Ποια είναι τα βιβλία που δεν καταφέραμε να διαβάσουμε μέχρι το τέλος;

Ποια είναι τα βιβλία που δεν καταφέραμε να διαβάσουμε μέχρι το τέλος; Facebook Twitter
90

ο Goodreads έκανε ένα αφιέρωμα με θέμα 'ποια βιβλία δεν καταφέραμε να διαβάσουμε μέχρι το τέλος' και τα αποτελέσματα έχουν μεγάλο ενδιαφέρον. Οι πωλήσεις ενός βιβλίου συνδέονται με την επιτυχία του, αλλά αυτό που δεν λαμβάνεται υπόψη είναι πόσοι τελικά το διαβάζουν. Οι 'Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι' πούλησαν πάνω από εκατό εκατομμύρια αντίτυπα, ένα νούμερο εξωπραγματικό, αλλά και αυτή η υπόθεση έχει και μια άλλη πλευρά. Το βιβλίο αυτό είναι στη λίστα με τα βιβλία που οι περισσότεροι δεν άντεξαν να διαβάσουν μέχρι τέλους. Ο αριθμός πωλήσεων είναι μια ένδειξη, αλλά δεν ταυτίζεται απόλυτα με την επιδοκιμασία των αναγνωστών.

Στην κατηγορία 'ποια βιβλία έχουν μείνει στη μέση από τους περισσότερους' κυριαρχούν τα εξής:


«Ένας ξαφνικός θάνατος», Τζ. Κ. Ρόουλινγκ

Αιτιολογία: 'Πολύ μακριά από τη σειρά Χάρι Πότερ'


«Πενήντα αποχρώσεις του γκρι», Ε.Λ. Τζέιμς

Αιτιολογία: 'Ντρέπομαι για λογαριασμό όλων μας'


«Φάε, προσευχήσου και αγάπα!», Ελίζαμπεθ Γκίλμπερτ

Αιτιολογία: 'Η ηρωίδα είναι κλαψιάρα και εγωκεντρική'


«Το κορίτσι με το τατουάζ», Στιγκ Λάρσον

Αιτιολογία: 'Ξεκινάει αργά και είναι δύσκολο να περιμένω να συμβεί κάτι που να με ενδιαφέρει'

 

Τα πέντε κλασικά βιβλία που έχουν μείνει στη μέση από τους περισσότερους είναι:


1. Κατς 22, Τζότζεφ Χέλερ

2. Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών, Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν.

3. Οδυσσέας, Τζέιμς Τζόις

4. Μόμπι Ντικ, Χέρμαν Μέλβιλ

5. Ο Άτλας Επαναστάτησε, Άυν Ραντ


Το Wall Street Journal έκανε μια παρόμοια αναζήτηση, αλλά με διαφορετικά κριτήρια: δεν ζήτησε από τους αναγνώστες να παραδεχτούν τι δεν διάβασαν μέχρι τέλους, αλλά μέτρησαν τις ηλεκτρονικές υπογραμμίσεις αποσπασμάτων αναγνωστών σε e-readers, όπως στα kindle, που δημοσιεύονται σε κάθε βιβλίο. Αν ένα βιβλίο διαβάζεται μέχρι το τέλος, οι υπογραμμίσεις πρέπει να είναι ομοιόμορφα κατανεμημένες. Όπως φαίνεται, πολλές φορές δεν είναι. Αυτό σημαίνει ότι οι αναγνώστες σταδιακά το εγκαταλείπουν.

Σύμφωνα με τις μετρήσεις του WSJ, η «Καρδερίνα» της Ντόνα Ταρτ είναι ένα πάρα πολύ πετυχημένο βιβλίο, γιατί όχι μόνο έχει πάει πολύ καλά στις πωλήσεις, αλλά οι αναγνωσιμότητα του φτάνει μέχρι τέλους κατά 98,5%. Αυτό σημαίνει ότι από όσους το ξεκίνησαν, ελάχιστοι δεν το διάβασαν μέχρι τέλους, και όποιος το έχει διαβάσει, ξέρει ότι είναι από τα βιβλία που παρασύρουν και είναι αδύνατον να μην διαβάσεις μέχρι την τελευταία σελίδα.


