Μέσα στα 2.500τ.μ. της Κάζα Μπατλό, ενός από τα πιο διάσημα σπίτια που έχει σχεδιάσει ο Γκαουντί στη Βαρκελώνη, ο διάσημος αρχιτέκτονας Κένγκο Κούμα γνωστός για τα έργα του που συνδέονται με το φως και τη σκιά, δημιούργησε ένα περιβάλλον στη σκάλα υπηρεσίας των οκτώ ορόφων του κτιρίου και μέχρι τις δεξαμενές που υπάρχουν στο υπόγειο, ως φόρο τιμής σε έναν από τους μεγαλύτερους αρχιτέκτονες με τα αριστουργηματικά του έργα να είναι από τα πιο σημαντικά αξιοθέατα της Βαρκελώνης.
Η αρχιτεκτονική παρέμβαση του Κούμα έχει γίνει με μια κουρτίνα από μεταλλική αλυσίδα αλουμινίου που διατρέχει όλο το κτίριο του μοντερνισμού. Χρειάστηκαν 164.000 μέτρα αλυσίδας για να δημιουργηθεί η πολυεπίπεδη μεταλλική κουρτίνα που μιμείται το σχέδιο της Κάζα Μπατλό, αλλά με αφηρημένο τρόπο, χωρίς το παιχνίδι των χρωμάτων, των υλικών και της ιστορικής διάστασης του σπιτιού. Σύμφωνα με τον Κούμα οι κουρτίνες αλουμινίου που μοιάζουν με δίχτυα ψαρέματος, προσελκύουν το φως με το οποίο παίζουν δημιουργώντας νέα σχήματα φωτεινότητας με σιλουέτες και σκιές στο τυφλό κουτί του κλιμακοστασίου μέχρι τα υπόγεια.
Μοντερνισμός και αρτ νουβό συναντιούνται σε αυτή την μοναδική δομή με τους τοίχους να είναι σμιλεμένοι δίνοντας την έννοια της ρευστότητας, ενώ το σπίτι έχει ελάχιστες ευθείες γραμμές.
Ο Κούμα έχει παίξει με τις αποχρώσεις που είναι ανοιχτόχρωμες κοντά στην οροφή, ενώ, μετά, σιγά σιγά, σκουραίνουν μέχρι να φτάσουν στις μαύρες αποχρώσεις που ντύνουν το χώρο των παλιών αποθηκών άνθρακα στο υπόγειο. Αναδημιουργείται έτσι μια νέα αφήγηση για τους επισκέπτες που ανεβοκατεβαίνουν τη σκάλα για να φτάσουν από τη στέγη μέχρι τα κελάρια, από τον ουρανό μέχρι τη γη, από το φως στη σκιά, κάτι που ερμηνεύεται μόνο μέσω του φωτός σαν να ήταν η γλώσσα του σπιτιού.
Η διάσημη παγκοσμίως Κάζα Μπατλό, βρίσκεται στο κέντρο της Βαρκελώνης και αποτελεί μια αναδιαμόρφωση του σπιτιού που έχτισε ο Ισπανός αρχιτέκτονας αρχικά το 1904 και από τότε έχει ανακαινισθεί πολλές φορές. Στα καταλανικά λέγεται Casa dels ossos (Το σπίτι των οστών), λόγω της οργανικής εμφάνισής του που θυμίζει σκελετό. Βρίσκεται σε μια από τις καλύτερες και πιο παλιές συνοικίες της πόλης και σχεδιάστηκε αρχικά ως κατοικία μιας οικογένειας της μεσαίας τάξης.
Μοντερνισμός και αρτ νουβό συναντιούνται σε αυτή την μοναδική δομή με τους τοίχους να είναι σμιλεμένοι δίνοντας την έννοια της ρευστότητας, ενώ το σπίτι έχει ελάχιστες ευθείες γραμμές. Η πρόσοψή του είναι διακοσμημένη με πολύχρωμο μωσαϊκό, φτιαγμένο από θραύσματα κεραμικών πλακιδίων Trencadís με μια τεχνική που λέγεται Pique assiette και η οροφή του, ένα από τα αξιοθέατα του κτιρίου είναι αψιδωτή και μοιάζει με την πλάτη ενός δράκου.
Όταν έχτισε αρχικά ο Γκαουντί το κτίριο, δεν είχε αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά και ήταν φτιαγμένο σύμφωνα με την παράδοση του εκλεκτικισμού του 19ου αιώνα, με υπόγειο, ισόγειο, τέσσερις ορόφους και ένα κήπο στο πίσω μέρος.
Το σπίτι αγοράστηκε από την οικογένεια Μπατλό το 1900, μια οικογένεια εύπορη με εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας στην οποία δεν άρεσε ο αρχικός σχεδιασμός του κτιρίου. Ο Μπατλό ήθελε έναν αρχιτέκτονα για να σχεδιάσει ένα σπίτι που να μη μοιάζει με κανένα άλλο και να ξεχωρίζει ως δημιουργικό και τολμηρό, να δεσπόζει στη λεωφόρο Passeig de Gràcia, ένας από τους καλύτερους δρόμους της παλιάς Βαρκελώνης. Ο Μπατλό και η γυναίκα διάλεξαν τον αρχιτέκτονα που είχε σχεδιάσει το πάρκο Γκουέλ ώστε να δημιουργήσει ένα ριψοκίνδυνο σχέδιο χωρίς να τον περιορίσουν πουθενά. Η οικογένεια ζούσε στον όροφο των ευγενών του Κάζα Μπατλό μέχρι τα μέσα του 1950.
Οι σημερινοί ιδιοκτήτες της Κάζα Μπατλό έχουν μετατρέψει τους χώρους και τα δωμάτια σε αίθουσες που φιλοξενούν σημαντικές εκδηλώσεις της πόλης.