Η Δημοτική Βιβλιοθήκη των Αθηνών μαραίνεται εκεί κοντά στον Σταθμό Λαρίσης

Η Δημοτική Βιβλιοθήκη των Αθηνών μαραίνεται εκεί κοντά στον Σταθμό Λαρίσης Facebook Twitter
Το καινούργιο παιδικό τμήμα, το οποίο στήνεται σε ένα εξωτερικό λιλιπούτειο κτίσμα, που μέχρι πρότινος λειτουργούσε ως αποθήκη, δεν θα θυμίζει σε τίποτα το προηγούμενο. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
7

Η Αθήνα, παγκόσμια πρωτεύουσα του βιβλίου; Άλλοι ενθουσιάστηκαν ή, τουλάχιστον, αναθάρρησαν με το νέο κι άλλοι το εισέπραξαν ως σύντομο ανέκδοτο. Για τον Δήμο Αθηναίων, πάντως, ήταν μια απρόσμενη επιτυχία και η ατμόσφαιρα που επικρατούσε στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε ο Γιώργος Καμίνης ήταν πανηγυρική. Η δωδεκάμηνη γιορτή με τις φιλαναγνωστικές δράσεις που θα ξεκινήσει την άνοιξη υπό τις ευλογίες της Ουνέσκο παρουσιάστηκε ως μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για τη μετάλλαξη της Αθήνας σε μια πόλη «φιλική προς το βιβλίο», σ' ένα «χωνευτήρι ιδεών», και οι προσδοκίες που εκστομίστηκαν καλύπτουν από την «αύξηση του συνεδριακού τουρισμού» ως τη «μετάφραση Ελλήνων συγγραφέων στο εξωτερικό»...

Ας μη μεμψιμοιρούμε. Και μόνο το γεγονός ότι η έγνοια για την προώθηση της ανάγνωσης έρχεται στην επιφάνεια της δημοτικής ατζέντας έχει τη σημασία του. Για τη Δημοτική Βιβλιοθήκη, όμως, κουβέντα δεν ειπώθηκε. Λογικά, θα 'πρεπε να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο σ' αυτή την υπόθεση. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, εξορισμένη από την πλατεία Κοτζιά στον Σταθμό Λαρίσης, στεγασμένη σ' ένα κτίριο που αντί για αίγλη αποπνέει μιζέρια, χωρίς τακτική ροή εσόδων και με τις συλλογές της αθέατες για το κοινό, η Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη, όσες απόπειρες εξωστρέφειας κι αν έχει επιχειρήσει, μοιάζει καταδικασμένη να ζει στο περιθώριο.


Στα χαρτιά υπάρχει από το 1835. Ιδρύθηκε από τον πρώτο δήμαρχο της πόλης, τον Ανάργυρο Πετράκη, με την ανακήρυξη της Αθήνας ως πρωτεύουσας του νεοελληνικού κράτους, αλλά χρειάστηκε να περάσει ένας αιώνας μέχρι να διαμορφωθεί ο πρώτος πυρήνας των συλλογών της και να αποδοθεί στο κοινό. Περιπλανώμενη επί δεκαετίες, το 1985 εγκαταστάθηκε στον δεύτερο όροφο του δημαρχιακού μεγάρου και, εκεί, δέκα όλοι κι όλοι βιβλιοθηκονόμοι ανέλαβαν να καταγράψουν και να ταξινομήσουν ογδόντα χιλιάδες τόμους που είχαν συσσωρευτεί ως τότε, κυρίως από δωρεές. Ανάμεσά τους, πλήθος βιβλίων και πλούσιο φωτογραφικό υλικό για την ιστορία της Αθήνας, καθώς και αρχείο εφημερίδων από το 1863 και αρχείο εννιακοσίων τίτλων περιοδικών από το 1834. (Σήμερα γίνεται λόγος για 55.000 τόμους και τα παραπάνω αρχεία φτάνουν ως το 1999).