Στον πάτο της καταμέτρησης βρίσκεται ένα ακόμη 'κλασικό', που πολλοί ισχυρίζονται ότι έχουν διαβάσει αλλά μάλλον λένε ψέματα. Το 'Χρονικό του Χρόνου' του Στίβεν Χόκινγκ έχει διαβαστεί κατά μόλις 6,5%.


Και οι 'Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι;' Και με αυτή τη μέθοδο καταμέτρησης, το ποσοστό αναγνωσιμότητας είναι εξαιρετικά χαμηλό: 25,9%. Μόλις το ένα τέταρτο των αναγνωστών κατάφερε να φτάσει μέχρι το τέλος αυτής της ανεκδιήγητης ιστορίας.


Εσείς, ποια βιβλία δεν καταφέρατε να διαβάσετε μέχρι το τέλος;

 

90

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πένθος και ανάνηψη: Ο δικός μας Σαββόπουλος

Daily / Πένθος και ανάνηψη: Ο δικός μας Σαββόπουλος

Μια εικοσαετία μετά την πρώτη έκδοση του βιβλίου, κυκλοφορεί ξανά σε αναθεωρημένη μορφή, η ενθουσιώδης, στοχαστική, λυρική μελέτη του έργου του σπουδαίου όσο και «πολωτικού» Έλληνα τραγουδοποιού από τον Δημήτρη Καράμπελα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ο Γιάννης και η φασολιά

Guest Editors / Ο Γιάννης και η φασολιά

Τέλη ’70, Αθήνα. Ένας νεαρός βουτάει στην ποίηση στη βιβλιοθήκη της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης. Οι στίχοι του Γιάννη Κοντού τον αγγίζουν. Χρόνια μετά, ως συγγραφέας πια, δημιουργεί μια λογοτεχνική σχέση που κρατά δεκαετίες, ανάμεσα σε εκδοτικούς οίκους, ταβέρνες και πρωινά τηλεφωνήματα.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ευκλείδης Τσακαλώτος: Οφείλουμε να είμαστε πιο ριζοσπάστες και ταυτόχρονα πιο ρεαλιστές, ακόμα κι αν αυτό ακούγεται σαν τετραγωνισμός του κύκλου!

Βιβλίο / Ευκλείδης Τσακαλώτος: «Οφείλουμε να είμαστε πιο ριζοσπάστες και ταυτόχρονα πιο ρεαλιστές στην αριστερά»

Μια πολιτική κουβέντα «εφ’ όλης της ύλης» με τον βουλευτή της Νέας Αριστεράς, πανεπιστημιακό και πρώην υπουργό Οικονομικών στο στούντιο της LiFO με αφορμή το «Μανιφέστο για μια βιώσιμη κοινωνία», το τρίτο του συγγραφικό πόνημα τα τελευταία χρόνια.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Έχει πέσει στα χέρια σας καμπίσιο κόμικ;

Βιβλίο / Έχει πέσει στα χέρια σας καμπίσιο κόμικ;

Όταν υπάρχει θέληση, πείσμα και μεράκι, η περιφέρεια «τα σπάει». Ο Μέλανδρος Γκανάς, «ψυχή» των Εκδόσεων του Κάμπου, μιλά για το σπιρτόζικο εκδοτικό πολυ-εγχείρημα από τη Λάρισα που αγαπά τα κόμικς και ό,τι σχετίζεται με αυτά, με αφορμή την επέτειο των 15 χρόνων τους.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Λουίς Μπουνιουέλ: Οι κόντρες με τον Νταλί, η αγάπη για τον Λόρκα, η λατρεία για το σινεμά

Βιβλίο / Λουίς Μπουνιουέλ: Οι κόντρες με τον Νταλί, η αγάπη για τον Λόρκα, η λατρεία για το σινεμά

Οι συμπάθειες και οι αντιπάθειες, ο ερωτικός πόθος που διαπερνούσε κάθε του κίνηση, μια ζωή συνώνυμη με τις μεγάλες αλλαγές του 20ού αιώνα και μια συνταγή για σωστό ντράι Μαρτίνι αποτυπώνονται στην αξεπέραστη αυτοβιογραφία του Λουίς Μπουνιούελ, «Η τελευταία μου πνοή», που κυκλοφορεί σε νέα έκδοση.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Στην Εκκλησία είναι ευπρόσδεκτοι και οι διαζευγμένοι και οι ομοφυλόφιλοι και τα τρανς άτομα»

