Ο Κωνσταντίνος Καραμητρούδης είναι γνωστός στους φαν του heavy metal ως Gus G. Θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς κιθαρίστες της γενιάς του διεθνώς.
Έχει διανύσει μια αξιοζήλευτη πορεία από το 1998 που πρωτοξεκίνησε. Είχε σχηματίσει τότε τους Firewind, την επίσημη μπάντα του.
Η καριέρα του απογειώθηκε όταν συνεργάστηκε με τον Ozzy Osbourne. Ήταν ο βασικός κιθαρίστας που τον συνόδευε στην παγκόσμια περιοδεία του το 2012. Δεν ξέρει τι να πρωτοθυμηθεί από αυτή του την εμπειρία.
«Είναι όπως τον βλέπαμε στην τηλεόραση;» «Είναι στην κοσμάρα του», αναφέρει χαρακτηριστικά για τον θρύλο του ροκ. «Μια φορά ήρθε στο αεροπλάνο κατακουρασμένος και μου παραπονιόταν ότι δεν είχε κοιμηθεί καθόλου.
Τον ρώτησα τι έγινε και μου είπε ότι μπέρδεψε τους δείκτες του ρολογιού και, ενώ νόμιζε, όταν ξύπνησε, ότι ήταν 9 το πρωί, άνοιξε τις κουρτίνες του δωματίου του και ήταν πίσσα σκοτάδι έξω. Ήταν ακόμη 3 μετά τα μεσάνυχτα. Έχω πάμπολλες αστείες ιστορίες από τότε».
Ο Gus G γεννήθηκε το 1980 στη Θεσσαλονίκη. Οι περισσότεροι νομίζουν ότι μένει στο εξωτερικό, αλλά γύρισε το 2003 στη συμπρωτεύουσα μόνιμα.
«Από τότε έχω εδώ τη φάση μου. Μέχρι σήμερα κανείς δεν έχει καταλάβει πού μένω. Άλλοι νομίζουν ότι μένω στην Αμερική, άλλοι αλλού. Η αλήθεια είναι ότι και εδώ περνάω μόνο τον μισό χρόνο. Τον άλλο μισό είμαι κάπου αλλού, σε περιοδεία ή σε συνεχή ταξίδια. Αυτή είναι και η φύση της δουλειάς».
Η μουσική βιομηχανία είναι δύσκολη πολλές φορές, πόσο μάλλον όταν μπλέκεται και η τέχνη. Δεν είναι όλα ρόδινα. Δημιουργείς κάτι, αλλά στη συνέχεια πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να φας πολλές σφαλιάρες και να ακούσεις πολλά «όχι».
— Σημαίνει κάτι που είσαι Έλληνας στο εξωτερικό;
Η χώρα μας δεν είναι ιδιαίτερα γνωστή για τη ροκ ή τη μέταλ μουσική της παράδοση. Είναι κυρίως γνωστή για τη φέτα, τον μουσακά, τα ωραία νησιά και τέτοια πράγματα.
Αρχικά προξενεί ένα ενδιαφέρον όταν λες ότι είσαι από την Ελλάδα. Στη δική μου περίπτωση, που έχω καθιερωθεί κάπως στον χώρο, με γνωρίζουν και δεν τους προκαλεί τόσο μεγάλη εντύπωση το ότι είμαι από την Ελλάδα.
Πάντα με ρωτούν τι συμβαίνει εδώ τα τελευταία χρόνια. Πήραμε αρκετή αρνητική δημοσιότητα με το θέμα της κρίσης.
— Παρακολουθείς την επικαιρότητα;
Δεν παρακολουθώ καθόλου ειδήσεις. Εδώ και αρκετό καιρό αποφάσισα ότι είναι πολύ στενόχωρα τα πράγματα και όσο τα παρακολουθείς, τόσο σε ρίχνει η κατάσταση.
Δεν πιστεύω ότι χάνω και τίποτα που δεν έχω επαφή με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που παρουσιάζουν τρομακτικά τα πάντα. Είναι καθαρά προσωπική μου απόφαση, θέμα επιλογής.
— Πώς ήταν να μεγαλώνεις στη Θεσσαλονίκη και πόσο έχει αλλάξει σήμερα;
Είχα μια ευχάριστη παιδική ηλικία. Μεγάλωσα στα '80s, μέσα στο βαθύ ΠΑΣΟΚ. Είχα οικογένεια που πάντα με υποστήριζε σε αυτό που ήθελα να κάνω. Η Θεσσαλονίκη σήμερα έχει πάρα πολλή κίνηση. Φοβάσαι και να κυκλοφορήσεις στο κέντρο.