Αντίστοιχη απογοήτευση ένιωσε η Μάρω Δούκα βλέποντας τι είδους βιβλία ήταν απλωμένα στους πάγκους, στην αίθουσα των δανεισμών. «Ανάμεσά τους, είδα πολλά αισθηματικά μυθιστορήματα του συρμού – ως και τις "Πενήντα αποχρώσεις του γκρι". "Σας το έστειλε ο εκδότης;" ρώτησα. "Όχι", μου είπαν, "εμείς το αγοράσαμε γιατί είχε μεγάλη ζήτηση"


Στα μέσα της δεκαετίας του '80 η προοπτική να επεκταθεί η βιβλιοθήκη και στο ισόγειο του δημαρχείου φάνταζε ακόμα εφικτή. Στα μέσα της επόμενης δεκαετίας, ωστόσο, και ενώ ως δανειστική είχε καταφέρει ν' αποκτήσει γύρω στα 6.000 μέλη, οι ελπίδες για την επέκτασή της άρχισαν να μαραίνονται. Όχι μόνο δεν ενισχύθηκε οικονομικά σε μια εποχή που πακτωλοί χρήματος διοχετεύονταν σε φιέστες και δεξιώσεις, όχι μόνο δεν φρόντισε κανείς ώστε να καταθέτουν οι εκδότες από ένα αντίτυπο κάθε καινούργιας έκδοσης, αλλά τόσο οι χώροι όσο και το προσωπικό της συρρικνώθηκαν. Οι μισές από τις αίθουσές της χρησιμοποιήθηκαν για να στεγαστούν γραφεία δημοτικών αρχόντων, οι διάδρομοί της έπηξαν από κιβώτια και άχρηστα μηχανήματα και, ουσιαστικά, έπαψε να λειτουργεί.

Η Δημοτική Βιβλιοθήκη των Αθηνών μαραίνεται εκεί κοντά στον Σταθμό Λαρίσης Facebook Twitter
Τα σκήπτρα στις προτιμήσεις των μεγάλων κρατάνε συγγραφείς όπως η Μαντά και η Δημουλίδου, ο Νέσμπο, ο Ζουργός, ο Καλπούζος, αλλά και ο Καζαντζάκης και ο Καραγάτσης, ενώ ιδιαίτερα δημοφιλή τελευταία είναι και τα ιστορικά μυθιστορήματα του Δημήτρη Κυριαζή. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


Το τελικό χτύπημα ήρθε με τους σεισμούς του '99, οπότε και κρίθηκε επιβεβλημένη η μεταφορά της αλλού. Ήταν πια μια βιβλιοθήκη-φάντασμα: οι συλλογές της στριμώχνονταν μέσα σε κούτες, στις αποθήκες του δήμου στο ρέμα της Χελιδονούς. Κι ενώ όλα έδειχναν πως θα στεγαζόταν σε ένα από τα ανακαινισμένα κτίρια της Τεχνόπολης στο Γκάζι, τελικά αποφασίστηκε να μεταφερθεί στο παλιό Βρεφοκομείο της οδού Δομοκού, στο ίδιο κτίριο που είχαν χρησιμοποιήσει οι Γερμανοί ως κρατητήριο επί Κατοχής, σε μια γειτονιά γεμάτη οίκους ανοχής και συνεργεία αυτοκινήτων, όπου μόλις σκοτεινιάζει δεν κυκλοφορεί ψυχή.


