Ποια είναι τα βιβλία που δεν καταφέραμε να διαβάσουμε μέχρι το τέλος;

Ποια είναι τα βιβλία που δεν καταφέραμε να διαβάσουμε μέχρι το τέλος; Facebook Twitter
90

ο Goodreads έκανε ένα αφιέρωμα με θέμα 'ποια βιβλία δεν καταφέραμε να διαβάσουμε μέχρι το τέλος' και τα αποτελέσματα έχουν μεγάλο ενδιαφέρον. Οι πωλήσεις ενός βιβλίου συνδέονται με την επιτυχία του, αλλά αυτό που δεν λαμβάνεται υπόψη είναι πόσοι τελικά το διαβάζουν. Οι 'Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι' πούλησαν πάνω από εκατό εκατομμύρια αντίτυπα, ένα νούμερο εξωπραγματικό, αλλά και αυτή η υπόθεση έχει και μια άλλη πλευρά. Το βιβλίο αυτό είναι στη λίστα με τα βιβλία που οι περισσότεροι δεν άντεξαν να διαβάσουν μέχρι τέλους. Ο αριθμός πωλήσεων είναι μια ένδειξη, αλλά δεν ταυτίζεται απόλυτα με την επιδοκιμασία των αναγνωστών.

Στην κατηγορία 'ποια βιβλία έχουν μείνει στη μέση από τους περισσότερους' κυριαρχούν τα εξής:


«Ένας ξαφνικός θάνατος», Τζ. Κ. Ρόουλινγκ

Αιτιολογία: 'Πολύ μακριά από τη σειρά Χάρι Πότερ'


«Πενήντα αποχρώσεις του γκρι», Ε.Λ. Τζέιμς

Αιτιολογία: 'Ντρέπομαι για λογαριασμό όλων μας'


«Φάε, προσευχήσου και αγάπα!», Ελίζαμπεθ Γκίλμπερτ

Αιτιολογία: 'Η ηρωίδα είναι κλαψιάρα και εγωκεντρική'


«Το κορίτσι με το τατουάζ», Στιγκ Λάρσον

Αιτιολογία: 'Ξεκινάει αργά και είναι δύσκολο να περιμένω να συμβεί κάτι που να με ενδιαφέρει'

 

Τα πέντε κλασικά βιβλία που έχουν μείνει στη μέση από τους περισσότερους είναι:


1. Κατς 22, Τζότζεφ Χέλερ

2. Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών, Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν.

3. Οδυσσέας, Τζέιμς Τζόις

4. Μόμπι Ντικ, Χέρμαν Μέλβιλ

5. Ο Άτλας Επαναστάτησε, Άυν Ραντ


Το Wall Street Journal έκανε μια παρόμοια αναζήτηση, αλλά με διαφορετικά κριτήρια: δεν ζήτησε από τους αναγνώστες να παραδεχτούν τι δεν διάβασαν μέχρι τέλους, αλλά μέτρησαν τις ηλεκτρονικές υπογραμμίσεις αποσπασμάτων αναγνωστών σε e-readers, όπως στα kindle, που δημοσιεύονται σε κάθε βιβλίο. Αν ένα βιβλίο διαβάζεται μέχρι το τέλος, οι υπογραμμίσεις πρέπει να είναι ομοιόμορφα κατανεμημένες. Όπως φαίνεται, πολλές φορές δεν είναι. Αυτό σημαίνει ότι οι αναγνώστες σταδιακά το εγκαταλείπουν.

Σύμφωνα με τις μετρήσεις του WSJ, η «Καρδερίνα» της Ντόνα Ταρτ είναι ένα πάρα πολύ πετυχημένο βιβλίο, γιατί όχι μόνο έχει πάει πολύ καλά στις πωλήσεις, αλλά οι αναγνωσιμότητα του φτάνει μέχρι τέλους κατά 98,5%. Αυτό σημαίνει ότι από όσους το ξεκίνησαν, ελάχιστοι δεν το διάβασαν μέχρι τέλους, και όποιος το έχει διαβάσει, ξέρει ότι είναι από τα βιβλία που παρασύρουν και είναι αδύνατον να μην διαβάσεις μέχρι την τελευταία σελίδα.