Παλιά κατέβαινα για καμιά βόλτα. Τώρα έχω αποτραβηχτεί, μένω πιο έξω. Είναι πολύ όμορφη πόλη. Έχει ένα ιδιαίτερο vibe, μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα που πάντα μου άρεσε, γι' αυτό επιλέγω να μένω ακόμα εδώ, αλλά είναι γεγονός ότι στο κέντρο επικρατεί συνωστισμός και, γενικότερα, μια τρέλα.
Gus G. (feat. Elize Ryd) - What Lies Below (OFFICIAL VIDEO)
— Πού πάει το ροκ σήμερα, κατά την άποψή σου; Έχει την ίδια δύναμη όπως άλλοτε;
Τα πράγματα έχουν αλλάξει γενικά στη μουσική βιομηχανία και αυτό επηρεάζει και το ροκ και όλες τις μουσικές. Πλέον έχει αλλάξει όλο το μοντέλο της βιομηχανίας.
Η νέα γενιά καταναλώνει μουσική με πολύ διαφορετικό τρόπο απ' ό,τι η δική μας. Η ροκ μουσική έχει ακόμα μεγάλη δύναμη. Υπάρχει κόσμος που την ακούει κι έτσι μεταδίδεται και στους πιτσιρικάδες. Τη στηρίζουν αρκετά φεστιβάλ.
Νομίζω ότι ζούμε σε μια εποχή παγκοσμιοποίησης που χωράει τα πάντα. Το digital σου δίνει πρόσβαση σε ό,τι θέλεις. Το θέμα για έναν καλλιτέχνη είναι πώς θα ξεχωρίσει σε αυτό το χάος.
Σίγουρα, παλιότερα ήταν πιο εύκολα και, προσωπικά, ξεκίνησα λίγο αργά κιόλας. Αν ρωτήσεις κάποιον που έπαιζε μουσική τη δεκαετία του '70 ή του '80, θα σου πει ότι ήταν πιο λίγες οι μπάντες. Τώρα έχουν δημιουργηθεί ένα σωρό παρακλάδια.
Μόνο μέσα στο heavy metal βρίσκεις ό,τι θες: οι μισοί είναι π.χ. ιππότες, οι άλλοι μισοί πολεμιστές, υπάρχουν και νεράιδες. Υπάρχει μέταλ σε διαφορετικές γλώσσες, χαμός γίνεται. Πλέον δεν υπάρχει κάτι στάνταρ.
Αυτό που έλεγαν παλιά, ότι κυνηγούσαν έναν νέο καλλιτέχνη για συμβόλαιο οι δισκογραφικές, είναι λίγο μύθος πια, ανήκει στο παρελθόν.
Η τελευταία γενιά που το πρόλαβε ήταν ίσως η δική μου. Το θυμάμαι αυτό από τότε που έστελνα τα ντέμο στις εταιρείες. Τώρα βγάζει κάποιος ένα τραγούδι, γίνεται viral και πάνε οι εταιρείες. Αν έχεις λαό που σε ακούει για οποιονδήποτε τρελό λόγο, δεν χρειάζεσαι τίποτε άλλο.
— Παρακολουθείς τι γίνεται στην ελληνική σκηνή τελευταία με όλες τις stoner μπάντες που βγαίνουν στο εξωτερικό;
Όχι ιδιαίτερα. Η νέα γενιά της Ελλάδας, που είναι το alternative, το stoner, είναι αυτός ο DIY κύκλος. Όλα αυτά τα παιδιά που βγαίνουν, παίζουν στο εξωτερικό, κάνουν περιοδείες παντού, στην Ευρώπη και στην Αμερική, κάνουν τα πάντα μέσω του Διαδικτύου.
Είμαι πολύ υπέρ αυτής της φάσης. Δεν είμαι από αυτούς τους μίζερους που λένε «κάποτε ήταν καλύτερα» ή «αν δεν πιάσεις το βινύλιο στα χέρια σου, δεν καταλαβαίνεις τη μουσική».
Ωραίο και το βινύλιο, το γουστάρω, αλλά πρέπει να δεχτούμε ότι αλλιώς ακούει ο κόσμος μουσική σήμερα. Είναι αδιαμφισβήτητο αυτό, είτε σου αρέσει είτε όχι.
Και πρέπει να χαιρόμαστε, επειδή έτσι κάθε ταλαντούχος πιτσιρικάς μπορεί να γράψει ένα φοβερό τραγούδι σε ένα δωμάτιο, να το βγάλει στο Διαδίκτυο και να αγγίξει κάποιον στην άλλη πλευρά του πλανήτη. Το θεωρώ φοβερό, ένα τεχνολογικό θαύμα.
— Έχει εξελιχθεί ο ήχος της κιθάρας τα τελευταία χρόνια;
Ναι, αρκετά. Στην εποχή μου η κιθάρα παιζόταν στις 6 χορδές. Ο Κιθ Ρίτσαρντς έπαιζε στις 5 χορδές πάντα. Εκεί που οι περισσότεροι κιθαρίστες παίζουν με έξι, πλέον βλέπεις και 8χορδες, κάτι σαν μπασοκίθαρο δηλαδή.
