Κατερίνα Κανά: Ένα βράδυ είπα στον Τζάρβις Κόκερ «Ι wanna live like common people» και αυτός το έκανε τραγούδι

Κατερίνα Κανά: Ένα βράδυ είπα στον Τζάρβις Κόκερ «Ι wanna live like common people» και αυτός το έκανε τραγούδι Facebook Twitter
Φυσικά και η τέχνη είναι για τον άνθρωπο. Η τέχνη υπάρχει επειδή είναι μια επινόηση του ανθρώπου. Όσο πιο πολύ την επεξεργαστεί, τόσο πιο ενδιαφέρουσα την κάνει. Φωτο: Σπύρος Στάβερης/LIFO
0

Γεννήθηκα μια καυτή μέρα του Αυγούστου στη Λευκωσία. Μεγάλωσα σε μια γειτονιά κι έχω πολλές ωραίες αναμνήσεις από μυρωδιές. Κυρίως πορτοκαλιές. Η Κύπρος σε όλη την απλότητά της, πριν γνωρίσει οποιαδήποτε ανάπτυξη. Την τραγωδία της Κύπρου προσπάθησα να την αποφύγω. Ήταν ένα βάρος για μένα. Για όλους είναι ένα βάρος.

Η ανασφάλεια σε συνδυασμό με την ιστορική μνήμη προσδιορίζουν αρκετά τις ζωές των ανθρώπων. Ήθελα να ξεφύγω από αυτό το πράγμα, για να δω αν υπάρχει πέρα από αυτό μια διαφορετική συλλογική συνείδηση. Δεν είναι ότι δεν μ' ενδιαφέρει η Κύπρος, αλλά νομίζω ότι είναι σημαντικό να φεύγεις μακριά από τον πυρήνα, γα να καταφέρεις να κάνεις τη δική σου προσέγγιση πάνω σ' ένα σοβαρό ζήτημα.

Οι Έλληνες είναι οι καλύτεροι μπον βιβέρ που ξέρω. Υπάρχει και αρκετό ταλέντο. Αυτό που σταματάει τους πιο πολλούς είναι ότι δεν είναι τόσο αφοσιωμένοι σε αυτό που κάνουν. Δεν μπορεί όλη την ώρα να κάνεις δημόσιες σχέσεις, πρέπει να τις ξεχάσεις για να δουλέψεις. Υπάρχει το σχετικό βόλεμα. Όχι σε όλους.

• Διάλεξα μια πορεία που είχε πολλές θυσίες. Πρέπει ν' αφήνεις καμιά φορά το σπίτι σου για να γνωρίσεις τον κόσμο και αυτό που θέλεις να γίνεις τελικά. Είχα έναν χαρακτήρα πολύ ανεξάρτητο. Από έφηβη την είχα αυτή την ευκολία. Μετά την Αγγλία έκατσε και με παρέσυρε το ρεύμα και βρέθηκα στο Παρίσι και τη Νέα Υόρκη. Δεν κερδίζεις τίποτα, αν δεν χάσεις κάτι άλλο. Δεν θέλω ν' ακούγεται τόσο εύκολο. Έχω περάσει μια περίοδο στη Νέα Υόρκη που κοιμόμουν σ' ένα τραπέζι για τρεις μήνες.

• Η ζωή μου στην Αγγλία σε λίγες λέξεις: ρέιβ πάρτι, τέχνη σε καραβάνια στην Ουαλία. Και πολλή μουσική και Φράνσις Μπέικον. Πήγα εκεί πανεπιστήμιο, στο St Martin's, που ήταν τρομακτική εμπειρία, όχι μόνο όσον αφορά το διδακτικό προσωπικό αλλά και την επαφή που είχα με τους συμμαθητές μου. Το Παρίσι στη συνέχεια για μένα ήταν μια βάση. Είναι μια πόλη σχεδόν μουσειακή, που σε πνίγει. Πήρα μια υποτροφία από τους Γάλλους και πήγα στη Νέα Υόρκη. Αυτό που έκανα εκεί επί δύο χρόνια το περιγράφει μια ημέρα μου: έφευγα από την Tribeca όπου έμενα, πήγαινα στο στούντιο στο οποίο δούλευα, μετά στις εκθέσεις και μετά για μπίρες.

