1.
ROBERT KRAMER
Πάγος
Πρέπει να αρνηθούμε το παρόν σε όλες του τις μορφές και να οικοδομήσουμε το μέλλον. Όλη η εξουσία στον λαό. Το απαγορευμένο επί δικτατορίας Woodstock μάς έφερε σε επαφή με τις μουσικές και το κλίμα του ελευθεριακού κινήματος από την άλλη μεριά του Ατλαντικού. Όμως αυτή ήταν μια αναπάντεχη και πολύ σημαντική ταινία για εμάς που ψαχνόμαστε έξω από το σύστημα, για τις υποκουλτούρες και τα ρεύματα της εποχής, και μας μετέφερε όλη τη φιλοσοφία των ριζοσπαστικών κινημάτων από τις ομάδες της αμφισβήτησης: Μαύροι Πάνθηρες, αντάρτες των πόλεων, κοινοβιακή οργάνωση της κοινωνίας και όλο αυτό γυρισμένο στη Νέα Υόρκη...
2.
ANDY WARHOL, PAUL MORRISSEY
Σκουπίδια
Μια σοκαριστική και σαρκαστική ταινία από την τριλογία «Σκουπίδια / Κάψα / Σάρκα», όλες τους πολύ καλές και αιχμηρές, αλλά εγώ θα ξεχωρίσω το «Σκουπίδια», που δείχνει δύο κόσμους εντελώς αντίθετους. Η μοναδική συνάντηση στην ταινία δείχνει την απύθμενη βλακεία των «προοδευτικών» Αμερικανών και καταλήγει σε κωμικοτραγωδία...
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 3.
ΡΟΜΠΕΡΤΟ ΜΠΕΝΙΝΙ
Τζόνι Στεκίνο, ο οδοντογλυφίδας
Μια εξαιρετική κωμωδία που τη βάζω λίγο πιο πάνω από το «Μια μέρα στον ιππόδρομο» των αδελφών Μαρξ. Μια κωμωδία με την αφέλεια και την ευαισθησία των ηρώων που στήνει ο Μπενίνι, με πολύ πολύ έξυπνο, κριτικό και γλυκό τρόπο. Για μένα η καλύτερη κωμωδία ever. Γέλιο αβίαστο, κάθαρση. Δέκα στα δέκα.
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 4.
BELA TARR
The Turin Horse
Μια εξαιρετικά στοχαστική σύγχρονη ταινία. Με την καθηλωτική μουσική του Mihaly Vig. Με αυτά που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια με τους πολέμους, την κτηνωδία, τις ιντερνετικές και τηλεφωνικές παρακολουθήσεις και όλα αυτά που μοιάζουν με εφιάλτη όπου σε κυνηγάνε και δεν μπορείς να τρέξεις, και που όλοι λέγαμε ότι δεν μπορεί, αποκλείεται να γίνουν ποτέ αυτά και να μην αντιδρούμε, να είμαστε μια λιπόθυμη κοινωνία, μιλάμε για μια εκτυφλωτικά λαμπερή γκρι ταινία και ξεκάθαρα προφητική. Είναι σαν αυτό που λένε ότι ο Οιδίποδας είδε τι πραγματικά συμβαίνει από τη στιγμή που έβγαλε τα μάτια του... «Οι άνθρωποι ό,τι αγγίζουν το ξεφτιλίζουν. Απόκτησε, εξευτέλισε. Εξευτέλισε, απόκτησε. Έτσι γίνεται, ώστε αυτοί να κυβερνούν τον κόσμο. Και να μην υπάρχει ούτε μια μικρή γωνίτσα όπου να μπορείς να κρύψεις κάτι από αυτούς, γιατί σε ό,τι μπορούν να απλώσουν το χέρι τους, το κάνουν δικό τους. Γιατί ο ουρανός είναι κιόλας δικός τους κι όλα τα όνειρά μας. Δική τους είναι η στιγμή, η φύση. Και η απέραντη σιωπή. Ακόμα και η αθανασία είναι δική τους. Όλα, όλα έχουν χαθεί για πάντα».
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 5.
ΑΝΤΡΕΪ ΤΑΡΚΟΦΣΚΙ
Stalker
Μια βαθύτατα ποιητική, φιλοσοφική ταινία, από έναν από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες, που μας μεταφέρει όλους και μας δείχνει τον κόσμο του, έναν κόσμο εξαιρετικά πλούσιο, όπου το φυσικό και το υπερφυσικό συνυπάρχουν, όλα έχουν ζωή, ανασαίνουν και μας φροντίζουν παρ’ όλες τις μπαλαφαριές που κάνουμε. Μου θυμίζει το κείμενο του W.B. Yeats: «Προσπαθώ να κρατάω τη φιλοσοφία μου μέσα σε τέτοιες κατηγορίες σκέψης ώστε στον ορισμό που δίνω του νερού να μπορώ να βάζω μέσα και κανένα χορταράκι ή λίγα ψάρια. Ποτέ στη ζωή μου δεν αντάμωσα εκείνο το απογυμνωμένο πλάσμα H2O. Μια ζωή που δεν την πιστεύω πώς θα τη ζήσω; Και πώς να πιστέψω μια ζωή αποσπασματική ή δεκαδική και όχι ακέραιη;»
6.
