ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

Αποστολή στη Berlinale: Σε ποιους απευθύνεται πλέον ο Μαικλ Μουρ;

Αποστολή στη Berlinale: Σε ποιους απευθύνεται πλέον ο Μαικλ Μουρ; Facebook Twitter
2


Η 66η Berlinale ρίχνει αύριο αυλαία, με φαβορί το Fire at Sea του Τζιανφράνκο Ρόζι, και πολλά υποσχόμενο το United States of Love του Πολωνού Τόμας Βασιλέφσκι. Το ντοκιμαντέρ του Ιταλού Ρόζι, ο οποίος είχε κάνει την έκπληξη πριν από δύο χρόνια κερδίζοντας Χρυσό Λιοντάρι με το Sacro GRA, πραγματεύεται τον αγώνα των μεταναστών, Σύριων και άλλων Αφρικανών, στο νησί Λαμπεντούζα στα ανοιχτά της Σικελίας, με ισόποση ποίηση και σκληρότητα, και φέρνει πλέον τον Ρόζι στην εμπροσθοφυλακή των Ευρωπαίων εκπροσώπων της τεκμηρίωσης- δίνοντας ταυτόχρονα την ευκαιρία στο βερολινέζικο φεστιβάλ να δώσει το ανώτατο βραβείο σε ντοκιμαντέρ με πολιτική επικαιρότητα, μετά τις Κάννες και τη Βενετία. Θυμίζουμε πως πριν από αρκετά χρόνια, είχε θριαμβεύσει στις Κάννες το "Farenheit 9/11", του Μάϊκλ Μουρ, ο οποίος δεν μπόρεσε να παρευρεθεί φέτος στο φεστιβάλ, λόγω πνευμονίας, αλλά έστειλε, για την ευρωπαϊκή του πρεμιέρα, του τελευταίο του πόνημα, με τίτλο, Where to Invade Next, επιχειρώντας ειρηνική απόβαση σε χώρες εκτός ΗΠΑ, με σκοπό να αποθησαυρίσει οικονομικές και κοινωνικές κατακτήσεις, να τις κατακτήσει συμβολικά και να φέρει πίσω στη χώρα του τα καλούδια που θα του φαίνονταν χρήσιμα.

Με την παρεμβατικό, χαλαρά scripted μεθοδολογία του, ο Μουρ απέσπασε τα καλύτερα από τα κοινωνικά αγαθά και υποσχέθηκε να τα προτείνει στους συμπολίτες του, συνειδητοποιώντας στην πορεία πως τα περισσότερα από αυτά ξεκίνησαν από τις ΗΠΑ, μόνο που ξεχάστηκαν, αγνοήθηκαν ή καταπατήθηκαν στην πορεία προς τον εργασιόπληκτο πλουτισμό και την άνευ όρων ελεύθερη οικονομία.

Ο ιδιότυπος Αμερικανός κινηματογραφιστής δεν έχει αλλάξει το στιλ του, αν και αυτή τη φορά δεν επιμένει τόσο στην επιθετική πολεμική εναντίον των διαβολικών στοιχείων που έχουν αλλοιώσει σημαντικά τον ιστό και το όραμα της χώρας στην οποία ανατράφηκε (προλεταριακά όπως έχει επισημάνει) διαμένει και εργάζεται. Θεωρεί πλέον δεδομένη την καταστροφική σπατάλη σε πολέμους που δεν έπρεπε να έχουν γίνει και δεν δικαιώθηκαν ηθικά και πρακτικά, και προτιμά μια ταξιδιωτική περιήγηση βασικά στην Ευρώπη, καθώς και την Τυνησία, όπου παρατηρεί διαφορετικά πεδία: οι αργίες και οι πληρωμένες διακοπές στην Ιταλία, τα γκουρμέ σχολικά γεύματα στη Γαλλία, το δωρεάν εκπαιδευτικό σύστημα που σκορπάει ευτυχία στους φοιτητές της Σλοβενίας και τους μαθητές της Φινλανδίας, το πρότυπο, ήπιο σωφρονιστικό σύστημα στη Νορβηγία, η τιμωρία των υπαιτίων για την κρίση, τραπεζιτών στην Ισλανδία, και, διαμέσου της υψηλής θέσης της γυναίκας στην ίδια χώρα, το πέρασμα στην μουσουλμανική Τυνησία, για τον επιτυχημένο αγώνα των γυναικών, όταν η μετάβαση από τη μοναρχία στη δημοκρατία, απείλησε τα κεκτημένα δικαιώματα τους.