Βιβλίο / «Στην Εκκλησία είναι ευπρόσδεκτοι και οι διαζευγμένοι και οι ομοφυλόφιλοι και τα τρανς άτομα»

Στην αυτοβιογραφία του ο Πάπας Φραγκίσκος αναφέρεται στα παιδικά του χρόνια, στους πειρασμούς, στον Αλέξη Τσίπρα, στο ποδόσφαιρο αλλά και στις ταινίες και τα βιβλία που τον καθόρισαν. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Yellowface»: «Κλέφτες» συγγραφείς, τα άπλυτα της εκδοτικής βιομηχανίας και τα προσωπεία στον δρόμο προς τη δόξα

Βιβλίο / Ένα μυθιστόρημα για τα «άπλυτα» και τα μυστικά της εκδοτικής βιομηχανίας

Το «Yellowface» της Ρεμπέκα Κουάνγκ είναι μια καυστική σάτιρα της εποχής μας που, πέρα από τα κακώς κείμενα στην εκδοτική βιομηχανία, σχολιάζει και ασκεί κριτική και σε άλλες όψεις της σύγχρονης ζωής, όπως η cancel culture, οι υπερβολές της πολιτικής ορθότητας, το hate speech στο ίντερνετ, η δολοφονία χαρακτήρων, το πώς κατασκευάζονται και προωθούνται συγκεκριμένα αφηγήματα και φαλκιδεύεται η αλήθεια.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Όταν τα «υποψιασμένα κορμιά» κυριαρχούσαν στους ομοφυλόφιλους έρωτες 

Βιβλίο / Όταν τα «υποψιασμένα κορμιά» κυριαρχούσαν στους ομοφυλόφιλους έρωτες 

Η κυκλοφορία του βιβλίου-ντοκουμέντου «Ανδρικές ομοερωτικές σχέσεις στη μεταπολεμική Ελλάδα» πυροδότησε μια συζήτηση με τον Κώστα Γιαννακόπουλο για έναν «αλλιώτικο» έρωτα, που παρέμενε ισχυρός ακόμα και σε καιρούς όπου κανείς δεν τολμούσε να προφέρει το όνομά του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιοι ήταν στ' αλήθεια οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες;

Βιβλίο / Ποιοι ήταν στ' αλήθεια οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες;

Η πανεπιστημιακός και «celebrity historian» Μαίρη Μπίαρντ αλλάζει τον τρόπο που βλέπουμε τους Ρωμαίους αυτοκράτορες, αποκαλύπτοντας άγνωστες λεπτομέρειες – όπως ότι ο Νέρωνας, που έχει μείνει στην ιστορία ως πυρομανής και μεγαλομανής, ήταν επίσης ριζοσπάστης φιλότεχνος.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πάτρικ Λι Φέρμορ «Η εποχή της δωρεάς»

Το πίσω ράφι / Το «χωριατόπουλο χωρίς χαλινάρι» που εξελίχθηκε σε ρομαντικό ταξιδιωτικό συγγραφέα

Ο Πάτρικ Λι Φέρμορ και το συναρπαστικό χρονικό της νεανικής του περιπλάνησης στην Ευρώπη, πριν αρχίσει να ακούει στο όνομα «Μιχάλης» στην Κρήτη και «Παντελής» στη Μάνη, προτού γίνει ο «ξένος» που διαφήμισε την Ελλάδα όσο ελάχιστοι.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
H «Διεθνής» της Alt-right, τα γνωρίσματα, τα μέσα, οι στόχοι και το αποτύπωμά της στην Ελλάδα  

Βιβλίο / H «Διεθνής» της Alt-right, τα μέσα, οι στόχοι και το αποτύπωμά της στην Ελλάδα  

