Η ζωγράφος Σίλεια Δασκοπούλου έδειξε με τα έργα την ιστορία της γυναίκας έτσι όπως είναι

Η ζωγράφος Σίλεια Δασκοπούλου έδειξε με τα έργα την ιστορία της γυναίκας έτσι όπως είναι Facebook Twitter
Αριστερά: η ζωγράφος Σίλεια Δασκοπούλου. Δεξιά: Χωρίς Τίτλο (1974)
0

«Πολλοί φίλοι νομίζουν ότι μου κάνουν κοπλιμέντο λέγοντας ότι είμαι μία από τις καλύτερες Ελληνίδες ζωγράφους. Άλλοι πάλι, λένε ότι είμαι η πνευματωδέστερη ζωγράφος και ξέρω ότι εννοούν η πιο πνευματώδης από τις γυναίκες γιατί, από όλους τους ζωγράφους μαζί είναι πασίγνωστο ότι ο πνευματωδέστερος είναι ο Τσαρούχης. Θα προτιμούσα να μας έβλεπαν όλους μαζί, άντρες και γυναίκες, και ας μην ήμουν απ’ τους καλύτερους, αλλά απλώς καλή, και ας μην ήμουν η πνευματωδέστερη, αλλά απλώς πνευματώδης. Είμαι εναντίον των γυναικείων συλλόγων για τον ίδιο λόγο. Δεν άκουσα ποτέ για σύλλογο ανδρών χημικών η αντρών καλλιτεχνών. Έτσι, όταν η Μπουλγουρά με ρώτησε αν θέλω να γραφτώ στο καλλιτεχνικό σωματείο Ελληνίδων, με προσποιητή κατάπληξη της απάντησα: "Μα δεν έχω τίποτα εναντίον των αντρών!" και σκάσαμε και οι δυο στα γέλια».

Τα λόγια αυτά της ζωγράφου Σίλειας Δασκοπούλου σκιαγραφούν εν μέρει τη στάση της προς τη ζωή αλλά και το πνεύμα της δουλειάς της που στις μέρες μας φαντάζει πιο επίκαιρο από ποτέ. Οι γυναικείες μορφές που ζωγράφιζε φανερώνουν όχι μόνο τις προσωπικές τους ιστορίες αλλά και τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία.

18 χρόνια μετά την τελευταία της αναδρομική στην αίθουσα τέχνης Νέες Μορφές, η γκαλερί CAN εστιάζει στο σημαντικότατο έργο της και σε συνδυασμό με την Μπιενάλε της Αθήνας «ΑΝΤΙ», στην οποία εκτίθενται 18 ακόμη έργα, ολοκληρώνει ένα μεγάλο αφιέρωμα γύρω από τη τολμηρή και πρωτοποριακή αυτή ζωγράφο με στόχο την επανεκτίμηση του έργου της.

Έγινε ανθρωποκεντρική, με έμφαση στις γυναικείες μορφές, οι οποίες παρουσιάζονται σαν πορτρέτα, που αντανακλούν είτε τους συμβατικούς κοινωνικούς τους ρόλους είτε την ψυχολογική τους κατάσταση.

Η Δασκοπούλου, συμφωνα με το βιογραφικό της στο ΙΣΕΤ, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1936 και μεγάλωσε στο Κιλκίς. Εγκαταστάθηκε στην Αθήνα με την οικογένειά της το 1945. Ξεκίνησε τη μαθητεία της στη ζωγραφική με δάσκαλο τον Πάνο Σαραφιανό και μετά σπούδασε με υποτροφία του Ι.Κ.Υ. στην ΑΣΚΤ της Αθήνας, στο εργαστήριο του Γ. Μόραλη. Αποφοίτησε με έπαινο το 1960. Έκανε επίσης ελεύθερες σπουδές ζωγραφικής στο Παρίσι, όπου έζησε από το 1967 έως το 1970. 