Αποστολή στη Berlinale: Σε ποιους απευθύνεται πλέον ο Μαικλ Μουρ; Facebook Twitter

Με την παρεμβατικό, χαλαρά scripted μεθοδολογία του, ο Μουρ απέσπασε τα καλύτερα από τα κοινωνικά αγαθά και υποσχέθηκε να τα προτείνει στους συμπολίτες του, συνειδητοποιώντας στην πορεία πως τα περισσότερα από αυτά ξεκίνησαν από τις ΗΠΑ, μόνο που ξεχάστηκαν, αγνοήθηκαν ή καταπατήθηκαν στην πορεία προς τον εργασιόπληκτο πλουτισμό και την άνευ όρων ελεύθερη οικονομία. Είναι σαφές πως ο Μάϊκλ Μουρ, με την απαράλλαχτη στρογγυλή φιγούρα, την οικουμενική αμεσότητα και αυτή τη φορά μια αμερικάνικη σημαία φορτωμένη στα μπαγκάζια του, γνωρίζει πώς να αφηγηθεί την ιστορία που βάζει στο μυαλό του, πώς την δουλεύει σαν εργάτης με κάμερα- σε κάποια στιγμή, περπατώντας δίπλα στο πάλαι ποτέ τείχος του Βερολίνου, λέει πως με σφυρί και σκαρπέλο, το αποτέλεσμα προκύπτει με καθημερινή, σταδιακή εργασία, από το λίγο στο πολύ, και μόνο έτσι ανατρέπεται μια παγιωμένη κατάσταση, όπως η κατάργηση του απαρτχάϊντ ή οι γάμοι μεταξύ ομοφυλόφυλων, ανήκουστα ταμπού, ως και ελάχιστο χρονικό διάστημα πριν την πραγματοποίηση τους.

 

Οι ταινίες του πάντα βρίσκουν θέση στα διαθνή φεστιβάλ, συνήθως κερδίζουν βραβεία και ευνοϊκές κριτικές, κλασσικά διχάζουν τους σκληροπυρηνικούς λάτρεις του "σοβαρού" ντοκιμαντέρ με τα πιό ανοιχτά μυαλά, και υπενθυμίζουν στους μη Αμερικανούς κυρίως θεατές πώς η Αμερική τα έχει κάνει μούσκεμα σε διεθνές επίπεδο. Και όλα αυτά, με μια μείξη εκλαΐκευσης και χιούμορ, ικανής να κρατήσει το ενδιαφέρον και την προσοχή του απλού ανθρώπου, δηλαδή του φυσικού αποδέκτη μιας  κατά βάση διδακτικής παραίνεσης για επιστροφή στις αυτονόητες σοσιαλιστικές αξίες. Δεν χρειάζεται να προσπαθήσει σκληρά για να πείσει εμάς- μας έχει κερδίσει με το καλημέρα, γιατί συμφωνούμε ούτως ή άλλως μαζί του (δεν βλέπουμε ειδήσεις από το Fox Channel, άλλωστε..).

 

Το θέμα είναι να ξεκουνήσει, χωρίς να ξενίσει, το παραφορτωμένο από την μυθοπλαστική φαντασία, τσερβέλο των παραδομένων στην θορυβώδη ψυχαγωγία, Αμερικανών. Αλλά πώς θα το καταφέρει, όταν οι ταινίες του έχουν χάσει το αρχικό momentum τους στην Αμερική, τα εισιτήρια του μειώνονται και η διανομή τον στριμώχνει σε βαθμό απαγορευτικό; Οι μητροπόλεις γειτνιάζουν σε νοοτροπία με τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά είναι εξαιρετικά δύσκολο να διανοηθεί κάποιος που παρακολουθεί την εξάπλωση των τεράστιων ταινιών, και την παράλληλη συρρίκνωση των ανεξάρτητων και των ξενόγλωσσων, πώς από το Sicko κι έπειτα, μια ταινία του Μάϊκλ Μουρ θα προβληθεί στη Μοντάνα, τη Γιούτα, το Τέξας και τον "αγέρωχο" Νότο, εκεί όπου πραγματικά απευθύνεται, ως σοσιαλιστής που γνωρίζει το αφηγηματικό αγκίστρι του φιλοθεάμονος κοινού του πλανεμένου έθνους του... Πάντως του αναγνωρίζουμε πως προσπαθεί. 

