The Caretaker

The Caretaker Facebook Twitter
0

«Δεν έχω καλλιτεχνικό background» δηλώνει ο James Kirby που υπογράφει ως Caretaker. «Απέτυχα στη σχολή τέχνης, θλιβερά, επειδή ο καθηγητής ήταν σοκαριστικός». Το alter ego του, ωστόσο, είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις καλλιτέχνη την τελευταία δεκαετία στην Αγγλία: Ένας μουσικός που αναφέρει ως βασική επιρροή τη σκηνή απ' την αίθουσα χορού στη Λάμψη του Κιούμπρικ, τους ποπ ήχους των αρχών του 20ού αιώνα, που λατρεύει τον Al Bowlly.

To 1996 έφτιαξε τη δική του εταιρεία V/VM και από τότε κυκλοφορεί ασταμάτητα 7ιντσα και άλμπουμ «κατακρεουργώντας» εσκεμμένα δημοφιλή ποπ τραγούδια προηγούμενων δεκαετιών (η εκτέλεσή του στο «The Lady in Red» του Chris de Burgh ακούγεται σαν θρήνος με τη φωνή του Tom Waits). Οι δίσκοι του είναι γεμάτοι από samples ορχηστρών της δεκαετίας του ‘20, μελοδραματικά τραγούδια που θυμίζουν τις ταινίες του Terence Davies, πλημμυρισμένα απ' τον ήχο του Ray Noble, όλα θαμμένα πίσω από ψηφιακούς θορύβους, reverb και λούπες που ακούγονται σαν το soundtrack του Alan R Splet για το Eraserhead.

O Caretaker έχει κυκλοφορήσει αρκετά άλμπουμ στο ίδιο ακριβώς σκοτεινό κλίμα και πνιγμένα στην πυκνή ομίχλη, αλλά έπρεπε να περιμένει μέχρι το φετινό του αριστούργημα για να ασχοληθούν μαζί του τα αγγλικά media - από το «Wire» μέχρι το «NME». Το Persistent Repetition of Phrases που κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό σε 500 μόλις αντίτυπα εξαφανίστηκε από την πρώτη εβδομάδα που εμφανίστηκε στα on line μαγαζιά και έγινε αντικείμενο σχολιασμού στα blog όλου του κόσμου - είναι και από τις ελάχιστες περιπτώσεις που έχει αντιμετωπιστεί άλμπουμ μαζικά με τόσο ενθουσιώδη σχόλια. «Η δουλειά μου μερικής απασχόλησης είναι να ταξινομώ αναμνήσεις», λέει ο Kirby, «δουλεύοντας ψηφιακά. Απ' τη στιγμή που είδα το ρολόι-κομπιουτεράκι του κολλητού μου το 1984 ήξερα ότι το digital είχε έρθει για να μείνει και ήταν ένας τρόπος για να πας μπροστά».

Ο Kirby, που ζει μόνιμα στο Stockport, μια μικρή πόλη δέκα λεπτά απ' το Μάντσεστερ, χαρακτηρίζει αυτό που κάνει ως «the best of the worst of the worst of the best». «Ξέρω ότι μπορεί να μην ακούγεται πολύ λογικό, αλλά δεν έχω ψευδαισθήσεις. Η V/VM πάντα μοίραζε τον κόσμο στα δύο: σε αυτούς που τους άρεσαν αυτό που κάνουμε και σε αυτούς που το μισούσαν. Ευτυχώς που συμβαίνει αυτό γιατί είναι χίλιες φορές προτιμότερο να σε αγαπούν ή να σε μισούν, παρά να περνάς απαρατήρητος σαν χαρτί ταπετσαρίας».

