________________
1.

Τέλειωσε ένα πρόγραμμα που έβλεπα στην τηλεόραση και πριν προλάβω να την κλείσω μπαίνει σφήνα μια διαφήμιση για με κρέμα ημέρας που διαφήμιζε η Εva Longoria, με ζουμ στο τέλος ότι το προϊόν είναι πάμφτηνο (λιγότερο από 1ο ευρώ έλεγε).Είναι δυνατόν να χρησιμοποιεί η ζάπλουτη ηθοποιός αυτήν την κρέμα; Είναι δυνατόν να πειθόμαστε και από τις πιο χαζές διαφημίσεις; Τζάμπα τόσα χρόνια εξέλιξης;

Τα παραμύθια μας αρέσουν ακόμα και όταν δεν τα πιστεύουμε.

________________
2.

Αγαπητή Α, μπα,

Τί ακριβώς έχει κερδίσει η κοινωνία απ' το να με κάνει να νιώθω ανασφαλής με το σώμα μου; Γιατί να έχω δύο γονείς οι οποίοι κάθε φορά που με βλέπουν να αναφέρουν σώνει και καλά ότι πάχυνα ή αδυνάτισα; Γιατί να έχω έναν πατέρα ο οποίος ενώ με λατρεύει, διαρκώς μου υπενθυμίζει ότι πρέπει να χάσω τα 15-20 κιλά που έχω παραπάνω; Και μάλιστα προφασίζεται ότι το λέει "για το καλό μου, για να νιώσω καλύτερα, για να έχω αυτοπεποίθηση που θα αρέσω"; Γιατί να υπαινίσσεται ότι ο φίλος μου με άφησε λόγω των κιλών μου και να λέει χυδαία αστεία για σαβουρογαμία (συγγνώμη για την λέξη, αλλά έτσι το είπε) και γιατί ο ίδιος να μπορεί να έχει την κοιλιά του και εγώ όχι; Και τέλος, γιατί πιάνω τον εαυτό μου να πείθεται και να πληγώνεται από όλες τις πλευρές που με θέλουν (πιο) αδύνατη και να επιστρέφω σε γυμνασιακές ανασφάλειες; Λέω στον εαυτό μου ότι είναι κάτι εύκολο, λίγο να αλλάξω ορισμένες συνήθειές μου, αλλά μετά λέω "τί να κάνω, είμαι λιχούδα". Ή αρχίζω γυμναστική και την παρατάω. Και έχω εκπέσει σε μια τεράστια αντίφαση: πιστεύω ταυτόχρονα ότι "θα μου κάνει καλό να αδυνατίσω" και ότι "είμαι υγιής και δεν μου προξενούν προβλήματα τα κιλά μου". Και κατά τα άλλα ζηλεύω το σώμα ορισμένων γυναικών που βλέπω στον δρόμο ή τον περίγυρό μου και ντρέπομαι να βάλω π.χ. ένα σορτσάκι. Δεν ξέρω.- Magister

Αυτό που κερδίζει η κοινωνία είναι η συντήρηση της πατριαρχίας. Η αξία των γυναικών είναι η εμφάνισή τους, άλλωστε είναι το «ωραίο» φύλο. Είναι χρέος τους να ακολουθούν τις επιταγές κάθε εποχής σχετικά με το ωραίο. Αν δεν υπακούν είναι λεσβίες, αν δεν έχουν γεννηθεί ωραίες και δεν προσπαθούν, το ίδιο, αν δεν έχουν γεννηθεί ωραίες, προσπαθούν, αλλά δεν τα καταφέρνουν, είναι υποχρεωμένες να δέχονται την κοροϊδία και την λεκτική κακοποίηση. Ο αντρισμός δεν εξαρτάται από την ομορφιά αλλά από τη σωματική δύναμη ή/και την εξουσία, ανάλογα με την ηλικία.