• Στο St Martin's ερχόταν συχνά ο Τζάρβις Κόκερ των Pulp. Περάσαμε ένα βράδυ μαζί, πίνοντας και συζητώντας. Ήταν καταπληκτικά και, ξαφνικά, μέσα στην κουβέντα του είπα «I wanna live like common people» και αυτό πήρε διαστάσεις μεγαλύτερες απ' ό,τι είχε συμβεί εκείνο το βράδυ. Μετά, το τραγούδι έγινε ο εθνικός ύμνος μιας ολόκληρης κοινωνικής τάξης. Πήγα και στη συναυλία τον Σεπτέμβριο. Πήγα να μπω στo backstage, αλλά δεν μας άφησαν.

 

 Στο St Martin's ερχόταν συχνά ο Τζάρβις Κόκερ των Pulp. Περάσαμε ένα βράδυ μαζί, πίνοντας και συζητώντας. Ήταν καταπληκτικά και, ξαφνικά, μέσα στην κουβέντα του είπα «I wanna live like common people» και αυτό πήρε διαστάσεις μεγαλύτερες απ' ό,τι είχε συμβεί εκείνο το βράδυ

• Βρέθηκα στο Παρίσι κι έκανα την πρώτη μου έκθεση σε πάρα πολύ μικρή ηλικία. Το έκανα αυτό για δέκα χρόνια και όταν ήμουν στη Νέα Υόρκη κάτι μου έλεγε να τ' αφήσω όλα και να σηκωθώ να φύγω. Αυτό ήταν! Μάζεψα τα πράγματά μου, τα άφησα εκεί κι έφυγα. Πήγα στο Λονδίνο, διάβασα και έκανα τέχνη με άλλους ρυθμούς.

Υπάρχουν διάφορα θετικά στην Ελλάδα: μπορείς να φας καλαμαράκι, να πιεις ουζάκι, να είσαι με τους φίλους σου καθημερινά μέχρι τις επτά το πρωί. Ήθελα να είμαι λίγο μακριά από τα εικαστικά κέντρα. Όταν ήρθα στο Μεταξουργείο, δεν ήταν. Αμέσως μετά έγινε. Έπειτα ξεκίνησε το Remap, άνοιξαν οι γκαλερί και βρέθηκα πάλι μέσα στην καρδιά ενός εικαστικού κέντρου.

Κατερίνα Κανά: Ένα βράδυ είπα στον Τζάρβις Κόκερ «Ι wanna live like common people» και αυτός το έκανε τραγούδι Facebook Twitter
Συνήθως είναι ανυπόφορα τα ωραία έργα. Φωτο: Σπύρος Στάβερης/LIFO

• Είμαι όλη την ώρα στο Μεταξουργείο. Σπάνια βγαίνω. Ε, κάνω και τη βόλτα μου προς το Σύνταγμα. Ιδιαίτερα όταν οι ατμοσφαιρικές συνθήκες γίνονται ενδιαφέρουσες. Το Μεταξουργείο είναι το μοναδικό σημείο αναφοράς σχετικά με ό,τι έχει να κάνει με τη δημιουργικότητα αυτήν τη στιγμή στην Αθήνα. Είναι μεν κάθε καλλιτέχνης μόνος του, αλλά υπάρχει ένας κύκλος.

• Προσπαθώ κι εγώ να εξηγήσω γιατί γύρισα στην Ελλάδα. Στο εξωτερικό όλη αυτή η εξέλιξη στην τέχνη, τα πανεπιστήμια, η οργάνωση, με έκαναν ν' ασφυκτιώ. Εκεί οι καλλιτέχνες είναι υπάλληλοι, εγώ δεν θέλω να είμαι υπάλληλος. Γι' αυτόν το λόγο έχει παραπάνω ενδιαφέρον για μένα η Ελλάδα.

