Η Miranda Turner είναι μια έφηβη με πολλές σκοτούρες. Έχει αναλάβει την θέση της νεκρής αδερφής της ως σουπερηρωίδα μιας ανήσυχης πόλης, χωρίς ωστόσο να κατέχει υπερδυνάμεις. Πηδά αδέξια από κτίριο σε κτίριο, ακούει την φλυαρία του φαντάσματος της αδερφής της στο όπου και αν πάει και τα βάζει με τους πιο εντυπωσιακούς κακούς που έχεις συναντήσει ποτέ σε κόμικς, τους αδερφούς Blockheads που για όπλο έχουν εκατομμύρια τουβλάκια lego που εκτοξεύουν εναντίον της. Αυτή είναι συνοπτικά η διπλή ζωή της Miranda Turner και αυτή είναι η καθημερινή ρουτίνα του Γιώργου Καμπάδαη, εμπνευστή και σχεδιαστή του κόμικ: να σχεδιάζει χιλιάδες χρωματιστά κομμάτια lego, φαντάσματα και τιμωρούς με μάσκες ζέμπρας. Μα υπάρχει καλύτερο;
Ο Γιώργος είναι τριάντα χρονών και τα τελευταία τρία χρόνια που άρχισε να ασχολείται συστηματικά με την δημιουργία κόμικς δεν έχει σταματήσει να σχεδιάζει τις πιο τρελές ιστορίες φαντασίας. Ανάμεσα στις δημιουργίες του θα βρει κανείς ένα τεύχος του Vampire Diaries της DC, διάφορα φανζίν, την αυτοέκδοση Micro, στην οποία η βασική ηρωίδα είναι εμπνευσμένη από την κοπέλα του, αλλά και το The double life of Miranda Turner, που προέκυψε ως συνεργασία του Γιώργου με τον Jamie S. Rich και την monkeybrain comics. Όπως μας εξηγεί ο ίδιος από τότε που θυμάται τον εαυτό του στο σχολείο, έφτιαχνε κόμικς. «Θυμάμαι πώς από μικρός έφτιαχνα κόμικς και τα έδινα στους συμμαθητές μου στο σχολείο. Τότε διάβαζα μικι μάους και με είχε ενθουσιάσει πάρα πολύ. Με θυμάμαι να το δείχνω στη μάνα μου και να λέω πως ‘αυτό θέλω να κάνω’, φυσικά δεν ήξερα τότε πώς λεγόταν. Αργότερα, όταν τέλειωσα το σχολείο σκέφτηκα να μπω στην Καλών Τεχνών, ο πατέρας μου όμως ήταν αρνητικός με αυτό. Ήθελε να βρω μια ‘αληθινή δουλειά’. Έτσι κατέληξα να σπουδάζω πληροφορική. Ακόμη και τότε, όμως, δεν σταμάτησα να φτιάχνω κόμικς. Εκείνη την εποχή ήταν μικρά φανζίν που έβγαζα κάθε μήνα με έναν φίλο, ήταν κάτι πολύ ερασιτεχνικό. Το βγάζαμε φωτοτυπία και το μοιράζαμε στα τοπικά κομιξάδικα. Τελικά το 2012, όταν ξαφνικά έμεινα άνεργος, αποφάσισα ότι ήταν η στιγμή να κυνηγήσω περισσότερο τα κόμικς, ως δουλειά. Άρχισα να δημοσιεύω δουλειές μου στο blog μου, ξεκίνησα συνομιλίες με ξένους δημιουργούς και σιγά-σιγά ήρθαν οι πρώτες δουλειές. Όταν ανακοίνωσα στους γονείς μου ότι αποφάσισα να ασχοληθώ με τα κόμικς εκείνοι το πήραν πολύ καλά. Ειδικά ο πατέρας μου με εξέπληξε».
Αν παρατηρήσεις τις δουλειές του Γιώργου θα διαπιστώσεις ότι μοιάζει να έχουν κρατήσει εκείνη την κατρουνίστικη γραμμή από τα κλασικά εικονογραφημένα. Ο ίδιος το αναγνωρίζει και θεωρεί ότι είναι και το στοιχείο που τον έχει καθιερώσει σχετικά γρήγορα. «Η αλήθεια είναι ότι δεν προσπαθώ να αντιγράψω κάποιο συγκεκριμένο στιλ, κάνω τα δικά μου πράγματα. Κάποιοι βρίσκουν ομοιότητες με τα cartoons, όπως το Animated Batman, του Bruce Timm, που είναι από τους αγαπημένους μου δημιουργούς και σίγουρα με έχουν επηρεάσει. Άλλοι μου έχουν πει ότι θυμίζει Alex Toth. Γενικά, τα τελευταία χρόνια υπάρχει η τάση, μεγάλες εκδοτικές όπως η Marvel να πειραματίζονται με μια διαφορετικά στιλ σκίτσου. Παλιότερα συναντούσες αποκλειστικά ρεαλιστικό σκίτσο στα κόμικς μα τα τελευταία χρόνια μπορείς να βρεις κόμικς με πολύ ιδιαίτερο σκίτσο». Όταν τον ρωτώ για τη Marvel για την οποία θα θελε τόσο να δουλέψει, μου εξηγεί «η Marvel δεν είναι εύκολα προσβάσιμη, αν και ξέρω δημιουργούς από εκεί. Στην Marvel δεν χτυπάς εσύ την πόρτα, έρχεται εκείνη και σε βρίσκει».
