Αιαλίς: αυτό το μικρό μαγαζί στο Π. Φάληρο σερβίρει μερικά από τα καλύτερα πολίτικα της Αθήνας

Αιαλίς: αυτό το μικρό μαγαζί στο Π. Φάληρο σερβίρει μερικά από τα καλύτερα πολίτικα της Αθήνας Facebook Twitter
Τοπίκ: ένα πιάτο που ακολουθεί μια παραδοσιακή αρμένικη συνταγή
1


Το Αιαλίς δεν «φωνάζει» ότι είναι πολίτικο, δεν προσπαθεί να σε πείσει με την εμφάνιση και την «αφήγησή» του. Είναι ένα απλό στέκι γειτονιάς όπου μπορείς να πιεις τον καφέ σου ή να παραγγείλεις την ομελέτα σου το πρωί και μεζέδες το μεσημέρι και το βράδυ. Το φαγητό του όμως είναι περισσότερο «πολίτικο» από τα περισσότερα που έχεις δοκιμάσει σε πολίτικα εστιατόρια στην Ελλάδα. Η Αγγελική γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου δούλεψε ως ξεναγός. Από τη μητέρα της, που ήταν φοβερή μαγείρισσα, κληρονόμησε το ταλέντο στη μαγειρική κι έτσι δοκίμασε τις δυνάμεις της στον δικό της χώρο, στο Αιαλίς στο Παλαιό Φάληρο, σε μια γειτονιά με διάχυτο το «άρωμα Πόλης». Φαγητό αληθινό, σπιτικό, χωρίς φτιασίδια, από χέρια καλής Πολίτισσας μαγείρισσας, που θα σου θυμίσει όμορφα παιδικά χρόνια. «Τα μπαχαρικά που χρησιμοποιώ στα φαγητά μου τα φέρνω όλα από την Πόλη, καθώς και το φύλλο γιουφκά» λέει η Αγγελική και συμπληρώνει: «Εγώ το σταυρώνω το φαγητό πριν σερβιριστεί». Και όταν τη ρωτώ πώς προέκυψε η ονομασία «Αιαλίς», μου απαντά απλά: «Δεν σημαίνει κάτι, είναι εύηχο και μου θυμίζει τον Αίολο». Μικρός, απλός χώρος, με ξύλινη μπάρα, βιβλιοθήκες, καναπέδες, τραπεζάκι για το τάβλι και ξύλινα τραπέζια. Στο βάθος είναι η κουζίνα, το βασίλειο της ιδιοκτήτριας – σαν να είσαι φιλοξενούμενος στην τραπεζαρία του σπιτιού της. Τα τραπεζάκια του εξωτερικού χώρου, που είναι κλεισμένος με νάιλον, συμμετέχουν και αυτά προκειμένου να καλύψουν το πιστό κοινό της γειτονιάς, δημιουργώντας ένα εσωτερικά δικό του σύμπαν.

Αιαλίς: αυτό το μικρό μαγαζί στο Π. Φάληρο σερβίρει μερικά από τα καλύτερα πολίτικα της Αθήνας Facebook Twitter
Η πλούσια γεύση του ιτσλί κεφτέ με τη γέμιση του μυρωδάτου και ζουμερού κιμά θα σε συνεπάρει.

