Το Luton δεν είναι μόνο προορισμός

Το Luton δεν είναι μόνο προορισμός Facebook Twitter
0

Μετά το «Δυο φορές τώρα» και το «Μόνο για πάντα», το Luton είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Μιχάλη Κωνσταντάτου.

Το Luton βγαίνει στις αίθουσες στις 10 Οκτωβρίου, αφού προβλήθηκε στις Νύχτες Πρεμιέρας και στο φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν, ενώ ετοιμάζεται για το διαγωνιστικό του Φεστιβάλ του Λονδίνου στις 18 Οκτωβρίου.

Γεννημένος και μεγαλωμένος στην Αθήνα ο Μιχάλης Κωνσταντάτος, σπούδασε Κοινωνιολογία στο Πάντειο και σχεδόν ταυτόχρονα στη σχολή Σταυράκου και στη συνέχεια έκανε ένα μεταπτυχιακό στο Πολυτεχνείο για τον σχεδιασμό του χώρου και του πολιτισμού. Δούλεψε στο Λονδίνο για ένα χρόνο, επέστρεψε και άρχισε να κάνει τις μικρού μήκους του. Από το 2009 ασχολείται και με το θέατρο με την ομάδα Blind Spot.

Θα ήθελα να περιγράψω την ταινία με αυτή τη σκηνή: πριν μπω στη δημοσιογραφική, πρωί στην Πανεπιστημίου, μπροστά στα μάτια μου, ένας ταξιτζής και ένας πεζός, από το πουθενά, πιάστηκαν στα χέρια με απίστευτη βία. Μια σκηνή που κράτησε δευτερόλεπτα, ένα τρομακτικό σκηνικό για το πως ένας διαβάτης ήρεμος, μπορεί να μεταμορφωθεί σε κλάσματα του δευτερολέπτου σε θηρίο.

Η ταινία μου φάνηκε σαν φυσική συνέχεια της πραγματικότητας. Στην οθόνη πρωταγωνιστούν τρία πρόσωπα: Ο Τζίμης είναι ένας ευκατάστατος μαθητής λυκείου, γύρω στα 17. Η Μαίρη, είναι μια ασκούμενη δικηγόρος γύρω στα 30. Ο Μάκης, ένας 50αρης οικογενειάρχης, ιδιοκτήτης ενός ψιλικατζίδικου.

Τρεις πολύ διαφορετικοί άνθρωποι μεταξύ τους και η καθημερινότητά τους. Μέσα στο πλαίσιο μιας συμβατικής ζωής που τους πιέζει όταν όλα γι' αυτούς μοιάζουν ακίνητα και αναμενόμενα, τα τρία αυτά πρόσωπα βρίσκουν το δικό τους τρόπο διαφυγής. Τη βία.

Τον συναντήσαμε μετά την προβολή της ταινίας και το πως αποφάσισε για μια μεγάλου μήκους ήταν η πρώτη μας ερώτηση

«Η απόφαση για τη μεγάλου μήκους ήταν για μένα φυσική. Ήταν η ταινία που ήθελα να κάνω, παρόλο που αρκετοί μου είπαν ότι ήταν παρακινδυνευμένο το θέμα για πρώτη ταινία.»

Γιατί;

"Γιατί το θεωρούσαν δύσκολο τόσο το θέμα της όσο και τον κώδικά της. Γιαυτό. Βρίσκανε «επικίνδυνη» λίγο και κάπως τολμηρή την ιδέα."

Η ιδέα ποιά είναι;

"Ξεκίνησε από τα περιστατικά αναίτιας βίας, που άκουγα από εδώ και από εκεί και συνέβαιναν σε όλο τον κόσμο. Συγχρόνως, αναρωτιόμουνα πάντα ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι και τι τους συμβαίνει στη ζωή τους, γιατί δεν ήταν περιστατικά στα οποία οι θύτες ήταν άτομα με ψυχοπαθολογικά ευρήματα. Ήταν κανονικοί άνθρωποι. Οπότε η αφορμή ήταν αυτά τα περιστατικά. Μετά άρχισα να ψάχνω την καθημερινότητα αυτών των ανθρώπων και να βρίσκω τις λεπτομέρειες της συμπεριφοράς τους."

