- Μένω στην περιοχή του Παπάγου. Συγκεκριμένα στον Άνω Παπάγο, στους πρόποδες του Υμηττού, όπου τα πράγματα είναι μεν ακόμα πιο μοναχικά απ' ότι στην υπόλοιπη περιοχή αλλά απολαμβάνει κανείς τη φύση. Μάλιστα, όσοι μένουμε στα ψηλά διαμερίσματα έχουμε θαυμάσια θέα της πόλης στην μπροστινή πλευρά και ηρεμία του βουνού στην πίσω. Ανάλογα με τα κέφια, λοιπόν, γινόμαστε κοσμοπολίτες ή αποσυρόμαστε στα ιδιαίτερα διαμερίσματά μας.
- Μένω εδώ από το 1997. Πέρασα το μισό Γυμνάσιο και όλο το Λύκειο εδώ. Όπως καταλαβαίνετε, αρχικά δεν ήταν επιλογή μου αλλά απόφαση των γονιών μου. Όταν μου το ανακοίνωσαν, τους ρώτησα αν το συγκεκριμένο σπίτι θα το έχουμε για εξοχικό. Βλέπετε, είχα γεννηθεί και μεγαλώσει στου Γκύζη, πήγαινα σχολείο στη Νεάπολη και ωδείο στα Εξάρχεια... Πλέον, όμως, απολαμβάνω τον συνδυασμό της ησυχίας και της κοντινής απόστασης από το κέντρο, όπου και δραστηριοποιούμαι. Μπορώ να αποκοπώ εντελώς αλλά και να επιστρέψω εύκολα (ειδικά με αυτοκίνητο, μηχανή, βέσπα, πατίνια).
Ένα από τα αγαπημένα χαρακτηριστικά της περιοχής είναι η συνύπαρξη του ανθρώπου με τα ζώα. Σκυλάκια, γατούλες, χελώνες, πουλάκια, αλλά και αλεπούδες, παλιότερα, και ακόμα πιο παλιά ελαφάκια συμπλήρωναν χαριτωμένα τον αριθμό των κατοίκων.
- Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της περιοχής είναι η σχεδίασή της, που θυμίζει έντονα αμερικανικό προάστιο τέλη των '60s. Αποτελείται κυρίως από μονοκατοικίες ή τριώροφα κτίρια, που το καθένα έχει τον δικό του κήπο. Το πράσινο είναι παντού και μας αρέσει. Επίσης, είναι πολύ τακτοποιημένη και καθαρή περιοχή, με κατοίκους με οικολογική συνείδηση.
- Ο αγαπημένος μου περίπατος είναι από την πίσω πλευρά του σπιτιού μου, στον Υμηττό, μέχρι την Αττική Οδό, όπου χαζεύω τα αυτοκίνητα που περνάνε και τέρμα δεξιά αγναντεύω τον περιφερειακό του Καρέα και ονειρεύομαι/αναπολώ/επιθυμώ τα νότια προάστια, γιατί κατά βάθος και πλάτος είμαι παιδί της θάλασσας. Επίσης, υπάρχει ένα μικρό παρκάκι κοντά στο σπίτι όπου καταφεύγω για γρήγορες αποδράσεις, όταν ο χρόνος είναι περιορισμένος και το σώμα κουρασμένο για αναβάσεις στο βουνό.
- Ο Παπάγος έχει το χαρακτηριστικό της «γειτονιάς», γι' αυτό, παρόλο που διαθέτουμε ένα-δυο σούπερ-μάρκετ, παίρνουμε το ψωμί μας από τον φούρνο της περιοχής, κάθε Πέμπτη τα λαχανικά και τα φρούτα μας από τη λαϊκή κ.λπ. Βέβαια, οι επιλογές που έχουμε για καφέ και ποτό είναι σχετικά περιορισμένες. Λίγα και καλά συνοικιακά μπαρ και καφέ, αλλά και το Κηποθέατρο, όπου βλέπουμε αξιόλογες παραστάσεις το καλοκαίρι – μην ξεχάσω τη Λέσχη των Αξιωματικών, όπου συχνάζουν παλαίμαχοι στρατιωτικοί (όσοι τουλάχιστον έχουν μείνει).
