Ο σκηνοθέτης του αστυνομικού θρίλερ Ο Άνθρωπος από τη Μασσαλία, που βασίζεται στην πραγματική αντιπαράθεση του δικαστή Πιέρ Μισέλ με τον "νονό" των ναρκωτικών Γκαετάν Ζαμπά, με φόντο την τεράστια απόκλιση τους στους κώδικες ηθικής και αξιών, την κοινή τους αφοσίωση στην οικογένεια, καθώς και τη Γαλλία των πολιτικών αλλαγών στα τέλη των 70ς, μιλάει αποκλειστικά στη LIFO για τις κινηματογραφικές αναφορές του, την αλληλεπίδραση με το αμερικανικό σινεμά, και το ιδέωδες κάστινγκ, με πρωταγωνιστές τον σκληρό Ζιλ Λελούς και τον βελούδινο Ζαν Ντιζαρντέν, στον πρώτο του ρόλο μετά το Όσκαρ του στο The Artist.
Η νέα γενιά των Γάλλων σκηνοθετών θέλουμε να ξεχάσουμε για λίγο τη nouvelle vague και να γυρίσουμε τις ταινίες που μας αρέσουν.
- Γνωρίζω την ιστορία της μαφίας των ναρκωτικών πολύ καλά, από τότε που ήμυν μικρό παιδί. Κατάγομαι από τη Μασσαλία και ο πατέρας μου ήταν ιδιοκτήτης κέντρων διασκέδασης στη δεκαετία του 70- γνώριζε τη νύχτα και τι συνέβαινε στην πόλη μας. Όταν δολοφονήθηκε ο δικαστής που είχε αναλάβει να διαλευκάνει την υπόθεση, ο Πιέρ Μισέλ, ήταν μεγάλο σοκ για την οικογένεια μου και την Μασσαλία. Ήμουν σίγουρος πως κάποτε θα γύριζα μια ταινία με αυτό το θέμα και με το που γνώρισα τον παραγωγό μου, τον Αλέν Γκόλντμαν, δεν αργήσαμε να στήσουμε την ταινία. Ενάμιση χρόνο αργότερα, το La French (Ο Άνθρωπος από τη Μασσαλία) ήταν έτοιμο να προβληθεί στις αίθουσες. Δεν αντιμετώπισα δυσκολίες στην υλοποίηση της ταινίας. Η παραγωγή ήταν άψογη και γρήγορη. Το σενάριο "καθαρό". Και οι ηθοποιοί, ο Ζαν Ντιζαρντέν και ο Ζιλ Λελούς, βοήθησαν σημαντικά.
- Απέφυγα να πω τι απέγιναν οι πραγματικοί ήρωες της ιστορίας στους τίτλους τέλους, όπως συνήθως συμβαίνει στις ταινίες που βασίζονται σε αληθινά γεγονότα. Ότι ο τάδε κακοποιός φυλακίστηκε, ο δείνα αστυνομικός πήρε προαγωγή, και τα λοιπά. Ήθελα να κρατήσω το συναίσθημα ατόφιο και να αφήσω τον θεατή να συγκινηθεί, για έναν άνθρωπο που έχασε τη ζωή του για να κάνει τη ζωή των συμπολιτών του καλύτερη, χωρίς να δώσω λεπτομερείς πληροφορίες, πέρα από ότι διαδραματίζεται στην ταινία.
- Οι Αμερικανοί σκηνοθέτες επηρεάστηκαν σημαντικά από τα γαλλικά αστυνομικά φιλμ των περασμένων δεκαετιών, που υπέγραψαν ο Ζαν Πιέρ Μελβίλ και ο Ανρί Βερνέιγ, για παράδειγμα. Ο Σκορσέζε μάλιστα έχει δηλώσει πόσο αγαπά τις ταινίες του Μελβίλ. Όταν οι Γάλλοι επέστρεψαν στο είδος, δεκαετίες αργότερα, επηρεάστηκαν με τη σειρά τους από τη βελτιωμένη εκδοχή που είχαν δώσει στο κοινό οι Αμερικανοί. Μου φαίνεται απολύτως λογικό. Πάντα σου αρέσει περισσότερο αυτό που έχει ο γείτονας! Στη δική μου περίπτωση, νομίζω πως ανέμειξα και τις δύο σχολές. Μου αρέσει φυσικά ο Βερνέιγ, ο Κλουζό, ο Σοτέ και ο Μελβίλ, όπως και το ιταλικό σινεμά της δεκαετίας του 70, αλλά λατρεύω επίσης τον Κόπολα, τον Σκορσέζε, τον Πέκιμπα και τον Ντε Πάλμα. Στα 14 στου χρόνια, ξεκινάς με τον Σκορσέζε. Θαυμάζεις περισσότερο τους άλλους. Και μετά, επιστρέφεις στο σπίτι σου και το βλέπεις με άλλο μάτι. Όπως συμβαίνει και στη ζωή. Μετακομίζεις, για να γυρίσεις καλύτερος.