Στην πρώτη της ατομική έκθεση (1962, Νέες Μορφές) τα θέματά της ήταν τοπιογραφικά, κυρίως όψεις σπιτιών, με πολύ έντονα χρώματα σε εξπρεσιονιστικό ύφος. Αυτή η περίοδος της δουλειάς της καλύπτει περίπου τη δεκαετία του 1960.

 
Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα από το Παρίσι, το 1970, η τέχνη της άλλαξε κατεύθυνση. Έγινε ανθρωποκεντρική, με έμφαση στις γυναικείες μορφές, οι οποίες παρουσιάζονται σαν πορτρέτα, που αντανακλούν είτε τους συμβατικούς κοινωνικούς τους ρόλους είτε την ψυχολογική τους κατάσταση.

Η εικόνα σχηματοποιείται και τα εκφραστικά χαρακτηριστικά των προσώπων υπερτονίζονται, χάρη σε μια σκόπιμα «ακατέργαστη» και αντι-νατουραλιστική γραφή που θυμίζει μάσκα. Συχνά οι ειρωνικοί τίτλοι των έργων («H μπεμπούλα», «Η χαμηλοβλεπούσα» κ.λπ.) ενισχύουν την αιχμηρή κριτική διάθεση αυτής της ζωγραφικής, η οποία παρουσιάστηκε με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Μετά το έτος της γυναίκας» (1978, Νέες Μορφές). Μέχρι το τέλος της ζωής της (2006) είχε κάνει πάνω από 100 τέτοια πορτρέτα. 

Η ζωγράφος Σίλεια Δασκοπούλου έδειξε με τα έργα την ιστορία της γυναίκας έτσι όπως είναι Facebook Twitter
Σίλεια Δασκοπούλου, Χωρίς Τίτλο (1977)


H καριέρα της εξελίχτηκε σε χαμηλούς τόνους. Δεν έκανε πολλές ατομικές εκθέσεις και συμμετείχε σε επιλεγμένες ομαδικές. Το 1966 κέρδισε το Β΄ βραβείο ζωγραφικής στον Καλλιτεχνικό Διαγωνισμό Νέων της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης. Το έργο της εκτιμήθηκε από το κοινό και την κριτική, ως μια από τις αυθεντικότερες γυναικείες φωνές στην ελληνική ζωγραφική.


Το 2000 πραγματοποιήθηκε αναδρομική της έκθεση στην Αίθουσα Τέχνης Νέες Μορφές. Πέθανε στην Αθήνα το 2006.

Η Χριστίνα Ανδρουλιδάκη επιμελήτρια της νέας μεγάλης αναδρομικής έκθεσης-αφιερώματος στη ζωγράφο απαντά στις ερωτήσεις μας σχετικά με αυτή την σχεδόν άγνωστη στους νέους Ελληνίδα καλλιτέχνιδα:

— Πώς προέκυψε η ιδέα για την έκθεση;

Από την πρώτη στιγμή που είδα το έργο της Σίλειας ήταν σαν κάτι να με στοίχειωσε. Ποια ήταν αυτή η ζωγράφος; Και γιατί δεν την ήξερα; Γιατί δεν είχε τύχει να την ακούσω ποτέ ως τότε; Έτσι προέκυψε η έκθεση που κάναμε στην γκαλερί τον Νοέμβριο του 2017 και είχε τον τίτλο «I used to be funny but now I am dead».

H αναδρομική έκθεση-αφιέρωμα που διοργανώνεται τώρα ευελπιστεί να φωτίσει το έργο της όπως ποτέ ως τώρα. Η συνεργασία με την Μπιενάλε της Αθήνας, η οποία θα εκθέσει παράλληλα με το δικό μας αφιέρωμα 18 έργα της Σίλειας από το 1971 ως το 1988, είναι μια πολύ σημαντική σύμπραξη που δίνει την ευκαιρία στο κοινό να δει ένα μεγάλο δείγμα της δουλειάς της, που για πολλούς παραμένει άγνωστη.

