FacebookTwitter Ο φωτογραφικός φακός του Brian Cassey καταγράφει τον David Glasheen. Ζει απο το 1987 ολομόναχος παρέα με ένα σκύλο σε ένα νησί.
2.
FacebookTwitter Ένα άδειο τροπικό καταφύγιο που βρίσκεται 1.500 μίλια ανοικτά των ακτών του Brisbane στην Αυστραλία.
3.
FacebookTwitter Το οικονομικό κραχ του 1987 οδήγησε στην χρεωκοπία του. Ο γάμος του διαλύθηκε. Ο πρώην εκατομμυριούχος επιχειρηματίας μετατράπηκε σε σύγχρονο Ροβινσώνα Κρουσο.
4.
FacebookTwitter Φαίνεται να περνάει μια ειδυλλιακή ζωή. Χωρίς έγνοιες και σκοτούρες. Χωρίς άγχη. Μόνο αυτός και ο πιστός του φίλος Quasi. Είναι όμως έτσι;
5.
FacebookTwitter Ο ήρωας στο μυθιστόρημα του Ντανιέλ Ντεφόε είχε να παλέψει με κανίβαλους και αιχμαλώτους. Έχει "τέρατα" το δικό του τροπικό νησί;
6.
FacebookTwitter "Μόνη μου ελπίδα είναι να εμφανιστεί στην ακτή μια γοργόρνα" λέει για το τέρας της μοναξιάς. Και αυτή η φωτογραφία προκαλεί αμηχανία.
7.
FacebookTwitter Όπως και αυτή. Όμως δεν το βάζει κάτω. Ούτε απελπίζεται.
8.
FacebookTwitter Είναι αποφασισμένος για το υπόλοιπο της ζωής του να μείνει στο νησί.
9.
FacebookTwitter Αν και το δικαστήριο του Queensland θέλει να τον εκδιώξει απο το τροπικό του νησί, αυτός φαίνεται αποφασισμένος να παραμείνει.
10.
FacebookTwitter Αν και όπως φαίνεται ακόμα και στο ωραιότερο τροπικό νησί η μοναξιά δεν αντέχεται.
Παιδιά, δείχνει η ΕΡΤ κατά καιρούς ένα ντοκιμαντέρ με τον συγκεκριμένο τύπο. Εγώ το έχω δει 2-3 φορές τυχαία αργά το βράδυ. Αν το ψάξετε θα το βρείτε, αξίζει.
Από κροίσος , Κρούσος!!!!! Αν από το '87 ζει εκει με τον σκύλο του, τότε ή το σκυλί στα 26 του εχει μεταλλαχτεί σε ζόμπι, ή από τη μοναξιά, χάνει το μέτρημα στις 10ετίες ο μαστρο David!
Η νήσος είναι κατάφυτη και καρπερή. Έχει πολλές καρύδες και οπώρες. Έχει πουλιά (πουλιά του Παραδείσου) έχει και ζώα. Όμως δεν έχει παρά έναν μονάχα κάτοικο - τον ναυαγό.Ο άνδρας αυτός είναι ευφυής και ρωμαλέος. Έχει μηχανευθεί πολλά. Χωρίς καμιά βοήθεια, έκαμε έργα που θα τα ζήλευε μία πολυάριθμη κοινότης εργατικών μαστόρων. Ω ναί, εάν δεν ήτο μόνος αυτός ο ερημίτης, ίσως να έμοιαζε με βασιλιά χώρας ευλογημένης.Όμως, τι θα πή βασίλειο, τι θα πή ρήγας, έστω και αν την Εδέμ ορίζεις σαν ιδική σου επικράτεια, όταν, στην πιο απόλυτη ερημιά, ασκής την εξουσία σου σαν κάποιος που ρίχνει νερό σε ένα πιθάρι απύθμενο, σαν κάποιος που ανοίγει και κλείνει μια πόρτα βαρειά, που σε καμιά μεριά δεν οδηγεί. Τι θα πή ρήγας ή βασιλιάς όταν δεν έχης καν το δικαίομα να πής: «Με λένε Αδάμ».Ανδρέας Εμπειρίκος, "Η νήσος των Ροβινσώνων".
σχόλια