«Χένρι Σούγκαρ»: Η υπέροχη νέα ταινία του Γουές Άντερσον προβάλλεται στο Netflix

«Χένρι Σούγκαρ»: Η υπέροχη ταινία του Γουές Άντερσον προβάλλεται στο Netflix Facebook Twitter
Η «Υπέροχη Ιστορία του Χένρι Σούγκαρ» είναι ένα γλυκό διήγημα εγκιβωτισμένων αφηγήσεων και meta διαστάσεων.
0

Όσες μετατροπές κι αν κάνεις για να αποδώσεις κινηματογραφικά τα βιβλία του Ρόαλντ Νταλ, θα χαθεί η πρόζα του, εκείνη η αμίμητη αποθέωση της αφηγηματικότητας, της γλαφυρής περιγραφής και του εμπαιγμού, που τα έκανε ακαταμάχητα για μικρά και μεγάλα παιδιά.

Η «Υπέροχη Ιστορία του Χένρι Σούγκαρ» είναι ένα γλυκό διήγημα εγκιβωτισμένων αφηγήσεων και meta διαστάσεων – ο ίδιος ο συγγραφέας, χωρίς να ονοματίζεται, εμφανίζεται και αποκαλύπτει πώς έφτασε στα χέρια του η ιστορία.

Ο Γουές Άντερσον έχει ήδη μεταφέρει με  επιτυχία τον κόσμο του Ρόαλντ Νταλ στο πανί, μεταχειριζόμενος την τεχνική του stop-motion animation. Στην περίπτωση του «Χένρι Σούγκαρ» αποφάσισε ότι ο καλύτερος τρόπος κινηματογραφικής διασκευής ήταν να βάλει τους ηθοποιούς του να εκφωνήσουν την πρόζα του συγγραφέα σχεδόν αυτούσια, απευθυνόμενοι σε εμάς, παρεμβαίνοντας ελάχιστα  στο κείμενο – έκοψε πχ. το επεισόδιο στο Λας Βέγκας, όχι μόνο για αφηγηματική οικονομία, μα, πιθανότατα, και για λόγους προϋπολογισμού. 

Τόσο ο Νταλ όσο κι ο Γουές Άντερσον, που θέλει να διαδώσει την ιστορία του πρώτου αξιοποιώντας ένα άλλο μέσο, αποδεικνύονται δυο μεγάλοι ρομαντικοί, δυο ιδεαλιστές που επέλεξαν τον μανδύα του παραμυθιού, αντί για την ευθύτητα του δοκιμίου, με απώτερο στόχο να μας συστήσουν την αλήθεια τους.

«Μα αυτό δεν θα κάνει εντελώς τεχνητό το θέαμα, δεν θα μας εμποδίσει να κάμψουμε τη δυσπιστία μας;», θα αναρωτηθεί κάποιος. Ναι, θα κάνει το θέαμα πιο τεχνητό από κάθε άλλη ταινία του σκηνοθέτη, αλλά αυτό είναι το ζητούμενο – θα εξηγηθούμε παρακάτω.

Ο Αντερσον επισημαίνει διαρκώς την τεχνητότητα, θα δεις πχ. τα σκηνικά να αλλάζουν εντός του κάδρου, θα δεις όλη την εγκατάσταση του back projection και όχι μόνο τον δρόμο που υποτίθεται ότι διασχίζει ο χαρακτήρας δια αυτοκινήτου. Μόνο το «παιδί» που παίζει με το κινηματογραφικό του «κουκλόσπιτο» δεν θα σου δείξει, δεν θα εμφανιστεί ο ίδιος δηλαδή – αυτό θα ήταν μια πολύ προφανής, ίσως και παρωχημένη, πια, πινελιά μεταμοντερνισμού. Άρα πρόκειται για (ακόμα) μια κενή αποθέωση του στυλ που δικαιώνει τους αρνητές του;

«Χένρι Σούγκαρ»: Η υπέροχη ταινία του Γουές Άντερσον προβάλλεται στο Netflix Facebook Twitter
Μπορεί ο Γουές Άντερσον να γαργαλάει τον αμφιβληστροειδή μας με τα καλλιγραφημένα «ταμπλό βιβάν» του, που αναπαριστούν σκηνές από το διήγημα, αλλά στην πραγματικότητα μας καλεί να αναζητήσουμε κάτι πέρα από αυτό που βλέπουν τα μάτια μας, να ψάξουμε την ουσία.