Στον πάτο της καταμέτρησης βρίσκεται ένα ακόμη 'κλασικό', που πολλοί ισχυρίζονται ότι έχουν διαβάσει αλλά μάλλον λένε ψέματα. Το 'Χρονικό του Χρόνου' του Στίβεν Χόκινγκ έχει διαβαστεί κατά μόλις 6,5%.


Και οι 'Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι;' Και με αυτή τη μέθοδο καταμέτρησης, το ποσοστό αναγνωσιμότητας είναι εξαιρετικά χαμηλό: 25,9%. Μόλις το ένα τέταρτο των αναγνωστών κατάφερε να φτάσει μέχρι το τέλος αυτής της ανεκδιήγητης ιστορίας.


Εσείς, ποια βιβλία δεν καταφέρατε να διαβάσετε μέχρι το τέλος;

 

90

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βιογραφίες: Aπό τον Γκαρσία Μάρκες στην Άγκελα Μέρκελ

Βιβλίο / Πώς οι βιογραφίες, ένα όχι και τόσο δημοφιλές είδος στη χώρα μας, κατάφεραν να κερδίσουν έδαφος

Η απόλυτη επικράτηση των βιογραφιών στη φετινή εκδοτική σοδειά φαίνεται από την πληθώρα των τίτλων και το εύρος των αφηγήσεων που κινούνται μεταξύ του autofiction και των βιωματικών «ιστορημάτων».
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
ΕΠΕΞ Λευτέρης Αναγνώστου, ένας μεταφραστής

Λοξή Ματιά / Λευτέρης Αναγνώστου (1941-2024): Ένας ορατός και συγχρόνως αόρατος πνευματικός μεσολαβητής

Ο Λευτέρης Αναγνώστου, που έτυχε να πεθάνει την ίδια μέρα με τον Θανάση Βαλτινό, ήταν μεταφραστής δύσκολων και σημαντικών κειμένων από τη γερμανική και αυστριακή παράδοση.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Βιβλίο / Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Ο Ιωάννης Στεφανίδης, καθηγητής Διπλωματικής Ιστορίας στη Νομική του ΑΠΘ και επιμελητής του τρίτομου έργου του ιστορικού Νίκου Πετσάλη-Διομήδη, εξηγεί γιατί πρόκειται για ένα κορυφαίο σύγγραμμα για την εποχή που καθόρισε την πορεία του έθνους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Βιβλίο / Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Με αφορμή το τελευταίο του μυθιστόρημα «Ο θάνατος του συγγραφέα» ο δημοσιογράφος μιλά για την τεχνητή νοημοσύνη, την εικονική πραγματικότητα και την υπαρξιακή διάσταση της τεχνολογίας.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Άλαν Χόλινγκερστ: «Η γραμμή της ομορφιάς»

Το πίσω ράφι / Η γραμμή της ομορφιάς: Η κορυφαία «γκέι λογοτεχνία» του Άλαν Χόλινγκχερστ

Ο Χόλινγκχερστ τοποθέτησε το βραβευμένο με Booker μυθιστόρημά του στα θατσερικά '80s και κατάφερε μια ολοζώντανη και μαεστρική ανασύσταση μιας αδίστακτης δεκαετίας.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Βιβλίο / Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Η Σανόρα Μπαρμπ είχε περάσει πολύ καιρό στους καταυλισμούς των προσφύγων από την Οκλαχόμα που είχαν πληγεί από την Μεγάλη Ύφεση και την ξηρασία, προκειμένου να γράψει το μυθιστόρημά της. Έκανε όμως το λάθος να δείξει την έρευνά της στον διάσημο συγγραφέα, ο οποίος την πρόλαβε.
THE LIFO TEAM
Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι σπουδαιότερες μορφές του 19ου αιώνα