Οι διαστάσεις του αντιεμβολιαστικού αντι-κινήματος, η πολιτικοποίηση της θρησκείας, ο ακροδεξιός κυβερνοχώρος, οι αντιδράσεις απέναντι στη λεγόμενη woke ατζέντα: Μια επίκαιρη συζήτηση με τους συγγραφείς του βιβλίου «Η Εναλλακτική Δεξιά στην Ελλάδα».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Δεν μπορεί να μην υπήρχαν queer επαναστάτες ή αγωνιστές. Πού είναι αυτές οι ιστορίες;»

Βιβλίο / «Δεν μπορεί να μην υπήρχαν queer επαναστάτες ή αγωνιστές. Πού είναι αυτές οι ιστορίες;»

Το βιβλίο της «Εκείνοι που δεν έφυγαν» μπήκε στις λίστες με τα καλύτερα του 2024. Η Αταλάντη Ευριπίδου έγραψε εφτά ιστορίες-χρονικά ανθρώπων στο περιθώριο της Ιστορίας, queer ατόμων, γυναικών και εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων, σε μια συλλογή που συνδυάζει τη μαγεία του παραμυθιού και τη λαϊκή παράδοση με τη σύγχρονη ματιά για τον κόσμο.
M. HULOT

σχόλια

11 σχόλια
το τελευταιο απο μια σειρα βιβλιων που εχω παρατησει ηταν το "Για ποιον χτυπα η καμπανα". Ολοι οι βιβλιοφιλοι φιλοι με κραξανε, αλλα εγω εξακολουθω να απορω γιατι αυτός ο τυπος βραβευθηκε με νομπελ...
Ο γέρος και η θάλασσα όπως και το περί έρωτος και άλλων δαιμονίων νομίζω ότι τουλάχιστον, την εποχή που τα διάβασα με συγκλόνισαν. Προπαντώς το περί έρωτος,έπλεκε τον πόθο το πάθος με την πατρική αγάπη, την αλήθεια με την δεισιδαιμονία, τους άγιους με τα δαιμόνια και τους εξορκισμούς,θυμάμαι το διάβασα σε μια νύχτα και δεν μπορούσα να κοιμηθώ μετά,νομίζω τον αδικούμε λίγο.
Ναι,μου εύχομαι ολόψυχα περαστικά,εσύ μιλάς για τον χεμινγουεϊ και εγω σου απαντώ για τον χέμινγουεϊ,αλλά σου βάζω και λίγο Μαρκές μέσα.Αστο, μην με λαμβάνεις υπόψην σου,συνέχισε με την απορία σου,δεν δεν μπορώ να σε βοηθήσω.Έπαθα κάτι όπως, -ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας;-Ο καζαντζίδης.
"Πόλεμος και Ειρήνη". Διάβασα μέχρι λίγο πριν το τέλος του πρώτου τόμου. Αν θέλετε την άποψή μου, πολλά από τα βιβλία που χαρακτηρίζονται ως "κλασική λογοτεχνία" είναι υπερεκτιμημένα. Αυτό έχει να κάνει με καλλιτεχνικά ιστορικούς-εξελικτικούς λόγους πχ σε πολλές περιπτώσεις όταν γράφονταν αυτά τα βιβλία η έννοια του μυθιστορήματος ήταν σχετικά νέα και επομένως, κάτι πρωτότυπο πάντα θα μείνει στην καρδιά του αναγνώστη. Επίσης, τότε η παραγωγή μυθιστορημάτων ήταν τραγικά περιορισμένη, επομένως δεν υπήρχαν και πολλές επιλογές για τους αναγνώστες.
Τον Οδυσσεα του Joyce τον εχω ξεκινησε 3 φορες και 3 το παρατησα. Δεν μπορεσα να καταλαβω γιατι θεωρειται τοσο σπουδαιο βιβλιο, μου φανηκε απειρως βαρετο και με τοσους χαρακτηρες χανεις τη μπαλα. Χρησιμευει βεβαια ως φονικο οπλο, αν το πεταξεις στο κεφαλι π.χ. διαρρηκτη τον εχεις αφησει αναισθητο στανταρ! Επισης, Οn the road του Kerouac. Βαρετο, βαρετο και βαρετο. Στην ιδια κατηγορια, παρολο που καταφερα ψυχαναγκαστικα να τα τελειωσω, θα εβαζα τον Φυλακα στη Σικαλη και το Εγκλημα και Τιμωρια. Κλαψα, γκρινια, υπνηλια.