Βρίσκονται στην αρχή τα πράγματα και δεν υπάρχει ένα ήδη κατασκευασμένο σύστημα. Αυτό είναι πολύ καλό για εμάς, καθώς μπορούμε να χτίσουμε τις βάσεις γι' αυτά που ονειρευόμαστε, αν και υπάρχει πάντα ένα μαύρο σύννεφο από πάνω μας.

• Δεν παίρνω πληροφορίες από άλλους καλλιτέχνες. Διαβάζω πολύ για αριθμούς και συχνότητες. Οι αριθμοί βοηθάνε γιατί στα κολάζ υπάρχουν πρότυπα τα οποία ενεργοποιούνται μ' έναν υποσυνείδητο τρόπο. Αυτό το υποσυνείδητο είναι που με ενδιαφέρει.

Από μικρή θυμάμαι ότι κοίταζα ένα κλαδί και αναρωτιόμουν: «αυτό γιατί μεγαλώνει έτσι;». Αργότερα έμαθα ότι υπάρχει μια ακολουθία μέσα στους αριθμούς που σου δείχνει τη δομή τους και γιατί, ας πούμε, μεγαλώνει έτσι. Αυτή η πληροφορία μου αρέσει.

Έτσι προτιμώ τους conseptual καλλιτέχνες, όπως ο Marcel Duchamp, που χρησιμοποίησαν την τέχνη ως στάση ζωής όχι μόνο ως τεχνική. Έκανα ένα βίντεο που παίζουν διάφοροι ήχου σε συχνότητα 528 hz κι έχω κάνει μια σύνθεση με διαφόρων μορφών εξισώσεις για να παρουσιάσω το εικαστικό κομμάτι. Από ένα σημείο και μετά, όμως, δεν είσαι επιστήμονας.

Κατερίνα Κανά: Ένα βράδυ είπα στον Τζάρβις Κόκερ «Ι wanna live like common people» και αυτός το έκανε τραγούδι Facebook Twitter
Διαβάζω πολύ για αριθμούς και συχνότητες. Οι αριθμοί βοηθάνε γιατί στα κολάζ υπάρχουν πρότυπα τα οποία ενεργοποιούνται μ' έναν υποσυνείδητο τρόπο. Αυτό το υποσυνείδητο είναι που με ενδιαφέρει. Φωτο: Σπύρος Στάβερης/LIFO

• Η τέχνη δεν είναι επιστήμη. Συνήθως είναι ανυπόφορα τα ωραία έργα. Η τέχνη δεν είναι επίσης κάποιο κοινωνικό έργο. Αντιλαμβάνομαι τους καλλιτέχνες που κάνουν επικοινωνιακά πράγματα, απλώς παραδέχομαι ότι δεν είμαι σε αυτή την κατηγορία. Φυσικά και η τέχνη είναι για τον άνθρωπο. Η τέχνη υπάρχει επειδή είναι μια επινόηση του ανθρώπου. Όσο πιο πολύ την επεξεργαστεί, τόσο πιο ενδιαφέρουσα την κάνει.

• Αν είχα μερικές βόμβες και μπορούσα να καταστρέψω ορισμένα πράγματα στην Αθήνα, αυτά θα ήταν κυρίως τα αγάλματα στις πλατείες: στην Καραϊσκάκη, στην Κλαυθμώνος. Η Μελίνα Μερκούρη στη Δ. Αρεοπαγίτου. Στην Ελλάδα υπάρχει γούστο μόνο σε κάποιους κύκλους. Έχει κυριαρχήσει η κουλτούρα της τηλεόρασης. Έμπνευση υπάρχει, όμως, και στους δρόμους.

Έχω δει άστεγους, όχι τους καινούργιους, που ντύνονται σαν την κολεξιόν της Βίβιαν Γουέστγουντ το '70. Το γούστο έχει να κάνει με την οικονομική κατάσταση. Αυτό έχει δημιουργήσει μια πόλη με πολλά κτίρια-τέρατα, που έχει, όμως, ένα ενδιαφέρον. Το θέμα είναι τι κάνουμε τώρα. Δεν έχει χαθεί ακόμα το παιχνίδι. Υπάρχει και χώρος και χρόνος.