Η κουζίνα, σοφά μελετημένη, ακολουθεί πιστά τη φιλοσοφία του χώρου και σε σεργιανίζει σε αυθεντικούς, πολίτικους μεζέδες. Αρχή με σαλάτα με ωμό παντζάρι περασμένο από τον τρίφτη, μαριναρισμένο ελαφρά με ξίδι και ελαιόλαδο, ό,τι πρέπει για να συνοδεύσει το τσίπουρο. Στο τραπέζι προσγειώθηκε το εχλικεγίφ, ένα σκεύος μπακιρένιο, σαν μικρή φόρμα του κέικ, που είχε πάγο και στο κέντρο θέση για να μπαίνει το ποτήρι με το τσίπουρο ή το ούζο, ώστε να διατηρείται δροσερό και να μη χρειάζεται να το αραιώνεις με πάγο. Το πιο πιθανό είναι ότι δεν το έχεις ξαναδεί και θα σε εντυπωσιάσει. Ακολούθησαν οι μελιτζάνες, κομμένες σε γενναίες μπουκιές, μαγειρεμένες με ντομάτα κι ενισχυμένες με κομμάτια κόκκινης πιπεριάς που συνόδευε ελαφριά σκορδάτη σος γιαουρτιού (€5). Ωραίος και γευστικός κρύος μεζές, με τη μελιτζάνα να απογειώνεται στον ουρανίσκο από τη δροσιά του γιαουρτιού. Οι λεπτές φλογέρες, φτιαγμένες με φύλλο γιουφκά και τυρί (€4), περασμένες ανάλαφρα από το τηγάνι, τρώγονται απνευστί. Η πλούσια γεύση του ιτσλί κεφτέ (€6) με τη γέμιση του μυρωδάτου και ζουμερού κιμά θα σε συνεπάρει. Η σαλάτα ταμπουλέ (€4,50), με μπόλικο ψιλοκομμένο μαϊντανό και σπασμένο στάρι, κόκκινη πιπεριά, δυόσμο, μπούκοβο και σουμάκ, ήταν δροσερή και με ωραία ισορροπία – μου άρεσε που κυριαρχούσε ο μαϊντανός και όχι το πλιγούρι. Με ικανοποίησε απόλυτα το πιάτο Αρναούτ Τσιέρι (€5), με το ψιλοκομμένο μοσχαρίσιο συκώτι περασμένο όσο πρέπει από το τηγάνι και σε άριστο συνδυασμό με το κομμένο φρέσκο κρεμμυδάκι και τη ρίγανη. Ένα πιάτο που επειδή θεωρείται απλό, προδίδει και πιο εύκολα τις ατέλειες της κουζίνας. Επιβάλλεται να δοκιμάσεις την πίτα Καισαρείας (€5), φτιαγμένη με φύλλο γιουφκά, καλής ποιότητας παστουρμά, τυρί και κύβους ντομάτας που προστίθενται στο τέλος και χαρίζουν τη δροσιά τους στην πληθωρική γεύση. Η κορυφαία, κατά τη γνώμη μου, στιγμή, ήταν όταν σερβιρίστηκε το Τοπίκ (€7), ένα πιάτο που ακολουθεί μια παραδοσιακή αρμένικη συνταγή – γεύση που σου μένει αξέχαστη. Πρόκειται για έναν σφιχτό χυλό που φτιάχνεται από πατάτα και ρεβίθια και γεμίζεται με καραμελωμένα κρεμμύδια και ξηρούς καρπούς, με κυρίαρχο το αράπικο φιστίκι, το κουκουνάρι και τις μαύρες σταφίδες. Σερβίρεται ραντισμένο με κανέλα. Κάθε μπουκιά αποκαλύπτει φινετσάτη γεύση με ένα παιχνίδισμα απαλής υφής και τραγανού από τους ξηρούς καρπούς, αφήνοντας μια διακριτική γλυκύτητα στην επίγευση. Τι να πω, όμως, και για τα εκπληκτικά μαντί (€6), τις λιλιπούτειες μπουκιές, γεμιστές με μοσχαρίσιο κρέας και κόκκινο πιπέρι από την Πόλη, al dente, με τη συνοδεία γιαουρτιού και μπόλικου ξερού δυόσμου; Μοσχοβολιστό, μερακλίδικο μαγείρεμα: δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Τούρκος πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου διάλεξε αυτό το εστιατόριο για να γευματίσει όταν επισκέφθηκε την Ελλάδα.

Αιαλίς: αυτό το μικρό μαγαζί στο Π. Φάληρο σερβίρει μερικά από τα καλύτερα πολίτικα της Αθήνας Facebook Twitter
Η σαλάτα ταμπουλέ, με μπόλικο ψιλοκομμένο μαϊντανό και σπασμένο στάρι, κόκκινη πιπεριά, δυόσμο, μπούκοβο και σουμάκ, ήταν δροσερή και με ωραία ισορροπία.

