ΠΩΣ ΚΑΝΕΙΣ ΚΩΜΩΔΙΑ (που υπερβαίνει μάλιστα τις δύο ώρες) με θέμα τον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision; Δεν υποτίθεται ότι είναι αδύνατο να σατιρίσεις κάτι που εκ φύσεως βρίσκεται πέρα από την παρωδία; Γι' αυτούς που τον λατρεύουν, είναι μια υπόθεση αν όχι σοβαρή απαραίτητα, σίγουρα σημαντική και αγαπημένη, που δεν της αξίζει η κωμική μεταχείριση, και γι' αυτούς που τον απορρίπτουν ως κραυγαλέο μνημείο αιώνιου ευρω-κιτς (ειδικά από τότε που ξεκίνησαν να συμμετέχουν και τα ορφανά του υπαρκτού σοσιαλισμού), παραείναι εύκολος στόχος. Πραγματική πρόκληση θα αποτελούσε ίσως μια δραματική ταινία (ένα μελόδραμα χαρακτήρων) με φόντο τα παρασκήνια αυτού του αστραφτερού σύμπαντος.
Τελικά όμως, αυτή η ταινία με πρωταγωνιστές τον Γουίλ Φέρελ (Λαρς) και την Ρέιτσελ ΜακΆνταμς (Σίγκριτ) στο ρόλο του ντουέτου Fire Saga, που πέρα από κάθε πρόβλεψη βρίσκεται ξαφνικά να εκπροσωπεί την Ισλανδία στον διαγωνισμό, δεν είναι ακριβώς κωμωδία, και όχι μόνο επειδή πολλά από τα αστεία απλά δεν λειτουργούν – τουλάχιστον όσο σπαρταριστά τα σκεφτόταν στο μυαλό του ο Γουίλ Φέρελ, ο οποίος συνυπογράφει το σενάριο.
Παρά τα εξωφρενικά (αλλά και σπαρταριστά, κάποια από αυτά) τραγούδια που γράφτηκαν ειδικά για την ταινία, ουδεμία διάθεση φτηνού σαρκασμού διαφαίνεται στην ταινία και τους συντελεστές της.
Όπως είχε δηλώσει παλιότερα, ο Φέρελ είναι γνήσιος οπαδός του θεσμού εδώ και μια εικοσαετία, όταν είχε πάει διακοπές στο σόι της γυναίκας του στη Σουηδία και έπεσε πάνω στη ζωντανή μετάδοση του διαγωνισμού που μάλιστα τότε (το 1999) είχε αναδείξει νικήτρια την Σουηδέζα Charlotte Nilsson. Αυτή η σχέση του ίσως, μαζί με την επίσημη συνεργασία που έχει ξεκινήσει ανάμεσα στο Netflix και στην Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση (Eurοpean Broadcasting Union ή EBU), εξηγεί όχι μόνο την πειστική γενικά αναπαράσταση της ετήσιας εκδήλωσης στην ταινία (που μοιάζει να λειτουργεί ως μυθοπλαστικό υποκατάστατο του ματαιωθέντος για φέτος διαγωνισμού), αλλά και την γεμάτη τρυφερό δέος μεταχείριση που επιφυλάσσει στο θέμα του το "Eurovision Song Contest: The Story of Fire Saga."
Επιφυλάσσει επίσης και ένα ανεκτίμητο, υποθέτω, δώρο για τους φανατικούς οπαδούς του θεσμού: την σκηνή όπου γνωστοί θριαμβευτές του θεσμού κατά την τελευταία δεκαετία (κοινώς "Eurostars"), εμφανίζονται όλοι μαζί για ένα εντυπωσιακό song-along. Εμφανίζεται επίσης, στο ρόλο της αρχικής επιλογής της Ισλανδίας για τον διαγωνισμό, η ποπ σταρ Demi Lovato, ενώ η Ρέιτσελ ΜακΆνταμς (η οποία πάντως μοιάζει συγκινητικά αφοσιωμένη στον αλαφροΐσκιωτο χαρακτήρα που υποδύεται) τραγουδά με τη φωνή της νεαρής Σουηδέζας τραγουδίστριας Molly Sanden, που είναι σα να έχει γεννηθεί μέσα στον θεσμό (είχε εκπροσωπήσει την χώρα της στην Junior Eurovision του 2006).
Παρά τα εξωφρενικά (αλλά και σπαρταριστά, κάποια από αυτά) τραγούδια που γράφτηκαν ειδικά για την ταινία, ουδεμία διάθεση φτηνού σαρκασμού διαφαίνεται στην ταινία και τους συντελεστές της που μοιάζουν να απολαμβάνουν ιδιαίτερα τα γυρίσματα που έγιναν στην Ισλανδία και στο Εδιμβούργο. Αν υπάρχει ένας «κακός» χαρακτήρας στην ιστορία, αυτός είναι ο διευθυντής της Κεντρικής Τράπεζας της Ισλανδίας, ο οποίος φτάνει μέχρι και στο έγκλημα για να ακυρώσει κάθε πιθανότητα να νικήσει η χώρα του στον διαγωνισμό, αναλαμβάνοντας έτσι, σύμφωνα με το καταστατικό, τα έξοδα της επόμενης διοργάνωσης.
Αυτός που είναι πραγματικά απολαυστικός είναι ο Νταν Στίβενς, ο οποίος απειλεί να κλέψει την ταινία στο ρόλο του υπέρλαμπρου εκπρόσωπου της Μητέρας Ρωσίας στον διαγωνισμό, Αλεξάντερ Λεμτόφ. «Είσαι όμορφη και καλόψυχη, εγώ όμορφος και πλούσιος – συνδυασμός πολύ αποτελεσματικός γενικά», λέει στην Σίγκριτ για να την πείσει να εγκαταλείψει τον Λαρς και να ξεκινήσουν μαζί νέο ντουέτο. «Μπορώ να σου χαρίσω αυγό Fabergé, προσωπικό υποβρύχιο, τίγρη για κατοικίδιο, ό,τι θέλεις». «Είσαι σίγουρος ότι δεν είσαι γκέι;», τον ρωτά αργότερα εκείνη. «Δεν υπάρχουν γκέι στη Ρωσία, 100%», της απαντά διόλου πειστικά.
Σημαντική παρουσία στην ταινία έχει και η δική μας Μελισσάνθη Μαχούτ στο ρόλο της εκπροσώπου της Ελλάδας (που εμφανίζεται ως παραδοσιακή δύναμη) στον διαγωνισμό, Mita Xenakis, η οποία εμφανίζεται ως σούπερ cool αλλά και «κομβικός» χαρακτήρας που συμπληρώνει το ρομαντικό τετράγωνο της ιστορίας, το τέλος όμως την βρίσκει αγκαλιά με τον κολλητό της, τον Αλεξάντερ, τον οποίο προσκαλεί να έρθει μαζί της μόνιμα στην Ελλάδα, όπου θα μπορεί να εκφράσει πιο ελεύθερα απ' ό,τι στην πατρίδα του, την ερωτική του φύση σε όλο της το καταπιεσμένο μεγαλείο.
σχόλια