 • Οι Έλληνες είναι οι καλύτεροι μπον-βιβέρ που ξέρω. Υπάρχει και αρκετό ταλέντο. Αυτό που σταματάει τους πιο πολλούς είναι ότι δεν είναι τόσο αφοσιωμένοι σε αυτό που κάνουν. Δεν μπορεί όλη την ώρα να κάνεις δημόσιες σχέσεις, πρέπει να τις ξεχάσει για να δουλέψεις. Υπάρχει το σχετικό βόλεμα. Όχι σε όλους.

Ευτυχώς, βέβαια, που δεν είναι όλοι καλλιτέχνες, με την κανονική έννοια της λέξης όμως, γιατί αλλιώς όλα θα ήταν ένα χάος. Πρέπει να υπάρχουν και οι τετριμμένοι άνθρωποι για να διατηρείται ο κόσμος μας. Βρίσκω πάντα κάτι σε αυτούς. Δεν είναι ανάγκη να είναι υποδείγματα ομορφιάς ή τέλειοι σε αυτό που κάνουν για να πάρω την πληροφορία που χρειάζομαι.

• Πάντα έχω μια κουβέντα να πω για την πολιτική. Δεν είναι κάτι βαρετό για τους καλλιτέχνες. Αποτελεί το βασικό συστατικό για τη σκέψη τους. Είναι η βιταμίνη που τους ξυπνάει. Οι άνθρωποι αγριεύουν σε κατάσταση οικονομικής ύφεσης.

Δυστυχώς, στην Ελλάδα δεν είναι οι σωστοί άνθρωποι στις σωστές θέσεις. Αυτοί που κυβερνούν δεν το κάνουν σωστά, οπότε δεν μπορώ να καταλάβω πώς θα κάνουν τη διαφορά εκείνοι που τόσα χρόνια κατέστρεφαν τη χώρα. Φυσικά και έχουμε ευθύνες, αλλά σε κάθε σώμα υπάρχει ένα κεφάλι που αποφασίζει.

• Θέλω πολύ να πάω να περπατήσω στο Θιβέτ και να τραγουδάω τοπικούς ύμνους. Αυτό είναι το όνειρό μου. Στην Κύπρο δεν θέλω να γυρίσω τώρα. Όταν γεράσω, θέλω να πάω στο βουνό στις Πλάτρες και να καλλιεργήσω τριαντάφυλλα. Γενικά, η ζωή μου είναι πολύ πιο πληκτική απ' όσο ακούγεται.

Από τον Σταύρο Διοσκουρίδη

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Κοιτάζοντας κατάματα έναν κάβουρα με τη Χριστιάνα Σούλου

Εικαστικά / Κοιτάζοντας κατάματα έναν κάβουρα με τη Χριστιάνα Σούλου

Η νέα έκθεση στη γκαλερί Bernier/Eliades μιας από τις λίγες Ελληνίδες καλλιτέχνιδες που εκπροσωπείται τόσο σταθερά από σημαντικές διεθνείς γκαλερί καταδεικνύει τη σπουδαία σύνδεση που έχει το έργο της με τις πρακτικές της εννοιολογικής τέχνης
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πώς η τεχνολογία αποκαθιστά το σημαντικότερο έργο της κλασικής ζωγραφικής 23 αιώνες μετά;

Αρχαιολογία & Ιστορία / Πώς η τεχνολογία αποκαθιστά το σημαντικότερο έργο της κλασικής ζωγραφικής 23 αιώνες μετά;