Πριν αποφασίσεις τι θα κάνεις πρέπει μέσα σου να είναι ξεκάθαρο τι συμβαίνει στην κοινωνία και γιατί. Είναι σημαντικό να ξέρεις τι κάνεις για να ταιριάξεις στο σύνολο και τι κάνεις για τον εαυτό σου. Δεν θα αλλάξεις εσύ την κοινωνία από μόνη σου, αλλά ως μέλος της έχεις ευθύνη να συνειδητοποιείς πότε ακολουθείς επιταγές και πότε παίρνεις αποφάσεις για την δική σου ευημερία – όχι ότι αυτά είναι πάντα ξεχωριστά μεταξύ τους. Είναι διαφορετικό να κάνεις απανωτές πλαστικές γιατί φοβάσαι να γεράσεις και διαφορετικό να αδυνατίσεις για να νιώθεις καλύτερα με τον εαυτό σου, επειδή θα τον βλέπεις διαφορετικά στα μάτια των άλλων.

Η σχέση με το φαγητό, από τη στιγμή που είναι άφθονο, είναι φιλοσοφική. Δεν αρκεί μια δίαιτα, όταν δεν έχεις ξεκαθαρίσει τι σημαίνει για σένα. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι δεν πρέπει να δέχεσαι κακοποίηση από τους γύρω σου. Προτείνω, αν δυσκολεύεσαι να ξεκαθαρίσεις τις σκέψεις σου, να πας σε ψυχολόγο για να καταλάβεις τον εαυτό σου σε σχέση με το φαγητό, τα όρια με τους άλλους και του τι θέλεις να πετύχεις. Αυτό είναι πιο σημαντικό και πιο χρήσιμο από μια απόπειρα να χάσεις, γενικώς, κιλά.

________________
3.

Αγαπητή μου α, μπα
θέλω την άποψη σου για κάτι.Ήμουν σε ένα πάρτυ πριν κάτι μέρες στο παραθαλάσσιο σπίτι ενός φίλου, και έχοντας μόλις τελειώσει τις πανελλήνιες είπα να πιω και δυστυχώς ήπια παραπάνω από όσο έπρεπε. Στο πάρτυ που λες, είχα γνωρίσει εκεί ένα παιδί (φίλος φίλου) μου άρεσε του άρεσα και μετά από κάποια ώρα απομονωθήκαμε, δεν κάναμε σεξ αλλά έγιναν άλλα πράγματα. Τέλος πάντων, την επόμενη μέρα δεν μπορώ να πω ότι ήμουν περήφανη, χαρούμενη κλπ και ξέρω ότι ήταν βλακεία μου αλλά δεν ένιωθα ούτε άσχημα μέχρι που ένας φίλος μου, καλός απ'ότι πίστευα, μου είπε ότι δεν θέλει πια να κάνουμε παρέα γιατί δεν θέλει να τον βλέπουν με κάποια που κάνει έτσι! Οκει, δικαίωμα του δεν λέω και έχει και δίκιο αλλά ρε α,μπα έκανα μια βλακεία το παραδέχομαι αλλά ήμασταν φίλοι 5 χρόνια περίπου! Το ξέρω ότι είμαι λάθος και δεν θέλω να τον χάσω από την ζωή μου αλλά μήπως είναι υπερβολικός? Η' μήπως να του ζητήσω εγώ συγγνώμη; Συγγνώμη για την μεγάλη ερώτηση και ευχαριστώ προκαταβολικά για ό,τι μου πεις!- Tessera

Δικαίωμα έχει, δίκιο δεν έχει με τίποτα. Γιατί έχει δίκιο αυτός, αφού μέχρι να σου το πει εσύ ήσουν μια χαρά; Φυσικά και δεν είσαι λάθος! Σαλιάρισες με κάποιον μετά από ένα πάρτι – ΣΙΓΑ ΤΑ ΑΙΜΑΤΑ. Δεν χρειάζεται να είσαι περήφανη – επειδή «σιγά τα αίματα» - αλλά οπωσδήποτε δεν χρειάζεται να νιώθεις άσχημα και να δικαιολογείσαι από πάνω. Συναινετικά δεν έγινε; Ωραία. Δεν χρειάζεται να εξηγηθείς σε κανέναν.

Ο φίλος σου όχι μόνο είναι υπερβολικός, είναι συντηρητικός, ίσως και ζηλιάρης. Αν ζηλεύει εσένα ή τον κοινό φίλο δεν ξέρω, πιθανόν και τους δύο. Εσύ είσαι αυτή που πρέπει να συγχωρήσει. Αν μπορείς να το κάνεις, εντάξει, αλλά να το έχεις υπόψη σου για το μέλλον.