«Κι εμένα με σόκαρε αυτή η επιλογή», ομολογεί η Άβα Χαλκιαδάκη, αντιπρόεδρος του Οργανισμού Πολιτισμού, Άθλησης και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων και επικεφαλής της ομάδας που κατάφερε να αποσπάσει από την Ουνέσκο το χρίσμα της Παγκόσμιας Πρωτεύουσας του Βιβλίου για την Αθήνα. Χωρίς λαϊκό έρεισμα –δεν είναι εκλεγμένη–, αλλά μια ζωή αφοσιωμένη στη θεσμική προώθηση της ανάγνωσης, παλιά συνεργάτιδα της Μυρσίνης Ζορμπά στο ΕΚΕΒΙ και πρόεδρος του μη κερδοσκοπικού σωματείου «Διαβάζοντας Μεγαλώνω», με το οποίο ο δήμος συνεργάζεται στενά, η ίδια έχει πλήρη συνείδηση της κατάστασης. «Προφανώς και η Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη θα έπρεπε να βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και όχι σε μια τόσο δύσκολη περιοχή. Αυτό όμως έχουμε, μ' αυτό θα πορευτούμε. Αν μη τι άλλο, η πρόσβαση είναι πολύ εύκολη, δυο βήματα από τον σταθμό του μετρό. Θέλω να πιστεύω πως αναβαθμίζοντας τη βιβλιοθήκη, θα αναβαθμιστεί και η γειτονιά. Είναι μια πρόκληση».

 
Κυοφορείται, άραγε, κάποιο σχέδιο που αγνοούμε; Προβλέπεται κάτι για τη μετεκπαίδευση του προσωπικού της, για τον ψηφιακό εκσυγχρονισμό της, τη σηματοδότησή της, την ανακαίνιση των εσωτερικών χώρων της; Κι αφού τα οικονομικά περιθώρια του δήμου είναι περιορισμένα, έχει γίνει κάποια σοβαρή απόπειρα να εξασφαλιστούν χορηγίες για χάρη της; Σύμφωνα με την Άβα Χαλκιαδάκη: «Προχωράμε αργά-αργά, αλλά νομίζω πως χτίζουμε πράγματα. Χορηγίες, όχι, δεν έχουν συγκεντρωθεί. Μέσα στην τελευταία τριετία, όμως, έγιναν πολλές αλλαγές. Πραγματοποιήθηκαν εκδηλώσεις και για παιδιά και για ενήλικες, δόθηκαν χρήματα για αγορές βιβλίων, καινούργιου εκτυπωτή και πέντε υπολογιστών, στο δυναμικό της προστέθηκαν δύο νέοι βιβλιοθηκονόμοι, το πιλοτικό πρόγραμμα για εφήβους που στηρίζεται στα χειρόγραφα συγγραφέων που διαθέτει η βιβλιοθήκη θα συνεχιστεί και με τη δημιουργία ξεχωριστού παιδικού τμήματος, που θα έχει ολοκληρωθεί ως τον Ιανουάριο, οι εσωτερικοί της χώροι θα βαφτούν και θα αναδιαμορφωθούν».


Μέχρι να συνδεθεί με το Future Library και τις καλοκαιρινές εκστρατείες του, η Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη δεν ήταν σε θέση να εξυπηρετεί μικρούς αναγνώστες. Το 2012, εντούτοις, από το μηδέν και εκ των ενόντων, μια μικροσκοπική της αίθουσα μεταμορφώθηκε σε «παιδικό τμήμα», στο οποίο συγκεντρώθηκαν, από δωρεές, σχεδόν εννιακόσιοι τίτλοι. Φέτος, όμως, επισημαίνει η κ. Χαλκιαδάκη, «εκταμιεύτηκαν 50.000 ευρώ, το 90% των οποίων διοχετεύτηκε σε αγορές 3.500 παιδικών βιβλίων».

Η Δημοτική Βιβλιοθήκη των Αθηνών μαραίνεται εκεί κοντά στον Σταθμό Λαρίσης Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