Μιλάμε για τη βία;

"Ναι, αυτό με ενδιαφέρει, η βία. Μιλάμε για την κρυμμένη βία, αυτή είναι η ιδέα από την οποία γεννήθηκε η ταινία."

Πως γεννιέται αυτό σε μια κοινωνία;

"Από τη στιγμή που μπαίνουν οι ρόλοι αρχίζει και η βία σε μια κοινωνία. Γιατί στη συνέχεια, καλώς η κακώς ο καθένας πρέπει να υπερασπιστεί το ρόλο του και αυτό γίνεται συχνά πολύ αγχωτικό και πολύ έντονο. Προστίθενται οι φιλοδοξίες, οι οικονομικές συνθήκες, οι οικονομικές υποχρεώσεις και αναγκαστικά κάνουμε και θέλουμε πράγματα έξω από αυτά που επιθυμούμε πραγματικά. Αυτό από μόνο του δημιουργεί μια ένταση και τη νεύρωση που οδηγεί στη βία."

Υπάρχει κάποιο όριο που είναι δυσδιάκριτο, αλλά καθορίζει τη συμπεριφορά μας;

"Αν δείς πραγματικά την καθημερινότητά μας, όταν υπερβαίνουμε λίγο τους ρόλους μας και τις υποχρεώσεις μας και κάνουμε ακόμα και σε ένα μικρό πράγμα, μια υποχώρηση, -δηλαδή αν πιούμε έναν καφέ αντί για τσάι που θέλουμε πραγματικά- εκεί, αρχίζει ένας μικρός υποδόριος σχεδόν, ψυχαναγκασμός, μέσα στον οποίο τα όρια είναι απολύτως δυσδιάκριτα."

Υπάρχουν τρεις χαρακτήρες στην ταινία σου. Ένας μικροεπαγγελματίας, ένας έφηβος, μια γυναίκα. Ποιο είναι το χαρακτηριστικό τους;

"Το κύριο χαρακτηριστικό των ηρώων είναι ότι βρίσκονται σε ένα μεταίχμιο. Οι άντρες έχουν πιο στερεοτυπικούς ρόλους, η γυναίκα ανήκει κάπου, θέλει να πάει κάπου αλλού, θέλει να έχει το στάτους ενός επιστήμονα, αλλά τρώει το «σκατό». Δεν καταφέρνει να επικοινωνήσει αυτό που θέλει, είναι ένας πιο αφηρημένος χαρακτήρας σε σχέση με τους άλλους δυο."

Αυτοί οι τόσο ήσυχοι ήρωες είναι συνειδητοποιημένοι; Εχουν συνείδηση του τι κάνουν;


"Αφορά η ταινία και στη συνείδηση και στη συνειδητοποίηση των ανθρώπων. Η ταινία γράφτηκε και γυρίστηκε πριν ξεσπάσει όλο αυτό, με την κρίση στην Ελλάδα, και την άνοδο της Χρυσής Αυγής. Τα γεγονότα που ακολούθησαν επιβεβαιώνουν κάπως την ταινία. Εμένα με απασχολεί και με ενδιαφέρει τι είναι αυτό, που γεννάει την κρίση και τη βία. Είναι ο θυμός και ο φόβος. Κυρίως ο φόβος. Και βεβαίως κάποιος μπορεί να δει μέσα στην ταινία τους ανθρώπους που έφεραν τη Χρυσή Αυγή τόσο ψηλά. Οι άνθρωποι που δεν έχουν το κουράγιο και την παιδεία να κοιτάξουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη. Αυτό είναι το πιο σοβαρό πρόβλημα μιας κοινωνίας και αυτό το πρόβλημα εκπαιδευτικό σύστημα. Οριακά, το σχολείο, είναι σαν να εκπαιδεύει χρυσαυγίτες με τον τρόπο που λειτουργεί, όχι απαραίτητα με την ταμπέλα του χρυσαυγίτη, αλλά χωρίς καμιά αίσθηση του πλαισίου, του διπλανού τους, της κοινωνίας."

Στο θέατρο σας απασχολούν τα ίδια ζητήματα;


"Το πρώτο έργο που κάναμε ήταν η Πτώση του Καμί, και στη συνέχεια ανεβάζουμε κείμενα που γράφουμε εμείς και κινούνται στο πλαίσιο της αυτής της σχέση της ψυχολογίας του ατόμου σε σχέση με την κοινωνία και πως αλληλοδιαμορφώνονται. Και βέβαια, πάντα το θέμα της βίας, το οποίο με απασχολεί συνεχώς. Στο θέατρο με απασχολεί πολύ και ο χώρος. Πρώτα βρίσκω ένα χώρο, κάνω μια εγκατάσταση και εκεί μέσα βάζω το θέμα μου."