Βιβλίο / Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι παρεξηγημένοι του 19ου αιώνα

Το βιβλίο του Γερμανού θεωρητικού και πανεπιστημιακού Χέρφριντ Μίνκλερ αναλαμβάνει να επαναπροσδιορίσει το έργο τους, που άλλαξε τα δεδομένα του αστικού κόσμου από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Βιβλίο / Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Ο Νίκος Ψιλάκης ερευνά και μελετά την κρητική παράδοση εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι μνημειώδεις εκδόσεις για το φαγητό, τις λαϊκές τελετουργίες και τα μοναστήρια της Κρήτης που διασώζουν και προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό.
M. HULOT
«Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Βιβλίο / «Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Ένα νέο βιβλίο επιχειρεί να καταρρίψει τους μισογυνιστικούς μύθους για τις αυτοκρατορικές γυναίκες της Ρώμης, οι οποίες απεικονίζονται μονίμως ως στρίγγλες, ραδιούργες σκύλες ή λάγνες λύκαινες.
THE LIFO TEAM
Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Βιβλίο / Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Σε όλα τα έργα του πρωταγωνιστούν οι γυναίκες και μια υπόγεια Αθήνα, ενώ ο ίδιος δεν κρίνει τους ήρωές του παρά το αφήνει σε εμάς: Μια κουβέντα με τον χαμηλόφωνο συγγραφέα του «Άχρηστου Δημήτρη» και της «Πλατείας Κλαυθμώνος».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που δεν βλέπεις σχεδόν κανέναν να διαβάζει ένα βιβλίο στο μετρό»   

Βιβλίο / Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που σχεδόν κανείς δεν διαβάζει βιβλίο στο μετρό»   

Η πολυβραβευμένη μεταφράστρια μιλά για την προσωπική της διαδρομή στον χώρο της λογοτεχνίας, για το στοίχημα της καλής μετάφρασης και εξηγεί τι σημαίνει να δουλεύεις πάνω σε κορυφαία έργα του Φλομπέρ, του Καμί, του Μαρκήσιου ντε Σαντ και της Ανί Ερνό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Βιβλίο / «Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Ο 84χρονος ηθοποιός κοιτάζει προς τα πίσω και βλέπει τα δύσκολα παιδικά χρόνια, την καταθλιπτική μητέρα του, τον Τσέχoφ, τις σχέσεις που δεν έφτασαν ποτέ στον γάμο, τις έντονες αναταράξεις μιας πολυκύμαντης διαδρομής.
THE LIFO TEAM
Πέτρος Τατσόπουλος: «Η οργή σε κάποιες περιπτώσεις επιβάλλεται γιατί είναι απελευθερωτική»

Πέτρος Τατσόπουλος / «Δεν τα έχω με τους πιστούς αλλά με τους απατεώνες ρασοφόρους»

Μια χειμαρρώδης συνέντευξη με τον γνωστό συγγραφέα, δημοσιογράφο, παρουσιαστή και πρώην βουλευτή Πέτρο Τατσόπουλο, με αφορμή το τελευταίο του βιβλίο «Το παιδί του διαβόλου - Μια αληθινή ιστορία», όπου εστιάζει στη μεγάλη δύναμη της Εκκλησίας στην Ελλάδα, στη διαπλοκή της με την πολιτεία και στις σκοταδιστικές απόψεις που κατά κανόνα πρεσβεύει καθώς και στην ιδιαίτερα επικερδή «μπίζνα» που έχει στηθεί γύρω από ιερά λείψανα, ιερά κειμήλια, «άγιους» γέροντες και «θαύματα» για κάθε χρήση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

