Υπάρχει κάποιο έργο τέχνης που να επηρέασε καθοριστικά την απόφασή σου να ασχοληθείς με τα εικαστικά;
Η απόφασή μου δεν επηρεάστηκε από κάποιο συγκεκριμένο έργο, θυμάμαι όμως ότι στην αρχή μού άρεσε πολύ ο Σίλε. Στη συνέχεια, καθοριστικές αναφορές για τη δουλειά μου αποτέλεσαν ο Γκόγια, ο Βελάσκεθ, ο Mαγκρίτ και ο Ντελβουά.
—Ποια είναι η πιο έντονη παιδική σου ανάμνηση;
Οι περισσότερες παιδικές μου αναμνήσεις είναι ήρεμες και χαρούμενες. Έχω, όμως, και μια πολύ τρομακτική, όταν συνειδητοποίησα πρώτη φορά τι είναι θάνατος και άρχισα να φαντάζομαι τον εαυτό μου κλεισμένο μέσα σε ένα φέρετρο, να προσπαθώ να κινηθώ και να μην μπορώ, ενώ το φέρετρο ταξίδευε στο Διάστημα.
—Τι ενέπνευσε τον τίτλο της έκθεσης;
O τίτλος («Σε ένα βαθύ, σκοτεινό δάσος έπλεκαν τα γένια ερωτευμένων παπαγάλων») προέκυψε από μια εικόνα που έχω διαρκώς στο μυαλό μου όταν δουλεύω: περίεργα, μυστηριώδη όντα που χορεύουν ξέφρενα μέσα σε ένα σκοτεινό δάσος, σαν να βρίσκονται σε μια μορφή έκστασης. Το κομμάτι του παπαγάλου προέκυψε από μια σκηνή που διάβασα στο βιβλίο του Enrique Vila-Matas Στο Κάσελ δεν υπάρχει λογική, στην οποία το αφεντικό ενός παπαγάλου τον σκοτώνει γιατί δεν μπορούσε να του πει «σ' αγαπώ».
—Πώς προέκυψε το ενδιαφέρον σου για τη χρήση των μαλλιών στην τέχνη σου;
Στις ασιατικές κουλτούρες που με ενδιαφέρουν, και ειδικά στην κινέζικη, που την έζησα περισσότερο, φαίνεται ότι τα μαλλιά, τα νύχια και γενικότερα οι απολήξεις έχουν μια ιδιαίτερη σημασία. Ο Κομφούκιος έλεγε ότι είναι προσβολή να κόβει κάποιος τα νύχια και τα μαλλιά του γιατί δεν ανήκουν σε αυτόν αλλά στους προγόνους του.
Χαρακτηριστικά είναι τα περίτεχνα χτενίσματα των ηθοποιών στην κινέζικη όπερα και περιοχές όπως το χωριό Huang Luo, όπου οι γυναίκες αφήνουν ακόμα τα μαλλιά τους πολύ μακριά. Επίσης, στα ιαπωνικά και κορεάτικα θρίλερ που μου αρέσουν πολύ τα μαλλιά παίζουν σημαντικό ρόλο, αποκτώντας τρομακτική χροιά.
—Πες μου λίγα λόγια για το συναίσθημα του τρόμου και την ενασχόλησή σου με αυτό.
Το συναίσθημα του τρόμου με απασχολεί στη δουλειά μου σε συνδυασμό με την έννοια του παράδοξου και το σκοτεινό χιούμορ. Καταλαβαίνω ότι πολλά από τα έργα μου μπορεί να φανούν σε κάποιον τρομακτικά, αλλά για μένα κινούνται μάλλον στο πλαίσιο του κωμικοτραγικού. Εννοώ ότι σε κάθε έργο υπάρχουν αντιθετικά στοιχεία που δεν του επιτρέπουν να γίνει ούτε απόλυτα τρομακτικό, ούτε ερωτικό, ούτε τραγικό, ούτε αστείο, και αυτή η ανατροπή είναι ακριβώς που με ενδιαφέρει.
Info: Έως 8/6, γκαλερί Can, Αναγνωστοπούλου 42, Κολωνάκι, Τρ.-Παρ. 12:00-15:00 & 17:00-20:00, Σάβ. 12:00-16:00, είσοδος ελεύθερη
σχόλια