Με παρέμβασή της στον Guardian, η Καρόλα Ρακέτε, πλοίαρχος του Sea-Watch 3, που έγινε παγκόσμια γνωστή μετά τη σύλληψή της αυτό το καλοκαίρι, προειδοποιεί για τα κύματα μετανάστευσης που θα προκαλέσει η κλιματική αλλαγή.
Γράφει η Καρόλα Ρακέτε:
Η σύλληψη μου στο ιταλικό λιμάνι της Λαμπεντούζα, έστρεψε επάνω μου τα φώτα της δημοσιότητας αυτό το καλοκαίρι, σαν μία νέα γυναίκα και πλοίαρχο ενός σκάφους, του Sea-Watch 3, που διέσωσε 40 άτομα στη Μεσόγειο. Η σύλληψη μου έγινε μετά από δύο εβδομάδες εν πλω όπου προσπαθούσαμε να εξασφαλίσουμε μία πολιτική λύση, ώστε να αποβιβάσουμε νόμιμα αυτούς τους πρόσφυγες του εμφυλίου πολέμου της Λιβύης. Το πλοίο μου μπήκε στα ιταλικά χωρικά ύδατα παρά την απαγόρευση από τον Ματέο Σαλβίνι, τον ακροδεξιό υπουργό Εσωτερικών και έτσι έγινα για τα Μέσα η γυναίκα που αψήφησε την ακροδεξιά στην Ιταλία και την Ευρώπη.
Εξακολουθώ να βρίσκομαι υπό διερεύνηση από τις αρχές της Ιταλίας (παρότι ένας δικαστής ακύρωσε τη σύλληψή μου, καθώς προσπαθούσα να σώσω ζωές) αλλά ανησυχώ πραγματικά; Ειλικρινά όχι, γιατί οι πράξεις μου ήταν δικαιολογημένες. Αυτό που με φοβίζει πραγματικά είναι η καταστροφή που προκαλούμε στον πλανήτη μας και η εχθρότητα που μπορεί να στραφεί ενάντια σε αυτούς που προσπαθούν να ξεφύγουν από την κλιματική αλλαγή, την πείνα, τις φωτιές και τις κακοκαιρίες. Για εμένα οι κίνδυνοι από την κλιματική αλλαγή και η ανάγκη να βοηθήσουμε αυτούς που προσπαθούν να περάσουν τη Μεσόγειο συνδέονται στενά.
Πολλοί άνθρωποι δικαιολογημένα ανησυχούν για τη συζήτηση για τη σύνδεση μετανάστευσης και κλιματικής αλλαγής φοβούμενοι πως θα οδηγήσει στην ενίσχυση της ξενοφοβίας και σε πιο σκληρές συνοριακές πολιτικές. Το θέμα είναι το ότι η ξενοφοβία, όσο και οι πιο σκληρές συνοριακές πολιτικές, είναι ήδη εδώ. Το έχω δει με τα ίδια μου τα μάτια, στους ανθρώπους που έσωσα από τη θάλασσα και σε αυτούς που ήταν πολύ αργά για να σώσω.
Η κλιματική αλλαγή επιδεινώνει τους λόγους που οι άνθρωποι ήδη έχουν για να μεταναστεύουν, όπως οι επιδεινούμενες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες και η πολιτική καταπίεση. Σε συνθήκες όπου οι άνθρωποι ήδη προσπαθούν να επιβιώσουν η κλιματική αλλαγή αυξάνει περισσότερο την πίεση, είτε με την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, είτε με την έλλειψη πόσιμου νερού, είτε με τις καταστροφές από την κακοκαιρία ή την καταστροφή των καλλιεργειών.
Οι άνθρωποι που ζουν στις πλέον μη ευνοημένες περιοχές της Γης, και που έχουν συμβάλει το λιγότερο στην κλιματική αλλαγή, είναι οι πρώτοι που αντιμετωπίζουν τις συνέπειές της. Οι καταστροφικές καταιγίδες στη Μοζαμβίκη, οι πλημμύρες στη Σομαλιλάνδη, που σκότωσαν τα περισσότερα από τα ζώα των κτηνοτρόφων, αλλά και οι καύσωνες στην Ινδία είναι απλά μία πρόγευση από όσα θα έρθουν αν συνεχίσουμε να απελευθερώνουμε αέρια του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα πρέπει να κινηθούν για να επιβιώσουν.
Μέσα στις επόμενες δεκαετίες, εκατομμύρια άνθρωποι θα χρειαστεί να μεταναστεύσουν για να αποφύγουν τις συνεχώς μεταβαλλόμενες και συνεχώς επιδεινούμενες περιβαλλοντικές συνθήκες. Μέχρι τώρα οι περισσότεροι μεταναστεύουν εσωτερικά, από τις αγροτικές στις αστικές περιοχές, ή καταφεύγουν σε γειτονικές χώρες. Μόνο λίγοι ταξιδεύουν πιο μακριά. Στη συνέχεια έρχονται αντιμέτωποι με τα τείχη χωρών που συχνά είναι υπεύθυνες, τόσο για τις πολιτικές όσο και για τις περιβαλλοντικές συνθήκες που τους οδήγησαν σε φυγή. Ο παγκόσμιος βορράς κατέκτησε και λεηλάτησε κατά την αποικιακή ακμή του, και εξακολουθεί να κρατάει ομήρους αυτές τις χώρες για χρέη, ενώ τώρα στερεί τα αναγκαία σε αυτούς τους ανθρώπους με τη δική του εξάρτηση στην πολυτέλεια των υψηλών εκπομπών άνθρακα.
