Στη δεκαετία του '50, στην συντηρητική, αλλά και εξημμένη Αμερική του baby boom, υπήρχε μια αντίφαση που έπρεπε να μπαλωθεί κάπως: αφ' ενός οι οικογενειάρχες ήταν, υποτίθεται, θεοσεβούμενοι και πιστοί στις οικογενειακές αξίες, αφ' ετέρου ήθελαν να χαρούν τις ηδονές της καλοπέρασης και του καταναλωτισμού. Ήθελαν επίσης να απολαύσουν το σεξ και τις εικόνες του, πράγμα που αργότερα θα εκφραζόταν αποχαλινωμένα με την σεξουαλική επανάσταση της δεκαετίας του '60.
Στο κινηματογράφο που εξερευνούσε τότε τις δυνατότητές του, το γυμνό ήταν ακόμη θέμα ταμπού. Το μεγάλο κόλπο ήταν λοιπόν να υπάρχει μεν, δήθεν όμως για άλλο λόγο. Τα λεγόμενα nudies ήταν ταινίες γύρω από την φυσιολατρεία και την ακμάζουσα τότε κουλτούρα του γυμνισμού. Υποτίθεται ότι το μυαλό δεν πήγαινε στο πονηρό, απλώς απεικονιζόταν μια εδεμική κατάσταση όπου γυμνοί ενήλικες και παιδιά απολάμβαναν τον ήλιο και τη φύση, παίζοντας με πολύχρωμα τόπια και διαβάζοντας περιοδικά.
Επρόκειτο βέβαια για καθαρό sexploitation, και το κοινό που συνέρρεε στους κινηματογράφους ήταν τυπικοί ηδονοβλεψίες.
Τώρα όμως που τα χρόνια πέρασαν και νέες υποκρισίες ήρθαν να αντικαταστήσουν τις παλιές, εκείνες οι ταινίες και τα πολύχρωμα, γεμάτα υποσχέσεις πόστερς τους φαίνονται σχεδόν χαριτωμένα. Ανέκαθεν, η πορνογραφία του παππού είναι το ανέκδοτο του εγγονού του.
Η ίδια ακριβώς φιλμική ψευδωνυμία θα επαναλαμβανόταν μια δεκαετία αργότερα με τις γερμανικές και σουηδικές ταινίες "σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης", που έκλειναν το μάτι στο πορνό, προσπαθώντας να ξεγελάσουν την λογοκρισία.
Εnjoy!
-Σ.Τ.
σχόλια