Η αρχαιομετρία, η τεχνητή νοημοσύνη και η καλλιτεχνική δημιουργία συνεργάστηκαν σε μια καινοτόμο μελέτη αποκατάστασης της τοιχογραφίας με το κυνήγι από τον τάφο του Φιλίππου στις Αιγές, ανοίγοντας νέους ορίζοντες στην αναβίωση της αρχαίας τέχνης.
M. HULOT
MARTIN GAYFORD: «Καμιά φορά οι κριτικοί κάνουμε εντελώς λάθος» Ή MARTIN GAYFORD: «Καμιά φορά οι κριτικοί κάνουμε λάθος»

Εικαστικά / Martin Gayford: «Καμιά φορά οι κριτικοί κάνουμε εντελώς λάθος»

Ένας από τους πιο επιδραστικούς κριτικούς τέχνης της Βρετανίας μιλά στη LiFO για τις τάσεις που διαμορφώνουν τη σύγχρονη τέχνη, τις φιλικές του σχέσεις με θρυλικούς καλλιτέχνες όπως ο Freud και ο Hockney, αλλά και για το αν η κριτική μπορεί όντως να επηρεάσει τα πράγματα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η πρώτη μεγάλη έκθεση της οραματίστριας καλλιτέχνιδας Ithell Colquhoun

Εικαστικά / Τα σουρεαλιστικά αριστουργήματα της Ithell Colquhoun σε μια μεγάλη έκθεση

Το πολύχρωμο και αποκρυφιστικό σύμπαν της ξετυλίγεται στην πρώτη μεγάλη έκθεση για την οραματίστρια καλλιτέχνιδα, που εξερευνά τη θέση των γυναικών και τη σημασία του φύλου.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Βαγγέλης Μπαλής δημιουργεί κεραμικούς σάτυρους που του μοιάζουν

Εικαστικά / Ο Βαγγέλης Μπαλής δημιουργεί κεραμικούς σάτυρους που του μοιάζουν

Ένας νέος καλλιτέχνης δημιουργεί μοναδικά αντικείμενα ανάλογα με τη διάθεσή του, ονειρεύεται έναν χώρο όπου θα δημιουργεί απερίσπαστος και δεν τον νοιάζει καθόλου να βιοποριστεί από την τέχνη.
ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Μια νέα έκθεση με χαρακτικά της ώριμης περιόδου της Βάσως Κατράκη

Εικαστικά / Βάσω Κατράκη: Η τέχνη της συγκινεί ακόμα

Έργα της σημαντικής Ελληνίδας χαράκτριας που παραπέμπουν στη βία της δικτατορίας, αλλά και άφυλες μορφές της όψιμης περιόδου της με αναφορά στην ελληνική αρχαιότητα, που υπερβαίνουν το ατομικό και γίνονται μέρος της συλλογικής μνήμης.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Τι απέγινε η πρωτοπορία στην τέχνη;

Εικαστικά / Τι απέγινε η πρωτοπορία στην τέχνη;

Ο κόσμος της σύγχρονης τέχνης έχει καταντήσει να μοιάζει με τσίρκο. Αλλά ο πραγματικός κακός της ιστορίας δεν είναι οι καλλιτέχνες, αλλά η σύγχρονη αγορά της τέχνης, η αξία της οποίας ξεπερνά πλέον τα 60 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως
THE LIFO TEAM
Ο Άνσελμ Κίφερ αποτίνει φόρο τιμής στον Βαν Γκογκ

Εικαστικά / Ο Άνσελμ Κίφερ αποτίνει φόρο τιμής στον Βαν Γκογκ

Μια νέα έκθεση στο Άμστερνταμ με πρόσφατα έργα του Κίφερ αναδεικνύει τη σύνδεσή του με τον Βαν Γκογκ και προκαλεί ήδη πολλές συζητήσεις. Ο σπουδαίος Γερμανός καλλιτέχνης εμπνέεται σταθερά, εδώ και 60 χρόνια, από τον Ολλανδό ζωγράφο. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Helmut Lang: What remains behind