- Η νέα γενιά των Γάλλων σκηνοθετών θέλουμε να ξεχάσουμε για λίγο τη nouvelle vague και να γυρίσουμε τις ταινίες που μας αρέσουν. Προτιμώ τους Αμερικανούς και τους νεότερους Γάλλους, όπως τον Ζακ Οντιάρ, για παράδειγμα. Προσπαθούμε να βελτιωθούμε και στην τεχνική έκφραση. Ωστόσο, το μοντάζ,τα εφέ και το πλούσιο σάουντρακ είναι θέμα υψηλού ή χαμηλού προϋπολογισμού για κάθε ταινία. Το budget του Ανθρώπου από τη Μασσαλία ήταν 18 εκατομμύρια ευρώ. Μεγάλο για γαλλική ταινία, όχι και τόσο για αμερικανική. Είχα τα μέσα που ζήτησα. Όχι τα πάντα, αλλά δεν παραπονιέμαι.
- Λένε πως σπάνια ένας σκηνοθέτης γίνεται φίλος με τον παραγωγό του. Στη δική μου περίπτωση, είμαι απόλυτα ευχαριστημένος με τον Αλέν Γκολντμάν. Όταν λέω πως θα μπορούσα να έχω περισσότερα, δεν εννοώ χρήματα αλλά ιδέες, που σου διαφεύγουν όταν γυρίζεις μια ταινία, και θα ήθελες να τις είχες έγκαιρα. Με τον Γκολντμάν, θα κάνουμε μαζί και την επόμενη ταινία μου, που είναι αγγλόφωνο ιστορικό δράμα και τοποθετείται χρονικά στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
- Ο Ζαν Ντιζαρντέν και ο Ζιλ Λελούς είναι πολύ φίλοι, αν και δεν μοιάζουν καθόλου. Ο Ζαν είναι πιό πολύπλοκος. Τις περισσότερες φορές είναι εξαιρετικά αστείος. Ωστόσο έχει και μια σκοτεινή πλευρά, παθιάζεται και απομονώνεται, είναι ακριβής και τρομερά επαγγελματίας, είναι απόλυτα προετοιμασμένος και θέλει να γνωρίζει και την παραμικρή λεπτομέρεια. Ο Ζιλ έχει ταμπεραμέντο λατίνου. Εμπιστεύεται το ένστικτο του. Θέλει να δοκιμάζει διαφορετικές εκδοχές και ζητάει έξτρα λήψεις. Οι δυό τους ταιριάζουν γάντι γιατί αλληλοσυμπληρώνονται.
- Γνωρίζω πως το Canal Plus γυρίζει μια ταινία με θέμα τους Ροζ Πάνθηρες, τους ληστές ακριβών κοσμημάτων που έχουν χτυπήσει εκατοντάδες φορές σε όλη την Ευρώπη. Είναι μια διεθνής παραγωγή, με 100% γαλλικά κεφάλαια. Δεν είναι καθόλου κακή ιδέα να γυρίζονται ταινίες στη Γαλλία, ή από Γάλλους, με ηθοποιούς από όλον τον κόσμο, μια πρακτική που εφαρμόζει εδώ και χρόνια το Χόλιγουντ. Για να γίνει αυτό, χρειάζονται σενάρια με διεθνές θέμα, ικανά να φιλοξενήσουν χαρακτήρες που μιλάνε γλώσσες διαφορετικές από τη γαλλική. Γιατί όχι;
σχόλια