Το καινούργιο παιδικό τμήμα, το οποίο στήνεται σε ένα εξωτερικό λιλιπούτειο κτίσμα που μέχρι πρότινος λειτουργούσε ως αποθήκη, δεν θα θυμίζει σε τίποτα το προηγούμενο. Η αισθητική του θα παραπέμπει σ' εκείνη των παιδικών παραρτημάτων που υλοποιήθηκαν με ΕΣΠΑ και εγκαινιάστηκαν πρόσφατα στους Αμπελόκηπους – χάρμα οφθαλμών και τα δύο. Το ένα απευθύνεται αποκλειστικά σε παιδιά και εφήβους και το άλλο –μια πρωτιά για την Ελλάδα– έχει σχεδιαστεί αποκλειστικά για βρέφη και νήπια. Στις συλλογές τους βρίσκει κανείς από κόμικς και ξενόγλωσσες εκδόσεις μέχρι επιτραπέζια παιχνίδια και το γεγονός ότι μένουν ανοιχτά τα πρωινά του Σαββάτου έχει βοηθήσει στην εδραίωσή τους στη γειτονιά. Μέσα σε λίγους μήνες έχουν αποκτήσει πάνω από 500 μέλη και κάθε μέρα πραγματοποιούν περίπου πενήντα δανεισμούς. Ποιος να το αρνηθεί; Το ν' ανοίγουν περιφερειακά παραρτήματα, και μάλιστα για τρυφερές ηλικίες, είναι απολύτως θετικό. Δεν θα έπρεπε όμως να έχει προηγηθεί η ριζική αναβάθμιση της Κεντρικής Βιβλιοθήκης που υποτίθεται πως συντονίζει τις δράσεις και των υπόλοιπων;


Αυτός ήταν και ο στόχος της Μάρως Δούκα, όταν στις τελευταίες δημοτικές εκλογές αποφάσισε να κατέβει υποψήφια με την «Ανοιχτή Πόλη» και σ' αυτόν διοχέτευε τις δυνάμεις της ως τον περασμένο Ιούνιο, οπότε αποφάσισε να παραιτηθεί. Στη Δούκα οφείλονται τ' αφιερώματα στον Χατζή, στον Χάκκα, στον Αλεξάνδρου, στην Τ. Γκρίτση- Μιλλιέξ, στον Φραγκιά και στον Ιωάννου που οργανώθηκαν στο κτίριο της οδού Δομοκού, καθώς και μια σειρά συνομιλιών με νέους πεζογράφους –από τον Δημοσθένη Παπαμάρκου, τον Μάκη Τσίτα και την Κάλλια Παπαδάκη, ως τον Γιάννη Τσίρμπα, τη Μαρία Φακίνου ή τη Λένα Κιτσοπούλου–, στις οποίες συνέβαλε και ο Σωτήρης Δημητρίου. «Είχα πιστέψει», λέει η ίδια, «πως με τέτοιες πρωτοβουλίες η βιβλιοθήκη θ' αποκτούσε μια θέση στον πολιτιστικό χάρτη της πόλης, διευρύνοντας έτσι το κοινό της, αλλά διαψεύστηκα. Την πρώτη χρονιά, στα αφιερώματα για τους κλασικούς συγγραφείς υπήρξε μια σχετική ανταπόκριση, αλλά τις εκδηλώσεις με τους νεότερους τις παρακολούθησαν ελάχιστοι. Το κοινό αποτελείτο κατά κανόνα από φίλους και γνωστούς των πεζογράφων και οι τελευταίοι, σε άλλη βραδιά από τη δική τους, δεν εμφανίστηκαν. Ούτε το προσωπικό της βιβλιοθήκης ούτε οι υπόλοιποι δημοτικοί σύμβουλοι έδειξαν ν' αγκαλιάζουν με ζέση αυτή την προσπάθεια. Ακόμα και για τα προσχήματα, θα 'πρεπε να δείξουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον».