— Ποια είναι τα στοιχεία που κάνουν τα έργα της να ξεχωρίζουν;

H Σίλεια γνώριζε καλά κάτι το οποίο έγινε σύνθημα του φεμινιστικού κινήματος, ότι δηλαδή «το προσωπικό είναι πολιτικό, και ζωγράφιζε με πάθος ακριβώς αυτό, όπως μίλαγε και για τα γυναικεία ζητήματα σε συνεντεύξεις της και μέσα από τα έργα της. Όχι μέσα από την ασφάλεια μιας ομάδας ή το μανιφέστο κάποιου κινήματος αλλά μέσα από τη μοναχικότητα του εργαστηρίου της.

Θέματα όπως η ισότητα των φύλων, με την επακόλουθη ισότητα σε μισθό και ίσα προνόμια στον εργασιακό χώρο, η ενδοοικογενειακή βία, το δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση και άλλα πολλά εκφράζονται ήδη από πολύ νωρίς σε έργα της.

Η ζωγράφος Σίλεια Δασκοπούλου έδειξε με τα έργα την ιστορία της γυναίκας έτσι όπως είναι Facebook Twitter
Σίλεια Δασκοπούλου, Χωρίς Τίτλο (1979)

— Μίλησέ μου για το δικό σου αγαπημένο γυναικείο πορτρέτο από την έκθεση.

Είναι ένα πορτρέτο από το 1988, το οποίο δείχνει μια γυμνόστηθη γυναίκα με τα χέρια ψηλά, που μας κοιτάει και γελάει. Μου αρέσει πολύ γιατί είναι ένα από τα σπάνια έργα όπου η γυναίκα δείχνει χαρούμενη και μοιάζει κάπως να μας κοροϊδεύει.

Πιστεύω πως αποτυπώνει καλά την αίσθηση του χιούμορ της Σίλειας αλλά και το γεγονός ότι ολόκληρη η δουλειά της ήταν συγχρόνως ένα ψυχογράφημα αλλά και μια γιορτή της γυναικείας δύναμης και της γυναικείας φύσης με έναν πολύ σύγχρονο, σχεδόν μεταμοντέρνο τρόπο, ακριβώς γιατί όλα όσα υποστήριζε υπήρξαν από τότε πολύ προωθημένα για την εποχή της.

Η ζωγράφος Σίλεια Δασκοπούλου έδειξε με τα έργα την ιστορία της γυναίκας έτσι όπως είναι Facebook Twitter
Σίλεια Δασκοπούλου, Μικρό Κορίτσι, 1977
Η ζωγράφος Σίλεια Δασκοπούλου έδειξε με τα έργα την ιστορία της γυναίκας έτσι όπως είναι Facebook Twitter
Σίλεια Δασκοπούλου, L' avion, 1969
Η ζωγράφος Σίλεια Δασκοπούλου έδειξε με τα έργα την ιστορία της γυναίκας έτσι όπως είναι Facebook Twitter
Σίλεια Δασκοπούλου, Eπάγγελμα Μεσίτρια, 1973
Η ζωγράφος Σίλεια Δασκοπούλου έδειξε με τα έργα την ιστορία της γυναίκας έτσι όπως είναι Facebook Twitter
Σίλεια Δασκοπούλου, Χωρίς Τίτλο (1981)
Η ζωγράφος Σίλεια Δασκοπούλου έδειξε με τα έργα την ιστορία της γυναίκας έτσι όπως είναι Facebook Twitter
Σίλεια Δασκοπούλου, Χωρίς Τίτλο (1988)

Info

Αφιέρωμα στη Σίλεια Δασκοπούλου, 1936-2006

Έως 1/12

Can, Christina Androulidaki Gallery (Αναγνωστοπούλου 42, Κολωνάκι, 210 3390833)