Εικαστικά / Helmut Lang: Από το θρυλικό rubber dress στα πρωτόγονα γλυπτά του

Ο καλλιτέχνης και πρώην σχεδιαστής μόδας διατηρεί την προσήλωσή του στα υλικά και παρουσιάζει γλυπτά που θίγουν τη διαρκή εμμονή του με το θέμα της μνήμης, σε ένα σπίτι-σύμβολο του μοντερνισμού στο Λος Άντζελες.
ΣΤΕΛΛΑ ΛΙΖΑΡΔΗ
62 λεπτά με τον Ανέστη Ιωάννου

Εικαστικά / Από τη Νεφελοκοκκυγία στο skate και το τζιν: Το Εικαστικό Σύμπαν του Ανέστη Ιωάννου

Ο νεαρός εικαστικός αναζητά μια νέα μορφή ελευθερίας και απογείωσης, συνδέοντας τη δυναμική της street culture με την ουτοπία των Ορνίθων και των τσαρουχικών ονείρων, αναζητώντας μια έξοδο από το αστικό τραύμα σε έναν κόσμο γεμάτο δυνατότητες και φαντασία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο καινοτόμος κεραμίστας–γλύπτης Brian Rochefort παρουσιάζει στην Αθήνα νέα του έργα

Εικαστικά / Brian Rochefort: Ο ριζοσπάστης της κεραμικής παρουσιάζει τα νέα του έργα στην Αθήνα

Είναι διάσημος για τη δημιουργία μεγάλων, ζωηρών κεραμικών γλυπτών με μοναδικές υφές και αφηρημένα μοτίβα, ενώ οι συνθέσεις του ισορροπούν μεταξύ αταξίας και αρμονίας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Τα ιστορικά έργα του Κώστα Πανιάρα από βινύλ σε μια νέα έκθεση

Εικαστικά / Τα ιστορικά έργα του Κώστα Πανιάρα από βινύλ σε μια νέα έκθεση

Το βινύλιο υποκαθιστά το χρώμα σε μια σειρά έργων που παρουσιάστηκαν με μεγάλη επιτυχία τη δεκαετία του ’80 στο Παρίσι και στη Νέα Υόρκη από τον Αλέξανδρο Ιόλα. Σαράντα χρόνια μετά, η γκαλερί The Breeder τα επανασυστήνει στο κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κατσαδιώτης

Εικαστικά / «Tα έργα μου είναι σκοτεινά, αλλά δεν τα έχω σκεφτεί ποτέ ως προκλητικά»

Μία μέρα μετά τον βανδαλισμό των έργων του από τον βουλευτή της Νίκης, ο Χριστόφορος Κατσαδιώτης μιλά στη LiFO για τη δουλειά του που προκάλεσε τέτοιες αντιδράσεις σε συγκεκριμένες ομάδες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια πολύ καλή ιδέα, τέλεια εκτελεσμένη»: Η προφορική ιστορία των Λέλουδων 

Εικαστικά / «Μια πολύ κακή ιδέα, τέλεια εκτελεσμένη»: Η προφορική ιστορία των Λέλουδων 

Πώς η ανάγκη μιας κολεκτίβας καλλιτεχνών για χώρο εξελίχθηκε σε ένα από τα πιο φιλόξενα κουίρ σποτ στο κέντρο της πόλης: Μέσα από τις αφηγήσεις των παιδιών που το έφτιαξαν και το έζησαν.  
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Καμία σύμβαση δεν μπορούσε να περιορίσει τον Leigh Bowery

Εικαστικά / Καμία σύμβαση δεν μπορούσε να περιορίσει τον Leigh Bowery

Η Tate Modern φέρνει στις αίθουσές της μια έκθεση για έναν «larger than life» περφόρμερ. Η πορεία του νεαρού αγοριού από το ήσυχο προάστιο Sunshine της Μελβούρνης που έγινε παγκοσμίως διάσημη προσωπικότητα στον χώρο του πολιτισμού, χάρη στον εξωφρενικό, πολύπλοκο και δημιουργικό χαρακτήρα του και άφησε ανεξίτηλο και αδιαμφισβήτητο αποτύπωμα στη σύγχρονη τέχνη και πέρα από αυτήν. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