Η Δημοτική Βιβλιοθήκη των Αθηνών μαραίνεται εκεί κοντά στον Σταθμό Λαρίσης Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


Αντίστοιχη απογοήτευση ένιωσε η Μάρω Δούκα βλέποντας τι είδους βιβλία ήταν απλωμένα στους πάγκους, στην αίθουσα των δανεισμών. «Ανάμεσά τους, είδα πολλά αισθηματικά μυθιστορήματα του συρμού – ως και τις "Πενήντα αποχρώσεις του γκρι". "Σας το έστειλε ο εκδότης;" ρώτησα. "Όχι", μου είπαν, "εμείς το αγοράσαμε γιατί έχει μεγάλη ζήτηση". Σύμφωνοι, ο κόσμος αυτά θέλει. Δεν θα όφειλε, όμως, η βιβλιοθήκη να συμβάλει και στη διαμόρφωση του γούστου των ανθρώπων, να καθοδηγεί τις αναγνωστικές τους συνήθειες; Θα όφειλε!».


Το 2011 οι ενήλικες που δανείζονταν τακτικά βιβλία από την Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη δεν ξεπερνούσαν τους 500. Σήμερα ο αριθμός τους έχει ξαναφτάσει τους 6.000, ενώ σ' αυτούς έχουν προστεθεί και 650 παιδιά. Τα σκήπτρα στις προτιμήσεις των μεγάλων κρατάνε συγγραφείς όπως η Μαντά και η Δημουλίδου, ο Νέσμπο, ο Ζουργός, ο Καλπούζος, αλλά και ο Καζαντζάκης και ο Καραγάτσης, ενώ ιδιαίτερα δημοφιλή τελευταία είναι και τα ιστορικά μυθιστορήματα του Δημήτρη Κυριαζή. Στους πάγκους εκτίθενται συνήθως τα νέα αποκτήματα της βιβλιοθήκης, τα οποία δεν συμβαδίζουν απαραίτητα με την τρέχουσα εκδοτική παραγωγή και μπορεί κανείς να πετύχει, ανάκατα, από αστυνομικά του Λευτέρη Καπώνη μέχρι έργα των Μάρκες, Καλβίνο και Γκράχαμ Γκριν. Με αφορμή τις εκδηλώσεις που αναφέρθηκαν πιο πάνω, προέκυψε ένα κονδύλι της τάξης των 10.000 ευρώ, με το οποίο αγοράστηκαν σε πολλαπλά αντίτυπα βιβλία όλων των συγγραφέων που παρουσιάστηκαν σ' αυτές. Για τη φετινή χρονιά, ωστόσο, μέχρι να ολοκληρωθεί η μετακόμιση του παιδικού τμήματος τουλάχιστον, άλλες τέτοιες εκδηλώσεις στην Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη δεν προβλέπονται. Μένει να δούμε με ποιον τρόπο θα συμμετάσχει στις δράσεις του Αθήνα - Παγκόσμια Πρωτεύουσα του Βιβλίου, από τον Απρίλιο του '17...

Η Δημοτική Βιβλιοθήκη των Αθηνών μαραίνεται εκεί κοντά στον Σταθμό Λαρίσης Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
7

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Μια πρώτη ματιά στο προσωπικό αρχείο του ποιητή Νίκου Καρούζου

Βιβλίο / Μια πρώτη ματιά στο προσωπικό αρχείο του ποιητή Νίκου Καρούζου

Είναι από τους σπουδαιότερους σύγχρονους ποιητές μας κι ας μην προβάλλεται από την επίσημη Πολιτεία και τη διανόηση όσο άλλοι μεγάλοι ομότεχνοί του. Ίσως επειδή ήτανε πάντοτε «απέξω», προσηλωμένος στον δικό του ορίζοντα, μακριά από λογής ομαδοποιήσεις και «φατρίες». Δεν επιθυμούσε «μια πραγματικότητα φαγωμένη από τα έλκη της ιδεολογίας», όπως έγραφε. Πρόσφατα, το αρχείο του δωρήθηκε στο Μουσείο Μπενάκη, κατόπιν δικής του επιθυμίας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ηλίας Μαγκλίνης: «Η ανάκριση»

Το Πίσω Ράφι / «Γιατί δεν μου μιλάς ποτέ για τον εφιάλτη σου, μπαμπά;»

