ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ
Καστός & Κάλαμος
«Αι νήσοι Καλάμου και Καστού ήσαν έρημοι και ακαλλιέργητοι μέχρι του τέλους της 17ης εκατονταετηρίδος. Η πόλις του Καλάμου απέχει του βορείου ακρωτηρίου του Καστού 1 μίλιον και η περί τας ακτάς του Καστού ως και του Καλάμου θάλασσα είναι βαθυτάτη», Αντώνιος Μηλιαράκης: Γεωγραφία πολιτική νέα και αρχαία του Νομού Κεφαλληνίας (Κεφαλληνία, Ιθάκη, Άτοκος, Αρκούδι, Κάλαμος, Καστός και Εχινάδες), Αθήνησιν, 1890. Αυτό έβλεπαν τότε και κατέγραφαν οι περιηγητές. Σήμερα ή τα νησιά άλλαξαν ή βελτιώθηκε η ματιά μας ή καλύτερα η όσφρησή μας. Γιατί; Γιατί μύρισε θυμάρι και βασιλικός και δάφνη και κουμάρι και σκίνο και ρόδι κι αμυγδαλιά κι ελιόδεντρο και το μοναδικό στο είδος του θαλασσινό πεύκο! Από πού έρχεται η ευωδιά; Από τα δύο «αγκαλιασμένα» νησάκια της Λευκάδας, τον Κάλαμο και τον Καστό.
Βρίσκονται ακριβώς απέναντι απ’ τις ακτές της Αιτωλοακαρνανίας, 20 λεπτά με το πλοίο από τον Αστακό και μόλις 1 ναυτικό μίλι από τον Μύτικα. Καταπράσινα νησιά, ολοζώντανοι βιολογικοί κήποι με εκπληκτικές παραλίες, πλατάνια, πυκνά πευκοδάση και πλήρης απουσία αυτοκινήτων, εκτός ελαχίστων αγροτικών και ημιφορτηγών για την αποκομιδή των σκουπιδιών και τις μετακινήσεις των 35 κατοίκων του Καστού και των 300 του Κάλαμου.
Ούτε λεωφορείο, ούτε ταξί εκτός από θαλάσσια. Όλα γίνονται με τα πόδια ή με ποδήλατο, αφού οι αποστάσεις είναι μικρές και εύκολες.
Ούτε λεωφορείο, ούτε ταξί εκτός από θαλάσσια. Όλα γίνονται με τα πόδια ή με ποδήλατο, αφού οι αποστάσεις είναι μικρές και εύκολες. Αν ωστόσο το ζητήσετε, τα παιδιά του νησιού θα σας εξυπηρετήσουν με κάποιο απ’ τ’ αυτοκίνητα της κοινότητας! Ούτε λόγος να γίνεται για τα τιρκουάζ νερά και τις εκπληκτικές βοτσαλωτές παραλίες των δύο νησιών. Δέκα λεπτά περπάτημα από το χωριό του Κάλαμου είναι η παραλία της Αγραπιδιάς με άσπρο βότσαλο, βαθιά νερά και μια ταβέρνα. Πεύκοι, Μάζα, Γκουβιέλι, Πετρολάγκαδο, Γερολιμένας οι καλύτερες παραλίες στην ανατολική ακτή του Κάλαμου και Κέδρος, Αλεξάκη, Αντωνάκη Κήποι, Κουτσουβέλια και Τράχηλος στη δυτική. Οι περισσότερες προσβάσιμες με τα πόδια, από 15 λεπτά έως 2 ώρες περπάτημα, ή με θαλάσσια ταξί.
Στον Καστό, μετά από 20 λεπτά περπάτημα από το μοναδικό οικισμό, βρίσκεσαι σε παραλίες με λευκό βότσαλο και καταγάλανα νερά. Η Λίμνη είναι η γνωστότερη παραλία στα βορειοανατολικά, αλλά δεν έχει ούτε μισή σκιά, γι’ αυτό πάρτε τα μέτρα σας. Από κει και προς το χωριό είναι οι παραλίες Αγ. Αιμιλιανός, Καλάδα, Βάλι, Αμπελάκια και Φύκι, στην άλλη άκρη του μακρόστενου Καστού. Καθημερινά γίνονται δρομολόγια πλοίων από τον Μύτικα Αιτωλοακαρνανίας προς Κάλαμο (30’) και από Μύτικα σε Καστό (μιάμιση ώρα).
ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟΣ ΚΟΛΠΟΣ
Τριζόνια
Έχει καταγραφεί στην ιστορία ως το νησί όπου ο Ωνάσης «έφαγε ηχηρή πόρτα» όταν θέλησε να το αγοράσει απ’ τους ντόπιους, προσφέροντας αμύθητα ποσά. Εκείνοι τού απάντησαν ότι ο Παράδεισος δεν πουλιέται, αντιθέτως μπορούσαν να του νοικιάσουν την Κόλαση! Έτσι, ο Αριστοτέλης κατέληξε να πάρει το Σκορπιό.
Ούτε 5 λεπτά δεν κρατάει το ναυτικό ταξίδι από τη στεριά της Στερεάς σ’ αυτήν τη μικρογραφία νησιού με το υπέροχο όνομα «Τροιζόνια», που είναι το μοναδικό κατοικημένο νησί του Κορινθιακού Κόλπου. Φτάνεις εδώ από την απέναντι ακτή της Φωκίδας, απ’ τη Γλυφάδα, τα Χάνια και τη Σπηλιά του Δήμου Τολοφώνος.
Εδώ θα τα ξεχάσετε όλα: αυτοκίνητα, μηχανάκια, θόρυβο, εξατμίσεις, φωνές, άγχος, κούραση, και θα εξοικειωθείτε με τις αμυγδαλιές, τις φραγκοσυκιές, τους ευκάλυπτους, τα πουρνάρια, τις λυγαριές, τα ελαιόδεντρα, το πεύκο και τα κεδροκυπάρισσα! Τα Τροιζόνια είναι ένα θαύμα της φύσης, με έκταση μόλις 2,4 τ.χλμ., το γυρνάς με τα πόδια έτσι για πλάκα, μόλις 25 χλμ. από Ναύπακτο ή, αν προτιμάτε, απέναντι απ’ το Αίγιο. Οι εκπλήξεις είναι πολλές σ’ αυτό το νησί. Καταρχάς, οι θάλασσές του νομίζεις ότι είναι ακίνητες, το νερό είναι λάδι, διαυγές μέχρι τον πάτο του βυθού και καταγάλανο.
Το φυσικό ανάγλυφο είναι εκπληκτικό, τα ακρογιάλια του δαντελωτά και συνεχή, η βλάστηση οργιώδης και οι 156 μόνιμοι κάτοικοι αληθινά φιλόξενοι και ανοιχτοί με τους επισκέπτες. Στο λιμάνι του οικισμού δένουν πολλά ιστιοπλοϊκά και στα ταβερνάκια του υπάρχει φρέσκο ψάρι. Απ’ το 1988 υπάρχει ένα μόνο ξενοδοχείο, η Δρύμνα (22660 71204), πάνω απ’ τη θάλασσα, με πολύ φιλόξενους και επαγγελματίες ιδιοκτήτες, κι είναι ν’ απορείς που δεν σκέφτηκε κι άλλος να ανοίξει κάποια τουριστική μονάδα - η πελατεία είναι εξασφαλισμένη.
Το νησί έχει μαρίνα που κρατά 120 σκάφη. Ανατολικά απ’ τα Τροιζόνια υπάρχουν οι βραχονησίδες Αγ. Ιωάννης και Πρασούδι για απομονωμένες βουτιές, αν και ολόκληρο το νησί είναι μια διαρκής παραλία με βότσαλο και πέτρα. Θυμηθείτε την παραλία Πούντα με την κοκκινωπή αμμουδιά στο νοτιοανατολικό τμήμα και τα Άσπρα Χαλίκια στα δυτικά με τα πολύχρωμα βότσαλα.