Πλέον βλέπουμε την άνοδο της ακροδεξιάς ρητορικής στα πλούσια έθνη. Αυτό έχει τρομερές συνέπειες γι αυτούς που επηρεάζονται, που είτε αυτοκτονούν στα κακόφημα κέντρα κράτησης στο Ναούρου και στο Μάνους της Αυστραλίας, είτε πεθαίνουν κρατούμενοι στο Immigration and Customs Enforcement στα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού, είτε πνίγονται στη Μεσόγειο, το σύνορο με τους περισσότερους θανάτους στον κόσμο. Ωστόσο οι αριθμοί των προσφύγων και των μεταναστών που εξακολουθούν να έρχονται, μας αποδεικνύουν ότι η στρατηγική αυτή δε δουλεύει. Φυσικά, δεν συνδέεται όλη η μετανάστευση, στο σύνολό της, με την κλιματική αλλαγή, αλλά οι επείγουσες συνθήκες θα κάνουν τη «μεταναστευτική κρίση» που αντιμετωπίζουμε τώρα να μοιάζει με πάρτι για τσάι.
Έκθεση ειδικού εισηγητή των Ηνωμένων Εθνών για την φτώχεια και τα ανθρώπινα δικαιώματα προειδοποίησε πρόσφατα για ένα μέλλον με «κλιματολογικό απαρτχάιντ», όπου οι φτωχοί στον κόσμο θα υποστούν τις χειρότερες συνέπειες της κλιματικής αλλαγής ενώ οι πλούσιοι θα αγοράσουν τη σχετική ασφάλεια. «Τα ανθρώπινα δικαιώματα ενδέχεται να μην επιβιώσουν από την επερχόμενη αναταραχή», καταλήγει ζοφερά η έκθεση. Ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι ότι αυτό το δυστοπικό όραμα για το μέλλον ίσως πραγματοποιηθεί. Πως αυτή η διάβρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι καθ' οδόν και αυτό έγινε απόλυτα εμφανές σε εμένα στην Ιταλία.
Αυτό που έκανε το πλήρωμα του Sea-Watch και εγώ ήταν σχετικά μικρό. Μία στιγμή αλληλεγγύης σε αυτούς που οι ζωές τους απειλούνται άμεσα. Είναι μόνο μία δεύτερη σκέψη που με κάνει να το αποκαλέσω συμβολικό. Δείχνει την υποκριτική στάση της ΕΕ απέναντι στη μετανάστευση, αλλά επίσης υπογραμμίζει ξεκάθαρα το μέλλον που θέλουμε: ένα μέλλον παγκόσμιας ισότητας, αλληλεγγύης και δικαιοσύνης.
Έχοντας δουλέψει σε ερευνητικά σκάφη στους πόλους, έχω δει τις συνέπειες της παγκόσμιας υπερθέρμανσης στη φύση. Αλλά όσο ήμουν εθελόντρια στη Sea-Watch, πήρα μία γεύση αυτού που μπορεί να επιφυλάσσει το μέλλον για εκατομμύρια, ή ακόμα δισεκατομμύρια, ανθρώπων. Υπάρχουν πάντα αυτοί που καταστρέφουν ή εκμεταλλεύονται την καταστροφή για να αποκτήσουν χρήμα και δύναμη. Η κλιματική κρίση θα προκαλέσει καταστροφές που θα βοηθήσουν τυράννους και φασίστες να πάρουν τα ηνία. Πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τους σταματήσουμε από το να βρουν πάτημα στην Ευρώπη.
Δεν αρκεί για τους Ευρωπαίους να επικροτήσουν όσους αμφισβητούν την Ευρώπη - Φρούριο. Δεν θα αλλάξουμε τίποτα μέσω της παθητικής υποστήριξης - πρέπει όλοι να είμαστε ενεργοί, να απαιτήσουμε και να δημιουργήσουμε το μέλλον που θέλουμε. Πάρτε μέρος σε οργανώσεις ακτιβιστών και απαιτείστε δράση για την κλιματική αλλαγή. Μειώστε δραματικά το προσωπικό σας αποτύπωμα άνθρακα. Βοηθήστε τους μετανάστες και τους πρόσφυγες που βρίσκονται ήδη στη χώρα σας να ενταχθούν στην κοινωνία σας. Υποστηρίξτε οργανισμούς όπως το Sea-Watch, με όποιον τρόπο μπορείτε. Εναντιωθείτε και καταψηφίστε την πολιτική του μίσους και του διχασμού.
Ως πολίτης της Γερμανίας έχω το προνόμιο να ρισκάρω τη σύλληψή μου χωρίς να φοβάμαι την απέλασή μου σε μία επικίνδυνη περιοχή, ή να αφεθώ να πνιγώ στη θάλασσα. Αλλά ως Γερμανίδα έχω και μία σκέψη ακόμα. Οι περισσότεροι από εμάς απορούν τι θα έκαναν κατά τη δεκαετία του 1930 όταν η ρατσιστική ρητορική μετατράπηκε σε ρητορικές πολιτικές και κατέληξε σε γενοκτονία. Οι δράσεις μου με τη Sea-Watch, ελπίζω, ότι μου λένε τι θα έκανα αν ζούσα τότε. Η ερώτηση μου προς εσάς είναι: τι σκοπεύετε να κάνετε τώρα;
σχόλια