Η «Ανάκριση» του Ηλία Μαγκλίνη, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πεζά των τελευταίων χρόνων, φέρνει σε αντιπαράθεση έναν πατέρα που βασανίστηκε στη Χούντα με την κόρη του που «βασανίζεται» ως περφόρμερ στα χνάρια της Μαρίνα Αμπράμοβιτς.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Πέντε κλασικά έργα που πρέπει κανείς να διαβάσει

Βιβλίο / 5 κλασικά βιβλία που κυκλοφόρησαν ξανά σε νέες μεταφράσεις

Η κλασική λογοτεχνία παραμένει εξαιρετικά επίκαιρη, κι αυτό το αντιλαμβάνεται κανείς ανατρέχοντας στους τίτλους της πρόσφατης βιβλιοπαραγωγής και σε έργα των Τζόις, Κουτσί, Κάφκα, Αντρέγεφ και Τσβάιχ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Τάσος Θεοφίλου: «Η φυλακή είναι το LinkedΙn των παρανόμων» ή «Το πορνό και το Κανάλι της Βουλής είναι από τα πιο δημοφιλή θεάματα στη φυλακή»

Βιβλίο / Τάσος Θεοφίλου: «Όταν μυρίζω μακαρόνια με κιμά θυμάμαι τη φυλακή»

Με αφορμή το βιβλίο-ντοκουμέντο «Η φυλακή», ο Τάσος Θεοφίλου μιλά για την εμπειρία του εγκλεισμού, για τον αθέατο μικρόκοσμο των σωφρονιστικών ιδρυμάτων –μακριά απ’ τις εικόνες που αναπαράγουν σειρές και ταινίες– και για το πώς η φυλακή λειτουργεί σαν το LinkedIn των παρανόμων.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Michel Gaubert: Ο dj που βάζει μουσικές στα σημαντικότερα catwalks

Βιβλίο / Michel Gaubert: Ο dj που βάζει μουσικές στα σημαντικότερα catwalks

Chanel, Dior και πολλοί ακόμα οίκοι υψηλής ραπτικής «ντύνουν» τα shows τους με τη μουσική του. Στο «Remixed», την αυτοβιογραφία-παλίμψηστο των επιρροών και των εμμονών του, ο ενορχηστρωτής της σύγχρονης catwalk κουλτούρας μας ξεναγεί σε έναν κόσμο όπου μουσική και εικόνα γίνονται ένα.
ΣΤΕΛΛΑ ΛΙΖΑΡΔΗ
Ρωμανός ο Μελωδός: Ο ουρανόθρεφτος ποιητής του Θείου Δράματος

Βιβλίο / Ρωμανός ο Μελωδός: Ο ουρανόθρεφτος ποιητής του Θείου Δράματος

Λίγοι είναι οι ποιητικά γραμμένοι εκκλησιαστικοί στίχοι που δεν φέρουν τη σφραγίδα αυτού του ξεχωριστού υμνωδού και εκφραστή της βυζαντινής ποιητικής παράδοσης που τίμησαν οι σύγχρονοί μας ποιητές, από τον Οδυσσέα Ελύτη μέχρι τον Νίκο Καρούζο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Τα 5 πιο σημαντικά βιβλία του Μάριο Βάργκας Λιόσα

Βιβλίο / Τα 5 πιο σημαντικά βιβλία του Μάριο Βάργκας Λιόσα

Η τελευταία μεγάλη μορφή της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας που πίστευε πως «η λογοτεχνία μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητα» έφυγε την Κυριακή σε ηλικία 89 ετών. Ξεχωρίσαμε πέντε από τα πιο αξιόλογα μυθιστορήματά του.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
bernhard schlink

Πίσω ράφι / «Φανταζόσουν ότι θα έβγαινες στη σύνταξη ως τρομοκράτης;»

Το μυθιστόρημα «Το Σαββατοκύριακο» του Μπέρνχαρντ Σλινκ εξετάζει τις ηθικές και ιδεολογικές συνέπειες της πολιτικής βίας και της τρομοκρατίας, αναδεικνύοντας τις αμφιλεγόμενες αντιπαραθέσεις γύρω από το παρελθόν και το παρόν.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Φοίβος Οικονομίδης