- Εδώ μπορεί να δει κανείς πώς εξελίχθηκε η αρχιτεκτονική τις παλαιότερες δεκαετίες, ξεκινώντας από τα '50s και καταλήγοντας στα '80s. Υπάρχει, βέβαια, και η Μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, ένα βυζαντινό μνημείο του 12ου αιώνα. Κατά τα άλλα, πάρκα όπως το «Μεγάλο Πάρκο» ή «Πάρκο Παπάγου», περίπου στο κέντρο του προαστίου, γεμίζουν την περιοχή με πράσινο και οξυγόνο.
- Ένα από τα αγαπημένα χαρακτηριστικά της περιοχής είναι η συνύπαρξη του ανθρώπου με τα ζώα. Σκυλάκια, γατούλες, χελώνες, πουλάκια, αλλά και αλεπούδες, παλιότερα, και ακόμα πιο παλιά ελαφάκια συμπλήρωναν χαριτωμένα τον αριθμό των κατοίκων. Όλοι σχεδόν έχουμε αναλάβει να φροντίζουμε κάποια αδέσποτα ζωάκια. Καθότι έχω ανεπτυγμένο το αίσθημα της φιλοζωίας, το βρίσκω φοβερά ελπιδοφόρο.
- Το πλέον δυσάρεστο γεγονός που βιώσαμε στη γειτονιά, ειδικά εμείς στους πρόποδες του Υμηττού, ήταν η φωτιά που ξέσπασε και εδώ, ανάμεσα σε τόσες άλλες, εκείνο το καλοκαίρι που καιγόταν όλη η Ελλάδα. Ακούσαμε τους εμπρησμούς, ζήσαμε την τρομοκρατία της φωτιάς, αφήσαμε τα σπίτια μας και φύγαμε, αλλά, ευτυχώς, το τέλος αυτής της ιστορίας κατέγραψε μόνο εξωτερικές ζημιές.
- Οι απόστρατοι αξιωματικοί που μαζεύονται στη Λέσχη τις Κυριακές και νωρίς τα βράδια όταν καλοκαιριάζει δίνουν έναν τόνο στη γειτονιά. Είναι σαν ένα μεγάλο καφενείο όπου μαζεύονται και λένε ιστορίες απ' τον στρατό, συζητάνε για πολιτική και διάφορα άλλα κοινωνικά θέματα. Κατά έναν τρόπο είναι συγκινητικό το ότι κάθε χρόνο είναι και λιγότεροι...
- Δεν θα άλλαζα κάτι, γιατί θα 'χανε τον χαρακτήρα της η περιοχή. Σίγουρα, όμως, θα βελτίωνα τις συγκοινωνίες, για πιο εύκολη και ανώδυνη μετάβαση στο κέντρο. Άλλωστε, δύο σταθμοί του μετρό είναι σε απόσταση αναπνοής από την περιοχή και όμως, μερικές φορές είναι σχεδόν ακατόρθωτο να φτάσει κανείς εκεί.
- Το σάουντρακ που θα μπορούσε να εμπνευστεί κανείς από του Παπάγου και μ' αυτό να ντύσει τους ατελείωτους περιπάτους, θα μπορούσε να διαρκεί ώρες. Από τα αριστουργήματα του Riz Ortolani, του Piero Umiliani και λοιπών συνθετών μέχρι τα σέικ του Μίμη Πλέσσα και του Γιάννη Σπανού με τις φωνές του Φίλιππου Νικολάου, του Άρη Σαν και της Μαρινέλλας.
Info: Αυτή την εποχή η Methi ασχολείται με την επιμέλεια των περισσότερων events στο Vibe (Σκουζέ 3, πλ. Αγίας Ειρήνης), παίζει μουσική σε διάφορα μπαρ της πόλης και ετοιμάζεται για το καλοκαίρι, που θα κινηθεί παραθαλάσσια με ένα νέο πρότζεκτ.
σχόλια