 

Θερμές ευχαριστίες στην Aegean Airlines για τη βοήθειά τους στην πραγματοποίηση της αποστολής μας στο Βερολίνο

2

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Η φιγούρα της Μελίνας με τρόμαζε και με έλκυε ταυτόχρονα»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ευριπίδη Σαμπάτη

Μυθολογίες / «Η φιγούρα της Μελίνας με τρόμαζε και με έλκυε ταυτόχρονα»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ευριπίδη Σαμπάτη

Ο τραγουδοποιός Ευριπίδης Σαμπάτης επιλέγει 10 ταινίες, καθεμιά απ' τις οποίες για διαφορετικούς λόγους τον ταρακούνησαν τόσο που η ζωή του δεν ήταν ποτέ πια η ίδια.
Είδαμε το «Juror#2» του Κλιντ Ίστγουντ και είναι η καλύτερη αμερικανική ταινία της χρονιάς

Οθόνες / To «Juror#2» του Κλιντ Ίστγουντ είναι η καλύτερη αμερικανική ταινία της χρονιάς

Αλλά δυστυχώς δεν θα προβληθεί στις κινηματογραφικές αίθουσες, επειδή οι υπεύθυνοι του στούντιο θεωρούν ότι το ενήλικο σινεμά αυτού του τύπου ανήκει στις streaming πλατφόρμες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Say Nothing: Μια καθηλωτική σειρά με φόντο το βίαιο δράμα της Βόρειας Ιρλανδίας

Daily / Say Nothing: Μια καθηλωτική σειρά με φόντο το βίαιο δράμα της Βόρειας Ιρλανδίας

Η αυτοτελής σειρά κατορθώνει να λειτουργεί συγχρόνως ως ιστορική αναπαράσταση, ως συνταρακτικό δράμα, ως καθηλωτικό θρίλερ, ακόμα και ως δραματοποιημένο true crime, ειδικά για τους θεατές που δεν είναι εξοικειωμένοι με τις πολυσύνθετες πτυχές του ένοπλου αγώνα στη Βόρεια Ιρλανδία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η βίβλος του cult ελληνικού σινεμά

Οθόνες / Η βίβλος του cult ελληνικού σινεμά μόλις κυκλοφόρησε

Τα κείμενα του Φώντα Τρούσα για τις «βαθιά υποτιμημένες ταινίες που απελευθέρωσαν τη ματιά του θεατή από την οικογενειακή τηλεοπτική εικόνα, απενοχοποιώντας περαιτέρω το γυμνό» και για τον underground και τον πειραματικό ελληνικό κινηματογράφο κυκλοφορούν σε ένα μοναδικό, κυριολεκτικά, βιβλίο, από τα LiFO Books.
M. HULOT
Η φωνή του «τέρατος»: Ο Μάνσον με τα δικά του λόγια σ’ ένα αποκαλυπτικό νέο ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Η φωνή του «τέρατος»: Ο Μάνσον με τα δικά του λόγια σ’ ένα αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ

Ένα νέο ντοκιμαντέρ εξετάζει και αμφισβητεί όλα όσα νομίζουμε ότι γνωρίζουμε για τη διαβόητη φιγούρα, παρουσιάζοντας για πρώτη φορά ηχογραφημένες συνομιλίες του σε διάστημα είκοσι ετών.
THE LIFO TEAM
Τα γεγονότα της ζωής

Οθόνες / Κασσαβέτης, Σκορσέζε, Ερίθε: 10 άχαστες προβολές στο φετινό Πανόραμα

Πρεμιέρες, παράλληλες εκδηλώσεις, αφιερώματα: Από τις 21 ως τις 27 Νοεμβρίου, οι κινηματογράφοι Τριανόν, Newman και Στούντιο φιλοξενούν το μακροβιότερο αθηναϊκό κινηματογραφικό φεστιβάλ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάνος Χ. Κούτρας: Queer before it was cool, νυν και αεί

Οθόνες / Πάνος Χ. Κούτρας: Queer before it was cool, νυν και αεί

Ο αγαπημένος Έλληνας σκηνοθέτης ξεδίπλωσε σημαντικές στιγμές από τη ζωή και την πορεία του και αφηγήθηκε πολύτιμες ιστορίες που διαμόρφωσαν το queer σινεμά του στο φετινό Iconic Talks Powered by Mastercard που πραγματοποιήθηκε στο 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Τα δέκα αγαπημένα animation του Αλέξανδρου Βούλγαρη (aka The Boy)

Μυθολογίες / Τα 10 αγαπημένα animation του Αλέξανδρου Βούλγαρη (aka The Boy)

«Κάθε φορά που το βλέπω προσπαθώ να καταλάβω πώς έχει οργανωθεί αυτό το χάος»: Ο Αλέξανδρος Βούλγαρης μάς καλεί να ανακαλύψουμε δέκα animation διαφορετικών τεχνικών, που τον έχουν επηρεάσει βαθιά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Όσα ξεχώρισαν κοινό και επιτροπές

Οθόνες / 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Όσα ξεχώρισαν κοινό και επιτροπές

Η Fischer, επίσημος χορηγός των Βραβείων Κοινού εδώ και μια δεκαετία, στήριξε για μία ακόμη χρονιά τον θεσμό, απονέμοντας πέντε βραβεία στις ταινίες που συγκέντρωσαν τις περισσότερες ψήφους των θεατών.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Dune: Prophecy»: Το κυνήγι του επόμενου «Game of Thrones» συνεχίζεται