________________
4.

Αγαπητή Α,μπα
Εδώ και τρία χρόνια δουλεύω στο εξωτερικό. Η δουλειά μου είναι πάνω στο αντικείμενό μου και μου δίνει τα προς το ζην - τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Πέρα από τη δουλειά δεν έχω καταφέρει να φτιάξω τη ζωή μου εδώ. Με τους ντόπιους είναι πολύ δύσκολο να αναμειχθείς. Κάνω φιλίες με άλλους ξένους αλλά μετά από λίγο μετοικίζουν κι αυτοί και πάλι απ την αρχή. Προσωπική ζωή ούτε λόγος. Στεναχωριέμαι και θέλω να γυρίσω Ελλάδα. Ξέρω ότι τουλάχιστον εκεί έχω ανθρώπους και μπορώ να χαρώ τη ζωή και εκτός δουλειάς. Με όσους έχω μοιραστεί αυτές τις σκέψεις μου έχουν πει όλοι ότι θα κάνω το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου άμα γυρίσω. Αισιοδοξώ ότι θα καταφέρω να βρω δουλειά, αλλά με τρομάζει αυτή η ομοφωνία απόψεων. Σκέφτομαι ότι για να είναι τόσο πολλές αυτές οι απόψεις λογικά θα έχουν δίκιο. Να εμπιστευτώ αυτές τις γνώμες ή όντας έξω απ τον χορό με στρέφουν στη λάθος κατεύθυνση; -Πατατάκι

Αισιοδοξείς ότι θα βρεις δουλειά στην Ελλάδα επειδή έχεις κάτι στο μυαλό σου και το λες; Έχεις κάποιο σχέδιο ή είναι σκέτη αισιοδοξία με πάγο, με χαμηλό ποτήρι; Δοκίμασε πρώτα να δεις πώς είναι τα πράγματα από εκεί που είσαι, κάνε και ένα ταξίδι στην ανάγκη. Δεν συζητάμε για την ύπαρξη του Θεού. Οι θεωρίες δεν έχουν νόημα όταν πρόκειται για κάτι που μπορεί να εξακριβωθεί στην πράξη.

________________
5.

Α-μπα, σ'ευχαριστώ για τη στήλη σου όαση!

Ο άντρας μου περνά μια δύσκολη φάση με τα επαγγελματικά του- όπως τόσοι άνθρωποι στην Ελλάδα και περνά αρκετό χρόνο στο σπίτι. Έτσι, εγώ συντηρώ σε μεγάλο ποσοστό το σπίτι, πράγμα που δυσκολεύεται να δεχτεί. Βγάζει πάνω μου μονίμως τα νεύρα του, μέχρι πρότινος με απειλούσε με τη χαρακτηριστική κίνηση ότι θα με χτυπήσει- και βέβαια, πολλές φορές μπροστά στην τρίχρονη κόρη μας. Μετά από καβγάδες, συζητήσεις κλπ., έχει σταματήσει αυτή την κίνηση, δεν παύει όμως κάθε φορά που έχει νεύρα να ξεσπά πάνω μου με φωνές, να κατηγορεί την οικογένειά μου, να με βρίζει και γενικά να παραλογίζεται: Π.χ. δε βοηθά παρά ελάχιστα στο σπίτι, συνέχεια φωνάζει όμως που αυτό είναι ακατάστατο, γιατί εγώ λείπω πολλές ώρες δουλεύοντας και δεν μπορώ να τα προλάβω όλα. Δε συζητάμε να έχω προσωπικό χρόνο για τον εαυτό μου, κάτι τέτοιο θεωρείται εγωισμός γι' αυτόν. Ο ίδιος θεωρεί ότι δεν τον υποστηρίζω και μου ζητά να κάνουμε δεύτερο παιδί! Αφού κατάφερα να συνέλθω από την έκπληξη του καινούριου άντρα που κοιμάται δίπλα μου (άλλον γνώρισα και νόμιζα ότι είχα παντρευτεί!), τον έπεισα να πάμε σε σύμβουλο γάμου, χωρίς όμως να καταφέρουμε και πολλά, καθότι ο ίδιος είναι κλεισμένος στον εαυτό του και δε θέλει να ανοιχτεί. Πέρα από το γεγονός ότι η συμπεριφορά του απέναντί μου είναι απαράδεκτη, έχω βρεθεί σε αδιέξοδο, δεν ξέρω πια πώς να τον βοηθήσω και να επικοινωνήσω μαζί του, αν όχι για το καλό της συμβίωσής μας (το δικό του καλό είναι προφανώς δική του επιλογή ή ανημποριά να μη φροντίσει), τουλάχιστον για το καλό της μικρής... Δεν έχω μέσα μου αποφασίσει για διαζύγιο (δεν ξέρω τι άλλο περιμένω...) και μάλλον αυτή τη στιγμή ακούγομαι αφελής σε μια στήλη ίντερνετ, όμως, τελικά, με αφορμή αυτό: πόσο προσπαθεί κανείς για τον σύντροφό του και του στέκεται, ειδικά όταν εκείνος δεν μπορεί να διαχειριστεί ούτε τον ίδιο του τον εαυτό;- Βου