ΛΕΥΚΑΔΑ
Μεγανήσι
Ένα μικρό νησί με μεγάλη καρδιά! Αυθεντικό, φιλόξενο και ρομαντικό, το Μεγανήσι δικαίως χαρακτηρίζεται ως ένα μοναδικό και καταπράσινο καταφύγιο απέναντι από το Σκορπιό, το ιδιόκτητο νησί των Ωνάσηδων και σε μικρή απόσταση, μόλις 4 ναυτικών μιλίων, από το Νυδρί, στις νοτιοανατολικές ακτές της Λευκάδας. Έχει έκταση μόλις 24 τ.χλμ., ανάπτυγμα ακτών που ξεπερνά τα 46 χλμ. και είναι προικισμένο με εκπληκτικές παραλίες και ουκ ολίγες θαλάσσιες σπηλιές, για τις οποίες είναι διάσημο από τα αρχαία χρόνια ακόμη. Ο μύθος λέει πως εδώ βρισκόταν η σπηλιά του Κύκλωπα που τυφλώθηκε από τον Οδυσσέα. Τότε το νησί ονομαζόταν Τάφος και οι κάτοικοί του ήταν ναυτικοί και πειρατές.
Στα νεότερα χρόνια το νησάκι πέρασε στην ιστορία πάλι για τις σπηλιές του. Κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο το υποβρύχιο Παπανικολής κρύφτηκε σε μια μεγάλη σπηλιά στα δυτικά, την οποία σήμερα μπορεί κανείς να δει από κοντά και να κολυμπήσει στα νερά της με τα μικρά εκδρομικά και τα καΐκια που πηγαινοέρχονται.
Το Μεγανήσι έχει 3 χωριά όλα κι όλα που μοιράζονται τους 1.093 κατοίκους του. Κατωμέρι, Σπαρτοχώρι, Βαθύ, και τα τρία παραδοσιακά φυσικά λιμάνια, με χαρακτηριστικούς λαβύρινθους από μικρά πλακόστρωτα μονοπάτια ανάμεσα στα ασπρισμένα πέτρινα σπίτια.
Δεν είναι ασυνήθιστο θέαμα οι γυναίκες του νησιού να κυκλοφορούν με τις παραδοσιακές τους φορεσιές στα στενά δρομάκια και τις λουλουδιασμένες αυλές των σπιτιών τους. Οι Μεγανησιώτες αγαπούν τις παραδόσεις τους και τις έχουν εντάξει ομαλά στην καθημερινότητά τους - γενικώς τα έθιμά τους μοιάζουν με των Λευκαδιτών, με επιρροές και από τη γειτονική Ακαρνανία και από διάφορα μέρη της Μεσογείου, όπου ταξίδεψαν οι Μεγανησιώτες με τα καράβια τους.
Κολύμπι: Οι κύριες παραλίες του Μεγανησιού είναι το Λιμονάρι, η Ελιά, η Λουτρολίμνη, ο Αθερινός, το Φανάρι κοντά στο Κατωμέρι. Βόρεια ακρογιάλια είναι το Πασουμάκι, ο Κεχρινιάς, το Αμπελάκι και τα Σπήλια, η Ρόκα, ο Αγ. Ιωάννης και με εκδρομικό σκάφος η Μπερέτα, στο νότιο άκρο του νησιού. Γύρω από το Μεγανήσι υπάρχουν πολλά μικρά νησάκια, όπως το Σκορπίδι, η Θηλιά, ο Κυθρός, η Σπάρτη και η Πεταλού με εκπληκτικές καβάτζες για γυμνισμό και παιχνίδια στη θάλασσα, όπου φτάνεις με καΐκι από το Βαθύ και τους όρμους Αμπελάκια, Αθερινός και Σπήλια.
Πρόσβαση: Από το Νυδρί της Λευκάδας με φεριμπότ κάθε δυο ώρες / Από Κεφαλλονιά και Ιθάκη μέχρι τη Βασιλική και το Νυδρί της Λευκάδας κι από κει με το τοπικό πλοίο για Μεγανήσι / Με υδροπλάνο από Κέρκυρα, Πάτρα και Ιωάννινα.
