Οι καινούργιες φίλες της μάνας μου

Οι καινούργιες φίλες της μάνας μου Facebook Twitter
2

Στεκόμουν δίπλα σε ένα απ’ τα ξεψυχισμένα πεύκα που περιβάλλουν το νοσοκομείο περιμένοντας το ιατρικό πόρισμα. Τα μάτια μου έκλειναν από την κούραση και η διάθεσή μου ήταν χάλια. Ένα ξαφνικό πρόβλημα υγείας της ηλικιωμένης μάνας μου, που βρισκόταν τώρα στο δωμάτιο διπλωμένη στα δύο απ’ τους πόνους, έγινε η αιτία για την εφιαλτική βραδιά που περάσαμε. Και τότε, εκεί, στη μέση του τίποτα, δίπλα στο πάρκινγκ, αντίκρυ από το νοσοκομειακό κυλικείο, αποκομμένος από τις επιταγές της ζωής, αντιμέτωπος με μια επιθετική στρατιά συναισθημάτων που έκαναν τα γόνατά μου αδύναμα, ένιωσα για λίγο καλός. Εννοώ, πραγματικά καλός. Μια αγάπη μεγάλη έριξε τη σκιά της πάνω στην καρδιά μου για όλα όσα βρίσκονταν τριγύρω μου. Για ένα βρομόσκυλο γεμάτο τσίμπλες και τσιμπούρια, για τους δύο άντρες από την επαρχία που έτρωγαν συσκευασμένα σε πλαστικό σάντουιτς σε ένα από τα μεταλλικά τραπεζάκια της καντίνας, για την καθαρίστρια με τα πλατινένια μαλλιά και τα προσθετικά νύχια, για τον γκρινιάρη ταξιτζή που μουρμούριζε επειδή κάποιος πελάτης χτύπησε δυνατά την πόρτα, για τις νοσοκόμες με τα ανατομικά τσόκαρα που μασούσαν τσίκλα. Μια ορδή από μυρμήγκια ανέβαινε τον κορμό του δέντρου. Προχωρούσαν νευρικά, ντοπαρισμένα, ανεξέλεγκτα το ένα πίσω απ’ το άλλο, δίχως κανένα να δείχνει κουρασμένο, έτοιμο να καταρρεύσει, άρρωστο. Κανένα τους δεν μπήκε ποτέ σε κλινική, δεν του φόρεσαν στον καρπό εκείνη την πλαστική πεταλούδα που είχαν φορέσει στη μάνα μου, που στις απολήξεις της συνδεόταν με ορούς και σωληνάκια. Γιατί τα μυρμήγκια ποτέ δεν παθαίνουν εγκεφαλικό, λευχαιμία ή καρδιακή προσβολή, όπως οι καινούργιες φιλενάδες της μάνας μου στα διπλανά κρεβάτια, με στόματα δίχως μασέλες-ορθάνοιχτα, με τα γκρίζα μαλλιά τους ανάκατα, με δέρμα κίτρινο και θολά μάτια, με χέρια ζαρωμένα, δίχως καδένες, ρολόγια και δαχτυλίδια, δίχως γαλλικό μανικιούρ, χρωματιστά μανό, με παλάμες ξερές, γεμάτες στίγματα και με τις γραμμές της μοίρας λες χαραγμένες από μαχαίρια. Γυναίκες με σύνταξη του ΙΚΑ, με ένσημα από δημόσιες υπηρεσίες και εργοστάσια, με ζωές μονότονες, δίχως διακοπές σε εξωτικά θέρετρα, με παιδιά, γαμπρούς νύφες και εγγόνια που δεν έχουν καιρό να έρθουν να τις δουν γιατί έχουν αγγλικά και φροντιστήρια. Γυναίκες μόνες, με άντρες που έφυγαν από χρόνια, με τις μορφές των γονιών τους σχεδόν ξεχασμένες, με μια νεότητα που πίσω της δεν άφησε τίποτα. Είναι η τρίτη ηλικία. Τέταρτη δεν υπάρχει, όπως δεν υπάρχει πρώτη ή δεύτερη, πια. 

Το κυλικείο είχε αδειάσει. Μερικά περιστέρια ανεβοκατέβαζαν τα ράμφη τους πάνω σε ό,τι είχε απομείνει από τα ψίχουλα των δύο αντρών από την επαρχία, οι οποίοι αφού κάπνισαν ένα τσιγάρο απομακρύνθηκαν. Είχε πέσει λίγη ψύχρα* ανατρίχιασα. Κατευθύνθηκα προς τα σκαλιά της κεντρικής εισόδου. Πήρα το ασανσέρ και ανέβηκα στο δωμάτιο της μάνας μου. Κοιμόταν. Οι πόνοι, αφού την εξάντλησαν, την πέταξαν σε έναν ύπνο δίχως όνειρα. Κάθισα δίπλα της αθόρυβα, όπως καθόταν κι εκείνη πλάι μου όταν ήμουν μωρό και αρρώσταινα. «Τώρα είσαι εσύ το μωρό», σκέφτηκα, και ευχαρίστως θα της έλεγα τώρα εγώ παραμύθια. Σε λίγο άνοιξε τα μάτια της, που ήταν σβησμένα από την αρρώστια και την ταλαιπωρία. «Έφαγες τίποτα;» με ρώτησε ξεψυχισμένα. «Να τρως, έχεις τόσα τρεχάματα... Φύγε, φύγε τώρα. Άντε να ξεκουραστείς, μην ανησυχείς για μένα...».