Αγαπημένη μου,

Δέχεσαι κακοποίηση.

Ο σύμβουλος γάμου ήταν καλή ιδέα, αλλά αφού δεν βγάλατε άκρη, αυτό που χρειάζεται είναι η δική σου θεραπεία για να ορθοποδήσεις ψυχολογικά και να πάρεις τη σωστή απόφαση για σένα και για το παιδί σου. Αν οι σκέψεις σου σε οδηγούν σε αδιέξοδο, αν δεν υπάρχουν άνθρωποι να σε ακούσουν, να σε καταλάβουν και να σε στηρίξουν, πρέπει να αναζητήσεις αλλού βοήθεια. Η στήλη αυτή έχει πολύ περιορισμένες δυνατότητες. Από τον τρόπο που τα γράφεις μοιάζει να έχεις αναλυτική σκέψη και να βγάζεις συμπεράσματα, αλλά αυτό που συμβαίνει είναι δύσκολο και οποιοσδήποτε θα πελάγωνε, ακόμη και ο πιο σταθερός και λογικός άνθρωπος.

________________
6.

Α μπα, δώσε και σώσε... Σου αραδιάζω την κατάσταση και περιμένω τη γνώμη σου. Μ' αρέσει ένας φίλος μου ο οποίος έχει κοπέλα. Η κοπέλα του βέβαια σπουδάζει μακριά κι αυτό στην αρχή στο μυαλό μου σήμαινε ότι η σχέση τους ήταν "υποβιβασμένη", δεν ξέρω, κάτι τέτοιο. Μια κοινή μας φίλη τον ρωτάει τι παίζει με την, ας την πούμε, Ελένη και αυτός λέει ότι τον απάτησε με ένα παιδί το οποίο της αρέσει κιόλας πολύ κι ότι σκέφτεται να χωρίσει. Παράλληλα της είπε ότι του αρέσω κι εγώ. Ε, τον πιάνω κι εγώ, του λέω ότι μ' αρέσεις, ακολουθεί ένα γερό "μπαλαμούτι" αλλά το πράγμα μένει εκεί και μου λέει ότι δεν μπορεί να μου υποσχεθεί τίποτα. Τελικά, βρίσκεται με την Ελένη κι αποφασίζει ότι εμείς θα παραμείνουμε φίλοι κι ότι η Ελένη θα συνεχίσει να τα έχει και με αυτόν ΚΑΙ με τον άλλον γιατί της προσφέρει κάποια πράγματα που αυτός δεν μπορεί όταν είναι μακριά της. Στην κοινή μας φίλη είπε κάτι που με πλήγωσε, ότι ερωτικά μαζί μου δε του βγήκε. Εγώ αυτό το έχω εκλάβει ως "ξενέρωσε" γιατί κι εγώ τη μέρα που του εξομολογήθηκα τι νιώθω ήμουν πολύ μαγκωμένη. (Σημειωτέον ότι δεν έχω καθόλου εμπειρίες και είμαι 20). Ε, δεν ξέρω ρε συ Α μπα, νιώθω τελείως κουρέλι που προτιμάει να μείνει με την άλλη που τον κερατώνει από το να το προσπαθήσει έστω μαζί μου. Κάνω κάτι λάθος; Ή μήπως είναι εγωιστικό να το βλέπω έτσι και τελικά εξαρτάται από κείνον τι νιώθει; Κι εγώ, πέρα από το να πάρω απόφαση την κατάσταση, τι πρέπει να κάνω για να μην γίνομαι τόσο χάλια;- Τιτίκα