Όχι ακριβώς. Γιατί εδώ η τεχνητή φύση της αισθητικής εξυπηρετεί τόσο την αυθεντικότητα της μεταφοράς του διηγήματος, που ρηξικέλευθα παραθέτει τέσσερα διαφορετικά επίπεδα αφήγησης, όσο και το επιμύθιό του. Άφησε δε, που στα μισά του δρόμου, καθώς παρατηρείς το παιχνίδι με το επονομαζόμενο «ακαδημαϊκό» κάδρο, τις γεωμετρικές κινήσεις του φακού, την παρέλαση χειροτεχνιών και κατασκευών, βρίσκεσαι ξαφνικά να τις ξεπερνάς, να βυθίζεσαι στην ιστορία του Χένρι Σούγκαρ χωρίς να έχεις συνειδητοποιήσει το ακριβές σημείο. Και βυθίζεσαι γιατί σε έχει κερδίσει η πρόζα του Νταλ, σε έχει μαγνητίσει η αφήγηση, σε έχει σαγηνεύσει το παραμύθι και έχεις καταφέρει «να δεις χωρίς να χρησιμοποιείς τα μάτια σου», όπως ο άνθρωπος που ενέπνευσε τον άλλοτε αμοραλιστή και ανεπρόκοπο Χένρι Σούγκαρ να εξασκηθεί για να βλέπει δίχως να χρησιμοποιεί το όργανο που φτιάχτηκε γι’ αυτό, μόνο για να αφιερώσει, τελικά το επίκτητο χάρισμά του στο κοινό καλό.

Μπορεί ο Γουές Άντερσον να γαργαλάει τον αμφιβληστροειδή μας με τα καλλιγραφημένα «ταμπλό βιβάν» του, που αναπαριστούν σκηνές από το διήγημα, αλλά στην πραγματικότητα μας καλεί να αναζητήσουμε κάτι πέρα από αυτό που βλέπουν τα μάτια μας, να ψάξουμε την ουσία. Την ουσία που κρύβει το καλό αφηγηματικό σινεμά και διαφεύγει από όσους μένουν στην επιφάνεια και δεν σκαλίζουν τι κρύβεται πίσω από την αφήγηση, μέσα στο κάδρο, αλλά και πέρα από αυτό. Μας προτρέπει να αναζητήσουμε την αλήθεια που κρύβουν οι ιστορίες. 

Μπορεί το όνομα Χένρι Σούγκαρ να μην είναι αληθινό, όπως μας εξηγεί ο Ρέιφ Φάινς ως Ρόαλντ Νταλ στο φινάλε, μπορεί η αφήγηση και τα περιστατικά που συνθέτουν την ιστορία του να είναι τεχνητά, μα κρύβουν μέσα τους μια αλήθεια.

Αν κάνουμε μια αντιστροφή και ξεκινήσουμε από το τελευταίο επίπεδο αφήγησης, εκείνο της συνάντησης του «ανθρώπου που βλέπει δίχως μάτια» με τον γιόγκι, και περάσουμε σταδιακά στα υπόλοιπα, θα διαπιστώσουμε ότι κάθε ιστορία έχει εμπνεύσει αυτόν που την άκουσε να πράξει με έναν συγκεκριμένο τρόπο.

«Χένρι Σούγκαρ»: Η υπέροχη ταινία του Γουές Άντερσον προβάλλεται στο Netflix Facebook Twitter
Οι Μπένεντικτ Κάμπερμπατς και Ρέιφ Φάινς πρωταγωνιστούν στην ταινία.