Για το σινεμά σήμερα τι θα μου πείτε;


"Θα πω το αυτονόητο, ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να κάνουμε ταινίες. Ταινίες κάνεις επειδή σε στηρίζουν ή οι θεσμοί ή οι ιδιώτες χρηματοδότες. Στην ελληνική αγορά σήμερα, είναι ανύπαρκτα σχεδόν όλα, όλοι προσπαθούν να επιβιώσουν , η ΕΡΤ έκλεισε σε μια μέρα, θα παίρναμε κάποια χρήματα, πάνε... Υπάρχουν πολλοί ταλαντούχοι άνθρωποι, σκηνοθέτες, παραγωγοί, με εξωστρέφεια, οι οποίοι έχουν πολλά πράγματα να πουν, που έχουν γραφή να δείξουν. Ο κίνδυνος που υπάρχει είναι να παρασυρθούμε όλοι εμείς και να πάμε σε έναν αγώνα δρόμου με τα φεστιβάλ και τις διεθνείς συμμετοχές. Ο καθένας είναι ωραίο να κοιτάζει τον κόσμο του, τη γραφή του και να κάνει σοβαρά τη δουλειά του."

*****

Οθόνες
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Στα εννιά μου προσπαθούσα να καταλάβω τι σχέση είχε το λεωφορείο με την Μπλανς Ντιμπουά» / «Το Λεωφορείο ο πόθος ήταν η πρώτη μου ακατάλληλη ταινία»: Oι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιάννη Ξανθούλη

Μυθολογίες / «Το Λεωφορείο ο πόθος ήταν η πρώτη μου ακατάλληλη ταινία»: Oι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιάννη Ξανθούλη

Η κινηματογραφική λίστα του Έλληνα συγγραφέα είναι συγκινησιακά φορτισμένη και γεμάτη παιδικές αναμνήσεις όπως και τα βιβλία του.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
«I love Lucy»: Οργή, αλκοόλ, χρήμα, ξύλο και απιστίες πίσω από το πιο διάσημο οικογενειακό σόου του κόσμου

Σαν σήμερα / Λουσίλ Μπολ: Η πιο αξιολάτρευτη νοικοκυρά της Αμερικής ήταν μια απάτη

Σαν σήμερα το 1989 πεθαίνει η Αμερικανίδα ηθοποιός Λουσίλ Μπολ, πρωταγωνίστρια της διάσημης τηλεοπτικής σειράς «I love Lucy». Αν και λατρεύτηκε από εκατομμύρια τηλεθεατές, η πραγματικότητα πίσω από το «Καλύτερο τηλεοπτικό σόου όλων των εποχών» ήταν γεμάτη βία, αλκοόλ και απιστίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Εκδίκηση των Σιθ» έγινε 20 χρονών και επιστρέφει στους κινηματογράφους

Οθόνες / Η «Εκδίκηση των Σιθ» έγινε 20 χρονών και επιστρέφει στους κινηματογράφους

Το κλείσιμο μιας τριλογίας «Star Wars» που λοιδορήθηκε, για να επανεκτιμηθεί μερικώς όταν η νεότερη έπεσε θύμα των γενικευμένων culture wars και των ελάχιστων φιλοδοξιών της, επανεμφανίζεται στα σινεμά με αφορμή την επέτειο 20 χρόνων από την κυκλοφορία της.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Daily / Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Ο Τζον Χαμ υποδύεται τον επιτυχημένο επενδυτή που χάνει ξαφνικά το έδαφος κάτω από τα πόδια του σ΄αυτή την εκλεκτικά διασκεδαστική, κατά τόπους δραματική και συχνά διεισδυτική σάτιρα ηθών της πλουτοκρατικής ελίτ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Οι 10+1 αγαπημένες ταινίες του Σπύρου Στάβερη

Μυθολογίες / «Μου αρέσουν οι ιστορίες εκδίκησης στο σινεμά»: Οι 10+1 αγαπημένες ταινίες του Σπύρου Στάβερη