επισης, για να εξαγριωσω λιγο τους "κουλτουριαρηδες", δεν καταφερα να τελειωσω το Κιβωτιο του Αλεξανδρου που μαλιστα καποια στιγμη ειδα οτι ψηφιστηκε και ως ενα απο τα σημαντικοτερα ελληνικα βιβλια. Διαβασα γυρω στις 120 σελιδες και μα τον Τουτατι ολες λεγανε τα ιδια και τα ιδια. Κουραστηκα και το παρατησα. Και εχω και χειροτερο. Περυσι πεταξα- ναι πεταξα- το Η Κασσανδρα και ο Λυκος. Δεν εχω ξαναπεταξει βιβλιο στη ζωη μου, αυτα που δεν μου αρεσουν τα χαριζω στη δανειστικη βιβλιοθηκη. Το συγκεκριμμενο ηταν τοσο αποκρουστικο που το πεταξα. Πριν κατηγορηθω ως τζιχαντιστης του πνευματος, το βιβλιο ξεκινουσε με μια περιγραφη ενος 5χρονου που ο καλυτερος της φιλος ηταν ενας παιδεραστης-τραβεστι και η ασελγεια παρουσιαζοταν απο την οπτικη του παιδιου ως κατι ευχαριστω. Κατα τ'αλλα το βιβλιο χρηζει γενικης αποδοχης απο τους δηθεν κουλτουριαρηδες ως αριστουργημα. Ευχαριστω, δεν θα παρω.
Το έκανα παλιά αλλά σταμάτησα την βια από όπου και αν προέρχεται.Πίστευα ότι θα βρεθεί το ενδιαφέρον παρακάτω αλλά αυτό το σφύξιμο δεν το άντεχα,δεν συγκεντρωνόμουν και έτσι το εγκατέλειπα με τύψεις και με την βεβαιότητα ότι οι διαβαστικές μου ικανότητες είναι μέχρι Ποπαϋ και Σεραφίνο.Αυτά που θυμάμαι είναι 2 του Γκαρσία 100 χρόνια μοναξιά,προσπάθησα τρεις φορές αλλά στις 100 σελίδες μπούκωνα,ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας,και μια που άκουσα τον Καζαντζάκη,το αδερφοφάδες,σύνολο τελικά δεν πρέπει να ξεπερνάνε τα 10.Ακόμα και αυτό που διαβάζω τώρα του Ford "Καναδάς",περπατάει αλλά με αγκομαχητά.Α τώρα που το θυμήθηκα τη "Δίκη" του Κάφκα,με κούρασε λίγο ο Γίοζεφ Κ,καλοκαιριάτικα πήγα να το παίξω στη παραλία την ώρα που περνάει η κορμάρα διανοούμενος και από τότε στις διακοπές από Μάνκελ μέχρι jo Nesbo.Κι άλλο μου'ρθε ,"Ο λύκος της στέππας" του Έσσε,παρόλο που μου αρέσει πολύ ο συγγραφέας.
Κι εγώ το ίδιο!!! Τώρα διαβάζω το ''100 χρόνια μοναξιά'' με χίλια ζόρια...Παλιότερα,δεν μπόρεσα να τελειώσω το ''Οι μάγισσες της Σμύρνης'' και ''Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας''.
Τι μου θύμησες με τις μάγισσες της Σμύρνης,αν δεις το βιβλίο πως το κατήντησα,είχα κολλήσει χαρτάκια για να μην πηγαίνω συνεχώς πίσω για να μπορώ να καταλάβω το γαμωλεξιλόγιο και τις γαμωεκφράσεις,πίστευα ότι είχε να κάνει η ιστορία με τον τρόπο ζωής της εποχής,κάτι που με ενδιέφερε τότε και όχι με μαντζούνια και ηλίθιες μαγγανίες,αν θυμάμαι σωστά,μετά βγήκε και μια έκδοση με μαγικά και τράπουλες για να μας πει την μοίρα μας και το ριζικό μας,τι γελοιότητα,μέχρι που το σιχτίρισα και το πέταξα στο σκοτεινότερο και βαθύτερο ράφι της βιβλιοθήκης να μην το ξαναδω μπροστά μου,το χαρακτηρίζω εφιαλτικό.