20 σχόλια
Under the Volcano, του Malcolm Lowry. Εχω ηδη προσπαθησει 3 φορες να το διαβασω αλλα απετυχα και τις τρεις... ηδη απο την αρχη η πλοκη μου φαινεται περιεργη, νιωθω οτι χανομαι :( καποια στιγμη θα το διαβασω ολοκληρο, το χω υποσχεθει στον εαυτο μου
Ένα βιβλίο το οποίο με εξαγρίωσε και το παράτησα χωρίς δεύτερη σκέψη είναι το "Η φιλοσοφία στο μπουντουάρ". Π@ρτούζα και μίσος... Δε μας χέζεις, ρε Μαρκήσιε;;;Επίσης, το "Τάδε έφη Ζαρατούστρα" το διέκοψα γιατί δεν το καταλάβαινα και φταίει μάλλον και η χάλια μετάφραση στην έκδοση που έχω. Σίγουρα όμως θα το αγοράσω από ένα πιο προσεγμένο εκδότη, είμαι σίγουρη ότι αξίζει.Κι ένα βιβλίο που δυσκολεύτηκα να τελειώσω είναι το "Για ποιον χτυπά η καμπάνα". Όμως δε μετάνιωσα που δεν το παράτησα.
Παρατησα απο τις πρωτες κιολας σελιδες τον Αλχημιστη (no regrets there,) και το εκκρεμες του Φουκω το οποιο πιστευω οτι αξιζει μια δετερη ευκαιρια.Αυτη τη στιγμη με βασανιζει το hard boiled wonderland and the end of the world του Μουρακαμι αλλα πιστευω οτι "το εχω"
Έγκλημα και τιμωρία του Ντοστογιέφσκι. Το παίδεψα αρκετό καιρό κ ευτυχώς που είχα πάρει μόνο το πρώτο βιβλίο! Το κατάφερα εν τέλη. Αυτό που αφήνω όσες φορές κι αν το ξεκίνησα είναι ο άρχοντας των δαχτυλιδιών! Αυτή η ατελείωτη εισαγωγή με σκοτώνει
Το Έρωτας στα χρόνια της χολέρας (μα πόσο αργό μπορεί να είναι!!!) και δυστυχώς Το Στίγμα του Ροθ, το οποίο θέλω τόσο πολύ να ολοκληρώσω κάποια στιγμή.
Πίεζα πάντα τον εαυτό μου να τελειώνω τα βιβλία που διάβαζα έστω κι αν έκανα μήνες! Το βιβλίο όμως που με έφερε στα όριά μου ήταν Το χιόνι του Ορχάν Παμούκ. Δεν διαβάζεται με τίποτα! Έκανα φιλότιμες προσπάθειες αλλά δεν...Από τότε αναθεώρησα και τη στάση μου απέναντι στα βιβλία που δε μου αρέσουν.
πιστευω οτι σε ηλικια ανω των 40 δεν μπορεις να διαβασεις καποια βιβλια που θα επρεπε να διαβασεις μικροτερος και αναποδα....ξεκινησα τον Οδυσσεα σε ηλικια 18-19, απετυχα και το εχω βγαλει απο το μυαλο μου, στα 40+ η υπομονη μου εξαντλειται γρηγοροτερα αν οχι στιγμιαια, τωρα με παιδευει το Ταξιδι Στην Ακρη της Νυχτας του Σελιν
Ακριβώς τα ίδια ετοιμαζόμουν να γράψω κι εγώ: Οδυσσέας και Ταξίδι στην άκρη της νύχτας.Για το δεύτερο βέβαια υποψιάζομαι οτι ευθύνεται και η μετάφραση, αυτή η ξεπερασμένη αργκό που χρησιμοποιούσε με κούρασε πάρα πολύ.