―Περιλαμβάνεται στο βιβλίο του "Έχω Μόνο Εσένα" - εκδόσεις Μελάνι. Αναδημοσιεύεται με την άδεια του συγγραφέα.

Βιβλίο
2

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βιογραφίες: Aπό τον Γκαρσία Μάρκες στην Άγκελα Μέρκελ

Βιβλίο / Πώς οι βιογραφίες, ένα όχι και τόσο δημοφιλές είδος στη χώρα μας, κατάφεραν να κερδίσουν έδαφος

Η απόλυτη επικράτηση των βιογραφιών στη φετινή εκδοτική σοδειά φαίνεται από την πληθώρα των τίτλων και το εύρος των αφηγήσεων που κινούνται μεταξύ του autofiction και των βιωματικών «ιστορημάτων».
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
ΕΠΕΞ Λευτέρης Αναγνώστου, ένας μεταφραστής

Λοξή Ματιά / Λευτέρης Αναγνώστου (1941-2024): Ένας ορατός και συγχρόνως αόρατος πνευματικός μεσολαβητής

Ο Λευτέρης Αναγνώστου, που έτυχε να πεθάνει την ίδια μέρα με τον Θανάση Βαλτινό, ήταν μεταφραστής δύσκολων και σημαντικών κειμένων από τη γερμανική και αυστριακή παράδοση.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Βιβλίο / Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Ο Ιωάννης Στεφανίδης, καθηγητής Διπλωματικής Ιστορίας στη Νομική του ΑΠΘ και επιμελητής του τρίτομου έργου του ιστορικού Νίκου Πετσάλη-Διομήδη, εξηγεί γιατί πρόκειται για ένα κορυφαίο σύγγραμμα για την εποχή που καθόρισε την πορεία του έθνους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Βιβλίο / Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Με αφορμή το τελευταίο του μυθιστόρημα «Ο θάνατος του συγγραφέα» ο δημοσιογράφος μιλά για την τεχνητή νοημοσύνη, την εικονική πραγματικότητα και την υπαρξιακή διάσταση της τεχνολογίας.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Άλαν Χόλινγκερστ: «Η γραμμή της ομορφιάς»

Το πίσω ράφι / Η γραμμή της ομορφιάς: Η κορυφαία «γκέι λογοτεχνία» του Άλαν Χόλινγκχερστ

Ο Χόλινγκχερστ τοποθέτησε το βραβευμένο με Booker μυθιστόρημά του στα θατσερικά '80s και κατάφερε μια ολοζώντανη και μαεστρική ανασύσταση μιας αδίστακτης δεκαετίας.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Βιβλίο / Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Η Σανόρα Μπαρμπ είχε περάσει πολύ καιρό στους καταυλισμούς των προσφύγων από την Οκλαχόμα που είχαν πληγεί από την Μεγάλη Ύφεση και την ξηρασία, προκειμένου να γράψει το μυθιστόρημά της. Έκανε όμως το λάθος να δείξει την έρευνά της στον διάσημο συγγραφέα, ο οποίος την πρόλαβε.
THE LIFO TEAM
Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι σπουδαιότερες μορφές του 19ου αιώνα

Βιβλίο / Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι παρεξηγημένοι του 19ου αιώνα

Το βιβλίο του Γερμανού θεωρητικού και πανεπιστημιακού Χέρφριντ Μίνκλερ αναλαμβάνει να επαναπροσδιορίσει το έργο τους, που άλλαξε τα δεδομένα του αστικού κόσμου από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Βιβλίο / Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Ο Νίκος Ψιλάκης ερευνά και μελετά την κρητική παράδοση εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι μνημειώδεις εκδόσεις για το φαγητό, τις λαϊκές τελετουργίες και τα μοναστήρια της Κρήτης που διασώζουν και προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό.
M. HULOT
«Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Βιβλίο / «Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Ένα νέο βιβλίο επιχειρεί να καταρρίψει τους μισογυνιστικούς μύθους για τις αυτοκρατορικές γυναίκες της Ρώμης, οι οποίες απεικονίζονται μονίμως ως στρίγγλες, ραδιούργες σκύλες ή λάγνες λύκαινες.
THE LIFO TEAM
Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Βιβλίο / Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Σε όλα τα έργα του πρωταγωνιστούν οι γυναίκες και μια υπόγεια Αθήνα, ενώ ο ίδιος δεν κρίνει τους ήρωές του παρά το αφήνει σε εμάς: Μια κουβέντα με τον χαμηλόφωνο συγγραφέα του «Άχρηστου Δημήτρη» και της «Πλατείας Κλαυθμώνος».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

σχόλια

2 σχόλια
Συγκλονιστικο! Δραστικο αναγλυφο καταστασεων και αισθηματων που διαπερναει την υπαρξη του αναγνωστη. Ελπιζω να εγινε καλα η μητερα του συγγραφεα. Το να βλεπεις και να μην μπορεις να βοηθησεις, με τα χερια δεμενα να πονας και το μονο που μπορεις να προσφερεις να ειναι η τσακισμενη απο αβεβαιοτητα παρουσια σου!
Αυτο ακριβως βιωσα μολις πριν δυο μηνες.Μολις το διαβασα ριγησα απο τη συγγινηση.Λες και το εγραψε για μενα.Ας αναπαυθει η ψυχουλα της μανουλας μου.Θα μου λειπει παντα..........