Κάποιοι βρίσκουν ομοιότητες με τα cartoons, όπως το Animated Batman, του Bruce Timm, που είναι από τους αγαπημένους μου δημιουργούς και σίγουρα με έχουν επηρεάσει. Άλλοι μου έχουν πει ότι θυμίζει Alex Toth. Γενικά, τα τελευταία χρόνια υπάρχει η τάση, μεγάλες εκδοτικές όπως η Marvel να πειραματίζονται με μια διαφορετικά στιλ σκίτσου
Συζητώντας για το διεθνές φεστιβάλ κόμικς της Αθήνας, ο Γιώργος μου εκμυστηρεύτηκε το κόλπο για το πιο γρήγορο και εύκολο cosplay: να ντύνεται Super Boy, με ένα μαύρο μπλουζάκι με το σήμα του σούπερμαν και ένα τζιν. Γρήγορα η κουβέντα μας μεταφέρθηκε στον κόσμο των κόμικς στην Ελλάδα και την δημοσιότητα που έχουν αποκτήσει τα τελευταία χρόνια. «Τις εποχές που ξεκίνησα να ασχολούμαι με τα κόμικς, δεν ήταν τόσο δημοφιλή. Το ‘9’ βοήθησε στο να γίνουν πιο mainstream. Οι ταινίες και οι σειρές με σουπερήρωες έδωσαν κίνητρο στον κόσμο να διαβάσει πιο πολύ κόμικς. Μιλάμε βέβαια για μικρές ηλικίες. Δεν ξεκινάς να διαβάζεις κόμικς ως ενήλικας αν δεν διάβαζες μικρός».
Στον τοίχο του σπιτιού του Γιώργου υπάρχει ένας πίνακας με μαρκαδόρο στον οποίο γράφει το πρόγραμμά του, τις σελίδες που πρέπει να ολοκληρώσει, τις δημόσιες υπηρεσίες, τα σουπερμάρκετ. Το να φτιάχνει πρόγραμμα, όπως μας εξομολογείται, είναι μια από τις μεγαλύτερες καθημερινές χαρές που μπορεί να έχει. «Μου δίνει ενθουσιασμό το να κάνω πρόγραμμα για επόμενες μέρες. Μπορεί να μην το τηρήσω, αλλά μου αρέσει να το φτιάχνω, νιώθω πως μπαίνω σε τάξη». Άραγε, τον ρωτώ, πώς είναι η καθημερινότητα ενός κομίστα; «Σίγουρα δεν είναι τόσο εύκολη όσο πολλοί μπορεί να φαντάζονται. Το κόμικς είναι κάτι που το δουλεύεις 24 ώρες το 24ωρο. Έχουν υπάρξει μέρες που δουλεύω μια σελίδα από το πρωί μέχρι το βράδυ και δεν μου βγαίνει, υπάρχουν άλλες μέρες που βγάζω τρεις σελίδες έτσι απλά. Στην δουλειά αυτή υπάρχει άγχος να προλάβεις τις προθεσμίες σου, βρίσκεσαι σε διαρκή επικοινωνία με ανθρώπους και προσπαθείς να προωθείς τον εαυτό σου και να δείξεις την δουλειά σου. Πάντως εμένα μου αρέσει να περνώ τις μέρες μου ζωγραφίζοντας, όσο απαιτητικό και αν είναι και είμαι αποφασισμένος να το κάνω μέχρι το τέλος».
Τον ρωτώ κατά πόσο και με ποιον τρόπο νοιώθει να εξελίσσεται μέσα από αυτή την δουλειά και την καθημερινή τριβή με το σχέδιο. «Τις προάλλες διάβαζα μια συνέντευξη του Joe Madureira που είναι από τους μεγάλους καλλιτέχνες του είδους και έλεγε ότι δεν μπορείς να πεις ποτέ ότι τα έμαθες όλα σε αυτή τη δουλειά. Και πράγματι εγώ συνεχώς ανακαλύπτω νέα πράγματα. Δοκιμάζω μικρά κόλπα για το πώς να τελειώνω πιο εύκολα την δουλειά μου, παίζω με τις πόζες, τα μελάνια, τις σκιές. Πριν ένα χρόνο, για παράδειγμα, φοβόμουν να βάζω χοντρές μαύρες σκιές. Πλέον τις χρησιμοποιώ συνέχεια. Επίσης παλιότερα σκίτσαρα σε χαρτί Α3 με μολύβι, έκανα την δουλειά χειροποίητα. Αυτός ο τρόπος δημιουργίας είναι πολύ όμορφος αλλά χρονοβόρος. Φαντάσου ότι τύχαινε κάποιες φορές να ζωγραφίζω μια σελίδα ολόκληρη και επειδή δεν μου άρεσε το τελευταίο καρέ, έσκιζα ολόκληρη την σελίδα. Πλέον δεν υπάρχει αυτή η πολυτέλεια χρόνου, οπότε δουλεύω αποκλειστικά στον υπολογιστή με ταμπλέτα. Κάποια στιγμή, πάντως, θέλω να επιστρέψω στο σκίτσο στο χαρτί».
Στα σχέδια του Γιώργου για το μέλλον είναι να ολοκληρώσει τον κύκλο της Miranda Turner, που ολοκληρώνεται στα εννιά τεύχη και να ξεκινήσει νέα πρότζεκτ εικονογράφησης. Όπως ο ίδιος λέει, η μεγαλύτερη ευτυχία είναι να συνεχίσει να κάνει αυτό που κάνει και να μπορεί να ζει μέσα από τη δουλειά του, χωρίς σούπερ δυνάμεις.
σχόλια