Καταλαβαίνεις ότι έχεις έλλειψη εμπειριών, αλλά λόγω αυτής της έλλειψης δεν καταλαβαίνεις ποια είναι τα αποτελέσματα της έλλειψης εμπειριών. Ακούγεται περίπλοκο αλλά θα σου εξηγήσω. Δεν ήρθες δεύτερη στον διαγωνισμό επειδή δεν ξέρεις πώς να ανάψεις έναν άντρα (αυτό δεν εννοείς;) Αν δεχτούμε ότι ήρθες δεύτερη σε κάποιον διαγωνισμό, είναι επειδή λόγω έλλειψης εμπειριών πήγες και έμπλεξες σε κάτι που δεν έπρεπε να μπλέξεις. Αυτοί οι δύο έχουν μια σχέση εξουσίας που τους κρατάει σε φοβερή εγρήγορση και μέχρι να εξοντωθεί ο ένας από τους δύο ολοκληρωτικά, δεν θα κάνουν πίσω. Έχουν μπήξει τα δόντια τους πολύ βαθιά και τώρα μόνο αν κοπεί ένα κεφάλι θα χαλάσει αυτός ο δεσμός. Κοίτα να μην είναι το δικό σου το κεφάλι.

________________
7.

Αγαπητη μου Α, μπα. Το προβλημα που θα περιγραψω ειναι καθαρα δικο μου χωρις αμφιβολια, απλως θελω να παραθεσω ενα παρακλαδι του που προεκυψε τους τελευταιους μηνες και να μου πεις την αποψη σου.
Εχω περασει πριν 5 χρονια νευρικη ανορεξια....σε αρκετα προχωρημενο σταδιο ωστε να δυσλειτουργει ο οργανισμος μου και φυσικα η ψυχη μου. Με παρα παρα πολυ μεγαλη προσπαθεια, καταφερα μετα απο 2 χρονια να το ξεπερασω -καπως- να φτασω σε νορμαλ κιλα κ να διατηρω μια υγιη συμπεριφορα. Ολο αυτο εντελως μονη μου χωρις την βοηθεια κανενος ειδικου-λαθος-. Γενικα σημερα ειμαι καλα, εκτος απο τις περιοδους με μεγαλες αλλαγες και αναπροσαρμογες στη ζωη μου, οπου αποπροσανατολιζομαι καπως ..αλλα ειναι και αυτο παροδικο. Οπως καταλαβαινεις , η σχεση μου με το φαγητο ειναι δυσκολο να γινει εντελως φυσιολογικη και παντα ασυνειδητα η συνειδητα προσεχω ..αλλα μεχρι εκει.
Το ζητημα που προεκυψε ειναι οτι εχω μια φιλη, στενη, που τους τελευταιους μηνες προσεχει τη διατροφη της σε υπερβολικο βαθμο, χωρις ομως να παραδεχεται δημοσια οτι κανει διαιτα. Σιγουρα θα νομιζεις οτι το προβλημα ειναι οτι φοβαμαι μηπως την εχει πατησει οπως εγω στο παρελθον..αλλα οχι. Η κοπελα ειναι σε πολυ νορμαλ κιλα κ με τις καμπυλες της, οποτε ειναι μια χαρα. Το θεμα ειμαι παλι εγω...επειδη συγκατοικουμε αναγκαστικα για καποιον καιρο, εγω βλεποντας την να τρωει για βραδινο πχ ενα γιαουρτι, η ενα τοστ ολη μερα, η να μην τρωει τιποτα μεχρι το βραδυ..και γενικα να τρεφεται με μαρουλια και καροτα, αρχισα σαν ηλιθια να ενοχοποιω παλι εντονα το φαγητο με αποτελεσμα να περιοριζω και τη δικη μου σιτιση. Αργησα να το καταλαβω γιατι το εκανα μιμητικα και ασυνειδητα και επειδη εχω αυτη την προιστορια , δεν ηθελα και πολυ...Αποτελεσμα, εγω να ξαναρεψω σε χρονο ντε τε, να χασω παλι την περιοδο μου και να φλερταρω ξανα με την ανορεξια μετα απο τοσα χρονια.
Σε καμια περιπτωση δεν υπονοω οτι φταιει η φιλη μου..απλα ο περιγυρος με επηρρεαζει παρα πολυ, μαλλον δεν ειμαι ακομη καλα, βλεπω ομως οτι οταν συναναστρεφομαι ανθρωπους που τρωνε απενοχοποιημενα , αφηνομαι κ εγω και απολαμβανω το φαγητο αλλα κυριως ειμαι υγιης.
Μ ε αυτη τη φιλη ομως , με την οποια ζω μαζι και βλεπω πιο συχνα απο ολους, εχουμε ηδη δημιουργησει εναν ατυπο κωδικα και κοινες συνηθειες τυπου θα ψησουμε μαζι το τοστακι μας για βραδινο, η θα φαμε τα κοτοσουβλακια μας για μεσημερι κοκ. Θελω πολλες φορες να ξεδωσουμε με καποια λιχουδια, η να βαλω παραπανω λαδι στην σαλατα, η να φαω κατι ανθυγιεινο, αλλα δεν ακολουθει ΠΟΤΕ, εγω αυτοματως νιωθω χοντρη, γουρουνι και αθλια που δεν συμορφωνομαι με ενα τοστακι, βγαινουν στην επιφανεια ολες η εμμονες του παρελθοντος, με αποτελεσμα να χανω κιλα συνεχως.
Ξερω οτι ισως ακουγομαι ηλιθια αυτη τη στιγμη αλλα πιστευω οτι οποιαδηποτε γυναικα θα επηρρεαζοταν αν συζουσε με μια φιλη που τρωει ελαχιστα..ποσω μαλλον καποια που εχει περασει νευρικη ανορεξια.
Τι μπορω να κανω για ολο αυτο? Νομιζω οτι θελω να φυγω γρηγορα απο αυτο το σπιτι, νιωθω οτι δεν μου κανει πολυ καλο η συναναστορφη μαζι της, ειλικρινα. Απο την αλλη νιωθω τυψεις γιατι ειναι φιλη μου και γιατι εγω φταιω που δεν ειμαι δυνατη και δεν μπορω να διαχειριστω την ορεξη μου, το σωμα και τη ζωη μου ανεξαρτητως των γυρω μου....- μαρουλοφιλο