Ωράριο: Τρ.-Παρ. 12:00-15:00, 17:00-20:00, Σάβ. 12:00-16:00 και κατόπιν ραντεβού

Είσοδος ελεύθερη

 

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Μπιενάλε, Μόραλης και πολλές ακόμα εκθέσεις εικαστικών που θα δούμε στην Αθήνα τους επόμενους μήνες

Εικαστικά / Μπιενάλε, Μόραλης και πολλές ακόμα εκθέσεις εικαστικών που θα δούμε στην Αθήνα τους επόμενους μήνες

Δεν ξέρεις τι να επιλέξεις. Κι ακόμα χειρότερα: θέλεις να τα δεις όλα. Γι' αυτό και καταστρώθηκε το ακόλουθο πλάνο επιλογών με κριτήριο τι εξάπτει την περιέργεια
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ
Jenny Saville: η πιο ακριβοπληρωμένη γυναίκα καλλιτέχνης στον κόσμο εκθέτει στην Αθήνα

Εικαστικά / Jenny Saville: η πιο ακριβοπληρωμένη γυναίκα καλλιτέχνης στον κόσμο εκθέτει στην Αθήνα

Μια περιήγηση στην έκθεση έργων της στον χώρο της Συλλογής Γιώργου Οικονόμου πείθει τον επισκέπτη ότι οι πίνακές της φέρουν το βάρος γλυπτών μνημείων και ότι τα εικονιζόμενα γυμνά προκαλούν δέος επειδή απευθύνονται στον θεατή με ειλικρίνεια επιθανάτιου ρόγχου
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Tependris vs Tependris

Εικαστικά / Tependris vs Tependris

Μια αναδρομική έκθεση με πίνακες και γλυπτά, εικονογραφήσεις και ηχογραφήσεις, έργα του Κωνσταντίνου Κακανιά από το 1996 μέχρι σήμερα, με θεματικές που εκτείνονται από τα βαθιά παιδικά τραύματα μέχρι το χιούμορ που χαρακτηρίζει τον πολυδιάστατο καλλιτέχνη.
ΝΙΚΟΣ ΤΣΕΠΕΤΗΣ
Μέσα στη μεγαλειώδη έκθεση των πορτρέτων του Φράνσις Μπέικον

Εικαστικά / Μέσα στη μεγαλειώδη έκθεση των πορτρέτων του Φράνσις Μπέικον

Η National Portrait Gallery του Λονδίνου φιλοξενεί μια από τις κορυφαίες εικαστικές εκθέσεις της χρονιάς παγκοσμίως, μια ρετροσπεκτίβα στο έργο του Βρετανού καλλιτέχνη που άλλαξε την προσωπογραφία, δημιουργώντας μια ανεπανάληπτη ζωγραφική της φιγούρας με σπαραγμό, απελπισία και ευαισθησία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ Ο Τζάκσον Πόλοκ και η επιρροή που είχαν στο έργο του ο Πικάσο και οι μεξικανικές τοιχογραφίες

Πολιτισμός / Ο Πικάσο και οι μεξικανικές τοιχογραφίες στα πρώιμα έργα του Τζάκσον Πόλοκ

Μια μοναδική έκθεση στο Παρίσι παρουσιάζει πίνακές του από τα χρόνια που τον επηρέαζαν οι σουρεαλιστές και ο Καρλ Γιουνγκ, πριν ακόμα γίνει γνωστός για τα αφηρημένα έργα του με την τεχνική «dripping», το 1947.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ Μια έκθεση για τον Λουκά Σαμαρά με κύβους, τραπεζοειδή και παραισθητικές πύλες

Εικαστικά / Μια έκθεση για τον Λουκά Σαμαρά με κύβους, τραπεζοειδή και παραισθητικές πύλες