Τα τρια βιβλία του άρχοντα των δαχτυλιδιών κατάφερα να τα τελειώσω με πολύ ζόρι,απ τις σπάνιες φορες που η ταινία αξίζει περισσότερο απ τα βιβλιαΤη περηφάνια κ προκατάληψη την άρχισα κ τη παραταγα,την εβριασκα τόσο βαρετή,φυσικά εκανα λάθος κ αφού την ολοκλήρωσαν η Όστεν έγινε μια απ τις αγαπημένες μουΠρόσφατα ολοκλήρωσαν μετα απο διαβάζω αφήνω,διαβάζω αφήνω το συνταγματάρχης ΛιάπκινΑλλά ενα βιβλιο που δε μετάνιωσα κ δεν ένιωσαν ενοχές που παράτησαν ηταν το ευτυχώς που δε γεννήθηκα όμορφη...
Ειναι πολυ καλο βιβλιο αλλα νομιζω για μικροτερες ηλικιες..αν εισαι ανω των 20 δεν νομιζω να σου λεει κατι, καταλαβαινω γιατι να το βαριεσαι...
Το θέμα δεν είναι οτι το βαρεθηκα. Για να μπορέσω να καταλάβω τι είναι το εκκρεμές έπρεπε να κάτσω με χαρτί και μολύβι και να κρατάω σημειώσεις όπως όταν διάβαζα φυσική στο σχολείο. Όχι οτι κατάλαβα τελικά.
Δυστυχώς αρκετά αλλά πολλά από αυτά έχω αλήθεια σκοπό κάποια στιγμή να τα τελειώσω. Απλά πιστεύω ότι για κάποια βιβλία πρέπει να είσαι και σε κατάλληλη διάθεση ή έτοιμος/η να τα "δεχτείς".Στο σχολείο είχα ξεκινήσει τουλάχιστον 3 φορές το Ένα παιδί μετράει τ' άστρα, πάντα το παρατούσα στο ίδιο σημείο και δεν πιστεύω ότι θα το διαβάσω ολόκληρο ποτέ. Μικρή, επίσης, δεν είχα καταφέρει να τελειώσω και τη φάρμα των ζώων. Νομίζω είχα βαρεθεί. Το Φθινόπωρο του Πατριάρχη με δυσκόλεψε πολύ και το άφησα, όχι χωρίς επιστροφή ελπίζω.Ένα βιβλίο που θα έπρεπε να είχα παρατήσει αλλά για κάποιον ηλίθιο ψυχαναγκασμό τελείωσα είναι το White Oleander (δεν το συστήνω σε κανέναν).
Την αμαρτία μου θα την πω: Άφησα αρκετά στην μέση, αλλά τα δύο που θυμάμαι χαρακτηριστικά είναι το "Για ποιον κτυπά η καμπάνα" του Χέμινγουεϊ και τον "Φύλακα στη Σίκαλη" του Σάλινγκερ. Κατέβαλα φιλότιμες προσπάθειες, αλλά απλά δεν τέλειωνε το βιβλίο με τίποτα...
Το πιο απροσδόκητο βιβλίο που έχω αφήσει στη μέση είναι ο μικρός πρίγκιπας που προσπάθησα να το διαβάσω όταν ήμουν στο δημοτικό. Πιο πρόσφατα άφησα στη μέση τον Έφηβο του Ντοστογιέφσκι. Ίσως να εξιστορεί σημαντικά πολιτικά γεγονότα αργότερα αλλά δεν κατάφερα να πείσω τον εαυτό μου να συνεχίσει..Μπορεί να ξαναπροσπαθήσω στο μέλλον..
Αγαπητή sailor moon κάνε άλλη μια προσπάθεια στο μικρό πρίγκιπα, από τα καλύτερα, πιο απλά και ειλικρινή βιβλία που έχω διαβάσει! Δεν είναι μόνο για μικρά παιδιά.
να προσθεσω το 100 ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΝΑΞΙΑ και τον Αλχημιστη. Αν εχεις διαβασει ενα βιβλιο του Κοελιο,αυτοματως ξερεις σε τι μοτιβο κινουνται και τα υπολοιπα,τα ιδια και ιδια παντα...Το 100 Χρονια Μοναξια προσπαθησα δυο φορες να το διαβασω,ηταν αδυνατον αφου το βαρεθηκα ασυστολα.Μαλλον δε μου ταιριαζει αυτο το ειδος βιβλιων,τι να πω