ΚEΡΚΥΡΑ
Διαπόντια Νησιά
Τρία νησάκια όνειρο στο δυτικότερο θαλασσινό σύνορο της χώρας, η Ερείκουσα, το Μαθράκι και οι Οθωνοί ή, αλλιώς, οι ελληνικές Διαπόντιες Νήσοι. Βρίσκονται σε μια απόσταση 6-12 ναυτικών μιλίων από το ακρωτήρι του Δράστη στην Κέρκυρα και ευημερούν από κάθε άποψη. Αυτά τα τρία μικρονήσια συντηρούν ένα μόνιμο πληθυσμό 1.700 ανθρώπων σε διάσπαρτους οικισμούς που θα ζήλευαν και τα μεγάλα νησιά του Ιονίου, είναι καταπράσινα, με αρχαία ελαιόδεντρα, κυπαρίσσια, θάμνους, βότανα και λουλούδια και δικαίως συγκαταλέγονται στους πιο όμορφους και ιδιαίτερους ταξιδιωτικούς προορισμούς της χώρας.
Ερείκουσα
Να ένα νησί που μπορείς να το περπατήσεις με τα πόδια, χωρίς να ζοριστείς! Έχει έκταση μόλις 4,5 τ.χλμ., είναι καταπράσινο και γεμάτο από μονοπατάκια, που τα περισσότερα, μέσα από ευχάριστες και χωρίς προβλήματα διαδρομές, καταλήγουν σε φανταστικές μικρές παραλίες. Ζουν εκεί 698 κάτοικοι που ασχολούνται με το ψάρεμα, την ελαιουργία και εσχάτως με τον τουρισμό κι είναι όλοι τους παραπάνω από πρόθυμοι να εξηγήσουν από πού βγαίνει το όνομα του νησιού: από τα ρείκια, τους θάμνους με τα ροζ και μοβ άνθη που πλημμυρίζουν τους αγρούς και κάνουν το νησί παραμυθένιο! Πόρτο λέγεται το λιμάνι και ο κύριος οικισμός του νησιού στα νότια και συνδέεται ακτοπλοϊκώς με Αγ. Στέφανο Αυλιωτών και Σιδάρι στην Κέρκυρα. Το παλιό λιμάνι Φύκι και το Μπραγκίνι, με ρηχά νερά, είναι ιδανικές παραλίες για οικογένειες.
Μαθράκι
Το Μαθράκι ή Μαλθάκι των 297 ανθρώπων είναι το μικρότερο από τα Διαπόντια Νησιά, με έκταση μόλις 3 τ.χλμ.! Απέχει 4,4 ν.μ. από το ακρωτήρι Καβοκεφαλή του Αγίου Στέφανου της Κέρκυρας και έχει μία εκπληκτική και καταπράσινη ενδοχώρα με γραφικά πέτρινα μονοπάτια και πολλούς μινιόν οικισμούς φωλιασμένους εδώ κι εκεί.
Οι περιηγητές των προηγούμενων αιώνων το είχαν χαρακτηρίσει ως το καταπράσινο θαύμα του Ιονίου και δεν ήταν διόλου υπερβολικοί, καθώς το νησί είναι καλυμμένο σε ασφυκτικό βαθμό από ελαιόδεντρα, που κάνουν τα σπίτια των οικισμών του μόλις να διακρίνονται. Έχει σχήμα επίμηκες και το μεγαλύτερό του ύψωμα δεν ξεπερνά τα 152 μέτρα! Κατά μια λαϊκή ερμηνεία, το όνομα του νησιού προέρχεται από μία πυρκαγιά που το κατέκαψε πριν πολλά χρόνια, απ’ τα «αθράκια» (=κάρβουνα) που κάποιος είχε ξεχάσει αναμμένα και αφύλαχτα απ’ τις ριπές του ανέμου.
Λιμάνι του νησιού είναι οι Πλάκες, με ένα καφέ-εστιατόριο και λίγα σπίτια, το Χωριό είναι η πρωτεύουσα και οι Απιδιές ένα λιμανάκι για ψαρόβαρκες, Κόντρακας το παλιό λιμάνι και Φύκι ο όρμος στα βορειοδυτικά για κολύμπι και ηλιοβασίλεμα. Στο ακρωτήρι Αρβανίτικο υπάρχει ένας υπέροχος και γαλήνιος ορμίσκος με λεπτή άμμο κι ένα ταβερνάκι με καλούς ψαρομεζέδες. Η αχανής παραλία Πορτέλο καταλαμβάνει το μεγαλύτερο τμήμα της Β.Α. πλευράς του νησιού, με ωραία αμμουδιά και πεντακάθαρα ρηχά νερά που βαθαίνουν ομαλά. Άλλο ωραίο ταβερνάκι, χωμένο στο πράσινο και με καταπληκτική θέα, βρίσκεται στον οικισμό Μπενάτικα πάνω απ’ το λιμάνι. Στο Μαθράκι φτάνεις με καράβι από τον Άγιο Στέφανο και την Παλαιοκαστρίτσα της Κέρκυρας.
