Το απόλυτο δίλημμα για όσους βούτηξαν κάποτε στα αρχεία της Universal για να διαπιστώσουν με τα μάτια τους την εικόνα των πρώτων horror ταινιών του ομιλούντος σινεμά, θα παραμένει για πάντα ένα: Μπόρις Καρλόφ ή Μπέλα Λουγκόζι;
Βλέποντας τη ζωή και την καριέρα τους υπάρχει ξεκάθαρος νικητής, ο Καρλόφ, όμως το σινεμά και οι κομβικοί ρόλοι που υποδύθηκαν οι δυο τους αφήνει ανοιχτούς λογαριασμούς ως σήμερα, με τη μαγνητική παρουσία του πρώτου Δράκουλα να συναγωνίζεται ανοιχτά την εσωτερική δουλειά πίσω από τους τόνους μακιγιάζ που έκαναν το τέρας του Φράνκενσταϊν τόσο αποκρουστικό στην όψη.
Η Universal, αφού πρότεινε στον Λουγκόζι τον ρόλο του τέρατος, έναν χρόνο μετά την κολοσσιαία επιτυχία του Δράκουλα (1931), είδε τον νέο της σταρ να την απορρίπτει επιθετικά και η αναζήτηση ενός φρέσκου προσώπου γέννησε ένα νέο icon και μια αναμενόμενη κόντρα.
Ακόμη και να μην υπήρχε αρχικά, το στούντιο επένδυσε στην τρέλα της σύγκρισης και σχεδίαζε νέα φιλμ με ρόλους που θα μπορούσαν να παίξουν και οι δυο, βάζοντάς τους στη διαδικασία του αναπόφευκτου συναγωνισμού. Αυτός φάνηκε να τελειώνει νωρίς εξαιτίας της διαφορετικής προσέγγισης του καθενός στην επιτυχία.
Η υπερβολή κυριαρχεί, με τους 2 να ταξιδεύουν στη Νέα Υόρκη και τον καθηγητή-γκάνγκστερ να μετατρέπεται σε ένα δίπολο που φέρνει στους Τζέκιλ και Χάιντ.
Ο συνετός Καρλόφ, με τα τέλεια αγγλικά του, πίστευε πως ήταν θέμα χρόνου να λήξει το φαινόμενο horror και ζούσε απλά, μάζευε τα χρήματα που κέρδιζε και εκπαιδευόταν για άλλους ρόλους.
Αντίθετα, ο ασυγκράτητος Λουγκόζι τάιζε μια μικρή κουστωδία γύρω του, μεθυσμένος από την υπερφυσική μορφή του Δράκουλα, ξεχνώντας πως με τη βαριά προφορά και το υπερβολικό παίξιμο που είχε γίνει trademark πλέον, δεν είχε άλλες επιλογές.
Οι δυο τους έπαιξαν για πρώτη φορά μαζί στο Black Cat (1934) που μαζί με το Raven (1936) αποτελούν τις καλύτερες στιγμές της μεταξύ τους συνεργασίας. Άλλωστε κάπου εκεί, το άστρο του Λουγκόζι άρχισε να σβήνει, τα προβλήματα με τον αλκοολισμό έφεραν και την αναμενόμενη χρεωκοπία του, με τον Καρλόφ να συνδράμει πολλές φορές ώστε να του δοθούν ρόλοι σε ταινίες του, όπως το Son of Frankenstein του 1939.
Έναν χρόνο μετά, το 1940, έπαιξαν στην ταινία που συνδέεται με τη σημερινή μέρα και είναι μάλλον η χειρότερη από τις επτά ταινίες που έπαιξαν μαζί – το τελευταίο σε εισαγωγικά, γιατί δεν έχουν καμία κοινή σκηνή.
Τι συμβαίνει λοιπόν στο Black Friday; Ο Καρλόφ υποδύεται έναν επιστήμονα που πειραματίζεται κρυφά με πεδία αντίστοιχα με αυτά του Δρ. Φράνκενσταϊν. Όταν ο καλύτερός του φίλος, ένας καθηγητής αγγλικής λογοτεχνίας, πέφτει νεκρός τη στιγμή που ένα αυτοκίνητο το οποίο οδηγεί ένας γκάνγκστερ τον διαλύει, έρχεται η στιγμή του μεγάλου πειράματος.
Μαθαίνει την πληροφορία ότι ο γκάνγκστερ, που είναι ζωντανός αλλά βαριά τραυματισμένος, έχει κρύψει κάπου μισό εκατομμύριο δολάρια και αποφασίζει να μεταμοσχεύσει το μυαλό του στο νεκρό σώμα του φίλου του, «ανασταίνοντάς» τον, χωρίς να μπορεί να προβλέψει ποια από τις δυο προσωπικότητες θα κυριαρχήσει.
Η υπερβολή κυριαρχεί, με τους 2 να ταξιδεύουν στη Νέα Υόρκη και τον καθηγητή-γκάνγκστερ να μετατρέπεται σε ένα δίπολο που φέρνει στους Τζέκιλ και Χάιντ. Ο Λουγκόζι δεν παίζει αυτόν τον χαρακτήρα, αλλά έναν συμπληρωματικό, συνεργάτη του γκάνγκστερ από το παρελθόν, όμως το όνομά του φιγουράρει σε όλες τις προωθητικές αφίσες της ταινίας δίπλα σε αυτό του Καρλόφ – άλλωστε η θέα των 2 ονομάτων μαζί αποτελούσε ακόμη κίνητρο για να δει κάποιος την ταινία.
Black Friday (1940)
Και πώς προέκυψε ο τίτλος; Όλα ξεκινούν μια Παρασκευή και 13, που ήταν και ο αρχικός τίτλος της ταινίας στα γυρίσματα μέχρι που απορρίφθηκε ανοίγοντας το δρόμο στον Jason του Σον Κάνινγκχαμ να ταυτιστεί με την ημερομηνία, 40 χρόνια αργότερα.
Οι παραγωγοί προτίμησαν το Black Friday, που δεν συμβόλιζε ακόμη αυτό που ξέρουμε σήμερα, αφού η μέρα μετά τη γιορτή των Ευχαριστιών ξεκίνησε ως το παραδοσιακό ξεκίνημα της εορταστικής περιόδου (και των εκπτώσεων) για τα εμπορικά καταστήματα γύρω στη δεκαετία του '50, ενώ ο όρος έγινε οριστικά διάσημος στις ΗΠΑ και ταυτόσημος με τις μεγάλες προσφορές κάπου στα '80s.
Ο Καρλόφ ξαναβρήκε τον Λουγκόζι την ίδια χρονιά στο πολύ πιο κωμικό You'll Find Out, ενώ η τελευταία φορά που συνεργάστηκαν μαζί ήταν στο The Body Snatcher του 1945, πάλι μια ταινία που ουσιαστικά ήταν του Καρλόφ, με τον τελευταίο να εξασφαλίζει ένα μικρό ρολάκι για τον Λουγκόζι, λίγο πριν αυτός μπει στην ύστατη περίοδο της ζωής του, γεμάτη απομόνωση, αλκοόλ, ναρκωτικά και ταινίες με τον Εντ Γουντ.
σχόλια