Στην πρώτη παράγραφο λες «όλο αυτό εντελώς μόνη μου χωρίς την βοήθεια κανενός ειδικού-λάθος». Αυτό νομίζω συνοψίζει το πρόβλημα και το ξέρεις και μόνη σου. Μπράβο σου που κατάφερες να αποκτήσεις τον έλεγχο μόνη σου για όσο το κατάφερες, τα λόγια δεν είναι αρκετά για να εκφράσουν τον θαυμασμό μου για αυτόν τον άθλο. Αυτό που σημαίνει αυτή η επιτυχία είναι ότι η λογική σου λειτουργεί υπέρ σου και αυτό που χρειάζεσαι είναι λίγη καθοδήγηση.

Μην ξανακάνεις αυτό το λάθος τώρα που το ξέρεις. Πήγαινε γρήγορα και κατεπειγόντως σε κάποιον ψυχολόγο που ασχολείται με διαταραχές της διατροφής. Βρίσκεσαι προ πολλού σε επικίνδυνο μονοπάτι αφού δεν σου έρχεται περίοδος. Η φίλη σου είναι αφορμή, δεν χρειάζεται καν να αναλύσουμε τι κάνει και δεν κάνει. Είναι δικό σου θέμα, μην το εξαρτάς από άλλους. Θα συναντήσεις πολλούς ακόμα, δεν γίνεται να εξαρτάται η υγεία σου – Η ΖΩΗ ΣΟΥ – από τις συνήθειες των διπλανών σου. Κάνε το σήμερα. Τώρα. Είσαι πολύ ικανή, δώσε στον εαυτό σου τη βοήθεια που χρειάζεται.