Μπορεί να δηλώνει τη λατρεία του για την προπολεμική αγγλική μουσική, οι πιο στενοί του συγγενείς πάντως ηχητικά είναι ο Aphex Twin, o William Basinski, o Brian Eno και ο Fennesz. «Κυρίως μου αρέσει να δοκιμάζω καινούργια πράγματα, αυτή είναι η φιλοσοφία μου», λέει, «και να δέχομαι αντιδράσεις του τύπου "αποκλείεται να το κάνεις αυτό!" όταν κάποιος ακούσει τη δουλειά μου. Υπάρχουν πάρα πολλοί περιορισμοί εκεί έξω, αλλά μόνο αν τους λαμβάνεις υπόψη. Η βαρεμάρα για μια εμπνευσμένη σκηνή είναι έμπνευση στις μέρες μας. Υπάρχουν πάρα πολλά ανθρωπάκια που γλύφουν κώλους μόνο και μόνο για να βγάλουν λίγα μετρητά. Είναι ωραίο να είσαι αντίθετος με αυτούς τους ανθρώπους, μερικές φορές, μπορεί να σου δώσει ενέργεια. Η εταιρεία μου προσπάθησε να σπάσει κάποιους κανόνες και τα κατάφερε. Πριν από μερικά χρόνια παραβίασα το νόμο των πνευματικών δικαιωμάτων και τώρα το κάνουν όλοι, έτσι δεν είναι τόσο σημαντικό να το κάνω πια. Στις μέρες μας αυτό που είναι προκλητικό είναι να έχεις τη μουσική σου δωρεάν διαθέσιμη σε οποιονδήποτε, παρά να της βάλεις μια τιμή - αυτό που κάνουν οι περισσότεροι δηλαδή. Είναι σημαντικό να μπορούν να πουν κάποιοι «fuck off» στο iTunes, στο MySpace και σε όλους αυτούς τους επονομαζόμενους «cool providers» και να δίνουν τη μουσική μόνοι τους, φτιάχνοντας τους δικούς τους κανόνες. Μόνο οι γενναίοι δεν θα πέσουν με τα μούτρα στα θέλγητρα του "μουσικού" δολαρίου».

Τον ίδιο καιρό με το Persistent Repetition Of Phrases ο Caretaker κυκλοφόρησε στο site εταιρείας του τη ζωντανά ηχογραφημένη performance του το Μάιο στο Λονδίνο με τίτλο «Memories From The Museum Of Garden History», που είναι γεμάτη φωνές απ' τα ‘30s και ‘40s και είναι εξαιρετική. Όλες οι ηχογραφήσεις του υπάρχουν στο site της V/VM για δωρεάν download.http://www.brainwashed.com/vvm/micro/caretaker/index_releases.html 

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι Blackpink επιστρέφουν αλλά σόλο

Μουσική / Έχετε έστω ακουστά τις Blackpink ή είστε τίποτα boomers;

Σε μια μουσική βιομηχανία που δεν μπορεί να συνέλθει από την απόλυτη κυριαρχία της Κ-pop, τα μέλη του πιο δημοφιλούς νοτιοκορεάτικου γυναικείου γκρουπ κυκλοφόρησαν σόλο δουλειές. Μαζί κατέκτησαν τον κόσμο, μόνες τους τι κάνουν;
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Η Ιεροτελεστία της Άνοιξης του Ιγκόρ Στραβίνσκυ: Τι συμβαίνει με αυτό το ερεθιστικό έργο;

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η Ιεροτελεστία της Άνοιξης του Ιγκόρ Στραβίνσκυ: Τι συμβαίνει με αυτό το ερεθιστικό έργο;

Με αφορμή τη συναυλία της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών στο Μέγαρο Μουσικής στις 11 Απριλίου, η Ματούλα Κουστένη περιγράφει ένα από τα περιφημότερα έργα του συμφωνικού ρεπερτορίου, την εμβληματική Ιεροτελεστία της Άνοιξης του Ιγκόρ Στραβίνσκυ, αλλά και αφηγείται ένα από τα διασημότερα σκάνδαλα στην Ιστορία της Μουσικής. Η πρεμιέρα του έργου στο Παρίσι του 1913 συνοδεύτηκε από επεισόδια που οδήγησαν μέχρι και στην παρέμβαση της αστυνομίας.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
O Kristof και το τέλος του παιχνιδιού

Μουσική / «Αν δουν ένα αγόρι με ρούχα που θεωρούν ότι δεν είναι αντρικά, ξαφνικά το φετιχοποιούν»

Στο νέο άλμπουμ του, ο Kristof εμπνέεται από τα παιχνίδια κάθε είδους και τo fluidity, κυκλοφορώντας την πιο προσωπική δουλειά του μέχρι σήμερα, η οποία συνοδεύεται από ένα επιτραπέζιο.
M. HULOT
Autow Nite Superstore: Ελληνική dance electronica διεθνών προδιαγραφών

Μουσική / Autow Nite Superstore: Ελληνική dance electronica διεθνών προδιαγραφών

Το άλμπουμ του ανερχόμενου παραγωγού από τη Θεσσαλονίκη, που προκάλεσε διεθνές ενδιαφέρον, φέρνει έναν νέο, πιο προσωπικό ήχο στη σκηνή της ελληνικής ηλεκτρονικής μουσικής, που δεν προορίζεται απαραίτητα για τα clubs.
M. HULOT