Η αναβίωση της «νέας» φολκ που γιγαντώθηκε την προηγούμενη δεκαετία χάρη σε ονόματα όπως η Joanna Newsom, o Devendra Banhart, o Sufjan Stevens, ο Iron and Wine, οι Midlake κ.ά. έδωσε την εντύπωση πως η φολκ που έρχεται απ’ την Αμερική δεν είναι αποκλειστικά συνδεδεμένη με την αμερικανική ήπειρο.
Μπορεί ο ήχος ν’ αποκαλείται «americana», όμως, στις περισσότερες περιπτώσεις, η μουσική έχει πολλά παραπάνω να πει από τραγούδια για δάση και ποτάμια της αμερικανικής εξοχής. Η αποδοχή της στην Ευρώπη είναι η καλύτερη απόδειξη. Και δύο απ’ τα ονόματα που την εκφράζουν καλύτερα τα τελευταία χρόνια, ο Bon Iver κι οι Fleet Foxes, κυκλοφόρησαν νέα άλμπουμ μέσα στο 2011.
Το «Bon Iver» είναι παράφραση του γαλλικού «Bon Hiver» (που σημαίνει «καλό χειμώνα). Ο Justin Vernon δεν φαίνεται να διάλεξε τυχαία αυτό το όνομα: άκουσε τη φράση, παρακολουθώντας ένα επεισόδιο της σειράς «Northern Exposure», όταν βρισκόταν κλεισμένος σε μια καλύβα στο δάσος του Γουισκόνσιν, όπου και πέρασε έναν ολόκληρο
χειμώνα. Στη διάρκεια αυτών των μηνών ηχογράφησε μόνος του το άλμπουμ «For Emma, forever ago», το οποίο, παρότι αρχικά κυκλοφόρησε μόλις σε 500 κόπιες, μέχρι το τέλος του 2007 κατάφερε να βρει διανομή απ’ την
Jagjaguwar και την 4AD, να γίνει ένας απ’ τους πιο πολυακουσμένους δίσκους της χρονιάς, και μάλιστα να μπει σε λίστες των καλύτερων της δεκαετίας. Το φετινό του, ομώνυμο άλμπουμ, τον έχει βάλει σε νέα κατεύθυνση.
Λειτουργώντας πιο πολύ ως μπάντα πια (η βοήθεια από άλλους μουσικούς είναι εμφανής ηχητικά), έχει δώσει στην παραγωγή το έναυσμα να εμπλουτίσει τον ήχο του, να τον βγάλει απ’ την απομόνωση του «μουσικού με την κιθάρα». Εκεί που στο «For Emma, forever ago» άκουγες την απόγνωση και τον πόνο, στο «Bon Iver» ταξιδεύεις. Τα κομμάτια έχουν τίτλους από μέρη απ’ όλο τον κόσμο [υπάρχοντα (Calgary, Perth) ή φανταστικά (Michicant, Hinnom, TX)]. Τα ντραμ κι οι κιθάρες του «Perth» δηλώνουν έμφυτο συνθετικό ταλέντο. Μπορεί ν’ απογοητεύει όσους περίμεναν
ένα δεύτερο «For Emma…» για να τον κατατάξουν στην κατηγορία των καταραμένων, μοναχικών μουσικών, όμως ο Bon Iver κοιτάζει μπροστά. Αρκεί, φυσικά, να συνειδητοποιεί κι ο ίδιος τα όριά του. Η συνεργασία του με
τον Kanye West στο «Monster» και το «Lost in this world», αν και παράταιρη, ήταν επιτυχημένη. Δυστυχώς, δεν συνέβη το ίδιο με το κομμάτι που ηχογράφησε με τον James Blake. Το «Fall Creek boys’ choir» είναι απ’ τις πιο απογοητευτικές στιγμές ολόκληρου του 2011.
Οι Fleet Foxes σχηματίστηκαν στο Σιάτλ των ΗΠΑ. Ηχογραφούν στη Sub Pop, αλλά ελάχιστα κοινά έχουν με το grunge κίνημα. Τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν πάνω τους απ’ το πρώτο κιόλας EP που έβγαλαν σε εταιρεία, το «Sun Giant». Με το ομώνυμο άλμπουμ τους, που βγήκε λίγους μήνες μετά, έγιναν μεγάλο όνομα στον χώρο. Το «Fleet Foxes» στην bonus εκδοχή του περιείχε δύο απ’ τα πιο χαρακτηριστικά φολκ, ποπ/ροκ κομμάτια των τελευταίων ετών, το «White Winter Hymnal» και το «Mykonos». Και τα δυο σινγκλ είναι βασισμένα στον πολυφωνικό τρόπο που ηχογραφούσαν
συγκροτήματα όπως οι Crosby, Stills, Nash and Young, κι οι Mamas and the Papas. Πολλά στρώματα από φωνητικά που καλύπτουν το ένα το άλλο, αιθέριες μελωδίες, κιθάρες που παραπέμπουν στα ‘70s. Το «Helplessness Blues», που κυκλοφόρησε φέτος, δεν περιέχει κάποιo ανάλογο κομμάτι, κάτι που να τραβάει τον ακροατή με την πρώτη. Είναι ένα πιο δύσκολο άλμπουμ, συνθετικά πιο απλό και πιο ισότιμα δομημένο. Η απουσία κάποιου χιτ μπορεί να ξενίσει όσους τους έμαθαν απ’ το «Mykonos», μπορεί ν’ ακουστεί πολύ hippy ή ρετρό. Όμως, σε κάθε νέα ακρόαση γίνεται ξεκάθαρο πως οι Fleet Foxes ακολουθούν ένα συγκεκριμένο όραμα, μια τροχιά που βγάζει άνετα εκτός διεκδίκησης οποιουσδήποτε
Mumford and Sons. Η εσωτερικότητα του «Helplessness Blues» θυμίζει τα πιο δύστροπα άλμπουμ των Byrds και τη βρετανική ψυχεδέλεια των Fairport Convention. Οι Fleet Foxes είναι ουρανοκατέβατοι μουσικοί που βρέθηκαν στο 2011 για να κηρύξουν όσα δηλώνουν με τόσο παλιομοδίτικο τρόπο στο «Montezuma»: «So now I am older / Than my mother and father / When they had their daughter / Now what does that say about me?».
σχόλια