Οθόνες / «Dune: Prophecy»: Το κυνήγι του επόμενου Game of Thrones συνεχίζεται

Η σειρά του HBO, που παίρνει τη σκυτάλη από το πραγματικά αξιόλογο «Penguin», προσπαθεί να επικαλεστεί τη συνταγή του μεγάλου hit του καναλιού και ξεστρατίζει από το ατμοσφαιρικό σύμπαν του Ντενί Βιλνέβ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι θρυλικοί boomers του 65ου φεστιβάλ θεσσαλονίκης

Pulp Fiction / Οι θρυλικοί boomers του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Ρέιφ Φάινς, Ζιλιέτ Μπινός, Ματ Ντίλον: Oι διάσημοι, σχεδόν συνομήλικοι ηθοποιοί που τιμήθηκαν με Χρυσό Αλέξανδρο και έδειξαν με τις διαφορετικές επιλογές τους ισάριθμα σίκουελ στην καριέρας τους.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Μονομάχος II»: Αν και λιγότερο brutal από τον Ράσελ Κρόου, ο Πολ Μέσκαλ υπόσχεται αίμα στην αρένα

Οθόνες / «Μονομάχος II»: Αν και λιγότερο brutal από τον Ράσελ Κρόου, ο Πολ Μέσκαλ υπόσχεται αίμα στην αρένα

Ένα έπος δράσης και χαρακτήρων που κυλά θεαματικά, ουσιαστικά, υπερβολικά, συγκινητικά, χορταστικά και εμφατικά, όπως όλοι οι υποψήφιοι θεατές αναμένουν εδώ και πολύ καιρό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η πιο διάσημη υπόθεση «απαγωγής από εξωγήινους» αναβιώνει στο Netflix εν μέσω μηνύσεων

Οθόνες / Η απαγωγή του αιώνα αναβιώνει στο Netflix εν μέσω μηνύσεων

Παρότι συμμετείχε στο σενάριο του ντοκιμαντέρ «The Manhattan Alien Abduction», η Λίντα Ναπολιτάνο που ισχυρίζεται ότι απήχθη από εξωγήινους στο κέντρο του Μανχάταν προ 35ετίας μηνύει την πλατφόρμα για αθέτηση της συμφωνίας τους.
THE LIFO TEAM

σχόλια

2 σχόλια
Περίπου.Στις μεγάλες του δόξες, ο Μάϊκλ Μουρ έσπασε τα ρεκόρ για ντοκιμαντέρ με το Bowling for Columbine, με εισπράξεις που έφτασαν τα 22 εκατομμύρια δολάρια μόνο στις ΗΠΑ, και περισσότερα από τα διπλά στον υπόλοιπο κόσμο. Με την επόμενη του ταινία, το Farenheit 9/11, τα συνέτριψε όλα, κάνοντας, έναντι πενιχρού προϋπολογισμού, 22ο εκατομμύρια δολάρια, με 22 εκατομμύρια από αυτά στις ΗΠΑ ΜΟΝΟ το πρώτο σαββατοκύριακο. Στην πρώτη μέρα κυκλοφορίας σε DVD πούλησε περίπου 2 εκατομμύρια αντίτυπα. Ατά δε γίνονται με ταινία τεκμηρίωσης και ήταν προφανές πως ο Μάϊκλ Μουρ δεν περιορίστηκε στα στενά όρια του είδους για να το πετύχει. Από εκεί και πέρα, η εισπακτική του πορεία είναι φθίνουσα, εν μέρει γιατί το πρόσωπο του είναι αναγνωρίσιμο και δεν μπορεί να έχει την πρόσβαση σε χώρους όπως θα ήθελε, ούτε να εκπλήξει κάποιον από τα υποψήφια θύματά του. Όπως προείπα, κάποιοι Αμερικανοί κριτικοί τον θεωρούν απλοϊκό εξυπνάκια που έχει μαγαρίσει ένα αξιοσέβαστο είδος, και κάποιοι άλλοι κρίνουν την κάθε ταινία του βάσει περιεχομένου, και όχι συγκριτικά με τους Έρολ Μόρις και τους Τζόσουα Οπενχάϊμερ αυτού του κόσμου. Για την τελευταία του ταινία, δυσκολεύτηκε πολύ να βρει διανομή (στις ΗΠΑ προβλήθηκ σε περιορισμένο κύκλωμα αιθουσών) και δνε προκρίθηκε καν στα Όσκαρ, παρά τις γενικά ευνοϊκές κριτικές. Το επιπλέον πρόβλημα είναι οτι κανείς άλλος δεν πήρε τη σκυτάλη στο είδος που εφηύρε ο Μουρ.