Από την εφεύρεσή της οι άνθρωποι χρησιμοποιούν την φωτογραφία για να καταγράψουν και να διατηρήσουν στον χρόνο τις αναμνήσεις τους, τις στιγμές που πέρασαν, τα αγαπημένα πρόσωπα του παρελθόντος.
Οι φωτογραφίες μπορεί να λειτουργούν ως ευλαβικά φυλαγμένα αναμνηστικά, αλλά και ως πειστήρια μιας συναισθηματικής κατάστασης την οποία θα θέλαμε να ξεχάσουμε. Μετά από χρόνια, το κυριότερο συναίσθημα που τις συνοδεύει είναι η μελαγχολία, είτε θετικά είτε αρνητικά φορτισμένη.
Πριν κάποιο καιρό η Neuza Rodrigues, από την Λισαβώνα της Πορτογαλίας, βρήκε πεταμένες στα σκουπίδια μερικές παλιές φωτογραφίες. Ένα νεαρό ζευγάρι με το παιδί του, ανέμελες παρέες που παραθερίζουν στο κάμπινγκ, οικογενειακές στιγμές, ιδιωτικές, φιλικές μαζώξεις, χαμόγελα. Τίποτα το παράξενο δεν διαδραματιζόταν στις εικόνες αυτές, κι όμως κάποιος είχε αποφασίσει να πετάξει το παρελθόν του στα σκουπίδια.
Στα μάτια της νεαρής καλλιτέχνιδος οι άνθρωποι αυτοί έμοιαζαν τώρα χαμένοι, και η ταυτότητά τους αλλοιωμένη. Ποιοι ήταν αυτοί οι άγνωστοι; Η σκέψη αυτή οδήγησε στην δημιουργία του πρότζεκτ "Unknown". Οι φωτογραφίες τροποποιήθηκαν από την ίδια ώστε να προστατευτεί η ταυτότητα των πρωταγωνιστών, τα πρόσωπά τους εξαφανίστηκαν κι έμεινε μόνο ένα βαρύ μελαγχολικό όσο και ερωτηματικό κενό.
Unknown Series
σχόλια