Βιβλίο / Φοίβος Οικονομίδης: «Είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να σπάσουμε σε χίλια κομμάτια»

Με αφορμή το νέο του βιβλίο «Γιακαράντες», ο Φοίβος Οικονομίδης, ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς συγγραφείς της νεότερης γενιάς, μιλά για τη διάσπαση προσοχής, την αυτοβελτίωση, τα κοινωνικά δίκτυα, το βύθισμα στα ναρκωτικά και τα άγχη της γενιάς του.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Σερζ Τισερόν «Οικογενειακά μυστικά»

Το Πίσω Ράφι / «Το να κρατάμε ένα μυστικό είναι ό,τι πιο πολύτιμο και επικίνδυνο έχουμε»

Μελετώντας τις σκοτεινές γωνιές των οικογενειακών μυστικών, ο ψυχίατρος και ψυχαναλυτής Σερζ Τισερόν αποκαλύπτει τη δύναμη και τον κίνδυνο που κρύβουν καθώς μεταφέρονται από τη μια γενιά στην άλλη.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Το ηθικό ζήτημα με τις μεταθανάτιες εκδόσεις με αφορμή το ημερολόγιο της Τζόαν Ντίντιον

Βιβλίο / Μεταθανάτιες εκδόσεις και ηθικά διλήμματα: Η Τζόαν Ντίντιον στο επίκεντρο

Σύντομα θα κυκλοφορήσει ένα βιβλίο με τις προσφάτως ανακαλυφθείσες «ψυχιατρικές» σημειώσεις της αείμνηστης συγγραφέως, προκαλώντας ερωτήματα σχετικά με τη δεοντολογία της μεταθανάτιας δημοσίευσης έργων ενός συγγραφέα χωρίς την επίσημη έγκρισή του.
THE LIFO TEAM
Στα «Μαθήματα Ζωγραφικής» του Τσαρούχη αποκαλύπτεται όλος ο ελληνικός κόσμος

Ηχητικά Άρθρα / Γιάννης Τσαρούχης: «Η ζωγραφική μου θρέφεται από τη μοναξιά και τη σιωπή»

Στα εκπληκτικά «Μαθήματα Ζωγραφικής» του Γιάννη Τσαρούχη αποκαλύπτεται όλος ο ελληνικός κόσμος, από τις μινωικές τοιχογραφίες έως τα λαϊκά δημιουργήματα του Θεόφιλου.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
George Le Nonce: «Εκτός από τα φέικ νιουζ, υπάρχει η φέικ λογοτεχνία και η φέικ ποίηση»

Ποίηση / George Le Nonce: «Εκτός από τα fake news, υπάρχει η fake λογοτεχνία και ποίηση»

Με αφορμή την έκδοση του τέταρτου ποιητικού του βιβλίου, με τίτλο «Μαντείο», ο Εξαρχειώτης ποιητής μιλά για την πορεία του, την ποίηση –queer και μη–, και για την εποχή του Web 2.0, αποφεύγοντας την boomer-ίστικη νοοτροπία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Χατζιδάκις, Ιωάννου, Χιόνης, Βακαλόπουλος, Κοντός: 5 βιβλία τους κυκλοφορούν ξανά

Βιβλίο / Χατζιδάκις, Ιωάννου, Χιόνης, Βακαλόπουλος, Κοντός: 5 βιβλία τους κυκλοφορούν ξανά

Μια σειρά από επανεκδόσεις αλλά και νέες εκδόσεις, που αφορούν ποιητές και λογοτέχνες που έχουν φύγει από τη ζωή μάς θυμίζουν γιατί επιστρέφουμε σε αυτούς, διαπιστώνοντας ότι παραμένουν, εν πολλοίς, αναντικατάστατοι.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