Φωτογραφίες Γιάννης Κοντος
Στις βραχώδεις πλαγιές του κυκλαδίτικου τοπίου, κυριαρχεί η εικόνα ενός πλέγματος από επιμήκεις μάντρες και τις ξερολιθιές, οι οποίες είχαν ως στόχο να συγκρατήσουν το πολύτιμο χώμα σε διαμορφωμένα επίπεδα.
Η κατοικία, σχεδιάστηκε ως μία σύνθετη 'πεζούλα' σε μια πλαγιά με έντονη κλίση.
Η ξερολιθιά εδώ, μετατρέπεται σε ένα συνθετικό εργαλείο που ορίζει τους κλειστούς χώρους, διαμορφώνει τις αυλές, προστατεύει από τους βοριάδες και καδράρει τη θέα, δημιουργώντας ένα σύμπλεγμα εσωτερικών και εξωτερικών χώρων, σε ακολουθία με τη φυσική ροή της πλαγιάς.
Τα οξειδωμένα δοκάρια ΙPE που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή των σκιάστρων αποτελούν μια συνέχεια της ιστορίας του νησιού με την παράδοση στην εξόρυξη ακατέργαστου σιδηρομεταλλεύματος. Με τη χρήση της πέτρας και του σιδήρου, σε συνδυασμό με τα δάπεδα πατητής τσιμεντοκονίας σε γήινο χρώμα επιδιώκεται η 'απόκρυψη' της κατοικίας.
Η λογική αυτή, ενισχύεται με την δημιουργία υπόσκαφων χώρων, στα δώματα των οποίων υπάρχουν φυτά, τα οποία μαζί με τις ελιές, τις πικροδάφνες και τις βουκαμβίλιες που φυτεύονται στον περιβάλλοντα χώρο, συμβάλλουν στην οπτική συνέχεια του τοπίου.
Μία άλλη πραγματικότητα στην οποία έπρεπε να ανταποκριθεί ο σχεδιασμός της κατοικίας, είναι οι αυστηροί όροι δόμησης που επικρατούν στα νησιά των Κυκλάδων. Το ύψος των κτιρίων δεν πρέπει να υπερβαίνει τον έναν όροφο, είναι υποχρεωτική η ενοποίηση όλων των χώρων σε έναν συμπαγή όγκο, ενώ απαγορεύονται τα μεγάλα ανοίγματα και οι πρόβολοι.
Βαρύτητα δόθηκε στην δημιουργία ποικίλων ποιοτήτων εξωτερικών χώρων μιας και η ζωή στο νησί συμβαίνει κατά κύριο λόγο στην ύπαιθρο. Διακρίνονται χώροι στεγασμένοι, περίκλειστοι και απάνεμοι, ενώ άλλοι ελεύθεροι, εκτεθειμένοι στον ήλιο και τον αέρα. Όλοι τους όμως επικοινωνούν μεταξύ τους συνθέτοντας την πορεία κατάβασης προς την θάλασσα.
Η σύνθεση των κλειστών χώρων έγινε και αυτή με γνώμονα την τυπολογία των παραδοσιακών κυκλαδίτικων κατοικιών (γνωστές ως κατοικίες), όπου χώροι μικρών διαστάσεων, συχνά ακανόνιστου σχήματος, παρατίθενται εν σειρά με δυνατότητα μεταγενέστερων προσθηκών.
Στόχος της μελέτης ήταν η πλήρης ένταξη του κτηρίου στο κυκλαδικό τοπίο, η καλύτερη αξιοποίηση του προσανατολισμού και της θέας, η δημιουργία ενός συστήματος πολλών και διαφόρων τύπων και χρήσεων εξωτερικών χώρων, τηρώντας ταυτόχρονα τις αυστηρές πολεοδομικές διατάξεις που ισχύουν στις Κυκλάδες.
Η Ηλιάνα Κερεστετζή σπούδασε αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (2006), και έκανε Master of Science in Advanced Architectural Design στο Πανεπιστήμιο Columbia (GSAPP) NYC, στις ΗΠΑ (2008).
Έχει εργαστεί για μια σειρά γραφείων στην Ελλάδα προτού το 2010 δημιουργήσει το αρχιτεκτονικό γραφείο MOLD. Το πρότζεκτ οικιστικής ανάπτυξης στη Σέριφο έχει λάβει σειρά βραβείων και διακρίσεων μεταξύ των οποίων και το "DOMES 2014/ Best firstbuilding by a young architect of the years 2009-2013 Award"
Αρχιτέκτονες: MOLD ARCHITECTS/ Ηλιάνα Κερεστετζή
Υπεύθυνη μελέτης: Ηλιάνα Κερεστετζή
Ομάδα μελέτης: Μαρία Βρεττού, Κατερίνα Δασκαλάκη, Φώτης Ζαπαντιώτης
Στατική μελέτη: Παναγιώτης Πονηρίδης
Ηλεκτρομηχανολογική μελέτη: TEAM M-H
Κατασκευή: MOLD/architects
Επίβλεψη: Ηλιάνα Κερεστετζή
Εσωτερική διακόσμηση: Ηλιάνα Κερεστετζή
Βιοκλιματική μελέτη: LYSIS
Ενεργειακή μελέτη: Μαρία Μαγείρου
Ακουστική μελέτη: ABAS A.E
Αρχιτεκτονική τοπίου: Ηλιάνα Κερεστετζή
Μελέτη φωτισμού: IFI group
Φωτογραφία: MOLD/ARCHITECTS
Επιφάνεια οικοπέδου: 6.000m²
Συνολική επιφάνεια: 300m²
Χρόνος μελέτης: 2011
Χρόνος αποπεράτωσης: 2012
Άλλα έργα του MOLD ARCHITECTS:
σχόλια