκ Πεν στο Ίδρυμα MOP στη Λα Κορούνια

Πορτρέτα διάσημων και σκηνές δρόμου περιλαμβάνονται στην έκθεση «Irving Penn: Centennial» που διοργανώνεται από το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης και παρουσιάζεται στην Ισπανία
LIFO NEWSROOM
Ζήτημα ζωής και θανάτου: Το θρυλικό φωτογραφικό βιβλίο του Peter Hujar επανεκδίδεται μετά από σχεδόν μισό αιώνα

Φωτογραφία / Ζήτημα ζωής και θανάτου: Το θρυλικό φωτογραφικό βιβλίο του Peter Hujar επανεκδίδεται μετά από σχεδόν μισό αιώνα

Το λεύκωμα «Portraits in Life and Death» εξελίχθηκε σε θρύλο τις δεκαετίες μετά τον θάνατο του φωτογράφου το 1987 και έγινε το σύμβολο ενός χαμένου κόσμου που ζούσε και δημιουργούσε στο νεοϋρκέζικο downtown.
THE LIFO TEAM

σχόλια

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε
2 σχόλια
Σαλάκης
Σαλάκης
Ρε παιδιά, το δεύτερο είναι από την Αρμενία (Ερεβάν). Ωδή στους χαμένους κινηματογράφους της ΕΣΣΔ έπρεπε να έγραφε ο τίτλος. Όπως και να'χει, καταπληκτικά χρώματα. Η φαντασία μου καλπάζει και μου λέει πως ο φωτογράφος χρησιμοποίησε μικρή μηχανή point-and-shoot με φιλμ, πιθανόν και contax Τ2. Τα χρώματα είναι σούπερ!
ein Steppenwolf
ein Steppenwolf
> Αρχιτεκτονική του σοσιαλιστικού ρεαλισμού, την οποία χαρακτηρίζει όχι μόνο ο όγκος αλλά και το μέγεθος και τα ονόματα. ΜαρξΗ επιγραφή δε γράφει Μαρξ, αλλά Μαρς, που είναι προφανώς ο Άρης.