Κι εκεί είναι που διαπιστώνεις ότι ο Ρόαλντ Νταλ, αυτός ο φαινομενικά κυνικός παραμυθάς, ελπίζει ότι η «υπέροχη» ιστορία του Χένρι Σούγκαρ θα φύγει από τις σελίδες του και θα περάσει σε ένα απώτερο επίπεδο αφήγησης, εντός του οποίου βρίσκονται ο ίδιος και ο αναγνώστης του (ή ο Γουες Αντερσον και ο θεατής του, για να μην ξεχνιόμαστε) και θα τον εμπνεύσει να γίνει καλύτερος άνθρωπος. Πιστεύει ότι η ουμανιστική αλήθεια κρύβεται στα παραμύθια και στις ιστορίες, ότι ο μόνος τρόπος για να γίνει «υπέροχη» κάποτε και η ανθρώπινη ιστορία, είναι να μπορέσουμε να δούμε και να ακούσουμε τα παραμύθια, δίχως να στεκόμαστε μόνο στο άμεσο οπτικό και ακουστικό ερέθισμα. 

Και έτσι, τόσο ο Νταλ όσο κι ο Γουές Άντερσον, που θέλει να διαδώσει την ιστορία του πρώτου αξιοποιώντας ένα άλλο μέσο, αποδεικνύονται δυο μεγάλοι ρομαντικοί, δυο ιδεαλιστές που επέλεξαν τον μανδύα του παραμυθιού, αντί για την ευθύτητα του δοκιμίου, με απώτερο στόχο να μας συστήσουν την αλήθεια τους. Ή, αν θέλεις, επέλεξαν  να πασπαλίσουν τις ιδέες τους με μπόλικη ζάχαρη. Και πώς είπαμε ότι ονομάζεται ο ήρωας;

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η φωνή του «τέρατος»: Ο Μάνσον με τα δικά του λόγια σ’ ένα αποκαλυπτικό νέο ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Η φωνή του «τέρατος»: Ο Μάνσον με τα δικά του λόγια σ’ ένα αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ

Ένα νέο ντοκιμαντέρ εξετάζει και αμφισβητεί όλα όσα νομίζουμε ότι γνωρίζουμε για τη διαβόητη φιγούρα, παρουσιάζοντας για πρώτη φορά ηχογραφημένες συνομιλίες του σε διάστημα είκοσι ετών.
THE LIFO TEAM
Τα γεγονότα της ζωής

Οθόνες / Κασσαβέτης, Σκορσέζε, Ερίθε: 10 άχαστες προβολές στο φετινό Πανόραμα

Πρεμιέρες, παράλληλες εκδηλώσεις, αφιερώματα: Από τις 21 ως τις 27 Νοεμβρίου, οι κινηματογράφοι Τριανόν, Newman και Στούντιο φιλοξενούν το μακροβιότερο αθηναϊκό κινηματογραφικό φεστιβάλ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάνος Χ. Κούτρας: Queer before it was cool, νυν και αεί

Οθόνες / Πάνος Χ. Κούτρας: Queer before it was cool, νυν και αεί

Ο αγαπημένος Έλληνας σκηνοθέτης ξεδίπλωσε σημαντικές στιγμές από τη ζωή και την πορεία του και αφηγήθηκε πολύτιμες ιστορίες που διαμόρφωσαν το queer σινεμά του στο φετινό Iconic Talks Powered by Mastercard που πραγματοποιήθηκε στο 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Τα δέκα αγαπημένα animation του Αλέξανδρου Βούλγαρη (aka The Boy)

Μυθολογίες / Τα 10 αγαπημένα animation του Αλέξανδρου Βούλγαρη (aka The Boy)

«Κάθε φορά που το βλέπω προσπαθώ να καταλάβω πώς έχει οργανωθεί αυτό το χάος»: Ο Αλέξανδρος Βούλγαρης μάς καλεί να ανακαλύψουμε δέκα animation διαφορετικών τεχνικών, που τον έχουν επηρεάσει βαθιά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Όσα ξεχώρισαν κοινό και επιτροπές

