Η Γεωργία Νταγάκη είναι άλλη μία ιδιαίτερη περίπτωση μέσα στο ελληνικό τραγούδι, αλλά και όχι μόνο, αν υποτεθεί πως οι συνεργασίες της με θρυλικά ονόματα του εξωτερικού θα αποτελούσαν όνειρο για κάθε συνάδελφο της στη χώρα της.
Μπορώ να αναφέρω τη συνύπαρξη της με τον Eric Burdon σε συναυλίες, αλλά και στη δισκογραφία, όπου με την κρητική λύρα της έδωσε ελληνικό χρώμα σε all time classic τραγούδια, σαν τα ''Don't let me be misunderstood'' και ''The House of the Rising Sun''. Την κυκλοφορία, επίσης, του άλμπουμ της με τον παράξενο - για τους ξένους - τίτλο ''Askardamykti'' (2009), σε 29 χώρες του εξωτερικού, μέσω της γερμανικής world music εταιρείας Network Medien. Τη συμμετοχή της, τέλος, εν είδει happening στην περσινή συναυλία του συγκροτήματος Violent Femmes στην Αθήνα.
Ο "Φόβος" εντάχθηκε μέσα στα 20 άλμπουμ που προτείνουν τα World Music Charts της Ευρώπης και που, κατά συνέπεια, θα παίζονται καθ' όλη τη διάρκεια του μήνα από ραδιόφωνα πολλών χωρών του εξωτερικού.
Στο περιθώριο όλων αυτών, η Νταγάκη έχει δουλέψει ως ερμηνεύτρια και ως μουσικός δίπλα σε σημαντικούς Έλληνες δημιουργούς: Τον Νίκο Ξυδάκη, τον Νίκο Ζούδιαρη, τον Παναγιώτη Μάργαρη, τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο, τον Ορφέα Περίδη και τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου.
Επειδή έχω δει αρκετές φορές επί σκηνής τη Νταγάκη, γνωρίζοντας τα ξανοίγματα της στο εξωτερικό, προσπαθώ πάντα να την ''αναλύω'' κατά κάποιο τρόπο. Η Νταγάκη, λοιπόν, πάνω απ' όλα παίζει λύρα! Στα χέρια ενός όμορφου κοριτσιού το αρχαίο αυτό όργανο της Κρήτης προσαρμόζεται στο ξένο ρεπερτόριο που καλείται να υπηρετήσει κάθε φορά. Η διαφορά με άλλους ομότεχνούς της που κάνουν το ίδιο, με κορυφαίο φυσικά τον Ψαραντώνη, είναι πως ο ήχος της λύρας δεν επιβάλλεται, αλλά συνυπάρχει απλά κι ωραία με τα υπόλοιπα ηλεκτρικά κατά κόρον όργανα. Και για να γίνω πιο σαφής, όταν ο Ψαραντώνης συμμετέχει στο τελευταίο σάουντρακ των Nick Cave - Warren Ellis, ξέρεις εκ των προτέρων πως έχεις τη σύμπραξη τριών ξεχωριστών μουσικών προσωπικοτήτων. Όταν, όμως, η Νταγάκη εμπλουτίζει με τη λύρα της το ''The House of the Rising Sun'', λόγου χάριν, είναι σαν η μπάντα του Burdon να αποτελείται από κιθάρες, ντραμς, μπάσο και κρητική λύρα.
Αυτό δε φανερώνει έλλειψη μουσικού στίγματος εκ μέρους της Νταγάκη. Κάθε άλλο! Γνώμη μου είναι πως οι ξένοι την προτιμούν όχι μόνο για τη δεξιοτεχνία της στη λύρα, αλλά και για την καλή σκηνική παρουσία της, καθώς και για την αρμονικότατη ένταξη της στο εκάστοτε σχήμα.
Το τελευταίο άλμπουμ της, το "Φόβος", παρ' ότι έφτασε στα γραφεία της LIFO την επόμενη της κυκλοφορίας του, πριν μερικούς μήνες, ακόμη δεν έχω αξιωθεί να το ακούσω. Ένα άλμπουμ με 9 τραγούδια σε μουσική και στίχους της ίδιας της Νταγάκη και των Ψαραντώνη, Σταύρου Σιόλα, Ανδριάνας Μπάμπαλη, Οδυσσέα Ιωάννου, Ορέστη Ντάντου, Πηγής Λυκούδη, της Νορβηγίδας μουσικού και τραγουδοποιού Mari Boine Persen κ.α. Μαθαίνω όμως για κάτι πολύ ευχάριστο που συνέβη και που αξίζει της προσοχής όλων μας:
Με την είσοδο στον Απρίλιο, ο "Φόβος" ("Phobie" ο διεθνής τίτλος) εντάχθηκε μέσα στα 20 άλμπουμ που προτείνουν τα World Music Charts της Ευρώπης και που, κατά συνέπεια, θα παίζονται καθ' όλη τη διάρκεια του μήνα από ραδιόφωνα πολλών χωρών του εξωτερικού (Αγγλία, Γερμανία, Ολλανδία, Αυστρία, Σλοβενία, Λετονία, Νορβηγία, Ισπανία, Σλοβακία κ.α.) Κι αν στη διεθνή επιτροπή, μετέχουν και Έλληνες ραδιοφωνικοί παραγωγοί, το σίγουρο είναι πως δε μπορούν να στηρίξουν την υποψηφιότητα της χώρας τους. Δεν είναι και λίγο να καταφτάνουν περίπου χίλιοι δίσκοι το μήνα προς αξιολόγηση από τα World Music Charts Europe και να επιλέγεται τελικά μία δισκογραφική εργασία αμιγώς ελληνική για την τελική εικοσάδα! Για του λόγου το αληθές δείτε εδώ.
Όλο αυτό εν όψει της κοινής εμφάνισης της Γεωργίας Νταγάκη με το βρετανικό post punk ντουέτο των Eyeless in Gaza στο Βερολίνο, στις 15 Ιουλίου του 2015. Εκεί, η Νταγάκη θα παρουσιάσει ένα δικό της καινούργιο τραγούδι σε ποίηση Jacques Prevert, που οι Eyeless in Gaza ενορχήστρωσαν και συμπεριέλαβαν στις συναυλίες τους! Το ταξίδι συνεχίζεται!
σχόλια