Από το φιλιππινέζικο σινεμά και τον Ζακ Τατί, μέχρι μια ταινία με μαχητές kung-fu που εξεγείρονται ενάντια στη γραφειοκρατία -και μία που τον ώθησε να ζητήσει από τη Marthe Keller να τον κάνει φίλο στο Facebook- η λίστα του φωτογράφου είναι γεμάτη εκπλήξεις.
ΣΠΥΡΟΣ ΣΤΑΒΕΡΗΣ
Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Κωστής Χαραμουντάνης / Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Ο 31χρονος σκηνοθέτης νιώθει πως ενηλικιώθηκε μαζί με την πρώτη του βραβευμένη ταινία, «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού», κινηματογραφεί τις αναμνήσεις του και είναι μία από τις πιο μεγάλες ελπίδες του ελληνικού κινηματογράφου.
M. HULOT
«Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Thalia Mavros / «Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Η διεθνώς βραβευμένη παραγωγός και σκηνοθέτις Thalia Mavros μιλά στη LIFO για τη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνει η «αυτοκρατορία» του Τραμπ, καθώς και για τη θέση της γυναίκας σε έναν κόσμο που αλλάζει - και όχι προς το καλύτερο.
M. HULOT
«The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Οθόνες / «The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Το πρώτο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν της αγαπημένης σειράς του HBO λειτουργεί ως εισαγωγή, συστήνοντας νέους χαρακτήρες, το περιβάλλον της δράσης, τη σχέση των παλιών χαρακτήρων με αυτό αλλά και μεταξύ τους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια ‘σύγχρονη’»

Οθόνες / «Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια σύγχρονη»

Ο επιφανής μελετητής του Ομήρου και διευθυντής του New York Times Review of Books, Ντάνιελ Μέντελσον, περιγράφει στην εφημερίδα Telegraph τους τρεις βασικούς κανόνες που ελπίζει να τηρηθούν κατά τη μεταφορά της «Οδύσσειας» στη μεγάλη οθόνη.
THE LIFO TEAM
Movies

Οθόνες / Μια ταινία για τον Bloody Hawκ και άλλοι 8 λόγοι για να πάτε σινεμά

Αυτή την εβδομάδα έχουν την τιμητική τους τα κατασκοπικά θρίλερ, παίζει η επανέκδοση του Delicatessen και ένα ντοκιμαντέρ για τον δημοφιλή ράπερ που δεν απευθύνεται μόνο στο fan base του — όχι άλλο Minecraft.
THE LIFO TEAM
«Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Οθόνες / «Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Με το βραβευμένο ντοκιμαντέρ Μουσείο της Νύχτας, ο Φερμίν Ελόι Ακόστα αναδεικνύει ένα πολύτιμο φωτογραφικό αρχείο για τη Νέα Υόρκη των δεκαετιών του ’70 και του ’80, ενώ μιλά στη LiFO για την αβεβαιότητα του μέλλοντος του κινηματογράφου στην Αργεντινή και τις πολιτικές αναταράξεις στη χώρα του.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
JASON MOMOA

Οπτική Γωνία / Το σινεμά ως τοποθέτηση προϊόντος: Το «Minecraft» σπάει ταμεία

Η τεράστια επιτυχία της κινηματογραφικής διασκευής του δημοφιλούς παιχνιδιού θεμελιώνει μια νέα εποχή στο στουντιακό σινεμά που καθιστά την ταύτιση θεατή και καταναλωτή εντονότερη από ποτέ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Μυθολογίες / «Ο Βέγγος είναι το αγχολυτικό μου»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Από τον Κουροσάβα και τον Μπέργκμαν, από τις ταινίες της Pixar μέχρι τα Batman του Nόλαν, ο ηθοποιός φτιάχνει μια ετερόκλητη και ειλικρινή λίστα και πιστεύει ότι «σινεμά είναι να βλέπεις άλλες πλευρές του κόσμου».
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

Oι Αθηναίοι / Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

«Μην παίξεις ποτέ κωμωδία», της είχαν πει, αλλά τελικά το ευρύ κοινό τη λάτρεψε ως Μαρίνα Κουντουράτου. Όταν αποφάσισε να ερμηνεύσει τον ρόλο μιας τρανς γυναίκας, της είπαν «θα καταστραφείς». Ήταν πάντα τολμηρή και άφοβη. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