Έχουν γίνει διάφορα παντρέματα διαφορετικών ήχων, όπως αυτό που λένε djent metal, που κάποιες μπάντες έχουν μπερδέψει το progressive με jazz fusion. Έχει προχωρήσει πολύ το θέμα και σίγουρα έχει ανέβει αρκετά ο πήχης στο θέμα της τεχνικής.
Υπάρχουν φοβεροί κιθαρίστες πια. Βλέπεις στο YouTube 13χρονα κοριτσάκια από την Κίνα που παίζουν ό,τι παίζει ο Steve Vai των Whitesnake.
— Είναι όμως το ίδιο;
Πάντα πίστευα στη δύναμη της μουσικής. Ωραία είναι αυτά τα ζογκλερικά να τα κοιτάς.
Αν γίνουν και viral, κάποιος μπορεί να γίνει διάσημος μέσα σε μια νύχτα, αλλά το θέμα είναι τι μουσική μένει στο τέλος. Μόνο ο χρόνος θα δείξει αν αυτοί οι άνθρωποι θα μπορέσουν να γράψουν μουσική που θα μείνει.
— Ακούς άλλα είδη μουσικής; Ραπ, για παράδειγμα;
Στο σπίτι μου δεν ακούω τόσο πολύ μέταλ. Πιο πολύ Βαγγέλη Παπαθανασίου θα ακούσω, που είναι πιο χαλαρωτική μουσική. Μου αρέσει πάρα πολύ το χιπ-χοπ και σχήματα όπως οι Die Antwoord, που είναι από τη νότια Αφρική.
Η γυναίκα μου ακούει Eminem, εμένα δεν μου αρέσει και τόσο. Μου αρέσει πολύ ο Dr Dre, τα παλιά του κυρίως. Είμαι ανοιχτόμυαλος γενικά, θεωρώ ότι η καλή μουσική είναι καλή μουσική.
— Τι σημαίνει επιτυχία για σένα;
Για μένα επιτυχία δεν ορίζεται από το πόσους χρυσούς και πλατινιένους δίσκους έχεις στους τοίχους, αν και έχω και απ' αυτούς.
Για μένα επιτυχία είναι να κάνεις αυτό που σου αρέσει στη ζωή σου. Εκεί, για μένα, έχεις πετύχει. Το κάνω αυτό επαγγελματικά πολλά χρόνια, από πιτσιρικάς. Αν το εννοείς από οικονομικής άποψης, ναι, επιβιώνω από τη μουσική μου.
— Περίμενες ποτέ ότι θα έφτανες σήμερα να θεωρείσαι ένας από τους καλύτερους κιθαρίστες διεθνώς;
Όταν ξεκίνησα να παίζω κιθάρα, ήθελα να γίνω πολύ καλός. Και το περίμενα και δεν το περίμενα.
Σίγουρα δεν περίμενα να έχει τέτοια εξέλιξη η καριέρα μου, αλλά, όταν άρχισα να παίζω μουσική, ήθελα να φτάσω σε ένα πολύ καλό επίπεδο. Δεν ήθελα να είμαι μέτριος. Είχα πείσμα και ήμουν πολύ σκληρός κριτής του εαυτού μου.
— Έφτασες ποτέ σε σημείο να τα παρατήσεις;
Όλοι περνάνε τέτοιες φάσεις. Η μουσική βιομηχανία είναι δύσκολη πολλές φορές, πόσο μάλλον όταν μπλέκεται και η τέχνη. Δεν είναι όλα ρόδινα.
Δημιουργείς κάτι, αλλά στη συνέχεια πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να φας πολλές σφαλιάρες και να ακούσεις πολλά «όχι». Προσωπικά, είμαι στον χώρο πάρα πολλά χρόνια. Δεν ξέρω να κάνω κάτι άλλο, οπότε πρέπει απλώς να προσπαθήσω περισσότερο.
— Πώς είναι να είσαι στον δρόμο συνέχεια;
Κουραστικό. Οι συνθήκες δεν είναι πάντα οι καλύτερες. Πρέπει να σου αρέσουν τα ταξίδια, πάνω απ' όλα, και να σου αρέσει πάρα πολύ αυτό που κάνεις. Είναι μια πάρα πολύ ωραία εμπειρία. Συναντάς αρκετό κόσμο και γνωρίζεις καινούργιες κουλτούρες. Πρέπει να είσαι κοινωνικό άτομο. Αν είσαι αντικοινωνικός και δεν σου αρέσουν τα ταξίδια, σίγουρα δεν κάνει αυτή δουλειά για σένα.
GUS G. - Letting Go (2018) // Official Video // AFM Records
Ο Gus G κυκλοφορεί τη νέα του σόλο δουλειά με τίτλο «Fearless» στις 20 Απριλίου.
σχόλια