χαχαχαχαχα παρομοίως... το μόνο που πραγματικά άφησα στην μέση ήταν το ΑΔΕΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΜΟΥΦΛΕΜ ΛΥΝΤΙΑγια ευνόητους λόγους...Επίσης αρνούμαι να ξεκινήσω οτιδήποτε από Ζυράννα Ζατέλη γιατί θα είναι μεγάλο το ψυχαναγκαστικό βασανηστήριο για να το τελειώσω.
Τροπικός του Αιγόκερω του Χένρι Μίλερ, Ο Ζορμπάς και Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται του Καζαντζάκη και Ο Έρωτας στα Χρόνια της Χολέρας του Γκαμπριελ Γκαρσία Μέρκεζ. Λατρεύω το διάβασμα κ έχω διαβάσει πολλά κλασικά όμως αυτά είναι που τα σταμάτησα στη μέση!!! Ειδικά του Καζαντζάκη στις πρώτες σελίδες! Να σημειώσω έχω αποπειραθεί τουλάχιστον 4 με 5 φορές να τα διαβάσω. Ίσως δεν έχει υπάρξει το σωστό Timing, δεν ξέρω :/
Ο "Τροπικός του Αιγόκερω" έχει υποτυπώδη πλοκή και είναι στην ουσία ένα χαλαρά αλλά αριστοτεχνικά αρμολογημένο σύνολο, στο οποίο εναλλάσσονται τα κομμάτια που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως πεζά ποιήματα με τα αφηγηματικά κομμάτια όπου ξεδιπλώνεται η πλοκή. Αυτός ο συνδυασμός καθιστά απαιτητική την αναγνωστική διαδικασία, αλλά αποτελεί και τη μεγάλη αρετή του έργου. Είμαι φανατικός Μιλλερικός και ο ΤτΑ είναι το καλύτερο έργο του. Δώσε του μια ευκαιρία ακόμη, σε παρακαλώ, αλλά έχοντας κατά νου πως δεν διαβάζεις τυπικό δείγμα πρόζας, αλλά ένα είδος που ενσωματώνει στο πλαίσιο του πεζού λόγου την ποίηση και μάλιστα μια ποίηση που πλησιάζει τον υπερρεαλισμό. :)
Γέλασα με αυτό το σχόλιο! Εύκολο είναι να παραδεχτεί κανείς ότι δεν τελείωσε τις 50 του γκρι αλλά.. Καζαντζάκη..ντροπή και κατακραυγή!Οπότε μπράβο για την ειλικρίνεια!Kωνσταντίνα, πιστεύω ότι είναι θέμα timing και να δώσεις άλλη μια ευκαιρία:)Εγώ πάλι, δεν έχω καταφέρει να τελειώσω το Και με το φως του λύκου επανέρχονται. Ίσως φταίει το ότι το διάβαζα κάπως στο πόδι και έχανα τον ειρμό μου. Θα το ξαναρχίσω πάντως και ελπίζω να το τελειώσω γιατί μου χει μείνει απωθημένο!
Το Και με το φως των λύκων επανέρχονται το έχω διαβάσει δυο φορές με απόσταση 5 χρόνια η μία από την άλλη. Έχεις δίκιο όμως. Είναι ένα βιβλίο που δε διαβάζεται στο πόδι. είναι τόσο ιδιαίτερες οι ιστορίες της Ζατέλη, τόσο ονειρικές που θα πρέπει να δώσεις χρόνο στο διάβασμά σου. Αν το κάνεις είμαι σίγουρη πως θα μαγευτείς!
Ακριβώς το ίδιο ετοιμαζόμουν να πω:Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας! Το πέταξα στην άκρη έχοντας φτάσει στις τελευταίες 50 σελίδες. Είναι το μόνο βιβλίο που έχω πετάξει!Επίσης, όποτε ξεκινώ να διαβάσω το "ύστερα ήρθαν οι μέλισσες" του Ξανθούλη, πάντα κάποιο άλλο βιβλίο μου προκύπτει, οπότε το αφήνω πίσω στη θέση του