Η μοναδική οπτική του Λουκά Σαμαρά παρουσιάζεται στο μουσείο Dia Beacon της Νέας Υόρκης, στην πρώτη μεταθανάτια έκθεσή του και τελευταία στην οποία συνεργάστηκε ο ίδιος ο καλλιτέχνης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το πέρασμα του Χατζηκυριάκου-Γκίκα από τη Δύση στην Ανατολή μέσα από μια μνημειώδη έκθεση

Εικαστικά / Το πέρασμα του Χατζηκυριάκου-Γκίκα από τη Δύση στην Ανατολή μέσα από μια μνημειώδη έκθεση

Tο Μουσείο Μπενάκη, με αφορμή την επέτειο 30 χρόνων από τον θάνατό του σπουδαίου Έλληνα καλλιτέχνη, διοργανώνει μια έκθεση αφιερωμένη στο ταξίδι του από τη Δύση στην Ανατολή το 1958. Ένα ταξίδι κυριολεκτικό και μεταφορικό.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μια νέα γκαλερί τέχνης άνοιξε στην οδό Χαλκοκονδύλη στην Ομόνοια

Εικαστικά / Μια νέα γκαλερί τέχνης άνοιξε στην οδό Χαλκοκονδύλη στην Ομόνοια

Η Χριστίνα Ανδρουλιδάκη μετέφερε τη γκαλερί CAN από το Κολωνάκι στην Ομόνοια και μιλά για τη γοητεία του κέντρου και για την αρμονική συνύπαρξη με τις προκλήσεις της σύγχρονης τέχνης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Στην Tate Modern και Tate Britain, στα έργα της δωρεάς Δ. Δασκαλόπουλου

Εικαστικά / «Η τέχνη έχει νόημα μόνο όταν βρίσκεται σε συνδιαλλαγή»: Η Tate υποδέχεται τα έργα της δωρεάς Δασκαλόπουλου

Έργα των Louise Bourgeois, Βλάση Κανιάρη, Martin Kippenberger, Damien Hirst και πολλών ακόμα μεγάλων ονομάτων της σύγχρονης τέχνης περιλαμβάνονται στη δωρεά του Δημήτρη Δασκαλόπουλου και φιλοξενούνται πλέον σε νέες εκθέσεις στην Tate Modern και στην Tate Britain.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι δουλειά έχει ένα ρομπότ στην οδό Κριεζώτου;

Εικαστικά / Τι δουλειά έχει ένα ρομπότ στην οδό Κριεζώτου;

Η γκαλερί Ζουμπουλάκη εγκαινιάζει τη φθινοπωρινή της βιτρίνα με ένα ρομπότ εντυπωσιακών διαστάσεων, φιλοδοξώντας να ανοίξει μια νέα συζήτηση για το αποτύπωμα της τεχνητής νοημοσύνης σε πεδία δημιουργίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Anna Boghiguian: Μια ακάματη ταξιδεύτρια επιστρέφει με νέα έκθεση στην Ελλάδα

Εικαστικά / Το εκπληκτικό ταξίδι της Anna Boghiguian καταλήγει στην Αθήνα ― μια συνέντευξη

Με αφορμή τη νέα της έκθεση στον Πειραιά, η σπουδαία καλλιτέχνις, που παρουσιάζει παράλληλα μια εκπληκτική εγκατάσταση στην Tate Modern, μας μίλησε για τις εμπειρίες μιας ζωής και για όσα τη συνδέουν με τον Καβάφη.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο Πικάσο και η μαγεία της χαρακτικής σε μια μοναδική έκθεση

Εικαστικά / Ο Πικάσο και η μαγεία της χαρακτικής σε μια μοναδική έκθεση στο Βρετανικό Μουσείο

Το μουσείο παρουσιάζει εκατό περίπου εκτυπώσεις έργων του Πικάσο, από τις 500 και πλέον που έχει στη συλλογή του, οι οποίες περιλαμβάνουν και έργα που δεν έχουν εκτεθεί ποτέ ξανά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