Οθόνες / 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Όσα ξεχώρισαν κοινό και επιτροπές

Η Fischer, επίσημος χορηγός των Βραβείων Κοινού εδώ και μια δεκαετία, στήριξε για μία ακόμη χρονιά τον θεσμό, απονέμοντας πέντε βραβεία στις ταινίες που συγκέντρωσαν τις περισσότερες ψήφους των θεατών.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Dune: Prophecy»: Το κυνήγι του επόμενου «Game of Thrones» συνεχίζεται

Οθόνες / «Dune: Prophecy»: Το κυνήγι του επόμενου Game of Thrones συνεχίζεται

Η σειρά του HBO, που παίρνει τη σκυτάλη από το πραγματικά αξιόλογο «Penguin», προσπαθεί να επικαλεστεί τη συνταγή του μεγάλου hit του καναλιού και ξεστρατίζει από το ατμοσφαιρικό σύμπαν του Ντενί Βιλνέβ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι θρυλικοί boomers του 65ου φεστιβάλ θεσσαλονίκης

Pulp Fiction / Οι θρυλικοί boomers του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Ρέιφ Φάινς, Ζιλιέτ Μπινός, Ματ Ντίλον: Oι διάσημοι, σχεδόν συνομήλικοι ηθοποιοί που τιμήθηκαν με Χρυσό Αλέξανδρο και έδειξαν με τις διαφορετικές επιλογές τους ισάριθμα σίκουελ στην καριέρας τους.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Μονομάχος II»: Αν και λιγότερο brutal από τον Ράσελ Κρόου, ο Πολ Μέσκαλ υπόσχεται αίμα στην αρένα

Οθόνες / «Μονομάχος II»: Αν και λιγότερο brutal από τον Ράσελ Κρόου, ο Πολ Μέσκαλ υπόσχεται αίμα στην αρένα

Ένα έπος δράσης και χαρακτήρων που κυλά θεαματικά, ουσιαστικά, υπερβολικά, συγκινητικά, χορταστικά και εμφατικά, όπως όλοι οι υποψήφιοι θεατές αναμένουν εδώ και πολύ καιρό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η πιο διάσημη υπόθεση «απαγωγής από εξωγήινους» αναβιώνει στο Netflix εν μέσω μηνύσεων

Οθόνες / Η απαγωγή του αιώνα αναβιώνει στο Netflix εν μέσω μηνύσεων

Παρότι συμμετείχε στο σενάριο του ντοκιμαντέρ «The Manhattan Alien Abduction», η Λίντα Ναπολιτάνο που ισχυρίζεται ότι απήχθη από εξωγήινους στο κέντρο του Μανχάταν προ 35ετίας μηνύει την πλατφόρμα για αθέτηση της συμφωνίας τους.
THE LIFO TEAM
Ο Άγγελος Φραντζής θέλησε να κάνει μια αστεία ταινία 

Οθόνες / Άγγελος Φραντζής: «Mόνο αν πας στην πηγή των τραυμάτων, μπορείς να απελευθερωθείς»

Μια κουβέντα με τον ακατάτακτο σκηνοθέτη λίγο πριν από την επίσημη πρεμιέρα της νέας του ταινίας «Ο Νόμος του Μέρφυ», μιας σουρεαλιστικής υπαρξιακής κωμωδίας που δεν μοιάζει με καμία από τις προηγούμενες δουλειές του.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Γιατί διχάζει τόσο το «The Substance»;

The Review / Γιατί διχάζει τόσο το «The Substance»;

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και η δημοσιογράφος και κριτικός κινηματογράφου Ιωσηφίνα Γριβέα συζητούν για την πιο αμφιλεγόμενη ταινία της χρονιάς, που έχει προκαλέσει έντονες διαμάχες στα social media, για τη φεμινιστική της διάσταση και για τις γυναικείες φωνές στο σινεμά, που επιτέλους ακούγονται πιο ηχηρά από ποτέ.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