Οθωνοί
Φημίζονταν απ’ τα παλιά για το ωραίο τους κλίμα, με τους Eγγλέζους να στέλνουν εδώ τους άρρωστους στρατιώτες για να αναρρώσουν.
Οι Οθωνοί ή Φανός, το μεγαλύτερο από τα Διαπόντια Νησιά, είναι και το δυτικότερο άκρο της ελληνικής επικράτειας, στα 12 ναυτικά μίλια από την Κέρκυρα. Με πλάτος 3,6 χλμ. και μήκος 5,6 χλμ. είναι ένας τόπος γαλήνιος, καταπράσινος, ιδανικός για ήρεμες διακοπές, ψάρεμα, ποδηλασία και πεζοπορίες.
Κάποτε το νησί ήταν πολυάσχολο και πολύβουο, όταν στο λιμάνι του σταματούσαν τα πλοία από και προς την Αδριατική. Οι Ιταλοί τού είχαν δώσει την ονομασία «Fanos», προφανώς γιατί υπήρχε σημαντικός για τη ναυσιπλοΐα φάρος. Οι Οθωνοί των 663 κατοίκων έχουν εντυπωσιακό φυσικό ανάγλυφο, γαλαζοπράσινα νερά και περίεργους γεωλογικούς σχηματισμούς. Εδώ, κατά τη μυθολογία, η Ναυσικά συνάντησε τον Οδυσσέα κι εδώ είχε το παλάτι του ο Αλκίνοος. Άμμος το λιμάνι που συνδέεται ακτοπλοϊκώς με Κέρκυρα, Σιδάρι και Άγιο Στέφανο, δίπλα βρίσκονται το Αυλάκι, αλιευτικό καταφύγιο, το Χωριό, η Δάφνη, τα Δαμασκάτικα, Κασιμάτικα, Δελετάτικα, Μαστοράτικα, Αργυράτικα και ο Αϊ Γιώργης, οι οικισμοί των Οθωνών.
Κολύμπι: Στη σπηλιά της Καλυψούς, στη δυτική ακτή, με μήκος 100 μέτρα, πλάτος 10-15 μ. και ύψος 20 μ., όπου υποτίθεται η Καλυψώ είχε κρατήσει αιχμάλωτο τον Οδυσσέα, φτάνεις με βαρκάκια από το λιμάνι της Άμμου, όπου βρίσκονται και η μεγάλη παραλία της Άσπρης Άμμου και οι νησίδες Κάστρινο και Όστρακο.
Οι περισσότερες παραλίες του νησιού είναι προσβάσιμες μόνο από θάλασσα ή μονοπάτια, με το Φύκι στα βόρεια να πνίγεται στο πράσινο και να συγκεντρώνει αρκετό κόσμο.
ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ
Αμμουλιανή
Χρωστά τ' όνομά της στις υπέροχες αμμουδιές της, στα γαλήνια γαλαζοπράσινα νερά, στη χαμηλή βλάστηση και στα ελαιόδεντρα. Η Αμμουλιανή βρίσκεται στον κόλπο του Αγίου Όρους, απέναντι από την Τρυπητή και την Ουρανούπολη. Το καλοκαίρι γίνεται ψιλοχαμός απ' το φοιτηταριό και τις εναλλακτικές οικογένειες, που την προτιμούν σταθερά για τις βουτιές τους στα υπέροχα αμμουδερά ακρογιάλια της.
Ζουν μόνιμα λίγοι άνθρωποι, συνέχεια των προσφύγων από την Προποντίδα που έφτασαν εδώ στη δεκαετία του 1920, και είναι το μοναδικό κατοικημένο νησί της Χαλκιδικής.