NICHOLAS MOORE
Beyond the Boundaries of Sex
Μια ταινία από τις βιντεοκασέτες της δεκαετίας του ’90. Μια ταινία από ένα γένος που ήταν και είναι περιθωριοποιημένο και ενοχοποιημένο. Για όσους είχαμε μάθει τον έρωτα μέσα από τις σαλτσο-σαχλαμάρες του Χόλιγουντ, αυτή η ταινία μας άνοιξε τα μάτια και μας έκανε να αποκτήσουμε μια πιο ερωτική σχέση με τον κινηματογράφο! Η μοναδική Moana Pozzi και ο θρυλικός πλέον Rocco Siffredi τα δίνουν όλα, δίνοντάς μας μια ταινία δίχως το άγχος της απόρριψης, της ανασφάλειας και της αμφιβολίας. Εδώ δεν χαίνει η ύπαρξη, εδώ δεν είναι το «Understanding Poetry» του «Κύκλου των Χαμένων Ποιητών». Είναι μια ταινία που φροντίζουμε να μη μας έρχεται μόνη της στο μυαλό μας σε άσχετες ώρες για να μη μας φέρνει σε αμηχανία. Μια ταινία σκέτη καύλα. :)
7.
ΑΚΙ ΚΑΟΥΡΙΣΜΑΚΙ
Μακριά πετούν τα σύννεφα
Όλοι, ή σχεδόν όλοι, έχουμε ζήσει το φλας από την ανεργία. Εδώ ο Φινλανδός θεούλης Καουρισμάκι μάς δίνει ένα υπέροχο έργο που ξεκινάει από τη θλίψη της ανεργίας για ένα ζευγάρι (κάτι γνώριμο για εμάς μετά τα μνημόνια) και βγαίνει πάλι στην επιφάνεια γεμάτο δώρα, όπως όλες οι σημαντικές ταινίες που δεν είναι πιστολίδι, μπουνίδι, ξενερουά κ.λπ. Όλες του οι ταινίες έχουν καταπληκτικές μουσικές με φινλανδικά τάνγκο και αλλόκοτες κουλ μέχρι Παναγίας μπάντες.
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 8.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Η μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς
Μέσα στο νήμα που ενώνει τους μεγάλους Έλληνες underground δημιουργούς του κινηματογράφου, από τη βουβή ταινία του Τατασόπουλου του 1932 «Κοινωνική Σαπίλα», στον Ελληνοκύπριο σκηνοθέτη που μας έχει δώσει το «Σπιρτόκουτο» και το «Η ψυχή στο στόμα» και καταγράφει με μεγάλη μαεστρία τις πολύ λεπτές αποχρώσεις της καθημερινότητας στη χώρα μας.
9.
ΡΟΪ ΑΝΤΕΡΣΟΝ
Τραγούδια από τον δεύτερο όροφο
Βασικά όλες οι ταινίες του Ρόι Άντερσον είναι αριστουργήματα, αλλά εδώ θα διαλέξω αυτή, που είναι η πρώτη του που είδα. Κωμικοτραγικός και γκροτέσκος του κερατά ο Ρόι Άντερσον, ωστόσο τόσο αυτή την ταινία όσο και τις περισσότερες που έχω διαλέξει εδώ τις διαπερνά ένα διορατικό χαμόγελο συνενοχής, όλες τις διαπερνά μια ρηξικέλευθη ματιά.
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 10.
ΠΙΤΕΡ ΓΚΡΙΝΑΓΟΥΕΪ
Τα βιβλία του Πρόσπερο
Όλες του οι ταινίες είναι εξαιρετικές και με πολύ καλά soundtrack, όπως το «Ένα Ζήτα Και Δύο Μηδενικά» και ο «Μάγειρας», με τις μουσικάρες του Μάικλ Νάιμαν. Σαν ταινία όμως θα επιλέξω τα «Βιβλία του Πρόσπερο» γιατί εκτός από την καθαρά ποιητική και εικαστική ματιά του Γκρίναγουεϊ, είναι και η τελευταία του ταινία, βασισμένη στην «Τρικυμία» του Σαίξπηρ, που επίσης είναι το αποχαιρετιστήριο έργο του.
«Οι θεατρίνοι μας ήταν πνεύματα και σκόρπισαν μες στον αέρα.
Όμοια με μια οπτασία στο χωρίς θεμέλια οικοδόμημα, κι οι πύργοι
που φτάνουν ως τα σύννεφα, τα ωραία παλάτια, οι μεγαλόπρεποι ναοί,
της γης, όλα θα λιώσουν.
Και όπως χάθηκε τ’ άυλο ετούτο θέαμα, θα σβήσουν και δε θ’ αφήσουν κανένα σημάδι.
Είμαστε πλασμένοι από την ύλη που είναι φτιαγμένα τα όνειρα
και τη μικρή ζωή μας ολόγυρα την περιβάλλει ο ύπνος».
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