☛ Αιαλίς, Αλκυόνης 27 & Πρωτέως, Π. Φάληρο, 212 1003311

1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γκίκας Ξενάκης

Γκίκας Ξενάκης / «Έχω κάνει λάθη – δούλεψα πολύ με τον εαυτό μου για να τους σέβομαι όλους στην κουζίνα»

Μεγαλώνοντας στη Θήβα, αγάπησε το φρέσκο ψάρι, τα άγρια χόρτα και τις ταπεινές συνταγές. Αν και είχε αρχικά πολύ κακή εικόνα για τους μάγειρες, εξελίχθηκε σε σεφ για τον οποίο –όπως είπε ο Επίκουρος– μπορούσε να καταλάβει κανείς ένα πιάτο του με κλειστά τα μάτια. Ο «τιμονιέρης» της κουζίνας του Aleria, Γκίκας Ξενάκης, είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πούλοι και κουκνούκοι, τα ζυμαρένια ειδώλια της Ανάστασης

Γεύση / Πούλοι και κουκνούκοι, τα ζυμαρένια ειδώλια της Ανάστασης

Ευφάνταστα τσουρέκια και καλιτσούνια της Λαμπρής, που βγαίνουν σε ποικίλα σχήματα και εκδοχές στα νησιά του Αιγαίου, θυμίζουν ζυμαρένια μικρογλυπτά και αναδίδουν την αρχοντική ευωδιά των ημερών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Πώς ο Ιωσήφ Ζησιάδης δημιούργησε το μοναδικό οινοποιείο της Πάτμου

Το κρασί με απλά λόγια / Πώς ένας πρώην υπουργός της Ελβετίας έγινε ο μοναδικός οινοποιός της Πάτμου

Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και ο Παναγιώτης Ορφανίδης φιλοξενούν τον Ιωσήφ Ζησιάδη, έναν άνθρωπο με πολυδιάστατη πορεία που κάποια στιγμή αποφάσισε να δημιουργήσει το μοναδικό οινοποιείο της Πάτμου.
THE LIFO TEAM
Από arrancini μέχρι καλαμάκι συκώτι στο χέρι: Αυτό είναι το νέο αθηναϊκό street food

Γεύση / Από arrancini μέχρι καλαμάκι συκώτι στο χέρι: Αυτό είναι το νέο αθηναϊκό street food

H Αθήνα έχει πολλά στριτφουντάδικα. Όμως κάποια νέα, εκτός από το ότι ανεβάζουν το επίπεδο, έχουν καταφέρει να γίνουν instant συνήθεια για το προσεγμένο φαγητό τους, αλλά όχι μόνο γι' αυτό.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Σουπιοπίλαφο

Γεύση / Σουπιοπίλαφο: Η μυστηριώδης γεύση του Αιγαίου

Από τον μινωικό πολιτισμό και τα κύπελλα του μέχρι τα σύγχρονα τσουκάλια, το μελάνι της σουπιάς συνεχίζει να αφήνει το αποτύπωμά του, ενώ το σουπιοπίλαφο αναδεικνύει τη μοναδικότητά του, τόσο στην εμφάνιση όσο και στο γευστικό του αποτέλεσμα.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Από Άγιο Όρος στην Κρήτη: Πώς μαγειρεύει η Ελλάδα τον μπακαλιάρο

Γεύση / Από το Άγιο Όρος στην Κρήτη: Πώς μαγειρεύει η Ελλάδα τον μπακαλιάρο

Σε μακαρονάδα ή παστός με ρεβίθια, ή λεμονάτος με ολόκληρα κρεμμύδια: Από το ένα πέλαγος στο άλλο, το τελετουργικό μας πιάτο παίρνει διαφορετικές μορφές, αποτελώντας ένα εκλεκτό έδεσμα της ελληνικής cucina povera.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ

σχόλια

1 σχόλια
Το Αιαλίς όντως πολύ νόστιμα φαγητά και σε καλές τιμές.Αλλά κι αυτός ο Νταβούτογλου, ήρθε σε ξένη χώρα και ψάχνει να φάει πολίτικο φαγητό; Έλεος. Σα να πάω στο Λονδίνο και να ψάχνω να βρω ποιός κάνει καλά γεμιστά.