Χρυσές και ψιλές αμμουδιές, γιγαντόσχημοι βράχοι, απομονωμένοι κόλποι, θαλάσσια σπορ, ωραίες φάτσες και ξενοιασιά σε μία απόσταση 130 χλμ. από Θεσσαλονίκη.
Οι περισσότερες παραλίες είναι αμμώδεις φυσικά και φτάνεις εκεί με τα πόδια ή και με κάρο (!), που αποτελεί ωραία εμπειρία για όποιον θέλει να κολυμπήσει στις Αλυκές, στη γνωστότερη παραλία του νησιού, μαζί με τον Αϊ Γιώργη. Γενικώς, η Αμμουλιανή παρά το μικρό της μέγεθος, διαθέτει πολλές παραλίες, όπως η Μεγάλη Άμμος, το Καλοπήγαδο, τα Καραγάτσια και τη Φάκα, αλλά και κάποια μικρά ακατοίκητα νησάκια, όπως το Γαϊδουρονήσι, το Τηγάνι και το Ποντίκι, με αυτοσχέδια ταβερνάκια για ψαροφαγία.
Συνδέεται με τακτικά δρομολόγια φεριμπότ με την απέναντι ακτή, την Τρυπητή, με το ταξίδι να διαρκεί μόνο δέκα λεπτά.
Διάπορος
Διάπορος, έτσι αρχίζει ένα ποίημα του Μιχαήλ Μπουτάρη, τυπωμένο στην ετικέτα ενός κόκκινου κρασιού εσοδείας 2005 από τα αμπελοτόπια του κυρ-Γιάννη στο Γιαννακοχώρι της Νάουσας. Ένα πιο γήινο ποίημα με το ίδιο όνομα βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τη Βουρβουρού, στα 10 χλμ. από τον Άγιο Νικόλαο του Δήμου Σιθωνίας, στην ανατολική πλευρά του δεύτερου ποδιού της Χαλκιδικής.
Ο Διάπορος ανήκει σε νησιώτικο σύμπλεγμα μαζί με τις νησίδες Καλογριά, Αμπελίτσι, Καλαμονήσια, Πρασονήσι, Περιστέρι και Άγ. Ισίδωρος. Είναι ένα εξωτικό νησί με σχεδόν πάντοτε γαλήνια θάλασσα, ερημικές αμμουδιές, παρθένα φύση και τιρκουάζ νερά. Εκεί έχουν τα εξοχικά τους 10 γνωστοί μεγαλοεπιχειρηματίες της Θεσσαλονίκης, με ιδιωτικές γεωτρήσεις και γεννήτριες. Η απούλητη γη είναι δυσεύρετη, με το τελευταίο οικόπεδο να έχει πουληθεί πριν μερικά χρόνια για πάνω από 30.000 ευρώ το στρέμμα.
Το προτιμούν για αγκυροβόλι κότερα, ιστιοπλοϊκά και μικρά ιδιωτικά σκάφη. Για να φτάσεις, εκεί πρέπει να συνεννοηθείς με τους ψαράδες της Βουρβουρούς και των γύρω περιοχών. Το παζάρι είναι επιβεβλημένο. Το χωριό της Βουρβουρούς απέχει 50 χλμ. από τον Πολύγυρο, την πρωτεύουσα της Χαλκιδικής.
Δρένια
Πρόκειται για 4 βραχονησίδες στα ανατολικά της Αμμουλιανής. Η Φέτη, η Άρτεμη, η Πέννα και η Φρύνη μαζί λέγονται και Γαϊδουρονήσια. Αμμουδερές παραλίες με γαλαζοπράσινα νερά, υπέροχος βυθός, πολλές μικρές και μεγάλες καβάτζες, όλες προσβάσιμες με τα πόδια. Σε όλα υπάρχουν καντίνες για νερό και ανεφοδιασμό και φτάνεις εκεί με τακτικά δρομολόγια από Ουρανούπολη και Αμμουλιανή, ή νοικιάζοντας το δικό σου βαρκάκι από την Τρυπητή, χωρίς να χρειάζεται δίπλωμα.
σχόλια